Czekaj tatka latka... Miłość teraz ci nie wystarcza?

Słuszne spostrzeżenie! Oświadczanie, że się o KB nic nie wie i się go nie rozumie, jest jakby mówieniem: nie znam nauczania Chrystusa (ale jestem Jego uczniem)...

Chyba jest oczywiste, że jeśli zmartwychwstaniemy, to nie w formie życia białkowego. Skoro mamy zero wiedzy w jakiej formie będziemy znów istnieć , jak odbierać otoczenie - zerowa jest siłą rzeczy nasza wiedza o KB.
Niezależnie od znajomości nauczania Chrystusa.

Czyżbym gdzieś napisał, że nic nie wiem na temat KB? Jeśli tak, to byłby jakiś lapsus.
Czy gdzieś napisałem, że nic nie pojąłem na temat KB?

Napisałem, jak mi się wydaje, że nie wiem czym jest. Podejrzewam, że najlepszym wytłumaczeniem jest uznanie fragmentu Modlitwy Pańskiej za jedną całość.
"Przyjdź Królestwo Boże = Bądź wola Twoja na ziemi, tak jak jest oba w niebie".
Wyjaśnienie, że KB jest wtedy i tam, gdzie realizowana jest wola Boga, jest dla mnie najlepszym rozumieniem. Ale nie jestem na tak wysokim poziomie aby uzurpować sobie Bożą wiedzę. Dlatego przyznaję się do swojej niewiedzy. I z cała pokorą czekam na zbawienie, kiedy przestaną mnie dręczyć tajemnice przekraczające możliwości mojego ludzkiego umysłu.

Imponuje mi to, że tak wielu z Was wie, a Boże tajemnice nie są dla Was zagadka, tylko jasnym przesłaniem. Mi Bóg nie udzielił łaski dorównywania Mu wiedzą. Mogę tylko Wam zazdrościć i z zazdrości nie wierzyć, że rzeczywiście Bóg objawił Wam swoje tajemnice. Niestety, nie wierzę, że wszystko wiecie, jak to staracie się wykazywać w dyskusjach.
Ja jestem jak ten celnik schowany za filarem. Zbyt mały, zbyt ułomny, za mało wiedzący. Dlatego pytam Wiedzących. Lecz odpowiedzi ich tylko odrobinę rozjaśniają mrok niewiedzy. Ale, krok p kroczku.

Rozmyślając o KB zbyt szybko uciekamy myślą do oczekiwanych, widzialnych struktur królestwa. Tymczasem to, co ustanawia królestwo, co jest w nim nieodzowne, to Król, oraz poddany, choćby jeden.
(20) Zapytany przez faryzeuszów, kiedy przyjdzie królestwo Boże, odpowiedział im: Królestwo Boże nie przyjdzie dostrzegalnie; (21) i nie powiedzą: Oto tu jest albo: Tam. Oto bowiem królestwo Boże pośród was jest. (Łk. 17,20-21)

Faryzeusze to zorganizowana grupa ludzi nie wierzących Jezusowi. Jezus odpowiada im najprawdziwiej, jak można. Patrzą i nie widzą, bo nie wierzą, bo nie narodzili się na nowo:
W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi powtórnie, nie może ujrzeć królestwo Bożego. (J. 3,3)

Ale to nie znaczy, że królestwa Bożego jeszcze nie ma. Pośród was jest.
Aby się w tym królestwie znaleźć, trzeba narodzić się na nowo. Zaufać Jezusowi w sprawie swojego zbawienia. Dostrzec w Ukrzyżowanym Baranka Bożego (por. J 1,29.36), który wziął na siebie nasze własne grzechy. Tak jak Żydzi na pustyni spoglądając na miedzianego węża odzyskiwali życie i zdrowie, tak i my, zawierzając Jezusowi nasze zbawienie otrzymujemy wieczne życie (por. J 3,14-21). Godzimy się także, by odtąd to On był Królem naszego życia. Stajemy się częścią Bożego Królestwa.

Moim powtórnym narodzeniem będzie zbawienie. Teraz jestem w drodze.

Idący, a skąd nagle taka pewność u ciebie. Jeszcze kilka postów temu była tylko nadzieja. Jakieś objawienie miałeś, czy tylko tak ci cię wymokło z tym "będzie"?

Istnienia świętych ksiąg i ich wartości i ważności nigdy nie kwestionowałem. Natomiast czas ich powstania i autorstwo to już osobna kwestia.

Rdz 36,31-39 wymienia królów Edomu, czyli władców państwa, które przed XII wiekiem p.n.e. nie istniało. Zatem wymienia ludzi żyjących po Mojżeszu, o których istnieniu Mojżesz nie mógł wiedzieć.
Rdz 31,17 podaje, że patriarcha Jakub z rodziną używał wielbłądów jako wierzchowców, Rdz 37,25 wspomina o wielbłądach używanych w handlu karawanowym, choć o ile wiadomo, w regionie Izraela wielbłądy nie były udomowione przed X wiekiem p.n.e. - zatem ta relacja nie mogła powstać w drugim tysiącleciu p.n.e. (wprawdzie były regiony, w których wielbłądy udomowiono znacznie wcześniej, jednak nie w Izraelu/Palestynie - archeolodzy są co do tego zgodni).
Handel żywicą, balsamem i mirrą, o których wspomina Rdz 37,25, rozwijał się natomiast w okresie Imperium Asyryjskiego VIII-VII w. p.n.e.

Rdz 26,1 mówi o wizycie Izaaka u króla Filistynów Abimeleka, choć na wybrzeżu kananejskim filistyńskie osady pojawiły się dopiero po 1200 r. p.n.e.
Przytoczony w Rdz 22,14 jako popularny zwrot "Na wzgórzu Pan się ukazuje" nie mógł powstać wcześniej niż po zbudowaniu świątyni jerozolimskiej na wzgórzu przez Salomona w X wieku p.n.e.

Lb 21,14 cytuje fragment Księgi "Wojen Pana", która musiała zostać spisana lata po opisywanych w niej wydarzeniach, zatem Możesz nie mógł znać jej treści.
Lb 20,14-21 i 21,21-35 mówi o kontaktach Mojżesza z władcami Edomu, Moabu i Ammonu, które w XV w. p.n.e. nie istniały.

Tora kilkakrotnie wspomina, że Mojżesz coś spisywał lub dyktował (np. Wj 17,14, Wj 24,4, Wj 34,28 i Pwt 31,9) - pytanie tylko, jakim alfabetem to było pisane, skoro zarówno hebrajski wariant fenickiego (paleohebrajski), jak i alfabet aramejski, będący jednym z najstarszych na świecie, w XV w. p.n.e. jeszcze nie istniał. Hebrajski wariant języka fenickiego, tzw. paleohebrajski, językoznawcy datują na 800 r. p.n.e. Zaś pierwsze archeologicznie poświadczone znaki alfabetyczne będące prekursorem tego paleohebrajskiego datuje się na XI-X wiek p.n.e. Czyli, jak widać, długo po czasach Mojżesza.

Do tych anachronizmów dochodzi jeszcze np. to, że w 1 Krl 12,28 jest mowa o złotych cielcach sporządzonych na polecenie Jeroboama, a nie ma tam wyraźnego potępienia tego króla za podążanie za złym przykładem, jakim był bunt Żydów przeciwko Mojżeszowi opisany w Wj 32 polegający właśnie na kulcie złotego cielca. Zatem dwunasty rozdział 1 Krl powstał przed 32 rozdziałem Księgi Wyjścia.

Owszem, teoria źródeł została zakwestionowana już kilkadziesiąt lat temu - jednak odrzucono ją nie na rzecz powrotu do wersji o Mojżeszowym autorstwie Tory, tylko na rzecz datowania powstania Tory na jeszcze późniejszy okres niż zakładała teoria źródeł.

Sama Tora, mimo wzmianek o spisaniu przez Mojżesza słów Pana, Prawa i słów Przymierza, nic nie mówi o Mojżeszowym autorstwie Pięcioksięgu jako całości ani prawie całości.
W pierwszym okresie judaizmu biblijnego dla Żydów kwestia autorstwa Tory nie była tak istotna, jak stała się później. Dopiero w III wieku p.n.e., prawdopodobnie wskutek zetknięcia się Żydów z hellenistyczną kulturą, przykładającą dużą wagę do autorstwa, sprawa autorstwa Tory stała się dla nich istotna. Na tyle, że w Talmudzie babilońskim zostało wprost napisane, że autorem Tory był Mojżesz. I tak samo stwierdził wieki później m.in. Mojżesz Majmonides. I to stwierdzenie było przez wieki obowiązującym wyznawców judaizmu, podobnie zresztą jak chrześcijan, którzy je zaakceptowali i zaadoptowali.

Jednak już współczesny Majmonidesowi uczony działający również w muzułmańskiej podówczas Hiszpanii Izaak ibn Jaszusz zwrócił uwagę na to, że wspomniany już rozdział 36 Księgi Rodzaju zawiera listę królów Edomu żyjących na długo po śmierci Mojżesza - i że z tego powodu musiała zostać napisana przez kogoś żyjącego po Mojżeszu.
Również Aben Ezra (Abraham ibn Ezra) miał wątpliwości co do Mojżeszowego autorstwa Tory, choć doszedł do wniosku, że jakkolwiek głównym autorem był Mojżesz, to jednak Tora zawiera też wersety będące późniejszymi dodatkami.
Podobnego zdania był XV-wieczny hiszpański teolog Alonso Tostado.
XVI-wieczny flamandzki autor, choć katolik, również dopatrzył się późniejszych ingerencji w tekst Tory.
XVII-wieczny teolog Isaac La Peyrère również kwestionował Mojżeszowe autorstwo Tory, wywierając tym wpływ na Barucha Spinozę. Podobnie współczesny mu Thomas Hobbes.
Żyjący na przełomie XVII i XVIII w. Jean Astruc walnie przyczynił się do powstania teorii źródeł.

Tak że kwestionowanie Mojżeszowego autorstwa Tory ma długą tradycję, i nie zostało zapoczątkowane przez XIX-wieczne postoświeceniowe myślenie.

Kiedyś było tak, że przekonanie o Mojżeszowym autorstwie Tory było jednym z wyznaczników wyznawania zarówno judaizmu, jak i chrześcijaństwa. Ale to już przeszłość.

Ogólnie, współcześnie, poza chasydami, ultraortodoksyjnymi Żydami i najbardziej konserwatywnymi chrześcijańskimi apologetami już praktycznie nikt nie twierdzi, że autorem Tory był Mojżesz, a autorem Pwt 34 Jozue. I możliwe jest wyznawanie zarówno judaizmu, jak i chrześcijaństwa, mimo niewiary w Mojżeszowe autorstwo Tory. Choć kiedyś było to nie do pomyślenia.

Na początku nie byłem przygotowany na zetknięcie się z aż tak konserwatywną apologetyką i dyskusję z nią, m.in. dlatego że Bliski Wschód w drugim tysiącleciu p.n.e. to nie moja specjalizacja. Ale trochę nadrobiłem.

Ewangelie były pisane anonimowo, autorzy ich nie podpisali. Dopiero później ich autorom nadano imiona i dwóch z nich utożsamiono, post factum, z apostołami, z racji zbieżności imion Jana i Mateusza z imionami apostołów.
Ewangelia Mateusza jest zwykle datowana na okres po 70 roku, prawdopodobnie między 80 a 90 rokiem. To datowanie uznaję za wiarygodne.
Ewangelia Jana powstała najpewniej pod koniec I wieku, jako najpóźniejsza z ewangelii.

Pomijam to ewangelie uznane za apokryficzne, np. Ewangelię Dzieciństwa Tomasza i Protoewangelię Jakuba, spisane już w II wieku.
W sumie Ewangelia Dzieciństwa Tomasza przedstawia Jezusa w dość ciekawym świetle, stwierdzając np. że Jezus jako dziecko nie tylko uczył się greckiego alfabetu, cudownie ożywił ulepione przez siebie gliniane ptaszki i cudownie uzdrawiał tych, którzy przedtem ucierpieli z jego powodu, ale też wielokrotnie siłą woli zabijał ludzi, którzy mu podpadli. Ale to już osobny temat.

Owszem, biblijni prorocy wielokrotnie słusznie piętnowali nadużycia kapłanów i mówili w tym kontekście o wyroczniach Pana, choć o ile wiadomo, walczyli oni słowem.

W następnym poście wspomniałem o listach do Tymoteusza.

To nie tak, że nie dopuszczam.
Odnośnie wielu cudów jestem sceptyczny, choć ich nie wykluczam.
Podobnie np. z kwestią demonów i opętań. Choć skłaniam się ku stwierdzeniu, że ich nie ma, to dopuszczam możliwość, że jednak są. Aczkolwiek uważam, że przynajmniej zdecydowana większość przypadków opisywanych jako przypadki opętań dotyczy tak naprawdę chorób psychicznych lub zaburzeń neurologicznych o różnym podłożu.

Jak napisałem, w niektórych kwestiach nie mam wyrobionego zdania.
Wolę unikać wypowiadania się w kategorycznym tonie, zwłaszcza w kwestiach takich jak cuda i inne rzeczy o nadprzyrodzonym charakterze.
Wątpić nie znaczy wykluczać ani nie dopuszczać.

Ogólnie można powiedzieć, że jestem poszukującym skłaniającym się ku judaizmowi, choć oczywiście nie w chasydzkim ani ultraortodoksyjnym wydaniu.

Ponownie wyciągasz z moich postów wnioski, które z nich nie wynikają. I które sam sobie dodajesz i dopowiadasz.

@przesunięcie_ku_zieleni
Doceniam Twój wkład pracy włożony w przygotowanie zestawu zarzutów wobec wiarygodności i wczesnego datowania ksiag biblijnych. Chociaż większość z tych zarzutów nie jest nowa, bo przewijają się w rozmaitych opracowaniach, to jednak zebranie ich razem na pewno wymagało wiele wysiłku. Taka ich forma (zwięźle sformułowany konkretny zarzut) zamiast ogólników - rzeczywiście umożliwia dyskusję nad nimi. Spróbuję to zrobić, czasami odnosząc się poprzez odwołanie do gotowych odpowiedzi, dostępnych w sieci.
Sądzę również, że powinienem odpowiadać na poszczególne zarzuty osobno, bo na odniesienie się do wszystkich naraz po pierwsze nie jestem gotowy, a po drugie byłaby to całkowicie nieczytelna ściana tekstu. Nie mogę też obiecać odpowiedzi na każdy z zarzutów - też jestem w tym temacie jedynie amatorem.

Podział Tory na pięć osobnych ksiąg nastąpił później, ze względów praktycznych. Łatwiej było operować pięcioma zwojami, niż jednym, bardzo obszernym. Z tego samego powodu na dwie części podzielono również późniejsze księgi: Samuela, Królewską i Kronik - pierwotnie istniejące bez tego podziału.
Czy o Księdze Prawa, jako o ustalonym, obowiązującym, zapisanym przedmiocie zawierającym przepisy przekazane przez Mojżesza, a pochodzące od Boga, wspomina samo Prawo?

Tak. W Pwt. 31,24-27 padają słowa:
(24) Gdy Mojżesz zakończył całkowicie pisanie tego Prawa w księdze,
(25) rozkazał lewitom noszącym Arkę Przymierza Pańskiego:
(26) Weźcie tę Księgę Prawa i połóżcie ją obok Arki Przymierza Pana, Boga waszego, a niech tam będzie przeciwko wam jako świadek.
(27) Ja bowiem znam wasz upór i twardy kark. Oto jak długo żyję z wami, opornie postępowaliście względem Pana. Cóż dopiero po mojej śmierci?

Ta księga Prawa wciąż jest obecna i ważna, gdy przywództwo nad Izraelitami obejmuje Jozue:
(7) Tylko bądź mężny i mocny, przestrzegając wypełniania całego Prawa, które nakazał ci Mojżesz, sługa mój. Nie odstępuj od niego ani w prawo, ani w lewo, aby się okazała twoja roztropność we wszystkich przedsięwzięciach.
(8) Niech ta Księga Prawa będzie zawsze na twych ustach: rozważaj ją w dzień i w nocy, abyś ściśle spełniał wszystko, co w niej jest napisane, bo tylko wtedy powiedzie ci się i okaże się twoja roztropność. (Joz 1,7-8)

A zatem pod koniec życia Mojżesza, Księga Prawa jest już spisana. Przez kogo, jeśli nie przez Mojżesza, albo przez Mojżesza podyktowana? Księga ta jest honorowana konkretnym miejscem jej przechowywania: obok Arki Przymierza (do wewnątrz Arki by się nie zmieściła).

@przesunięcie_ku_zieleni

Masz rację. W Rdz 36, tylko część informacji mogła pochodzić od Mojżesza - ta, która dotyczy dziejów z przeszłości, aż do czasów współczesnych Mojżeszowi. Widać, że ktoś, żyjący później, na pewno w czasach monarchii w Izraelu, uzupełnił informacje Mojżesza o nowe fakty. W dzisiejszych czasach taki dopisek byłby wyraźnie oddzielony od pierwotnego tekstu - np. poprzez dodanie przypisu, albo apendiksu. Wtedy tych form nie znano. Ten dopisek znalazł się w tekście Mojżeszowej (przynajmniej z nazwy) księgi zapewne w czasach Saula, Dawida lub zaledwie nieco późniejszych, bo Izrael ma już króla (Rdz 36,31), jednak zjednoczone królestwo obejmujące Izraela oraz Judę, trwało w czasach rządów Salomona i jeszcze zaledwie krótki okres rządów Roboama, bo później nastąpiła secesja (1 Krl 12,1-20), nie wspominana przez autora dopisku.

Mamy więc sytuację, że do tekstu księgi, dopisany jest fragment późniejszy. Czy jednak ma to zmienić datowanie zasadniczej części?
To tak, jakby w romańskiej budowli znalazły się elementy wystroju z czasów renesansu, albo baroku. Czy datowanie całej budowli z tego powodu ulegnie zmianie?
Dlaczego więc w przypadku literackich badań nad Biblią miałyby być stosowane całkowicie inne zasady?
Przecież ten dodatek, czyli część rozdziału 36., jak się wydaje, można dosyć precyzyjnie datować na czasy początków monarchii, przed rozpadem na królestwa Izraela i Judy. To rozpiętość ok. 100 lat (1040-929 pne).

@przesunięcie_ku_zieleni

Zauważ, że wielbłądy mogły być udomowione wyłącznie w obszarach, gdzie występowały one w stanie dzikim. Nie sądzę, żeby Izrael/Palestyna były takimi obszarami. Natomiast wielbłądy trafiły do Palestyny już jako udomowione gdzie indziej. Ponieważ zasadnicze znaczenie wielbłądów wiąże się z ich wykorzystaniem w transporcie na duże odległości, ich obecność w formie udomowionej gdziekolwiek od Egiptu do Środkowego Wschodu oznaczałaby ich podróże w karawanach kupców również w Palestynie.

Proponuję Ci zapoznanie się z poważnym tekstem, analizującym wskazane przez Ciebie zagadnienie:
https://biblearchaeology.org/images/Did ... _FINAL.pdf
Autor analizuje dostępne dowody archeologiczne dotyczące posługiwania się udomowionymi wielbłądami w interesujacym nas obszarze, segregując je z podziałem na czas ich pochodzenia: od pierwszego, aż do czwartego tysiąclecia pne.

@przesunięcie_ku_zieleni

Coś co być może rozwinęło się później, w formie mniej rozwiniętej mogło być prowadzone nawet wieki wcześniej. Egipt to był bogaty kraj, w którym przedmioty zbytku z pewnością mogły znajdować popyt.

@przesunięcie_ku_zieleni

Ponownie wskażę gotowy tekst naukowy, który podejmuje ten temat:
https://biblearchaeology.org/research/c ... hilistines

@przesunięcie_ku_zieleni

Powyższą tezę uważam za nieuzasadnioną. Autor Księgi Rodzaju w żaden sposób nie sugeruje, że kraina Moria, gdzie Abraham miał złożyć w ofierze Izaaka, jest tym samym miejscem, gdzie później Salomon zbuduje światynię. Mojżesz (ani nikt, kto ewentualnie ingerował w treść księgi) tego jeszcze nie wiedział. Natomiast w kontekście Rdz 22,14 znajdują się dwie wzmianki o pojawieniu się Anioła Pańskiego (w. 11 i 15). Anioł Pański - to specjalny w ST zwrot, określający szczególną teofanię: sam Bóg pozostaje niewidzialny, ale widzialny i słyszalny Jego Anioł Go reprezentuje.

Późniejsza świątynia miała zapewniać coś więcej: stałe zamieszkanie Boga w jej wnętrzu. Słowa mesjańskiej zapowiedzi, skierowanej do Dawida przez proroka Natana:
(12) Kiedy wypełnią się twoje dni i spoczniesz obok swych przodków, wtedy wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo.
(13) On zbuduje dom imieniu memu, a Ja utwierdzę tron jego królestwa na wieki. (2 Sm 7,12-13)
W bliskiej perspektywie, Dom (czyli świątynię) zbudował Bogu król Salomon, syn Dawida. W perspektywie dalszej, mesjańskiej, chodziło o Świątynię w postaci ciała Chrystusa (J 2,18-21).

Teza mocna, jednak pozbawiona uzasadnienia. Księga "Wojen Pana" zaginęła, niewiele o niej wiadomo, ale dlaczego uważasz, że musiała być ona spisana po Mojżeszu?