Biblia Tysiąclecia, ostatnie wydanie - i z tego co się orientuję czwarte wydanie także - ma tam "przebodli", nie widzę tu jakiejś faktycznej niezgodności z Septuagintą.
Istotne, że jest tu czynność (nad której tłumaczeniem mogliby podywagować językoznawcy, ja nie bardzo ), która brzmi w miarę sensownie gramatycznie w tym zdaniu, nie "jak lew" który spada z nieba.

Nie sprawdzałam konkordancji w ST, ale w NT (za BG) występuje w Mat 21,33; Mat 25,18; Mar 12,1. Odpowiednio:
- wkopał w niej prasę
- odszedłszy wykopał dół w ziemi
- ogrodził ją płotem i wykopał dół w ziemi

Edit: zadawajcie proszę, na chwilę obecną nie mam nic ciekawego

Na jakiej górze miało miejsce Przemienienie?

A to sobie odpowiem. Co ma proste pytanie wisieć pół dnia bez odpowiedzi, jeszcze by ktoś pomyślał, że na Wiara.pl nie wiedzą

Wg. Biblii na wysokiej i świętej, tradycja precyzuje, że na górze Tabor (tak identyfikował g. Przemienienia np. Orygenes).

Proszę podać religijne uzasadnienie krwawej wendetty uprawianej przez żydów (nie chodzi o wskazanie wersetu, z którego wynika, że ktokolwiek zabije człowieka ma ponieść śmierć, tylko wskazanie wyjaśnienia w Piśmie dlaczego tak właśnie ma być).
(Wiemy, że z czasem to prawo zostało złagodzone (miasta ucieczki), ale pytam o okres zanim doszło do tej modyfikacji)

W czterech księgach Prawa Mojżeszowego (Tora) mamy prawo odwetu. Bóg izraelski (Jahwe = Jest) nakazuje: „Ktokolwiek zabije człowieka, będzie ukarany śmiercią. Ktokolwiek zabije zwierzę, będzie obowiązany do zwrotu: zwierzę za zwierzę. Ktokolwiek skaleczy bliźniego, będzie ukarany w taki sposób, w jaki zawinił. Złamanie za złamanie, oko za oko, ząb za ząb. W jaki sposób ktoś okaleczył bliźniego, w taki sposób będzie okaleczony. Kto zabije zwierzę, będzie obowiązany do zwrotu. Kto zabije człowieka, będzie ukarany śmiercią. Jednakowo będziecie sądzić i przybyszów, i tubylców, bo Ja jestem Pan, Bóg wasz” (Kpł 24, 17-22). Ksiądz dr Stanisław Łach tłumaczy, że choć prawo odwetu może się wydawać okrutne, to jednak powstrzymywało przed zbrodnią, stanowiło postęp w porównaniu ze ślepą wendetą, gdzie kara przewyższała wyrządzone zło.

Ale dlaczego tak właśnie ma być? W pytaniu było:

Uzasadnienie tego przepisu...po co ten odwet.

Prawo odwetu było hamulcem i przestrogą przed zbrodnią. Odgraniczało winowajcę od niepohamowanego znęcania się nad nim. Należy pamiętać, że wówczas praw jednostki nie bronił zorganizowany system sądowniczy ani żaden inny organ administracji państwowej (bo takich nie było). Pozostawała jedynie sankcja dochodzenia na własną rękę.

Przed prawem odwetu istniało tylko prawo niepohamowanej zemsty.

Małgorzata Piskorek
Starotestamentalne prawo odwetu a „Evangelium vitae” wobec kary śmierci.
Praca magisterska napisana pod kierunkiem Ks. prof. dr hab. Bogdana Poniżego
Poznań 2001r.

Dodałabym jeszcze i to:
Sprawiedliwość bezwzględnie wymaga, aby odpłacać złem za zło, bo jeśli będzie się na zło reagowało dobrem, albo nawet jedynie obojętnością, to takie postępowanie będzie stanowiło zachętę do następnych złych czynów i krzywdzić się będzie tych, którzy czynią dobro, skoro ich postawa spotka się z identyczną reakcją, jak czynienie zła.
(...)
Sprawiedliwość ma jednak znacznie głębszy wymiar. Lojalność człowieka, który przeżył, wobec tych, którzy zostali zamordowani, wymagała ścigania zbrodniarzy w imię sprawiedliwego odwetu. Kosmiczny ład świata jest bowiem naruszony, gdy ten, kto popełnia ekstremalne zło, nie zostaje ukarany i ludzkość nie jest zainteresowana wymierzeniem mu kary.
(...)
Istnieją, oczywiście, skrucha i przebaczenie, a judaizm nakazuje przebaczać, jest to jeden z podstawowych nakazów religijnych, ale jednocześnie podkreśla, że przebaczać mogą tylko ci, którzy doznali krzywdy i wyłącznie na prośbę krzywdziciela. Nie wolno nigdy przebaczać w cudzym imieniu. A zamordowani nie mają przecież możliwości przebaczenia, bo odebrał ją im, razem z życiem, morderca.
(...)
Nadmierna, nieusprawiedliwiona łagodność wobec winnego zbrodni jest automatycznie okrucieństwem wobec jego ofiary lub – w przypadku morderstwa – jej najbliższych, którym fakt, że system prawa obchodzi się łagodnie z mordercą np. ich syna, brata lub ojca, sprawia dodatkowy, głęboki i trwały ból.
http://www.the614thcs.com/17.1532.0.0.1.0.phtml

Myślę, że nie będę przedłużać i zaliczę, bo odpowiedzi Rojzy i marety są już bardzo blisko rozwiązania, o które mi chodziło.
Dziewczyny wykazały dlaczego prawo odwetu obiektywnie rzecz biorąc, biorąc pod uwagę ówczesne realia, nie było takie złe.
Mnie chodziło bardziej o wykazanie religijnego uzasadnienia dla niego.

Człowiek został stworzony na obraz Boga, przelanie krwi ludzkiej woła o pomstę do Nieba stąd prawo odwetu jest podkreśleniem wagi życia ludzkiego, którego odebranie musi zostać odpowiednio ukarane. Bóg w ten sposób podkreśla świętość życia człowieka.

"Upomnę się o waszą krew przez wzgląd na wasze życie - upomnę się o nią u każdego zwierzęcia. Upomnę się też u człowieka o życie człowieka i u każdego - o życie brata. [Jeśli] kto przeleje krew ludzką, przez ludzi ma być przelana krew jego, bo człowiek został stworzony na obraz Boga."
Rodz 9,6

"Rzekł Bóg: Cóżeś uczynił? Krew brata twego głośno woła ku mnie z ziemi! Bądź więc teraz przeklęty na tej roli, która rozwarła swą paszczę, aby wchłonąć krew brata twego, przelaną przez ciebie."
Rodz.4,10

A największym mścicielem krwi pozostaje ten, który tę świętość życia ustanowił, z Psalmu IX - ego:

"Ufają Tobie znający Twe imię, bo nie opuszczasz, Panie, tych, co Cię szukają. Psalm śpiewajcie Panu, co mieszka na Syjonie, pośród narodów głoście Jego dzieła, bo mściciel krwi pamięta o ubogich, pamięta, a nie zapomina ich wołania."

Proszę zadawać zagadkę, Rojza byłaś bliżej.

Jaka roślina jako pierwsza wymieniona jest z nazwy w Starym Testamencie?

Oset?

Wcześniej w Rodz 2,5 jest jeszcze mowa o trawie, to także gatunek roślin (choć nie sprawdzałam co tam jest w hebrajskim)

trawa to rodzaj, oset - rodzina

W sumie Rojza nie doprecyzowała o co chodzi, jeśli faktycznie o nazwę konkretnego gatunku, to trzeba szukać dalej.

Ja tak tylko w potocznym tego słowa rozumieniu (jak np. to taki "gatunek człowieka"...)