Słabo skupia się dlatego, że " płaszczyzna ontologiczna " autorów Biblii nie interesowała.

Mateusza 8:22
29 Zaczęli krzyczeć: &laquo;Czego chcesz od nas, <Jezusie>, Synu Boży? Przyszedłeś tu przed czasem dręczyć nas?&raquo;

Komentarz unitarny: Demony jako byty duchowe dokonale znają naturę Boga, nie odnotowano jednak by zwracały się do Jezusa per "Boże".

Nie wiem czy Sebastian stracił zapał do tego tematu? Jeśli tak to może ktoś inny, np. Johnny zapodawałby krótkie trynitarne komentarze?

Na pewno jakieś trynitarne komentarze dałoby się napisać, ale rzecz w tym, że trynitaryzm ( przynajmniej tak, jak ja go pojmuję ) nie opiera się na pojedynczych wersetach, tylko na całościowej refleksji, i to nie tylko nad NT, ale nad całą Biblią. Gdyby którykolwiek z demonów zwrócił się do Jezusa per " o Trzecia Osobo Trójcy Świętej ", nie byłoby w ogóle tematu. Tyle, że temat nie polega na tym, iż którykolwiek trynitarianin nie zdaje sobie sprawy z tego, że demon nigdy się do Jezusa w ten sposób nie zwrócił ( czego unitarianie zdają się nie zauważać - i pokazują nam te wersety tak, jakbyśmy ich nie znali ). Dogmat chalcedoński o boskości Jezusa zakłada, iż Jezus jest w pełni człowiekiem, bez żadnego zmieszania z boską naturą. Jakiekolwiek formy zwracania się do Niego bez odwoływania się do Jego boskości z tego punktu widzenia są całkowicie poprawne ( byłyby więc także wtedy, gdyby demony zwracały się do Niego per " człowieku " - to również byłoby zgodne z trynitaryzmem, tak, jak pojmuje go zarówno katolicyzm, jak i protestantyzm przyjmujący naukę pierwszych soborów - a demony również wtedy posiadałyby bezbłędną wiedzę na temat natury Jezusa ).

No widzisz, Unitarianizm tez opiera się na całościowej reflekcji i nie tylko nad NT ale nad całą Biblią (zwłaszcza unitaryzm jako że "Bóg izraela to jeden Jahwe"). A całościowe ujecie składa się z wersetów-cegiełek + całościowego spojrzenia. I ten temat jest o tych cegiełkach

A co do rozmowy Jezusa z demonami całkiem dobrze sobie poradziłeś O to chodziło.

To przejdźmy dalej:

Mateusza 10:32,33
32 Do każdego więc, który się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. 33 Lecz kto się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie.

Jezus jest "adwokatem" ludzi przed Bogiem-Sędzią. Nie miałoby sensu gdyby miał się zapierać kogokolwiek przed samym sobą.


Mateusza 12:31,32
31 Dlatego powiadam wam: Każdy grzech i bluźnierstwo będą odpuszczone ludziom, ale bluźnierstwo przeciwko Duchowi nie będzie odpuszczone. 32 Jeśli ktoś powie słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie mu odpuszczone, lecz jeśli powie przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie mu odpuszczone ani w tym wieku, ani w przyszłym

Fragment ukazuje dosyć zasadniczą różnicę pomiędzy Jezusem a Duchem Świetym. Grzech przeciw Duchowi Świetemu miał być surowiej osądzony niż przeciwko Synowi Człowieczemu.

Jeżeli moja rola może się ograniczyć do zastrzeżeń, to proszę bardzo.



Tam jest napisane: zapiera się przed Ojcem. Jezus przyznaje się i zapiera przed Ojcem jako Syn, druga Osoba w stosunku do Pierwszej. W innych fragmentach to sam Jezus jest Sędzią, i to jako Syn Człowieczy ( czyli wynikałoby z tego, że kimś równym Ojcu ) - Mt 25, 32.



Różnica nie polega tutaj, moim zdaniem, na stopniowaniu, co sugerowałoby słowo " surowiej ". Tu nie ma bardziej i mniej surowo, tu jest albo tak albo tak. Przeciwko Synowi będzie ( nie ma: raczej będzie, pod warunkiem pokuty będzie itd. - będzie, i koniec ), przeciwko Duchowi nie będzie. Różnie się to interpretuje, ale trudno z tego wyciągać wnioski ontologiczne. Nie wynika z niego np. że Duch Święty jest Bogiem, a Syn Człowieczy nie - o ile wiem nie ma w Biblii motywu niemożliwości odpuszczenia grzechu przeciwko Bogu z samej jego istoty, wręcz przeciwnie, np.: " Oczyszczę ich ze wszystkich grzechów, jakimi wykroczyli przeciw Mnie, i odpuszczę wszystkie ich występi, którymi zgrzeszyli przeciw Mnie i wypowiedzieli Mi posłuszeństwo. " ( Jr 33, . Trudno jest jednak z tego wyciągać wniosek, że np. Duch Święty jest czymś jeszcze większym od Boga (!) - i konsekwentnie, że Syn Człowieczy jest czymś mniejszym od Ducha.

Mateusza 16:16,17
16 Odpowiedział Szymon Piotr: &laquo;Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego&raquo;. 17 Na to Jezus mu rzekł: &laquo;Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie.

Piotr w swym "wyznaniu wiary" stwierdza że Jezus jest Mesjaszem, synem Boga, nie Bogiem Wszechmocnym. Zostało mu to objawione przez tegoż Boga Wszechmocnego czyli Ojca.

Mateusza 17:5
5 Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: &laquo;To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie!&raquo;

Głos Boga rozlega się po raz drugi nakazując uczniom posłuszeństwo wobec Syna. Nie miało by to wiekszej wartości gdyby Jezus i JHWH byli tozsamymi bytami bo oznaczało by że Jezus zaleca samego siebie.

Mateusza 18:10 "Strzeżcie się, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych; albowiem powiadam wam: Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie."

Aniołowie zawsze wpatrują się w oblicze Ojca. W czasie wypowiadania tych słów Jezus znajduje się na ziemi. Mówi o ososbach róznych od siebie w pozycji obserwatora: Aniołowie wpatrują się w oblicze Ojca.


Mateusza 20:23 "On rzekł do nich: Kielich mój pić będziecie. Nie do Mnie jednak należy dać miejsce po mojej stronie prawej i lewej, ale [dostanie się ono] tym, dla których mój Ojciec je przygotował.

Fragment wyraźnie ukazuje różnicę w kompetencjach pomiedzy Ojcem i Synem. Rozdawanie "Miejsc" w niebie nie należy do kompetencji Syna, który wyraźnie stwierdza że nie ma władzy w tym względzie. Tylko Ojciec decyduje o "miejscach" w niebie.

Tylko pod warunkiem, gdy ktos zapomina, że - "Ja i Ojciec jedno jesteśmy".

Akurat "różnice w kompetencjach" Osób Trójcy to stary motyw trynitologiczny. Układano je na wiele sposobów, np. Ojciec ma kompetencje stwórcze, Syn kompetencje zbawcze, a Duch kompetencje uświęcające. Większość, jak widzę, komentarzy unitarnych opiera się na nieodróżnianiu Osób, co jest niezgodne z trynitologią Kościoła od samego jej początku.

Pozwolę sobie na drobny komentarz: Otórz własnie polega na rozróżnianiu osób. Podstawą trynitologii jest zanegowanie tego że każda Osoba jest odrębnym bytem. Zanegowania takiego nie czyni żadna inna dziedzina wiedzy. Jest ona "osobliwością" teologii trynitarnej. Unitarianizm odrzuca takie podejście pozostając wiernym unitarnym wyznaniom ST (Powt. Prawa 6:4, Zachariasza 14:9)

Do Ewangelii Jana jeszcze dojdziemy . Ale uprzedzając fakty to komentarzem do Jana 10:29,30 są kolejne słowa Jana z 17: 21-23 z których wyraźnie wynika że chodzi o jedność moralną a nie ontologiczną.

Ależ skąd. Nie wiem skądinąd, co Ty tak ciągle o tym "bycie". Czy to jest biblijne słowo ? Podstawą trynitologii jest wiara w jednego Boga w Trzech Osobach.



Trynitologia pozostaje wierna wszystkim wyznaniom ST.

A może należałoby zerknąc jak na te słowa zareagowli Żydzi ...."Ty będąc człowiekiem uwazasz siebie za Boga" (J 10,33).
Oni nie komfabulowali o "jedności moralnej", ale za według nich ewidentne bluźnierstwo zamierzali ukamienować Jezusa.

Alus, nie próbuj, arcana nie jest w stanie zrozumieć tego argumentu, próbowaliśmy już kiedyś wespół z Markiem przekonać go nawet nie tyle do słuszności, co MOŻLIWOŚCI takiego rozumienia tego fragmentu - nic nie dotarło, nie można go tak rozumieć i koniec kropka, dogmat niepodważalny A o dogmatach się nie dyskutuje, Alus

Nie Johnny, po prostu wasz argument został zbity łacznie z wykazaniem tendencyjnych róznic w tłumaczeniu odnośnych fragmentów z Wyjścia w II i III wydaniu BT.
Oczywiście że można tak rozumiec ten tekst, tylko jak wykazano w tamtych watkach jest to rozumowanie raczej błędne. Pisąłem ci Johnny że w tym tłumaczeniu za duzo gdybania i znaków zapytania.