Dowód proszę. Cytat proszę.

Nie moja wina, że jesteście tutaj strasznie delikatni i o byle co się obrażacie.

Poza tym mogę sobie stworzyć dowolną liczbę kont, jeśli tylko będzie mi się chciało.

Swołocz: w całej biblii aż się roi od poleceń Boga do mordowania innych narodów przez naród rzekomo wybrany. To tak jak z Putinem. Kazał mordować Ukraińców choćby w Buczy. To czyni go ludobójcą. Można tu masę cytatów wkleić, nie chce mi się. Są tak szeroko znane i dostępne, że nie ma to sensu.

[edit.... edytowano 1x poprawiono pisownię Reg. § I/5]

– Tych zaś przeciwników moich, którzy nie chcieli, żebym panował nad nimi, przyprowadźcie tu i pościnajcie w moich oczach (Jezus Chrystus) – (ŁK 19,27)

– Kto by pobił kijem swego niewolnika lub niewolnicę, tak iżby zmarli pod jego ręką, winien być surowo ukarany. A jeśliby pozostali przy życiu jeden czy dwa dni, to nie będzie podlegał karze, gdyż są jego własnością – (Księga Wyjścia 21, 20-21)
– Ktokolwiek obcuje cieleśnie z mężczyzną, tak jak się obcuje z kobietą, popełnia obrzydliwość. Obaj będą ukarani śmiercią, sami tę śmierć na siebie ściągnęli – Księga Kapłańska (20,13). [tutaj zaś mamy miłość do bliźniego, w ty do mnie, sam jestem homoseksualistą]
- w księdze Jozuego czytamy o zagładzie Jerycha i ludobójstwie tamtejszej ludności na polecenie Boga.
i tutaj można by jeszcze przywoływać kolejne przykłady... Choćby pożarcia przez niedźwiedzie sporej grupki dzieci, bo te zaczepiały proroka.

I nie wiem, jak intelektualną gimnastykę trzeba uprawiać, żeby usprawiedliwiać te zbrodnie. Bo to są zbrodnie. Po prostu trzeba mieć wyprany mózg taką czy inną religią. W koranie znajdziemy również takie kwiatki. A niektóre nawet ciekawsze.

Co do tych dzieci to tak, wiem, że mogli to być młodzi mężczyźni, fragment dyskusyjny. Ale kara i tak nieadekwatna do popełnionej "zbrodni"

Z tych cytatów nie wynika, że Bóg "za mniejsze przewiny niż niezrozumienie mordował całe narody." Ale wynika stąd, że sformułowałeś swoją wypowiedź na wyrost.

Oskar2000, co roku w wyniku aborcji ginie więcej ludzi niż rzekomi miał zabić Bóg w ST. To ci nie przeszkadza? Po drugie, Bóg jest właścicielem życia więc ma prawo je zabrać. A po trzecie, co to ma do rzeczy? Skoro zarzucasz że w Biblii nie uzywa się spacji, znaków itd. A jest to powszechna praktyka we współczesnych językach

1. Co zrobili Józef i Maria z Nazaretu po narodzinach Jezusa?
a) Uciekli do Egiptu przed Herodem (Mt 2,14)
b) Zabrali Jezusa do świątyni jerozolimskiej, i nie musieli nigdzie uciekać przed kimkolwiek (Łk 2,22-24)
c) Nie wiadomo (Mk 1,9 i J 1,29)

2. Ilu opętanych ludzi uzdrowił Jezus?
a) Jednego (Mk 1,23-28, Łk 8,26-34)
b) Dwóch (Mt 8,28-34)

3. W jaki sposób Jezus wjechał do Jerozolimy?
a) Posłał dwóch uczniów do wsi, by przyprowadzili mu oślicę i źrebię, a gdy położyli na tych dwóch osłach swoje płaszcze, to Jezus usiadł na nich, po czym wjechał do Jerozolimy, ujeżdżając te dwa osły naraz (Mt 21,1-8)
b) Posłał dwóch uczniów do wsi, by przyprowadzili mu oślę, a gdy położyli na nim swoje płaszcze, Jezus usiadł na tym oślęciu i wjechał na nim do Jerozolimy (Mk 11,1-8 i Łk 19,29-36)
c) Sam znalazł osiołka i dosiadł go (J 12,14)

4. Czy JHWH karze dzieci za grzechy ojców?
a) Tak (Wj 20,5-6)
b) Nie (Pwt 24,16, Ez 18,19-20)

5. Czy każdy, kto wzywa imienia Pana, będzie zbawiony?
a) Tak (Jl 3,5, Rdz 2,21)
b) Nie (Mt 7,21-23)

6. Dlaczego Judasz zdradził Jezusa?
a) Bo kapłani zapłacili mu 30 srebrników (Mt 26,14-16)
b) Bo kapłani przyrzekli dać mu pieniądze - choć nie wiadomo, ile, ani czy mu dali (Mk 14,11)
c) Bo szatan w niego wstąpił, a kapłani umówili się z nim, że mu zapłacą - choć też nie wiadomo ile ani czy mu zapłacili (Łk 22,3-6)
d) Bo szatan w niego wstąpił (J 13,26-27)

7. Czy ktoś pomógł Jezusowi nieść krzyż?
a) Nie (Mk 15,21-28, J 19,17)
b) Tak (Mt 27,32, Łk 23,26)

8. Kto odkrył pusty grób Jezusa?
a) Maria Magdalena i druga Maria (Mt 28,1)
b) Maria Magdalena, Maria matka Jakuba i Salome (16,1-4)
c) niewiasty, które przyszły z Galilei z Jezusem (Łk 23,55-24,3)
d) Maria Magdalena, która pobiegła zaraz potem do Szymona Piotra (J 20,1-2)

9. Kogo odkrywcy pustego grobu zastali w środku?
a) anioła, który odsunął kamień (Mt 28,2-3)
b) młodzieńca w białej szacie, siedzącego po prawej stronie - kamień był już przedtem odsunięty, nie wiadomo przez kogo (Mk 16,4-5)
c) Dwóch mężczyzn w lśniących szatach (Łk 24,4)
d) Nikogo (J 20,6-8)

10. Jak wyglądał koniec Judasza?
a) Powiesił się po zwróceniu zapłaty kapłanom (Mt 27,3-5)
b) Za nabyte pieniądze nabył ziemię, spadł głową w dół i pękł na pół (Dz 1,18)
c) Nie wiadomo (Mk, Łk i J)

11. Czy JHWH może kłamać?
a) Tak (1 Krl 22,22-23)
b) Nie (Hbr 6,18)

Jak widać, niektóre kwestie pozostają niejasne, i można się pogubić (piszę to bez sarkazmu, ironii, złośliwości itd., jakby co).
Odnośnie pytań dotyczących JHWH, może oczywiście być tak, że JHWH zmienia zdanie oraz podejście do ludzi - tak jak np. w odniesieniu do Niniwy w Księdze Jonasza. I świadczyć może też o tym zapowiedź Nowego Przymierza w Jr 31,31-34.
Może być tak, że JHWH jest bytem pełnym sprzeczności i niepoznawalnym, tak że człowiek nie jest w stanie poznać Jego natury. Jestem w stanie zaakceptować takie wyjaśnienie, tak samo jak wyjaśnienie o zmianie zdania i podejścia przez JHWH. Ludzkie zdolności poznawcze są ograniczone. Ludzkie zmysły są ograniczone. Niektórych rzeczy człowiek nie pojmie, choćby nie wiadomo jak się starał.

Natomiast odnośnie pytań dot. określonych wydarzeń związanych z konkretnymi postaciami, to tutaj jest już trudniej pogodzić ze sobą poszczególne wersje. Choć oczywiście podejmowane są przez apologetów takie próby.

przesunięcie_ku_zieleni - czy to, co podałeś w 11 punktach to owoc Twej żmudnej pracy nad tekstem biblijnym?
Pozwolę sobie na poniższą próbę wyjaśnienia jednego z punktów; nie robię tego sam, o czym wprost informuję, dlatego też pytam Cię, czy to Ty sam wpadłeś na te 11 punktów...?
[mam jakieś takie "uczulenie" na punkcie podawania źródeł - mogą one coś powiedzieć o przytaczanej zawartości, a może raczej o intencjach autora]

4. Czy JHWH karze dzieci za grzechy ojców?
a) Tak (Wj 20,5-6)
b) Nie (Pwt 24,16, Ez 18,19-20)

ChatGPT powiedział:
Pytanie o to, czy Bóg (JHWH) karze dzieci za grzechy ojców, dotyka różnorodnych fragmentów biblijnych, które mogą wydawać się sprzeczne. Aby właściwie zrozumieć, jak interpretować te wersety, trzeba rozważyć ich kontekst oraz sposób, w jaki Biblia przedstawia sprawiedliwość Bożą, odpowiedzialność indywidualną i konsekwencje grzechu.

### 1. Fragmenty sugerujące, że Bóg karze dzieci za grzechy ojców

- Wj 20,5-6 (Dekalog): „Ja, Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze winę ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia tych, którzy Mnie nienawidzą, a okazuję łaskę do tysięcznego pokolenia tym, którzy Mnie miłują i strzegą moich przykazań.”
- Podobne sformułowanie znajduje się również w Wj 34,7 oraz Lb 14,18 i dotyczy przykazań Bożych. Słowa te sugerują, że istnieje dziedziczenie konsekwencji grzechu, co często rozumiane jest w kontekście skutków grzechu, a niekoniecznie jego winy.

W kontekście tych fragmentów „karanie” można rozumieć jako wynik skutków grzechu, które wpływają na życie następnych pokoleń. Na przykład grzechy jednego pokolenia – jak bałwochwalstwo, niemoralność lub odrzucenie Bożych praw – mogą prowadzić do złych wzorców zachowania, które będą powielane przez kolejne pokolenia. Jednakże jest to bardziej konsekwencja niż dosłowna kara za cudze winy.

### 2. Fragmenty podkreślające odpowiedzialność indywidualną

- Pwt 24,16: „Ojcowie nie poniosą śmierci za synów, ani synowie nie poniosą śmierci za ojców. Każdy umrze za swój własny grzech.”
- Ez 18,19-20: „Syn nie poniesie winy za grzech ojca, a ojciec nie poniesie winy za grzech syna. Sprawiedliwość będzie przypisana sprawiedliwemu, a bezbożność będzie przypisana bezbożnemu.”

W tych fragmentach podkreślone jest, że każdy ponosi odpowiedzialność za swoje własne grzechy. Bóg, jako sprawiedliwy sędzia, nie obarcza dzieci winą za grzechy ojców ani odwrotnie. Jest to zgodne z Bożym miłosierdziem i sprawiedliwością, ponieważ każdy człowiek odpowiada za swoje postępowanie.

### Jak zrozumieć te różnice?

Te pozorne sprzeczności można wyjaśnić, analizując głębszy sens tych fragmentów:

1. Dziedziczenie skutków grzechu: Fragmenty, które mówią o „karaniu winy ojców na synach”, można rozumieć jako opis dziedziczenia skutków grzechu, które wpływają na życie następnych pokoleń. Grzech ma swoje konsekwencje, często obejmujące również następne pokolenia. Na przykład, jeśli rodzice odrzucają Boże zasady, ich dzieci mogą wychowywać się w środowisku, które nie sprzyja poznawaniu Boga i wzrastaniu w wierze. Jednak nie oznacza to, że dzieci są obarczane winą za grzechy ojców.

2. Indywidualna odpowiedzialność za grzech: W Księdze Powtórzonego Prawa i w proroctwie Ezechiela podkreślona jest zasada odpowiedzialności indywidualnej. Każdy człowiek odpowiada przed Bogiem za swoje grzechy i jest sprawiedliwie osądzany. Ezechiel szczególnie mocno akcentuje, że Bóg nie przyjmuje do rozliczenia cudzych win.

3. Sprawiedliwość i miłosierdzie Boże: Bóg jest przedstawiany w Piśmie Świętym jako sprawiedliwy sędzia, który ocenia każdego człowieka indywidualnie, ale jednocześnie w miłosierdziu stara się uchronić przed grzechem całe pokolenia. Przykłady Bożego miłosierdzia są widoczne w wielokrotnym napominaniu i wzywaniu ludzi do powrotu do Niego, aby uniknąć skutków grzechu.

### Podsumowanie

Pismo Święte uczy zarówno o indywidualnej odpowiedzialności, jak i o dziedziczeniu skutków grzechu. Bóg nie obarcza dzieci winą za grzechy rodziców (zgodnie z zasadą z Księgi Powtórzonego Prawa i proroctwa Ezechiela), lecz grzechy jednego pokolenia mogą mieć naturalne konsekwencje, które wpływają na kolejne pokolenia. Dlatego fragmenty te nie są sprzeczne – mówią o dwóch aspektach działania grzechu: odpowiedzialności jednostki i skutkach, które mogą sięgać następnych pokoleń.

+++++

Wj 20,5-6 (Dekalog): „Ja, Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze winę ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia tych, którzy Mnie nienawidzą, a okazuję łaskę do tysięcznego pokolenia tym, którzy Mnie miłują i strzegą moich przykazań.”
//
CZY TU SŁOWO "karze" JEST DOBRZE PRZETŁUMACZONE? CO ONO WEDŁUG SŁOWNIKA ZNACZY W HEBRAJSKIM JĘZYKU?

ChatGPT powiedział:
W Księdze Wyjścia 20,5 słowo przetłumaczone jako „karze” pochodzi z hebrajskiego czasownika „פָּקַד” (paqad). Jest to słowo o szerokim znaczeniu, które w zależności od kontekstu może oznaczać różne rzeczy. Właściwe zrozumienie tego terminu pomaga lepiej oddać myśl tekstu.

### Znaczenie słowa „פָּקַד” (paqad) w języku hebrajskim

1. Podstawowe znaczenia:
- „Paqad” może oznaczać odwiedzać, brać pod uwagę, zwracać uwagę, śledzić lub pamiętać o czymś.
- Czasownik ten bywa używany zarówno w pozytywnym sensie (np. „troszczyć się”, „opiekować się”), jak i negatywnym, w sensie „przyglądania się” lub „rozliczania” kogoś z jego postępowania.

2. „Paqad” w kontekście grzechu:
- W kontekście fragmentów takich jak Wj 20,5, słowo to oznacza bardziej przyglądanie się konsekwencjom grzechu lub pozwalanie na doświadczanie skutków grzechu niż bezpośrednie „karanie” w znaczeniu wymierzenia kary. Oznacza to, że Bóg bierze pod uwagę postępowanie jednego pokolenia i jego wpływ na kolejne pokolenia.

3. Dlaczego „karze” może być nieprecyzyjnym tłumaczeniem:
- W języku polskim słowo „karać” sugeruje bezpośrednią, aktywną interwencję z zamiarem wymierzenia sprawiedliwości. Hebrajski „paqad” może jednak odnosić się do obserwowania i dopuszczania skutków grzechu, które naturalnie dotykają kolejne pokolenia, niekoniecznie jako bezpośrednia kara. Można więc uznać, że „paqad” oznacza „obarczyć skutkami” lub „pozwalać na odczuwanie konsekwencji”.

4. Przykład użycia „paqad” w pozytywnym sensie:
- „Paqad” jest używane np. w Rdz 21,1, gdzie czytamy, że Bóg „pamiętał o Sarze” i dał jej syna Izaaka. W tym przypadku „paqad” wyraża troskę i opiekę Bożą, co pokazuje, jak szerokie może być jego znaczenie.

### Jakie znaczenie może mieć „paqad” w kontekście Wj 20,5-6?

W kontekście Dekalogu Bóg ostrzega przed grzechem i jego konsekwencjami, które mogą dotykać nawet przyszłe pokolenia. Werset ten może być lepiej zrozumiany jako ostrzeżenie, że grzechy jednego pokolenia mogą mieć dalekosiężne skutki – takie jak nauczanie błędnych wzorców, które prowadzą do zła w następnych pokoleniach.

### Podsumowanie

W Wj 20,5 słowo „paqad” może być lepiej przetłumaczone jako „rozliczać” lub „obarczać konsekwencjami” grzechów, zamiast bezpośredniego „karania” dzieci za winy ich ojców. Tłumaczenie „karze” oddaje sens, ale nie w pełni odzwierciedla szerokiego znaczenia „paqad” i jego potencjalnie bardziej złożonego, przyczynowo-skutkowego charakteru.

____

Nie wiem, jak ktoś, ale ja jestem usatysfakcjonowany takim wytłumaczeniem.

Podejdę jeszcze do innego z brzegu wybranego tekstu:
10. Jak wyglądał koniec Judasza?
a) Powiesił się po zwróceniu zapłaty kapłanom (Mt 27,3-5)
b) Za nabyte pieniądze nabył ziemię, spadł głową w dół i pękł na pół (Dz 1,18)
c) Nie wiadomo (Mk, Łk i J)

ChatGPT powiedział:
Historia śmierci Judasza, jak jest przedstawiona w Ewangelii Mateusza i Dziejach Apostolskich, pozornie wydaje się zawierać sprzeczności. Jednak różnice te można wyjaśnić, biorąc pod uwagę różne aspekty i szczegóły opisane przez Mateusza i Łukasza (autora Dziejów Apostolskich). Poniżej znajduje się analiza obu relacji oraz możliwe sposoby ich pogodzenia.

### 1. Opis śmierci Judasza w Ewangelii Mateusza (Mt 27,3-5)

- W Ewangelii Mateusza opisano, że Judasz, po zdradzeniu Jezusa, zwrócił kapłanom 30 srebrników i powiesił się.
- Po oddaniu pieniędzy, które uważano za „cenę krwi”, kapłani nie chcieli ich złożyć do skarbca świątyni. Kupili więc za nie pole na cmentarz dla cudzoziemców, znane później jako Pole Krwi (Mt 27,7-8).

### 2. Opis śmierci Judasza w Dziejach Apostolskich (Dz 1,18)

- W Dziejach Apostolskich Łukasz wspomina, że Judasz nabył pole za pieniądze, które zdobył za zdradę, a następnie, spadając, pękł na pół, tak że jego wnętrzności się wylały.
- Fragment ten nie mówi bezpośrednio, że Judasz kupił pole osobiście. W rzeczywistości, zgodnie z narracją Mateusza, to kapłani dokonali zakupu pola za pieniądze Judasza, więc wyrażenie „nabył pole” można rozumieć jako zakup dokonany w imieniu Judasza, gdyż to jego pieniądze zostały na ten cel użyte.

### Możliwe wyjaśnienia różnic w opisach

1. Kombinacja obu wydarzeń: Możliwa jest interpretacja, że obie relacje opisują tę samą śmierć Judasza, ale przedstawiają jej różne aspekty. Mateusz koncentruje się na momencie powieszenia, natomiast Łukasz opisuje to, co stało się z ciałem Judasza później, gdy mogło spaść z drzewa lub miejsca, w którym było powieszone.
- Scenariusz łączony: Judasz powiesił się, jak opisuje Mateusz. Po jakimś czasie ciało mogło się rozpaść lub spaść, co doprowadziło do opisanego przez Łukasza rozkładu ciała. W tamtych czasach ciało pozostawione na słońcu i bez opieki mogło szybko ulec rozkładowi, a po upadku „pęknąć na pół”.

2. Wyrażenie „nabył pole” jako figuratywne: W Dziejach Apostolskich stwierdzenie, że Judasz „nabył pole”, może oznaczać, że było ono nabyte za pieniądze pochodzące od niego. Nie oznacza to koniecznie, że Judasz osobiście je kupił; pieniądze oddane kapłanom zostały przeznaczone na zakup pola. Wyrażenie to jest sposobem opisania skutku użycia „krwawych pieniędzy” Judasza.

3. Różna perspektywa teologiczna autorów: Mateusz koncentruje się na moralnym aspekcie zdrady i powieszeniu się Judasza jako przejawie wyrzutów sumienia. Łukasz, opisując w Dziejach Apostolskich, w bardziej opisowy sposób relacjonuje efekt śmierci Judasza i może używać bardziej graficznego języka, aby opisać los zdradzieckiego apostoła.

### Brak informacji w innych Ewangeliach

- Marek, Łukasz (Ewangelia Łukasza) i Jan nie zawierają szczegółów dotyczących śmierci Judasza. Marek kończy opis zdrady Judasza przed momentem, w którym pojawiają się okoliczności jego śmierci. Łukasz i Jan koncentrują się na innych aspektach życia Jezusa i nie zajmują się śmiercią Judasza.
- Brak informacji nie oznacza sprzeczności, ale raczej różnicę w tym, co dany ewangelista uważał za istotne w narracji swojej Ewangelii.

### Podsumowanie

Obie relacje można pogodzić, jeśli uznamy, że:
- Judasz powiesił się – jak opisuje Mateusz, ale jego ciało później rozpadło się lub spadło w sposób opisany przez Łukasza.
- Pole nabyte „przez Judasza” może oznaczać pole kupione za jego pieniądze przez kapłanów, co zostało przypisane Judaszowi jako efekt jego działań.

Opis śmierci Judasza w Ewangeliach jest więc spojrzeniem na różne aspekty tego wydarzenia, z których każdy ma swoje znaczenie w szerszym kontekście teologicznym narracji biblijnej.

No to zajrzyjmy przy okazji do końcowego punktu:
11. Czy JHWH może kłamać?
a) Tak (1 Krl 22,22-23)
b) Nie (Hbr 6,18)

ChatGPT powiedział:
W pytaniu o to, czy JHWH może kłamać, pojawia się pozorna sprzeczność między fragmentami mówiącymi o Bożej naturze jako prawdomównej i niezdolnej do kłamstwa (Hbr 6,18), a historią z 1 Księgi Królewskiej (1 Krl 22,22-23), gdzie duch zwodzi króla Achaba. Aby wyjaśnić tę różnicę, przeanalizujemy te fragmenty oraz ich kontekst i znaczenie.

### 1. Fragmenty biblijne

a) 1 Krl 22,22-23 – Historia o duchu zwodniczym

- Fragment ten opisuje sytuację, w której król Achab zamierzał walczyć z Syryjczykami, a prorok Micheasz opowiedział wizję z nieba, gdzie Bóg zezwala duchowi na „zwiedzenie” proroków Achaba, aby ten podjął błędną decyzję. Duch podejmuje się zadania, by wprowadzić w błąd proroków Achaba, co ostatecznie prowadzi do klęski króla.
- Micheasz mówi Achabowi: „Pan włożył ducha kłamstwa w usta wszystkich twoich proroków, bo Pan postanowił nieszczęście przeciwko tobie” (1 Krl 22,23).
- Wydaje się, że Bóg dopuszcza działanie ducha kłamstwa, by ostatecznie doszło do sądu nad Achabem.

b) Hbr 6,18 – Bóg niezdolny do kłamstwa

- List do Hebrajczyków 6,18 wyraźnie mówi, że Bóg nie może kłamać: „Abyśmy mieli mocne pocieszenie dzięki dwom niezmiennym rzeczom, w których jest niemożliwe, aby Bóg kłamał…”.
- Jest to potwierdzenie natury Boga jako absolutnie prawdomównego, dla którego fałsz jest sprzeczny z Jego istotą. Bóg jest przedstawiany jako ostateczny i doskonały standard prawdy i sprawiedliwości.

### 2. Jak rozumieć te fragmenty razem?

Aby wyjaśnić różnicę między tymi fragmentami, warto zrozumieć, że:

1. Bóg jako Prawdomówny i Święty:
- Biblia konsekwentnie przedstawia Boga jako niezdolnego do kłamstwa. Kłamstwo jest grzechem, a Bóg jest święty i doskonały, dlatego nigdy nie kłamie ani nie czyni zła.
- Fragment z Listu do Hebrajczyków wyraża Bożą naturę: w Jego istocie nie ma miejsca na fałsz. Bóg nie wprowadza nikogo w błąd, nie oszukuje ani nie kłamie.

2. 1 Krl 22,22-23: Dopuszczenie działania ducha zwodniczego:
- Fragment ten nie mówi, że Bóg osobiście kłamie. Zamiast tego, Bóg pozwala duchowi, który ma kłamliwy charakter, działać zgodnie z jego naturą. W Biblii istnieją przykłady, gdzie Bóg pozwala siłom zła działać, ale zawsze mają one ograniczenia i ostatecznie służą Jego planom sądu i sprawiedliwości.
- Przykład ten można porównać do historii Hioba, gdzie Bóg pozwala szatanowi poddać Hioba próbie, ale sam nie zadaje mu cierpienia. W przypadku Achaba Bóg pozwala duchowi zwiedzenia działać w ramach wyroku na nieposłusznym królu.

3. Rola duchów i przyczyna dopuszczenia działania zwodniczego:
- Bóg dopuszcza działanie ducha kłamstwa, aby skłonić Achaba do realizacji jego decyzji i wyroku, lecz nie jest osobiście kłamcą. Prorok Micheasz wyjawia prawdę i ujawnia plan Boga, który wyrokował nad Achabem.
- Jest to działanie zgodne z Bożym sądem nad Achabem, który był złym królem i przez całe życie ignorował Boże przykazania.

### Podsumowanie

Bóg, zgodnie z naturą i świętością, nie kłamie ani nie wprowadza w błąd. Fragmenty takie jak Hbr 6,18 potwierdzają tę prawdę. Historia w 1 Krl 22 nie sugeruje, że Bóg sam kłamie; raczej wskazuje, że dopuszcza działanie ducha kłamstwa w ramach wyroku nad Achabem. Bóg nie czyni zła, lecz używa wolności istot duchowych, aby ostatecznie przeprowadzić sprawiedliwy sąd.

______
Zapytałem na wstępie o źródło tych 11 punktów, bo rozumiem, że ktoś, czytając może się doszukać tego typu - jak się okazuje pozornych - sprzeczności, i zwyczajnie chce wiedzieć, jak to "ugryźć"...
Nie mam nic przeciwko takiemu analitycznemu czytaniu Biblii; sam miewałem, a i teraz się zdarza, różne pytania i dociekanie prawdy jest chwalebne...

Gdyby jednak ktoś mając z gruntu antybiblijne nastawienie i ateistyczny światopogląd, tylko po to wyszukiwał pracowicie tego typu zestawy tekstów, aby zapędzić chrześcijan w przysłowiowy kozi róg, to tego już nie pochwalę!
Intencje mają więc znaczenie, prawda?...
Chciałbym, przesunięcie_ku_zieleni, abyś należał do tej pierwszej grupy...

Zastanawiam się, czy jest sens zastanawiać się nad bzdurami. Jakie ma znaczenie, czy zostałeś kopnięty lewą czy prawą nogą?
Czy Twoja wiara zależy od tego, jak umarł Judasz? Jak każdy w podawanych opisów wpływa na Twoje życie? Jakie nauki życiowe wysnuwasz z jednego opisu, a jakie z drugiego?

Dla mnie nie ma to żadnego znaczenia. Znaczenie ma tylko to że zrozumiał zło które wyrządził, że żałował za nie. Że skutki czynu dosięgły go, doprowadziły do panicznej rozpaczy.
A wnioskiem jest to, aby nikomu nie czynić zła i aby nie sprzeciwiać się Bożej woli.

Opisany problem ma znaczenie dla szyderców, dla walczących z Biblią. Oni nie przyjmą wyjaśnień Chata. Wyśmieją. Ale przy okazji dowiedzą się, że w swojej walce z wiarą chrześcijan, będą mieć kolejny argument.

Na siedem z nich wpadłem sam, a w czterech przypadkach inspirowałem się treścią postów napisanych tutaj już wcześniej.
Nie wiem, czy można to nazwać owocem "żmudnej pracy nad tekstem biblijnym" - jest to w głównej mierze wynik czytania przeze mnie Biblii i nasuwających się pytań.

Jeśli rzeczywiście o to miało w tym chodzić, to rzeczywiście - brzmi spójnie i logicznie.
Takie wytłumaczenie uznaję za satysfakcjonujące.

Skoro już został poruszony ten wątek, to tutaj pojawia się inna ciekawa kwestia: postaci szatana.
W Biblii hebrajskiej szatan wydaje się pełnić inną rolę i mieć inny charakter niż w ewangeliach (np. Mk 4,15, Mt 16,21-23) oraz Apokalipsie św. Jana, w której jest też mowa o złowrogiej Bestii. W Księdze Hioba (Hi 1,6-12, Hi 2,1-7) szatan nie wydaje się być głównym przeciwnikiem JHWH w dziele zbawienia, tylko niepokornym sługą JHWH, który czasem kłóci się z Nim i kwestionuje Jego stwierdzenia oraz robi z Nim zakłady. Nie wydaje się być tak straszliwą, demoniczną, budzącą grozę postacią. I w Biblii hebrajskiej nie jest jasno zaznaczone, że wąż z Rdz 3,1-15 jest tożsamy z później pojawiającym się szatanem, choć, oczywiście, chrześcijańska teologia, a także, na ogół, judaistyczne interpretacje, tak właśnie to odczytały.
Cóż, może być tak, że po prostu szatan w różnych okresach działał w różny sposób, a może podlegał jakimś przemianom. Takie wytłumaczenie również uznałbym za satysfakcjonujące.

Cóż, akurat takiego wytłumaczenia nie mogę uznać za satysfakcjonujące.
Gdybym dysponował dwiema relacjami o czyjejś śmierci, i jedna mówiła o tym, że dany osobnik się powiesił, a druga, że spadł głową w dół i pękł na pół, a na koniec okazałoby się, że tak naprawdę ów osobnik się powiesił, a później jego ciało spadło i wskutek rozpadu pękło na pół, to uznałbym, że obie strony były bardzo nierzetelne albo źle poinformowane, i że oba źródła należy uznać za niewiarygodne.

Z tym jest tak samo jak z poprzednim.
Gdyby jedna relacja mówiła o zwróceniu przez Judasza pieniędzy i żałowaniu za zdradę, a druga mówiła o nabyciu przez zdrajcę ziemi, a na końcu okazałoby się, że tak naprawdę to było tak, jak w przytoczonym fragmencie, to źródła obu tych relacji uznałbym za nierzetelne i źle poinformowane.

W innym miejscu napisałem już, że biorąc pod uwagę nawiązania, symbolikę i inspiracje z Ewangelii Mateusza (których nie ma tylu w pozostałych ewangeliach), moim zdaniem opis końca Judasza z Mt 27,3-5 był z wysokim prawdopodobieństwem inspirowany historią Achitofela z 2 Sm 17. Achitofel, jako wiarołomny przyjaciel Dawida i doradca Absaloma, w końcu się powiesił (2 Sm 17,23).
Achitofel miał zostać pochowany w grobie jego ojca, choć nie jest napisane, jakie poza tym były losy jego zwłok - np. czy wypłynęły z nich wnętrzności, i ogólnie co się działo w ramach ich rozkładu.
Za to w ewangeliach i Dziejach Apostolskich nie ma nic o tym, gdzie zostały pochowane zwłoki Judasza. Czyli akurat w tej kwestii jest odwrotnie niż z tym, co dowiadujemy się o Achitofelu.

Nie było moim celem zapędzanie kogokolwiek w kozi róg - po prostu chciałem poznać odpowiedzi i dowiedzieć się, jak zdaniem poszczególnych znawców tematu można wyjaśnić pewne rzeczy, które wydają się być nie do pogodzenia. Jakie są tu możliwe odpowiedzi, jeśli jakieś są.
Nieraz stawiam sobie pytania, kto właściwie ma rację, czyja relacja jest prawdziwa lub najbliższa prawdy i skąd wzięły się rozbieżności.
Moim celem jest poszukiwanie prawdy.
Studiowałem historię i często spotykałem się z sytuacjami, że historycy nie zdołali ustalić wielu rzeczy, i że odnośnie tych samych wydarzeń były sprzeczne relacje i różne wersje. I że wiele pytań pozostaje otwartych.
Kiedyś udzielałem się na forach historycznych, w tym historycy.org oraz historia.org.pl, lubię też czytać artykuły popularnonaukowe o tematyce historycznej. A także przeróżne teksty popularnonaukowe, np. przyrodnicze.
Ogólnie można powiedzieć, że jestem ciekawski. Lubię poszerzać wiedzę i rozszerzać swoje horyzonty. A moim zdaniem, dyskusje na forach potrafią rozwijać.
Lubię też robić eksperymenty myślowe. Dotyczące nie tylko kwestii filozoficzno-religijnych, ale wszelkich. Jakichkolwiek.
Na użytek dyskusji mogę przyjmować różne robocze założenia. I mam nadzieję, że inni rozmówcy też.

Z Dz 1,17-18 nie wynika, że Judasz żałował - i właśnie m.in. o to mi chodziło.
Jasne jest, że czyjakolwiek wiara nie zależy od tego, jak umarł Judasz. I nie twierdzę, żeby miało to jakieś większe znaczenie. I w żadnym razie nie miałem zamiaru na podstawie rozbieżności między Mt 27,3-5 a Dz 1,17-18 wykazywać, że skoro tak, to należy walczyć z czyjąś wiarą. Nic z tych rzeczy.

Na pewno są szydercy, którzy wszelkie rozbieżności będą wykorzystać do szydzenia. Ja nie jestem szydercą (chyba że jakiś rozmówca napisze coś wyjątkowo absurdalnego, co da mi powód do szydzenia z jego sposobu myślenia i podejścia). Zresztą zaznaczyłem, że określone wyjaśnienie akceptuję lub byłbym w stanie zaakceptować.