@akruk, istotnie przytoczyłeś fragmenty z Dziejów Apostolskich, tylko o czym one świadczą
i czy naświetlają sytuację jaka miała miejsce tuż po Ukrzyżowaniu?

( Poza tym konsekwentnie nie odnosisz się do fragmentu, w którym jest mowa,
że uczniowie byli zamknięci " z obawy przed Żydami ", argumentując,
że pochodzą z najmłodszej Ewangelii. Dla mnie to nie jest żaden argument,
czasy, gdy jednogłośnie uważano Ewangelię Jana za e. czysto 'teologiczną',
przedstawiającą najmniejszą wiarygodność historyczną minęły )

"A wielu z tych, którzy słyszeli naukę, uwierzyło. Liczba mężczyzn sięgała pięciu tysięcy." ( Dz 4, 4 )
Chrześcijan gwałtownie przybywało, to nie była już niewiele licząca się garstka uczniów.
Zwolenników było tylu, że prześladowcy mieli się już kogo obawiać.
Jeszcze chciałabym wrócić do tego, jakoby uczniom 'dostało się' jedynie za głoszenie nauk
o zmartwychwstaniu ( co rzeczywiście stało w sprzeczności z wierzeniami saduceuszy ).
Jednak gdy uczniów przyprowadzają z więzienia arcykapłan mówi:

" Surowo wam zakazaliśmy nauczać w to imię, a oto napełniliście Jeruzalem waszą nauką i chcecie ściągnąć na nas
[ odpowiedzialność za ] śmierć tego człowieka." ( Dz 5, 28 )
Po odpowiedzi Piotra i Apostołów:
" Gdy to usłyszeli, wpadli w gniew i chcieli ich zabić " ( Dz 6, 33 )
Tylko dyplomatyczny wywód Gamaliela sprawia, że zmieniają taktykę.

Tak więc nie jest prawdą, że uczniowie nie mogli się czuć zagrożeni.
Na razie nic im się takiego nie stało ( ot, chłosta ), nie doszło do
najgorszego, czy to znaczy że najgorsze im nie groziło?

Weź to na chłopski rozum. Zostaje zabity przywódca ugrupowania do którego należysz,
którego nauki również głosisz, czy faktycznie nie masz powodów by obawiać się o swoje życie?

Tak, z pewnością ludzie którzy działali cuda, leczyli ludzi itp byli prześladowani. Zaraz się dowiem, że jak prześladowcy chcieli ich stłamsić to apostołowie wyłączali godmode i udawali że nie są apostołami.

A może coś merytorycznego? Jakaś rozwinięta myśl, jakieś argument?

To jest argument. Nie umiem prostszymi słowami, sorry.

Wystarczy napisać z jaką tezą się nie zgadzasz. Jakie masz argumenty na to i jakie wyciągasz wnioski lub jakie stawiasz własne tezy.
Banalne dla każdego kto kiedykolwiek napisał wypracowanie.

W tej chwili do końca nie wiadomo do czego pijesz, jaka część to szyderstwo a jaka stwierdzenie. Twoja wypowiedź jest niejednoznaczna.

Po pierwsze uważam, że bycie sceptycznym to zaleta, a nawet powinność. Wyobrażasz sobie życie w dzisiejszym świecie bez sceptycyzmu?
Kierując się owym trudno mi pojąc to co pisze w Dziejach. Popatrz np na ten fragment (z Dz):

Cytuj:

Widząc odwagę Piotra i Jana, a dowiedziawszy się, że są oni ludźmi nieuczonymi i prostymi, dziwili się. Rozpoznawali w nich też towarzyszy Jezusa. A widząc nadto, że stoi z nimi uzdrowiony człowiek, nie znajdowali odpowiedzi.Kazali więc im wyjść z sali Rady i naradzili się: "Co mamy zrobić z tymi ludźmi? - mówili jeden do drugiego - bo dokonali jawnego znaku, oczywistego dla wszystkich mieszkańców Jerozolimy. Przecież temu nie możemy zaprzeczyć. Aby jednak nie rozpowszechniało się to wśród ludu, zabrońmy im surowo przemawiać do kogokolwiek w to imię!".

Ciężko uwierzyć, że ktoś kto widzi uzdrowionego starca, biczuje ludzi którzy go uzdrowili.
Po drugie. Kto niby słyszał mowę kapłanów skoro Apostołowie wyszli?
Po trzecie, czemu Apostołowie nie pokazali jakiegoś cudu kapłanom aby ich przekonać?

Moje wnioski chyba łatwo odgadnąć. Sądze iż nie było żadnych cudów.

Cóż my robimy wobec tego, że ten człowiek czyni wiele znaków. Jeżeli Go tak pozostawimy, to wszyscy uwierzą w Niego, i przyjdą Rzymianie, i zniszczą nasze miejsce święte, i nasz naród (J 11,47-48) - tak jezus przekonał kapłanów i faryzeuszy wskrzeszając Łazarza.

Dalej nie rozumiem dlaczego nie uwierzono np. Piotrowi w to co głosi, gdy ten udowodnił iż Bóg jest z nim tzn. wskrzesza ludzi, leczy itp. To wbrew logice!


Odnieś się do całej mojej wypowiedzi, a nie do pojedynczego zdania.

Mam Cię przekonywac, że sadzisz żle?
Ujawniasz swoje wątpliwości, masz prawo, ale nie oczekuj, że ktoś wyjasni skąd Apostoł wiedział co mówią kapłani - może któryś z kapłanów ujawnił rozmowę, a może Duch Święty oświecił autora Dziejów Apostolskich.

Dalej nie rozumiesz dlaczego nie uwierzyli - bo może właćnie uznawali sceptycyzm jako zaletę, dlatego nie byli zdolni przyjąć, uznać cudu za fakt.

Określenie "apokryfy" na niekanoniczne teksty chrześcijańskie jest źle dobrane, bo nazwa "apokryf" sugeruje coś ukrytego i tajemnego - a teksty zaliczone do "apokryfów" takie nie były. Przeciwnie: wywarły wpływ na wyobrażenia chrześcijan o biblijnych wydarzeniach i postaciach, m.in. Maryi i Józefie.
https://opoka.org.pl/biblioteka/T/TB/apokryfy-04.html - polski tekst Protoewangelii Jakuba, w tłumaczeniu ks. Marka Starowieyskiego, czołowego polskiego znawcy tzw. apokryfów.

Z Protoewangelii Jakuba pochodzą imiona rodziców Maryi, opis poczęcia i narodzin Maryi i wersja o tym, jakoby Józef w momencie poślubienia Maryi był wdowcem i starcem mającym synów z poprzedniego małżeństwa - a żadnych tych informacji nie znajdziemy w Biblii.
To bardzo znaczące, bo daje chrześcijanom odpowiedzi na pytania m.in. o braci Jezusa wymienionych we wcześniejszych ewangeliach (że nie byli to jego rodzeni bracia, tylko przyszywani, pochodzący z poprzedniego małżeństwa Józefa), o dziewictwo Maryi i o źródło dogmatu o niepokalanym poczęciu Maryi.

Katolicyzm ma cztery maryjne dogmaty: Że Maryja to Bogurodzica, dziewica, niepokalanie poczęta i wniebowzięta (zbiegiem okoliczności po polsku to się rymuje).
Tyle że z Biblii można wywieść tylko półtora spośród tych dogmatów - o Bogurodzicy i częściowo o dziewictwie; wg Mt 1,25 Maryja była dziewicą dopóty dopóki urodziła Jezusa, czyli nie na zawsze, jak twierdzi katolicyzm.
Nie ma w Biblii fragmentu mówiącego o cudownym, niepokalanym poczęciu Maryi ani o wniebowzięciu.
Katolicyzm twierdzi, że Maryja to najdoskonalszy wzorzec wiary i miłości, najdoskonalsza członkini Kościoła, Pani, pośredniczka, orędowniczka i pocieszycielka. I katolicy modlą się do niej, by pojednała ich ze swoim synem, polecała ich swojemu synowi i oddawała ich swojemu synowi.
Tylko że nic z powyższego nie zostało wywiedzione z Biblii, bo w Biblii Maryja jest postacią marginalną.

W ewangeliach Marka i Mateusza nie wypowiada ani jednego słowa.
W Ewangelii Łukasza Maryja wygłasza Magnificat, czyli radosną pieśń dziękczynną (Łk 1,46-55) podczas spotkania ze św. Elżbietą, a poza tym wypowiada dosłownie dwa zdania podczas nawiedzenia przez archanioła Gabriela (w Łk 1,34 i 1,38).
W Ewangelii Jana mówi również dosłownie dwa zdania, tym razem podczas wesela w Kanie Galilejskiej (w J 2,3 i 2,5)

W Protoewangelii Jakuba okoliczności poczęcia Maryi są prawie tak samo cudowne jak Jezusa. Bardzo duży nacisk jest tam też położony na dziewictwo Maryi.
Można więc śmiało założyć, że to właśnie treść tej protoewangelii położyła podwaliny pod późniejszy kult maryjny w katolicyzmie. I że bez niej nie byłoby dogmatów o niepokalanym poczęciu, wiecznym dziewictwie ani wniebowzięciu. Ani modlitwy "Pod Twoją Obronę" (której zresztą łacińska wersja jest znacznie bardziej rozbudowana od pierwotnej greckiej).

Z kolei Ewangelia Dzieciństwa Tomasza ( https://opoka.org.pl/biblioteka/T/TB/apokryfy-09.html - tu jej polski tekst, również w tłumaczeniu wspomnianego wyżej Starowieyskiego), choć na współczesne chrześcijaństwo raczej nie ma już wpływu, przez wieki funkcjonowała w powszechnej świadomości chrześcijan i miała wpływ na chrześcijańskie malarstwo. Choćby obrazy przedstawiające ożywianie glinianych ptaszków przez małego Jezusa po tym, gdy je ulepił. Ten motyw znalazł się też w Koranie, co oznacza, że w VII w. był znany na obszarze, na którym żył i działał Mahomet. Czyli nie tylko chrześcijanie poznali tę opowieść, ale również muzułmanie.

Najprawdopodobniej we wczesnych kościołach chrześcijańskich czytano fragmenty zarówno Protoewangelii Jakuba, jak i Ewangelii Dzieciństwa Tomasza, uznając je za równorzędne z kanonicznymi, umieszczonymi w Biblii. I za jak najbardziej zasługujące na przekazywanie ich dalej. Protoewangelia Jakuba nie znalazła się w Biblii prawdopodobnie dlatego, że Kościół uznał, że Maryja mogłaby przez to przyćmić Jezusa. A Ewangelia Dzieciństwa Tomasza - prawdopodobnie dlatego, że obraz pięcioletniego Jezusa jako wielokrotnie zabijającego ludzi, którzy mu się czymś narazili, byłby zbyt rażąco sprzeczny z obrazem miłosiernego, pokornego i cichego Jezusa z Ewangelii Łukasza.
Czyli ogólnie, po prostu treść tych "apokryfów" została uznana za będącą w teologicznej sprzeczności z wcześniejszymi ewangeliami.

@przesunięcie_ku_zieleni

Nie ma żadnego dowodu na to, żeby we wczesnych czasach, w Kościołach czytano te dwie księgi, albo żeby były one rozważane jako potencjalnie natchnione. Obie powstały przynajmniej o stulecie później niż księgi NT, poza środowiskiem apostolskim, a ich treści budowały nieprawdziwe wyobrażenia o Jezusie.

A propos kultu maryjnego: jeszcze w IV w. Epifaniusz, biskup Salaminy, zaliczał do heretyckich grupy kobiet oddające kult Maryi, matce Jezusa. Pierwszy tzw. dogmat maryjny, dotyczył w rzeczywistości chrystologii: Jezus był Bogiem od początku wcielenia, więc Maryja urodziła Dziecko, które było wcieleniem Syna Bożego (Boga). W późniejszym czasie na ten dogmat powoływano się w oderwaniu od chrystologii, tworąc mariologię.

Nie musisz (lepiej byłoby nawet napisać: nie powinieneś) patrzeć na chrześcijaństwo poprzez pryzmat katolicyzmu. Rozważaj raczej to, co wynika z treści ksiąg Nowego Testamentu. Inne źródła nie zostały w chrześcijaństwie uznane za wiarygodne, nawet jeśli ludowa pobożność i ikonografia się do nich odwołuje.

Dale Martin, nieżyjący już teolog, wypowiadał się o tym tak:
https://www.youtube.com/watch?v=11NiLEydjjg&t=2962s
Czyli opowiada się za wersją, że te księgi były uznawane za święte w okresie wczesnego chrześcijaństwa. Warto pamiętać, że kanon Nowego Testamentu nie był wtedy jeszcze ustalony ani zamknięty.

Ewangelia Dzieciństwa Tomasza powstała w połowie II wieku, czyli o ok. 55 lat po Ewangelii Jana i ok. 65 lat po Ewangelii Mateusza. A nie "przynajmniej o stulecie później".
W podobnym okresie - między 140 a 170 rokiem - spisano Protoewangelię Jakuba.

Wiem, co masz na myśli.
Jednak biorąc pod uwagę, że katolicyzm jest największym wyznaniem chrześcijańskim, a przez wiele stuleci był absolutnie dominującym wyznaniem chrześcijańskim, to naprawdę trudno tego nie robić.
Dogmaty maryjne są w katolicyzmie traktowane śmiertelnie poważnie. Tak samo kult maryjny.

Choć protestantyzm jako jedną z zasad uznaje "Tylko Bogu chwała", to katolicy jako coś oczywistego uznają modlenie się również do Maryi, a także do innych świętych. A także uznawanie jej za królową, wraz z innymi przyznawanymi jej tytułami i określeniami wiążącymi się z oddawaniem jej czci. Owszem, określanie Maryi mianem bogini uznano za herezję, jednak w praktyce cześć oddawana przez katolików Maryi niewiele ustępuje czci oddawanej Jezusowi.

W ogóle, co uważasz na temat kwestii rodzeństwa Jezusa? I na temat tego, co o Józefie i Maryi mówi Protoewangelia Jakuba?

Z pobieżnego oglądu zdążyłem zorientować się, że chodzi o ewangelię Tomasza, a Ty odnosisz się do Ewangelii Dzieciństwa Tomasza. To dwa różne teksty pseudonimiczne (nie są autorstwa apostoła Tomasza).

Twoja kalkulacja wynika ze zbyt późnego datowania tekstów kanonicznych i ze zbyt wczesnego datowania tekstów apokryficznych.

To nie jest dla mnie istotne i wiarygodne źródło informacji o Józefie i Maryi.

Dlaczego twierdzisz, że przytaczam zbyt późne datowanie tekstów kanonicznych oraz zbyt wczesne datowanie tzw. apokryfów?
Uważasz, że większość dostępnych encyklopedii i publikacji (pomijając apologetyczne) myli się w kwestii datowania ewangelii? Np. podając datowania kanonicznych ewangelii jako między rokiem 70 a 100? Oraz datowanie Protoewangelii Jakuba na lata 140-170?

Czyli uznajesz za prawdopodobne, że Jezus miał braci będących młodszymi synami Maryi? I że gdy w Mt 3,31-35, Mt 13,55-56 oraz w J 7,2-7 jest mowa o braciach Jezusa, to mowa tam o synach Maryi?
Katolicy kategorycznie zaprzeczają takiej możliwości i skłaniają się ku wersji, że tam mowa jest o synach Józefa z poprzedniego małżeństwa albo o kuzynach Jezusa. Jednak część protestantów dopuszcza możliwość, że po Jezusie Maryja urodziła inne dzieci.

A ja wierzę, że Jezus był jedynakiem. Semickie pojęcie brat, siostra nie odnosi się do dzieci tych samych rodziców. Odnosi się do krewnych. A nawet adoptowanych. Teraz też mówi siostra, brak na dzieci wujka czy cioci.

A poza tym, Mt 23.8, Jezus nazywa braćmi osoby bez wątpienia nie spokrewnione z Nim.