W MK.6.22 i nast. czytamy jak to córka Herodiady tańczyła przed Herodem (jakaś dziwna zbieżność imion) i tak mu się to spodobało, że pod przysięgą, której nie ośmielił sie złamać (jaki honorowy tyran!), obiecał jej za to wszystko czego zapragnie, z połową królestwa włącznie.
Coś mi się wydaje, że za sam taniec żaden mężczyzna (zwłaszcza jak ma władzę taką jak Herod o "szlachetnym charakterze" nie wspomnę) nigdy by tak nie postąpił, za taniec i to publiczny, pół królestwa sie nie daje. Jeśli jednak cała ta sytuacja jest eufemizmem i chodzi tu o stosunki seksualne Heroda i tej dziewczyny, to jest to już bardziej prawdopodobne i nawet psychologicznie a także społecznie w miarę wiarygodne. Czy można tak to rozumieć? Na określenie tego stosunku (np. Adam i Ewa) ST używa określenia "poznał". Hebrajskie "jada" - podstawowe znaczenie tego słowa: zauważyć, doświadczyć, poznać, zrozumieć (Briks; Koehler/Baumgartner). Ale wiadomo o co chodzi. Czyli taki sposób określania miał miejsce. A jeśli tak i jeśli na przykład w tym miejscu również jest lub może tak być, to czy są i ewentualnie gdzie indziej jeszcze takie ujęcia czy taki "zastępczy" opis tematu tematu? I nie chodzi mi tylko o tę jedną określona sferę (akt płciowy), ale skoro jest używany tutaj eufemizm, to może był też stosowany w innych miejscach? Więcej: możemy tego wcale nie dostrzegać, przeoczyć np. z powodu zmiany uwarunkowań kulturowych. Jakie mogą być tego konsekwencje? Błędne czy nieprecyzyjne odczytywanie tekstu? Czy coś wiadomo w tym temacie?

Nie, chodzi o taniec

Niektórzy uważają, że opowieść ta dotyczy kultu Isztar: Salome pokazuje taniec z welonami, charakterystyczny właśnie dla tego kultu.

Zbieżność imion nieprzypadkowa, bo ona jak i Antypas należeli do tej samej rodziny - dynastii herodiańskiej:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Herodiada
Zabrano więc Esterę do króla Aswerusa, do jego pałacu królewskiego,
w dziesiątym miesiącu, to jest w miesiącu Tebet, w siódmym roku jego królowania.
I umiłował król Esterę nad wszystkie inne kobiety.
Pozyskała sobie u niego życzliwość i względy nad wszystkie inne dziewice,
i włożył na jej głowę koronę królewską, i uczynił ją królową w miejsce Waszti.
(Estery 2:16-17)

I rzekł król do niej: Co ci się stało, królowo Estero, i jaka jest prośba twoja?
- choćby to była połowa królestwa, będzie ci dane.
Na to Estera odpowiedziała: Jeśli się to podoba królowi,
to niech przyjdą król i Haman na ucztę, którą ja przygotowałam dla niego
I rzekł król: Zawołajcie szybko Hamana, aby spełnił wolę Estery.
Tak przyszli król i Haman na ucztę, którą Estera wydała.
I odezwał się król do Estery po napiciu się wina:
Jakie jest życzenie twoje, a będzie spełnione, i co za prośba twoja?
Choćby to była połowa królestwa, stanie się.
Na to odpowiedziała Estera i rzekła: Oto życzenie moje i moja prośba:
Jeśli król darzy mnie życzliwością i jeśli król uznaje za słuszne
spełnić moje życzenie i uczynić zadość mojej prośbie,
to niech przyjdzie król z Hamanem jeszcze jutro na ucztę,
którą przygotowałam dla nich, a jutro uczynię wedle słowa króla.
I wyszedł Haman w dniu tym wesoły i dobrej myśli.
Ale gdy ujrzał Haman Mardocheusza w Bramie Królewskiej,
a on ani nie wstał, ani się nie poruszył przed nim, napełnił się Haman gniewem na Mardocheusza.
Mimo tego opanował się Haman i poszedł do domu.
Potem posłał zaproszenie, aby przyszli przyjaciele i jego żona - Zeresz.
I opowiedział im Haman o wspaniałości bogactwa swego i o mnóstwie synów swoich
i o wszystkim, jak to wielkim uczynił go król i jak wyniósł go nad książąt i sługi królewskie.
I mówił Haman: Nawet królowa Estera nikogo oprócz mnie nie zaprosiła na ucztę z królem,
którą wydała, a także na jutro mam zaproszenie do niej razem z królem.
Lecz wszystko to jest dla mnie niczym,
jak długo patrzę na Mardocheusza, Żyda siedzącego w Bramie.
Na to odpowiedziała mu jego żona, Zeresz, i wszyscy przyjaciele jego:
Niech postawią drzewo wielkie na pięćdziesiąt łokci, a rano powiedz królowi,
niech powieszą na nim Mardocheusza, i idź wesół na ucztę z królem!
Spodobała się ta rada Hamanowi i rozkazał postawić drzewo.
(Estery 5:3-14)

A król rzekł do Estery także w drugim dniu podczas picia wina:
Jakie jest twoje życzenie, królowo Estero, a będzie ci dane, i co za prośba twoja?
Choćby to była połowa królestwa, stanie się.
W odpowiedzi rzekła królowa Estera:
Królu, jeśli mnie darzysz życzliwością i jeśli królowi się podoba,
to niech będzie darowane mi życie na moją prośbę i lud mój na moje życzenie!
Albowiem sprzedano nas, mnie i mój lud, aby nas wygładzić, wymordować i zniszczyć.
Gdyby nas sprzedano tylko jako niewolników i niewolnice, milczałabym,
chociaż nie wynagrodzi nigdy ciemiężyciel szkody królowi.
A na to odpowiedział król Aswerus i rzekł królowej Esterze:
Któż jest ten, który zawziął się w sercu swoim, aby to uczynić, i gdzie on jest?
I odpowiedziała Estera: Tym przeciwnikiem i wrogiem jest Haman, ten niegodziwiec.
Haman zaś zatrwożył się wobec króla i królowej.
Wtedy król w gniewie swoim wstał od picia wina i poszedł do pałacowego ogrodu.
Haman zaś stanął przed królową Esterą, aby prosić o życie swoje,
ponieważ dostrzegł, że król postanowił jego zgubę.
Potem król wrócił z pałacowego ogrodu do domu, gdzie pito wino,
Haman zaś upadł na łoże, na którym spoczywała Estera. A na to król rzekł:
Czy jeszcze chce zgwałcić królowę w mojej obecności, w domu?
Słowo wyszło z ust króla, a twarz Hamana zakryto.
I rzekł Charbona, jeden z eunuchów, którzy pełnili służbę przed królem:
Oto drzewo, które postawił Haman dla Mardocheusza, co radził dobrze królowi,
stoi przed domem Hamana, wysokie na pięćdziesiąt łokci. I rzekł król: Powieście go na nim!
I powieszono Hamana na drzewie, które przygotował Mardocheuszowi, a uspokoił się gniew króla.
(Estery 7:2-10)



Imię 'Estera' (אסתר - estr/astr) pochodzi według niektórych od imienia bogini (Isztar/Astarte):
http://en.wikipedia.org/wiki/Esther#Origin_and_meaning

Czy mam przez to rozumieć, że opowieść Mk nawiązuje czy stanowi jakąś reminicsencję tego fragmentu Ks. Estery? To w takim razie nie jest historyczna? Czy może jest wypełnieniem jakiegoś archetypu (społecznego? kulturowego? obrzędowego? religijnego?).

Mam wątpliwości czy jest jakieś ukryte "eufemistyczne" znaczenie słów obietnicy Heroda (Mk 6:14-29; patrz też Mt 14:1-12;). Chociaż bardzo prawdopodobne, że na Salome też łakomie patrzył.

Ludziom zdarza się obiecywać coś czego nie potrafią dotrzymać lub pod wpływem emocji obiecywać przejaskrawiając (tutaj połowa królestwa). Można sobie wyobrazić wyuzdane i pijane obchodzenie urodzin Heroda, podczas którego w jakimś zamroczeniu wykrzykuje tą obietnicę. Z drugiej strony rzeczywista prośba Salome o ścięcie Jana musiała podziałać na całe towarzystwo jak kubeł zimnej wody. Wszyscy pewnie oczekiwali w napięciu decyzji Heroda, która akurat była dla niego możliwa do spełnienia... . Szczególnie u Mk widać, że nie był zachwycony prośbą, jednak wolał nie "tracić twarzy" przed zgromadzonymi.

Może trochę sfabularyzowałem temat. Można też zaglądnąć tutaj. Herod Antypas nie był w stanie oddać połowy królestwa - był jedynie tetrarchą z nadania Rzymu.

Spojrzyjmy całościowo na sytuację.
Są urodziny Heroda. Solenizant pewnie już wypił dostateczną ilość wina.
Herodiada tańczy. Tańczy pewnie ... dosyć lubieżnie.
Herod pod wpływem wina nie myśli całkowicie trzeźwo. Lekkomyślnie i być może w sposób żartobliwy wykrzykuje, ze da Herodiadzie wszystko, choćby chciała pół królestwa.
Herodiada pod namową Matki chce głowy Jana.
Herod wypowiedział słowa wśród tłumu gości, którzy prawdopodobnie potraktował obietnicę poważnie, trzyma Go za słowo i chce sensacji.
Pijany lud chce krwi. Ma okazję się tego domagać ...