Jak w temacie. Dodam, że z Mamą jestem bardzo związana.

Zależy, co planujesz - ślub prywatny, instytut świecki czy dziewictwo konsekrowane. W niektórych instytutach świeckich obowiązuje całkowita tajemnica.

Planuję ślub prywatny.
A jakieś linki do takich instytutów świeckich masz, Baranku?

Myślę, że jest sens mówić o tym rodzicom jeśli ten ślub będzie miał zauważalny wpływ na Twoje życie i z nieświadomości rodziców mogłyby wyniknąć jakieś nieporozumienia. W przeciwnym razie nie sądzę aby warto byłoby im przedstawiać tą kwestię - to Twoje życie. Skoro nie mają na to wpływu, a to nie ma wpływu na nich to nie widzę potrzeby mówienia - chyba, że chcesz powiedzieć.

Tu masz linki do strony o instytutach świeckich
http://www.kkis.pl/
http://www.kuria.gliwice.pl/informacje/ ... hp?numer=7

Jeśli ma być to prywatny ślub czystości myślę że nie trzeba mówić, może nawet tak lepiej, chyba że mama bardzo by nalegała dlaczego nie chcesz wyjść za mąż, wtedy można wspomnieć że chce się prowadzić życie poświęcone Bogu.

Zastanówmy się - czy prywatny ślub czystości będzie miał zauważalny wpływ na moje życie? Nie. Poza tym, że odmówię wszelkim swatom i swatkom (mam już 26 lat) Pozostaje kwestia otwarta, czy powiedzieć Mamie, która jest mi najdroższą na świecie osobą?

Kwestia otwarta? Myślałem, że już Ci odpowiedziałem na to pytanie. Podobnie jak Akacja, pod której postem się podpisuję. Jeśli Twoja matka będzie się wypytywać czemu nie chcesz z nikim być to powiesz jej, że się zakochałaś w Chrystusie i jesteś chora z miłości.

Incognito, pozostaje jeszcze kwestia pokory , która czasem może się wyrażać w cierpliwym znoszeniu uwag pod swoim adresem od osób nieświadomych naszych zobowiązań wobec Boga.
Czasem też rodzice nie pochwalają decyzji dziecka - w dobrej wierze, ale jednak powoduje to rozłam.

Jeśli chodzi o mnie, wolałabym żeby to była tajemnica między mną a Jezusem- moja prywatna sprawa, jak sama nazwa wskazuje

Ironia niezamierzona czy celowa?

Powinnam dodać: pokory i dodatkowej ofiary

Zgadzam się z tym co napisała baranek. Raczej wolałabym nie mówić o tym rodzicom, bo mogą nieprzychylnie na to zareagować.
Wolałabym by zostało to tajemnicą między mną i Jezusem.
Jedynie może osobom spoza rodziny w ramach świadectwa można by było wspomnieć.

Baranku, uważam jednak że w opisanej przeze mnie sytuacji lepiej powiedzieć - nie ze względu na jakieś własne zamysły bycia pokornym lecz z uwagi na matkę, aby się nie martwiła i nie tworzyła sobie niewiadomo jakich wytłumaczeń (a ludzie mają tendencję do czarnowidztwa w takich sprawach, jeśli czegoś nie wiedzą).
Co do tego, że powoduje rozłam - Jezus mówił o tym, że z Jego powodu rodzice będą skłóceni z dziećmi itd. Moim zdaniem trzeba być uczciwym i lepiej powiedzieć mając choćby małe szanse na to, że rodzice to zaakceptują, niż ich oszukiwać.
Jeżeli ktoś chce złożyć ślub przed Bogiem a potem się tego wstydzi to sorry, ale to jest jakiś żart w stylu "Panu Bogu świeczkę, a diabłu ogarek" (nie porównując ludzi do diabła oczywiście). Jeśli ktoś się decyduje na taki krok (moim zdaniem zupełnie zbędny, bo czyny są ważniejsze niż deklaracje), to niech ma chociaż odwagę przyznać się do tego co Bogu przysiągł.

Dokladnie, podpisuje sie obiema lapkami pod postem Incognito, ukrywanie tego przed swoja rodzona mama, to oszukiwanie samej siebie. Obluda polegalaby tutaj na tym iz bedac nie szczera z wlasna mama, nie mozna byc tym bardziej szczery wobec Jezusa Chrystusa.

Byłabym jednak za zachowaniem w tajemnicy prywatnego ślubu czystości. Bycie poślubioną Chrystusowi, to wewnętrzny akt oddania Bogu i o tym nie musi nikt wiedzieć, podobnie jak nie trzeba rozpowiadać swoich wewnętrznych przeżyć mistycznych (co czuje się na modlitwie, w czasie komunii). Intymne spotkania Boga i duszy to tajemnica między nimi, o których nie musi wiedzieć żadna dusza (jedynie w formie złożenia świadectwa o swoim życiu wiary).
Druga sprawa to prawo do wyboru własnej drogi życia, wyfrunięcia z domu rodziców i ułożenia sobie własnego życia. Zdarza się że matka jest nadopiekuńcza, trzyma córkę jak na garnuszku nie pozwalając jej na usamodzielnienie się, i rodzice chcą narzucić wybór drogi życia na zasadzie: ma zostać lekarzem, bo taka nasza ambicja, choć nie ma uzdolnień w tym kierunku, musisz szybko wyjść za mąż, bo tak robią wszyscy. Dorosłe już dziecko może pójść wybraną przez siebie drogą życia, a rodzice mogą mu doradzić, pomóc, ale nie narzucić.
O wyborach o charakterze zewnętrznym (wybór szkoły, pójście do pracy, zakup mieszkania itp) można rozmawiać z rodzicami, ale nie widzę potrzeby rozmawiania o wewnętrznym akcie oddania Bogu jakim jest ślub czystości, skoro nie będzie miało to wpływu zauważalnego wpływu na życie. Ale jeśli ktoś chce to może w rozmowie z matką na temat wyboru drogi życia wspomnieć o prywatnym ślubie czystości dla umotywowania swej decyzji ze chce się zyc samemu.
Jeśli jest się z matką bardzo związanym i zwierza się jej ze swych tajemnic to może trzeba przewidzieć jak zareaguje matka gdy się jej o tym powie (będzie płakała, zacznie sprzeciwiać się praktykom religijnym czy będzie dumna ze swojej córki), wyczuć sytuacje by wiedzieć czy, w jaki sposób, i kiedy o tym matce powiedzieć.

A ja bym chciała, żeby moja córka mi powiedziała, bo dlaczego nie? Co jest akurat mistycznego w samym ślubie czystości? Po prostu się obiecuje Bogu czystość i już. No chyba, ze się chce matkę zaszachować, nie wiem, jakieś niepotrzebne tajemnice robić, zmusic do domysłów, tylko po co? Jaki w tym sens, coś z tej czystości umknie jak akurat rodzice będą wiedzieli? .