Julka, masz dziwne wyobrażenie szczęśliwego i nieszczęśliwego życia.
Ten, kogo spotyka cierpienie i ma trudno nie musi być nieszczęśliwym człowiekiem. Może być silną, radosną osobą, pogodzoną z życiem, sobą i Bogiem; przyjmować cierpienie z godnością i czerpać z niego mądrość.
Z kolei osoba, której życie jest pozornie usłane różami, może być pusta w środku, ślizgać się przez to swoje życie nigdy nie zaznawszy prawdziwej głębi i radości.
Wiele zależy od samego człowieka i jego reakcji na to, co go w życiu spotyka.

Mam wrażenie że Tobie nie chodzi o sprawiedliwy podział zbawienia, tylko "sprawiedliwy" podział szczęśliwego życia tu na ziemi. Ale szczęście nie jedno ma imię.

Cały wątek w Ew. Mateusza zaczyna się z wersetem 10 w 19 rozdziale. Przychodzi bogaty młodzieniec, któremu Jezus nakazuje sprzedać swoje majętności - młodzieniec odchodzi zasmucony. To staje się okazją do słów Jezusa o tym, jak trudno bogatemu wejść do Królestwa. Uczniowie na to, przerażeni, obliczyli sobie wszystko i zadali rozsądne po ludzku pytanie: "Któż więc może być zbawiony?!". Jezus im mówi, że to możliwe jest tylko u Boga - człowiek nie może sobie na zbawienie zasłużyć, bo to ponad jego siły. Ten wątek jeszcze powróci.
Piotr obchodzi wtedy trochę temat i uderza z innej strony - "Oto my wszystko opuściliśmy i poszliśmy za Tobą - co więc otrzymamy?". Krótko mówiąc, Piotr dumnie stwierdza, że on i uczniowie są lepsi od takiego młodzieńca, bo przecież wszystko dla Jezusa zostawili, więc należy im się jakaś nagroda. Jezus mówi, że słusznie - kiedy Jezus, Syn Człowieczy i Mesjasz zasiądzie na tronie, ta dwunastka będzie zarządzać sprawami całego Izraela. Co więcej - każdemu, kto pozostawił różne rzeczy dla Jezusa, będzie zwrócone po stokroć. Każdy natomiast otrzyma wieczne życie.
Tu zaczyna się tytułowy fragment w tym temacie - a otwiera go klamra: "Wielu zaś pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi". Przypowieść o winnicy jest nauczką dla uczniów. Uczniowie Jezusa są "pierwszymi" - poszli za Nim najwcześniej, wszystko z Nim znosili. A jednak niewiele się nauczyli, bo jak pokazał Piotr, mają wciąż postawę roszczeniową - myślą, że im się coś należy na zasadzie zapłaty stosownej do zasług. Jednak życie wieczne, które daje Jezus jest jedno i ma najważniejszą wartość tutaj. Są ludzie, którzy później niż apostołowie pójdą za Jezusem - mogą to być ludzie, którzy aktualnie nawet się Mu sprzeciwiają. Jest dużo przykładów takich ludzi, którzy się "nie trudzili w spiekocie i nie znosili ciężaru dnia", jak chociażby wspomniany w innym wątku łotr. A jednak Gospodarz ma dla każdego ten sam dar - jednego denara, jedno, dla wszystkich równie doskonałe życie wieczne. Biblia wielokrotnie mówi, że Bóg nie ma względu na osobę - ludzie, którzy najpierw za Nim poszli są równi tym, którzy poszli za Nim na ostatku. Dlatego pierwsi będą jak ostatni, a ostatni jak pierwsi i nie ma się co wywyższać, bo się będzie poniżonym, zaś ci, którzy już są poniżeni, będą wywyższeni. Bo ci, którzy myślą, że zasłużyli na coś, zostaną zawstydzeni, bo Bóg da im to, co wszystkim, a ci, którzy myślą, że na nic nie zasłużyli, otrzymają więcej niż mogliby śnić.

w takim razie, co powiesz o Łotrze z krzyża?

"Dziś ze Mną będziesz w raju" nie wyklucza, że łotr nie musiał zadoścuczynić, odpokutować, za grzechy.
"Dziś" - a w Ewangelii św. Jana, zmartwychwstały Chrystus mówi - "jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca" (J 20,17 ).
"Dziś" o Boga nie oznacza jednoznacznie "dziś" ludzkiego w wymiarze 24 godzin.

Nie oznacza też, że musiał. Ot i sypie się argumentacja z milczenia.

Co to ma do rzeczy?
Jan. 20:17
Rzekł jej Jezus: Nie dotykaj mnie, bo jeszcze nie wstąpiłem do Ojca; ale idź do braci moich i powiedz im: Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego, do Boga mego i Boga waszego.

To ma do rzeczy, że u Boga "dziś" nie oznacza dosłowne ludzkie dziś...za godzinę, dwie...
Gdyby Jezus "dziś" wstąpił z łotrem do raju nie mówiłby trzeciego dnia, że jeszcze nie był u Ojca
Podobnie milczenie o pokucie łotra nie wyklucza potrzeby jego oczyszczenia.

Jezus zstąpił do szeolu/hadesu, jak każdy zmarły i wywiódł jeńców [przebywających w raju - por. historię bogacza i Łazarza] na wysokość. Potem zmartwychwstał - i takiego Go spotkała Maria Magdalena - po czym musiał wstąpić do Ojca, aby jako święty [oddzielony dla Boga] kapłan ofiarować swoją krew w świątyni nie zbudowanej ludzką ręką. Kiedy pojawia się po ośmiu dniach wg Ew. Jana pośród uczniów, musi już być po Jego wstąpieniu do Ojca, ponieważ pozwala się Tomaszowi dotykać, co wcześniej zabronił Marii.

Dobrze ....ale co to zmienia w kwestii zbawienia łotra?.....ani nie wyklucza pokuty, ani nie dowodzi jego natychmiastowego, bezposredniego obcowania z Bogiem.
Zbawieni - to ludzie idący bezpośrednio do raju i pokutujący w czyścu.

Może zastanówmy się, co znaczy "pokutować". To może sporo wyjaśnić.

My tytaj w zyciu doczesnym mamy dp dyspozycji wieloraki rodzaj pokuty - zadośćuczynienie, jałmużna, modlitwa, post, wyrzeczenia.....im tam w czyścu pozostaje modlitwa.

Ale czym jest "pokuta"? Skąd to słowo i co znaczy?

Pokuta - nawrócenie, udoskonalenie, skrucha, to szukanie drogi do Boga a odwrócenie od zła....szukanie oblicza Boga (Ps 24,6;27,8), unizanie się przed Bogiem, oczyszczenie (Ps 51,4.9; 51,12).

Skoro pokuta to nawrócenie, które można graficznie zaprezentować następująco:
->
<-

To jakie miejsce tu mają jakieś jałmużny, posty itd.? Idzie się jakąś drogą i się zawraca, ot i cała filozofia. I to zrobił łotr.

to gdzie pokutował?

" Dziś będziesz ze mną w raju" - skoro Chrystus Zmartwychwstał po trzech dniach,a wstąpił do raju/nieba po 40dniach, więc nie mógł następnego dnia być w raju z łotrem.
No chyba,że tu na ziemi mówi inaczej, a po niebie sobie chodzi kiedy chce.

ale Bóg" dziś" mówił ludziom w wymiarze ludzkim,a nie jak już był Zmartwychwstały.

Jak się zawraca to wykonuje się gesty, zwrot - i takimi zwrotami jest post, modlitwa, jałmużna.
Czy wystarczy powiedzieć "zawracam" i stać nieruchomo?


- "Zaprawdę powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, az się to wszystko stanie" (Mk 13,30)
Tez nie mówił tego Zmartwychwstały, a uczniowie traktujące je w wymiarze ludzkim, oczekiwali dnia Paruzji za ich zycia.