1573
ἐϰϰλησία, ἡ; -ας (ἔϰϰλητος: ἐϰ -> 1529; ϰαλέω -> 2553; ία),
etym.
(społeczność) wywołanych, (społeczność) wezwanych;pochodne:
zebranie, zgromadzenie; Kościół.1. Og. o świeckim zgromadzeniu ludzi,
zebranie, zgromadzenie: Dz 19,32.39.40;
2. O społeczności Izraelitów w aspekcie religijnym,
zebranie, zgromadzenie: Dz 7,38; Hbr 2,12;
3. O społeczności chrześcijan,
zebranie, zgromadzenie; Kościół. a. O kościelnych zebraniach,
zebranie, spotkanie; społeczność zebranych: Dz 11,26; 1 Kor 11,18; 14,4; 5,19.28.34.35;
b. O całej społeczności chrześcijan w danej miejscowości,
Kościół lokalny,
zgromadzenie:Mt 18,17a,b; Dz 5,11; 8,1.3; 11,22; 12,5; 13,1; 14,23.27; 15,3.4.22.41; 16,5; 18,22; 20,17;
Rz 16,1; 1 Kor 4,17; 7,17; 14,12.23; 16,1.19a; 2 Kor 8,1.18.19.23.24; 11,8.28; 12,13;
Ga 1,2; Flp 4,15; Kol 4,16; Flm subskrypcja v.l.;
3 J 9; Ap 1,4.11.20a,b; 2,1.7.8.11.12.17.18.23.29; 3,1.6.7.13.14.22; 22,16.
c. Kościół domowy określony wyrażeniem ἡ ϰατ’ οἶϰον τινος ἐϰϰλησία,
dosł.
(ten) związany z domem czyimś kościół: Rz 16,5; 1 Kor 16,19b; Kol 4,15; Flm 2.
d. Kościół powszechny: Mt 16,18; Dz 9,31; 12,1; Rz 16,23; 1 Kor 6,4; 12,28;
Ef 1,22; 3,10.21; 5,23.24.25.27.29.32; Flp 3,6; Kol 1,18.24; 1 Tm 5,16; Jk 5,14; 3 J 6.10;
e. Kościół powszechny lub lokalny, określony szczególnymi przydawkami:
ἐ. τοῦ θεοῦ,
Kościół Boga, Kościół Boży: Dz 20,28; 1 Kor 1,2; 10,32; 11,16.22; 15,9;
2 Kor 1,1; Ga 1,13; 1 Tes 2,14; 2 Tes 1,4; 1 Tm 3,5.15;
ἐ. τοῦ Χριστοῦ,
Kościół Chrystusa, Kościół Chrystusowy: Rz 16,16;
ἐ. ἐν Χριστῷ,
Kościół w Chrystusie: Ga 1,22;
ἐ. ἐν θεῷ πατρὶ ϰαὶ ϰυρίῳ Ἰησοῦ Χριστῷ,
Kościół w Bogu Ojcu i Panu Jezusie Chrystusie: 1 Tes 1,1; podobnie 2 Tes 1,1;
ἐ. τῶν ἐθνῶν,
Kościół (byłych) pogan: Rz 16,4;
ἐ. τῶν ἁγίων,
Kościół świętych: 1 Kor 14,33;
ἐ. πρωτοτόϰων ἀπογεγραμμένων ἐν οὐρανοῖς,
Kościół pierworodnych zapisanych w niebiosach: Hebr 12,23.
(Słownik grecko - polski Nowego Testamentu, Remigiusz Popowski SDB, str. 183-184)
ekklēsia - Kościół
http://www.biblia.start24.eu/index.php?s=308(Wielki słownik Grecko-Polski Nowego Testamentu, ks. Remigiusz Popowski, Oficyna wydawnicza "Vocatio")
ἐϰ-ϰλησία, ἡ,
1. zgromadzenie ludowe, nie tak powszechne jak αὑλλογος, TH. 2,22;
u Ateńczyków, ἐ. ϰύριαι, regularne,
opp. σὐγϰλητοι ARIST. doraźnie zwołane;
ἐ. αυναγείρειν. HDT.; ἐ. αυναγειν, αυλλέγειν TH.; ἐ. αϑροίζειν X.;
ἐ. ποιεῖν τινι, AR. w czyjejś sprawie;
ἐ. διδόναι τινι PLB. dać komuś publiczne posłuchanie na zgromadzeniu;
ἐ. γίγνεται TH. odbywa się; ἐϰϰλησίας ϰαταστάσης ID. gdy doszło do zgromadzenia;
ἐ. διαλὑειν TH. rozwiązywać; ἀναστῆσαι X.; ἀφιέναι PLU.; ἐ. ἀνεβλήϑη TH. odroczono;
2. łac. comitia ἐ. λοχῖτις φρατριϰή D. H. 4,20 comitia centuriata, curiata;
3. = ψήφισμα, ἀναγιγνωσϰομένης ἐ. PHILOSTR. VS 2,1,11;
4. zgromadzenie żydowskie ἐλάλησε εἰς τὰ ὦτα πάρης ἐϰϰλησίας LXX;
5. Kościół chrześcijański, NT; ἡ ϰατ’ οἶϰον τινος ἐ. EP. ROM. 16,5
o gminie chrześcijańskiej.
ἐϰ-ϰλησίαζω,
impf. ἠϰϰλησίαζον
i ἐξεϰλησίαζον,
aor. ἐξεϰλησίασα,
I. intr.1. odbywać zgromadzenie, radzić, przemawiać na
nim, X. ATH. 1,9;
περι τινος TH.; τοιαῦτα ἐϰϰλησιάσαντεσ TH. po takiej naradzie;
2. być członkiem zgromadzenia ἐ. ἀπὸ τιμήματος οὐδενός ARIST. nie należąc do żadnej klasy obywateli;
II. trans. zwołać na zebranie τὸν λαόν D. S.;
met. ἐ. τινὰ πρὸς ἑαυτόν EUN. HIST. 210 D. wezwać
kogoś na naradę
przed powzięciem jakiegoś zamiaru.
ἐϰ-ϰλησίαςμός, ὁ,
odbywanie zgromadzenia, PLB.
ἐϰ-ϰλησίαςτήριον, τό,
miejsce odbywania zebrań,
łac. comitium, D. H.
ἐϰ-ϰλησίαςτής, οῦ, ὁ,
członek zgromadzenia, przemawiający na zgromadzeniu, PL.
//
eklezjastes (kohelet) -
http://www.blueletterbible.org/lang/lexicon/lexicon.cfm?Strongs=H6953&t=LXX(Słownik grecko-polski, Zofia Abramowiczówna, E- Epsilon, str. 64-65)
קָהָל - kahal
http://www.blueletterbible.org/lang/lexicon/lexicon.cfm?Strongs=H6951&t=LXXhttp://iwrit.pl/index.php?ww=1&slowo=kahal&x=0&y=0&tps=on&ccnb=onܠܥܕܬܝ - (dt)
http://www.dukhrana.com/lexicon/lexeme.php?adr=1:2255&font=Estrangelo+Edessa&size=150
