To moja zagadka będzie taka:
Imię z apokalipsy janowej. Prawdopodonie etymologicznie wywodzące się z asyrii (z armii asyryjskiej) W arabskim do dzisiaj jest stosowane. W semickich językach np. hebrajskim, arabskim itp ma ten sam rdzeń - te same litery

Dla ułatwienia dodam, że można je usłyszeć w synagodze, kościele chrześcijańskim lub w meczecie. Jest to imię męskie u arabów, choć nie dam głowy, ale kobiety chyba także mogą nosić to imię w regionach bliskiego wschodu (u nas też przecież stosuje się męskie imiona u kobiet np. Władysława, Józefa, Józefina itp.). Jeżeli do jutra nie padnie odpowiedź, podpowiem więcej.

Hmm, a możesz napisać, czy to imię pojawia się w polskim tłumaczeniu? Jeśli jednak uważasz, że to byłoby zbyt duże ułatwienie to zostaw do jutra.

Aser?

Nie Aser

Mariel
o rany, byłoby za prosto, ale niech tam, odpowiem że pojawia się. Aby jeszcze ułatwić dodam, że w arabskim jedna spółgłoska pełni rolę matres lectionis (rolę samogłoski), w syryjskim już jest różnie czasem jest matres lectionis w postaci spółgłoski czasem nie, w hebrajskim zaś nie pojawia się chyba żadna spółgłoska w roli samogłoski, jednak rdzeń jest w tych wszystkich językach ten sam. Syryjskie brzmienie tego imienia nie wiadomo czy brzmi bardziej z arabska czy hebrajska. Możliwe że żyd sefardyjski wymawiałby dokładnie jak syryjczyk, ale nie jestem pewien.

Może chodzić o Issachara, wymienionego wśród opieczętowanych plemion Izraela:
"z pokolenia Issachara dwanaście tysięcy" (Ap 7,7), które to imię rzeczywiście jest do dziś używane wśród Arabów, Żydów, Syryjczyków.
Arabski jego zapis ma wyglądać tak: : سحر i oznacza "świt".



Ps. Ta zagadka "zmusiła mnie" do przewertowania Apokalipsy i skonstatowania, że imion pada tu tak naprawdę niewiele...

Nie do końca tak wygląda يساكر -jest pisany przez kaaf nie przez ha o tak يَسَّاكَر ( litery tak wyglądają i s a k r ي س ا ك ر- czytamy Iassakhar ) zromanizowany to po prostu Oskar. Ja zaś powiedziałem że w moim imieniu tylko jedna spółgłoska pełni rolę samogłoski w Jassakarze zaś ja i alif (1,3litera) są zdaje się dwiema matres lectionis. Czy się mylę - chyba nie?. Ja i alif to spółgłoski wbrew temu co mogłoby nam się wydawać (z uwagi na zwarcie krtaniowe).
Tak więc nie wiem czy uznać tą odpowiedź. Chyba jeszcze was pomęczę. Moje imię jest używane do dziś tylko przez arabów rdzeń ma trzy litery (w hebrajskim są zawsze 3 litery tego imienia których się nie odmienia). W arabskim i syriackim zazwyczaj zapisujemy 4 literami czyli z literą ja ي pełniącą rolę matres lectionis (samogłoski). Jedno z tłumaczeń to wierność. Z tym że jest wiele wyrazów w hebrajskim tak tłumaczonych dodam że niektóre biblie stosują tłumaczenie "prawdziwy" (tylko jedno z tłumaczeń). W nowym testamencie tego wyrazu się nie tłumaczy - pozostaje on w brzmieniu hebrajskim. Jako imię pojawia się dopiero w apokalipsie Janowej. Wcześniej nie oznaczało imienia. Identyczne brzmienie jest w hebrajskim greckim oraz w tłumaczeniach polskich.

Myślę że tu już wpadniecie na nie. Jeżeli nie to jeszcze podpowiem.
edit: W Nowym testamencie pojawia się aż 143 razy

Nie jestem pewna, ale wydaje mi się, że takie wskazówki to mogą rozszyfrować jedynie językoznawcy
O. A tu wreszcie są jakieś wskazówki dla ludzi
Ps. Próbujcie, bo mnie nic do głowy nie przychodzi

Mariel może przesadziłem z tymi wskazówkami, nie chciałem aby było za łatwo
To dla ciebie Mariel specjalna podpowiedź słowo te usłyszysz w każdą niedzielę jeżeli jesteś religijnie praktykująca

Strzelam - Gabriel?

Nie - może zmyliło cię to j w arabskim - dodam że w hebrajskim mamy w tym miejscu e, w syriackim "ei" w arabskim "i" (j). Tylko tym się różni wymowa. Oczywiście w polskim kościele usłyszysz hebrajskie e

to akurat bardzo dobrze, co to za przyjemność odgadnąć coś prostego
Nie rób mi tego, co teraz jak nie odgadnę

Mam! Amen. No już tym razem to musi być On:
"To mówi Amen, świadek wierny i prawdomówny; Początek stworzenia Bożego"
(Ap 3,14).

Tak - liczyłem na to że ty odgadniesz bo sporo się natrudziłaś z tym Isacharem wgłębiając się w tą wymowę arabską. Tak więc cieszę się że to ty odgadłaś. Mam nadzieję, że czcionkę będzie wam wyświetlało:

āmēn, greckie ἀμήν (amēn), hebrajskie אמן (amén) (arabskie آمين (ʾāmīn), syriackie ܐܡܝܢ ('āmēin)
litery osobno syr. ܐ ܡ ܝܢ ar. آ م ي ن

Początkowo oznaczało odpowiedż "tak jest" na przysięgę lub rozkaz w wojsku asyryjskim. W Septuagincie jest tłumaczone jako genoito (dobrze). W hebrajskim oznacza "niech tak będzie" Apokalipsa zmieniła to w imię
Cytat gdzie się używa Amen jako imienia to np:
Ap 3,14 To mówi Amen, świadek on wierny i prawdziwy, początek stworzenia Bożego (biblia gdańska)
Jest taki znany pisarz francuski pochodzenia libańskiego który też nosi to imię:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Amin_Maalouf
(Otrzymał nagrodę Gouncourt i wchodzi w skład akademii francuskiej)
W hebrajskim jest ten termin u Izajasza tłumaczony jako wierność, wierny lub prawdziwy (biblia gdańska):
http://biblesuite.com/hebrew/strongs_543.htm
W nowym testamencie terminu się nie tłumaczy:
http://biblesuite.com/greek/ame_n_281.htm

Proste nie było ...Szukałam potwierdzenia, że imię to używane jest przez Arabów (mężczyzn), ale z jakiegoś powodu wyświetlały mi się tylko stronki z dziewczętami je noszącymi

Nie wiem jak było w IV wyd. Tysiąclatki, ale w nowszym wydaniu wygląda to tak jak BG, czyli: "To mówi Amen..."