Dobry wieczór wszystkim,
czy dusza w czyśćcu ma kontakt jakikolwiek z miłością Bożą (to prawdziwe szczęście), tą płynącą miłość już z nieba? (zahacza już o skrawek nieba?) Czy ni ma żadnej styczności? Czy może już ją poczuła? Chodzi mi nawet o chwilową styczność. Czy to dzięki niej się przemienia i cierpi czy z jakiegoś innego powodu?
Dzięki za odp.
Pozdr.

W swoim czasie dowiesz się tego.

Spekulacją byłaby jakakolwiek odpowiedź jednoznaczna, bo ta sfera jest przed nami zakryta. Można tylko domniemać, że istnieje tu POTENCJALNA styczność z Bogiem, która zależy od otwarcia samego człowieka. Bo czym jest czyściec, jeśli nie wpisaną przez życie trudnością pełnego zawierzenia, spowodowaną grzechem?...

Każde odwrócenie się od Bożej miłości za życia osłabia w nas tą zdolność. Każde przywiązanie do wartości przemijających uzależnia nas od nich, wiążąc nogi przed podjęciem kroku w stronę Boga. To w nas jest ta niezdolność, nie w Bogu. Czyściec zatem jawi mi się jako możliwość wewnętrznego dojrzewania do tego otwarcia.

Wydaje mi się, że dusza poznaje miłość Boga.

Dlatego właśnie oderwanie od tej Miłości, od poznania czym ona jest, jest takim cierpieniem.

Dlatego właśnie Piekło jest takie niewyobrażalnie straszne - sama świadomość że już tej Miłości się nie doświadczy.

Dlatego właśnie dusze w Czyśćcu - mimo przeogromnego cierpienia z powodu oczekiwania na obcowanie z Miłością - są jednocześnie szczęśliwe, bo wiedzą, że będą z Nią.

Co to ta cała Boska miłość? jak ona wygląda? czym się objawia?

Czyściec to taka roślina, taki o jakim piszesz to bajeczka.

Wielu ludzi lubi bajeczki, dlaczego chcesz im to odebrać?
I dla wielu ludzi Bóg to nadzieja na jakąś tam nieskończenie cudowną miłość, do której w tym czyśćcu trzeba dążyć.
Użyłem tu słowa "nadzieja" bo jak niestety się nie uda, to Boska nieskończenie cudowna miłość, rozdepcze człowieka jak robaka!

Moze warto za Miloscia Boza podazac tu na ziemi za naszego zycia a nie czakac z ``niecierpliwoscia`` na czysciec ?