Jeszcze raz przeczytaj Biblię !
A potem nie odkładaj jej na półkę !

Tak. W różnych przekładach plus Vulgata i Oryginał (częściowo teksty interlinearne)
Pytasz o wrażenia. Za pierwszym razem mniej więcej takie jak Twoje i odłożyłem na wiele lat. Ale potem wróciłem. Nie będe sie rozpisywał; ograniczę do praktycznej rady - może sie przyda. Trzeba przeczytać chociażby dwa (lepiej trzy - pięć) tłumaczenia w całosci plus troche innych - co ciekawszych fragmentów. A potem wziąć się za Vulgatę albo tekst oryginalny. I czytać to za mało. Trzeba to napisać. I wtedy możesz zacząć podejrzewać, że coś z Niej zaczynasz rozumieć, a większość dotychczas posiadanych opinii wyrzucisz za okno. To tylko dwa - trzy lata i będą efekty. Już nie będziesz Jej czytal; to Ona zacznie mówic do Ciebie. I wtedy odczujesz to, co pisał Anthony de Mello: " ciebie się tańczy".

Tak.



Ekstremalnie pozytywne, choć niektóre księgi są raczej nudne.



Przypisywanie Bogu odczuć czy cech rozumianych po ludzku jest zupełnie próżne poznawczo.



Co masz na myśli?

Podejrzewam, że to taka przenośnia, a chodzi o tak dogłębne
poznawanie tej Księgi, 'rozkładanie jej na części pierwsze',
sprawdzanie jak dany fragment brzmi w j. oryginalnym (itd), że aż
ma się wrażenie jakby się ją napisało.
To może stać się - zresztą jak wszystko - wielką pasją,
tylko że od czasu do czasu dobrze jest sobie zadać pytanie
( jeśli jest się wierzącym ) czemu tak naprawdę to ma służyć.
Ja jestem daleka od obaw, że lektura Biblii ( sama z siebie ) może
odwieść od wiary. Myślę o innych zagrożeniach..
To nie wiedza buduje, za to może wbić w pychę.
( Kor 8,1 )

Ad Johnny99
Ad Mariel

To nie przenośnia. Kiedyś przepisałem (komputerów jeszcze nie było, maszyną do pisania wprawdzie dysponowałem jak również umiejętnościa posługiwania się nią, ale "to było nie to", więc komputer też sie nie nada) - przepisałem piórem, długopisem, cały NT (łacińska wersja Vulgaty, Starym nie interesowałem sie wówczas zbyt mocno) z zastanowieniem, które wzrastało w miarę upływu czasu. Trzy grube zeszyty. Robiłem też własne notatki - ale to nie miało znaczenia z tego punktu widzenia.
Odczucia i myśli stopniwo rodzące się w czasie tych długich godzin są nie do werbalnego przekazania, ale sądze (z perspektywy czasu) że da się to w jakimś stopniu porównać do głębokiej, prawdziwej, osobistej modlitwy. A odpowiedź jest pewna. To trzeba przeżyć. Mogę jedynie zapewnić, że na prawdę warto.

Jest to coś nowego dla mnie przynajmniej..Ciekawe co na tę
metodę poznania Pisma Św. powiedzieliby bibliści. Choć pewnie nie
mieliby nic przeciwko.

Najlepiej nauczyć się ją na pamięć

Niczym skrybowie w skryptoriach... Bardzo ciekawa metoda - przyznam, że tez zauważyłem, że tekst traktuje się inaczej, kiedy się go przepisuje...