Mam pytanie:dlaczego mariawici zostali ekskomunikowani w1904

Karrika

Witam

Może zacznę od wyjaśnienia, dlaczego ciekawi mnie powód, dla którego mariawici zostali ekskomunikowani:

Otóż, w sierpniu zeszłego roku byłam wraz z rodziną w Płocku-mieszka tam mój wuj. Dowiedziałam się od niego, że w jego miejscowości mieszka wielu mariawitów. Muszę przyznać, że byłam tym zaskoczona, gdyż nigdy wcześniej o nich nie słyszałam. Zaciekawiona, postanowiłam zobaczyć jak wygląda ich świątynia. Przed wejściem do kościoła ustawiona była tablica, na której znajowała się skrócona historia Kościoła Starokatolickiego Mariawitów. Po przeczytaniu informacji, które się na niej znajdowały dowiedziałam się m.inn. że mariawici należeli początkowo do Kościoła Katolickiego. Zaskoczyło mnie jednak to , że nie odłączyli się oni sami od KK, lecz zostali z niego wykluczeni.

Kiedy wróciłam do domu, postanowiła poszukać w internecie więcej informacji na temat mariawitów. Przeczytałam na ich temat całkiem sporo, odwiedziłam wiele stron poświęconych mariawitom(poczynając od oficjalnej strony Kościoła Starokatolickiego Mariawitów, a kończąc na racjonaliście). Ponieważ jednak znalazłam sprzeczne informacje dotyczące powodu, dla którego zostali oni ekskomunikowani, postanowiłam zwrócić się z tym pytaniem do osób na forum. Może Wy wiecie coś więcej na ten temat? Oto co znalazłam na temat ekskomunikowania mariawitów na ich oficjalnej stronie:

"Zgromadzenie Kapłanów Mariawitów przez 10 lat funkcjonowało w ukryciu. Wiedziano o nim wśród duchowieństwa niewtajemniczonego w zasady zgromadzenia. Informacje o zgromadzeniu nieoficjalnie docierały także do niektórych biskupów. W 1903 r. kapłani mariawici zdecydowali, że konieczne jest oficjalne powiadomienie hierarchii kościelnej o inicjatywnie organizacyjnej powstałej w gronie duchowieństwa, co miało na celu uzyskanie legalizacji kościelnej, choćby na szczeblu diecezji. Wobec tego do biskupów: warszawskiego - abpa Wincentego Popiel-Chościaka, lubelskiego - Franciszka Jaczewskiego i płockiego - Jerzego Szembeka zgłosili się kapłani mariawici pełniący funkcje prowincjałów i złożyli oficjalne informacje o działającym zgromadzeniu.[...]Przywódcy mariawiccy znając niechętne, wręcz wrogie nastawienie do nich bpa J. Szembeka postanowili przedstawić osobiście sprawę mariawicką papieżowi.[...]Kapłani mariawici sądzili, że ówczesny papież Leon XIII przychylnie ustosunkuje się do nowej inicjatywy zakonnej, szczególnie że sam ogłosił w 1902 r. encyklikę "O Przenajświętszym Sakramencie" (notabene przetłumaczoną na jęz. polski przez mariawitę ks. Leona M. Andrzeja Gołębiowskiego), a mariawici za główny cel swego zgromadzenia stawiali cześć Eucharystii. W trakcie podróży dotarła do delegacji mariawickiej wiadomość o śmierci Leona XIII. W Rzymie zastano nowego papieża Piusa X.[...]Delegację kapłanów mariawitów i M. Franciszkę papież Pius X przyjął na audiencji prywatnej w dniu 13 sierpnia 1903 r. Delegaci złożyli papieżowi prośbę o legalizację Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów, dołączając opis objawienia Dzieła Wielkiego Miłosierdzia i krótką historię zgromadzenia. Pius X obiecał ustnie staranne i oficjalne rozpatrzenie przedstawionej sprawy.[...]Tymczasem polska hierarchia Kościoła rzymskokatolickiego, głównie bp J. Szembek, przesyłała do Rzymu liczne, tendencyjne i wrogie ruchowi mariawickiemu informacje.[...]Watykańska Kongregacja Inkwizycji, po posiedzeniu 31 sierpnia 1904 r., dekretem z dnia 4 września 1904 r. nakazała doszczętne skasowanie zgromadzenia mariawickiego oraz odsunięcie Marii Franciszki od kierowania siostrami i jakiegokolwiek wpływu na kapłanów. Wykonawcą postanowień Watykan ustanowił bpa J. Szembeka. Mariawici uznali ten dekret za tragiczną pomyłkę wynikłą z powodu nierzetelnych informacji dostarczanych do Watykanu przez niektórych hierarchów polskich. Dlatego nadal czynili zabiegi o uznanie swojego zgromadzenia przez papieża. W 1905 r. , w styczniu, maju i lipcu oraz w lutym 1906 r. delegacje mariawitów czynią bezpośrednie starania w Rzymie o legalizację. Zawsze spotykali się z zapewnieniem papieża o rychłym pozytywnym załatwieniusprawy[...]W Polsce kapłani mariawici nadal byli represjonowani przez diecezjalne władze. Doprowadziło to na początku 1906 r. do wypowiedzenia przez nich posłuszeństwa swoim biskupom - 1 lutego 1906 r. abp. Popielowi, a 8 lutego tegoż roku biskupowi płockiemu A. Wnukowskiemu. Od tego momentu rozpoczęło się organizowanie parafii mariawickichwich.[...]5 kwietnia 1906 r. papież Pius X wydał encyklikę "Tribus circiter", która rozwiała wszelkie nadzieje kapłanów mariawitów na zmianę stanowiska Watykanu w sprawie Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów. Papież potwierdził w niej moc wiążącą dekretu inkwizycyjnego z 1904 r., utrzymał w mocy kasatę zgromadzenia mariawitów i zakazał duchownym kontaktów z Marią Franciszką Kozłowską.Kapłani mariawiccy doszli do wniosku, że encyklika papieża była jednostronnym zerwaniem przez Watykan rozmów, które w trybie odwoławczym prowadzili z wysokimi urzędnikami papieskimi oraz zaprzeczeniem nieformalnym obietnicom o ponownym i obiektywnym zbadaniu sprawy. Uznali, że tym samym papież zwolnił ich z zobowiązań podporządkowania się biskupom i nie utrzymywania kontaktów z Marią Franciszką.Następstwem powyżej opisanych wydarzeń była ostra kara kościelna wymierzona niesubordynowanym: Marii Franciszce, duchownym uznającym Jej kierownictwo i siostrom żyjącym z Nią we wspólnocie. Karą tą był dekret świętej rzymskiej i powszechnej inkwizycji z dnia 5 grudnia 1906 r. nakładający na ks. Jana Kowalskiego i Marię Franciszkę Kozłowską - imienną, osobistą ekskomunikę większą. Ekskomunika dotyczyła także wszystkich kapłanów, "którzy w ciągu 20 dni od daty ogłoszenia tego dekretu, nie odejdą faktycznie ze zgromadzenia mariawitów". W ten sposób Feliksa M. Franciszka Kozłowska stała się pierwszą w dziejach kobietą imiennie wyklętą przez papieża"

A oto inf. z racjonalisty:

"W początkowym okresie chętnie zapraszano ich [mariawitów] do kościołów parafialnych w charakterze rekolekcjonistów i kaznodziei odpustowych. Gdy jednak mariawici coraz głośniej zaczęli krytykować innych duchownych, władze duchowne zwróciły się przeciwko ich zgromadzeniu. W tym początkowym okresie rola mateczki w zgromadzeniu oraz jej objawienia nie były znane szerszemu ogółowi. Zgromadzenie bowiem miało początkowo charakter tajny. Wkrótce zaczęło mu gwałtownie przybywać zwolenników. Spowodowało to ujawnienie zgromadzenia i powołanie współpracujących z nim organizacji zakonnych i świeckich. Po ujawnieniu represje ze strony biskupów przybrały na sile. Głównymi przeciwnikami mariawityzmu byli biskupi: warszawski, płocki i lubelski, gdyż na terenach tych diecezji ruch mariawicki najbardziej się rozwijał. Wydaje się, że powodem represji, obok krytyki kleru, był przede wszystkim kult Mateczki, propagowany głównie przez księdza Jana Marię Michała Kowalskiego. Biskupi nie wyrazili zgody na powstanie Zgromadzenia i nakazali jego rozwiązanie. Mariawici odwołali się do Watykanu, jednak bezkompromisowa postawa księdza Kowalskiego, będącego przełożonym Zgromadzenia, kult Mateczki oraz propagowanie jej objawień było nie do przyjęcia dla Stolicy Świętej. W 1904 roku Kongregacja Świętego Oficjum rozwiązała Zgromadzenie Kapłanów Mariawitów, a w1906 papież Pius X imiennie wyklął Mateczkę i ks. Kowalskiego "

Ponieważ trudno jest mi(z wiadomych powodów), w pełni zaufać informacjiom zawartym zarówno na oficjalnej stronie KSM, jak i "racjonaliście", dlatego proszę Was o udzielenie mi wiecej informacji na wyżej wymieniony temat.

Pozdro