Nie bardzo rozumiem arzachelu, na jakiej podstawie twierdzisz, że Prawosławie poszło za tekstami Mk, Łk i Pawła... Przecież jak zaznacza komentarz wspomnianej Biblii Poznańskiej ci autorzy pominęli tę klauzulę. A zatem, gdyby Kościół Wschodni poszedł za ich tekstami, to nie mieliby tej zasady. A oni mają, co wskazuje na to, że poszli za tekstem Mateusza, ale źle go zinterpretowali.
Chyba, że ja czegoś nie zrozumiałem w Twoim poście, co jest możliwe, bo dość zmęczony intelektualnie dziś jestem

Rozwód jest wynikiem rozpadu małżeństwa. To tak, jakby stwierdzić, że orzekanie o zgonie jest niezgodne z wolą Bożą w stosunku do człowieka, bo wolą Bożą jest by człowiek żył i tak też było "od początku". Ale skutek ludzkiego grzechu, błędu, nieumiejętności, oszustwa itd... bywa że małżeństwo się rozpada. Jak stwierdzenie tego faktu, czyli rozwód, może być sprzeczny w wolą Boża? Sprzeczne mogą być takie czy inne działanie, zaniechania, grzech które do rozpadu małżeństwa prowadzą.

Dla Kościołów odwołujących się do Reformacji małżeństwo jest rzeczą świecką; wobec Kościoła każde małżeństwo, w jakiejkolwiek formie publicznej zawarte jest tak samo ważne, o ważności zaś małżeństwa wobec prawa, o tym kto może je zawierć, kiedy i w jakiej formie decyduje prawo danej społeczności, czyli w Polsce Kodeks rodzinny i opiekuńczy i orzekające na jego podstawie sądy.

Czyli Kościoły Reformacji powinny uznać pożycie Adama i Ewy za pozamałżeńskie?

Dlaczego?
Kościół Katolicki mówi o małżeństwie pierwszych rodziców. Tak samo i tamte wspólnoty mogą tak uważać.
Zwłaszcza, że dla nich wystarczy jakakolwiek publiczna forma wyrażenia zgody małżeńskiej.
A jaka będzie to forma zależy od danej społeczności.
Tym łatwiej byłoby przyjąć prawowierność małżeństwa Adama i Ewy wspomnianym wspólnotom, niż Kościołowi Katolickiemu

@szumiPytanie do Piotra.

I ja nie mogę się wypowiedzieć?

Toż to jawna dyskryminacja....

A czemu Kościoły miały by się zajmować uznawaniem czyjegokolwiek pożycia, tym bardziej Adama i Ewy?
Nie rozumiem co ma do tego Adam i Ewa. Rozwiń to jakoś.

@Piotr1
Napisałeś, że małżeństwo to sprawa świecka, a w przypadku Adama i Ewy (i pewnie jeszcze wielu postaci biblijnych)
nie zawierają oni żadnego "państwowego traktatu", tylko od razu przystępują "do dzieła".

Chciałbym dowiedzieć się jak Kościoły Reformacji widzą sprawę przysięgi małżeńskiej (np. ważności przed Bogiem) oraz
konsekwencje rozwodu i słów Jezusa o cudzołóstwie, jeśli ktoś oddala swoją żonę.
//no i może jeszcze coś o wielożenności

No właśnie przyjmuje się, że zawarli je w sposób właściwy dla tamtego miejsca i czasu...
Podstawą jest rozróżnienie na małżeństwo naturalne i sakramentalne.

Rozróżnieniu ulegają jedynie okoliczności zawarcia - "moc" i konsekwencje są IDENTYCZNE.
Mąż to mąż, żona to żona, oddalenie to narażenie na cudzołóstwo.

Owszem, ale nadal nie wiem (i nie tylko ja, ale i Piotr1 też) o co Ci chodziło z tą wątpliwością, co do ważności małżeństwa Adama i Ewy...

Mógłbyś rozjaśnić dlaczego uważałeś, że owe wspólnoty poreformacyjne miałby uznać związek Adama i Ewy za cudzołożny? Bo to ciekawa koncepcja...

Dlaczego uważacie, że Prawosławni źle zinterpretowali klauzulę Mateusza? Cały kontekst rozmowy faryzeuszów z Jezusem wskazuje, że była mowa o małżeństwie. Dowodem na to są też uzywanie w tej rozmowie słowa: mąż, żona.
Jeśliby jednak przyjąć, że użyte w tym tekście słowo: "żona" miało oznaczać "nielegalną" żonę (czyli po prostu kochankę), to -
czy w tamtych czasach ( gdy mężowie mogli mieć oficjalne kochanki-nałożnice) faryzeusze troszczyliby się o to w jaki sposób legalnie je oddalić? Prawdopodobnie nie zaprzątaliby sobie tym głowy, tylko je po prostu zostawili.
Jezus mówi o prawie mojżeszowym, które pozwalało "oddalać" mężom swoje żony. Czy prawo mojżeszowe zajmowało się nieważnymi małżeństwami?

Według mnie próby tłumaczenia słowa: "nierząd" jakoby to miało być "małżeństwo nieważne" to po prostu wypaczanie słów Jezusa .
I do mnie te argumenty nie przemawiają.

Tu nie chodzi o kochanki w takim sensie jak się je dziś rozumie.

Chodzi raczej o coś takiego jak nieważne małżeństwo w kontekście prawa kanonicznego.
Takie małżeństwo sprawiało wszelkie pozory prawowiernego małżeństwa. Tak jak dziś ludzie pobierają się, żyją ze sobą, ale ich małżeństwo od początku jest nie ważne, bo zaistniała w momencie ślubu jakaś przeszkoda kanoniczna.
Wówczas gdyby tacy małżonkowie żyją normalnie jak małżonkowie, bo są przekonani o tym, że ich małżeństwo jest ważne.
Ale gdyby się okazało, że jest nieważne, to oddalając żonę (czy też bardziej współczesnym językiem mówiąc: rozchodząc się) nie narażaliby siebie na cudzołóstwo, czyli na związanie się z kimś innym nielegalnie.
O to chodziło Jezusowi i to funkcjonuje w prawie Kościoła Katolickiego jako stwierdzenie nieważności, która nie jest rozwodem, a która pozwala ludziom na zawarcie innego małżeństwa, które będzie ważne.
Gdyby oddalić mieli współmałżonka z powodu nierządu któregoś z nich (czyli jakiejś niewierności) to oznaczałoby, że małżeństwo jest jednak rozerwalne i to, co Bóg złączył, człowiek jednak może rozdzielić. A to znów kolidowałoby ze słowami samego Jezusa (por. Mt 19, 6).

To nie jest żadna koncepcja, a Kościoły Reformacyjne oczywiście że uznają ważność tego związku, bo... Bóg kazał im się rozmnażać.
Nie o to mi teraz chodzi.

Piotr napisał:Jak zatem ma się to do związków, które nie zostały zalegalizowane "w świetle prawa" lub też są
zawarte cywilnie ale z klauzulą, że rozwód jest możliwy praktycznie w każdej chwili (nieskończoną ilość razy, tak jak prawo państwowe przewiduje).

Jezus gdy mówił o żonie, to mówił konkretnie - 'żona', a
gdy miał na myśli kobietę, która jest praktycznie w stanie wolnym (nieważne małżeństwo), to
nie mógł mówić o niej, że jest żoną (a tak jest napisane w PŚ), tym bardziej, że tego bliżej nie wyjaśnił (!?).

Miałaś bowiem pięciu mężów, a ten, którego masz teraz, nie jest twoim mężem.
To powiedziałaś zgodnie z prawdą.
(Jana 4:18)
Mąż nie jest mężem, więc prawdą jest, że ten mężczyzna nie jest jej mężem (i Jezus to wyjaśnia/potwierdza).
Jezus mówi tak-tak, nie-nie. Jeśli coś jest niezrozumiałe, to wyjaśnia to słuchaczom, bądź tylko swoim uczniom.
Gdzie masz prezentowaną przez ciebie interpretację zawartą w Biblii?