W Apokalipsie Św Jana jest napisane o Bestii która zostanie ,,powołana'' przez szatana. Nasuwa się jednak pytanie. Czy ten stwór to aluzja? Może to się tyczy czegoś co już jest? Może pod bestią kryje się jakaś organizacja, lub coś innego? Jaki ejest wasze zdanie?

Spotkałem się z opinią, że tą bestią jest papież xD

W apokalipsie jest napisane o kilku bestiach. Przytocz jakiś cytat.

a ja że KK xD chociaż w sumie na jedno wychodzi

Podobne bestie opisał prorok Daniel i wyraźnie powiązał je z kolejnym państwami dominującymi na Bliskim Wschodzie: Babilonem, Persją, Grecją i Rzymem. Bestia ta więc przedstawia zapewne jakiś byt polityczny w naszych czasach. nie jest to więc ani KK ani papież
Smok to Szatan. Więc ten byt polityczny jest kontrolowany przez Szatana.
Tyle komentarza do dwóch pierwszych wersetów.

W czasach Jana, tak jak u Daniela w jego czasach. Cesarz rzymski wracał zawsze po swoich zwycięstwach przez morze, na plazach oczekiwało go tłumy by oddać pokłon i cześć.
Zwróć uwagę że to apokalipsa.

Daniel nie pisal o swoich czasach skoro wybiegał swym proroctwem az do czasów Rzymu.
W pierwszych wersetach Apokalipsy pisze że ten zwój zawiera opis tego co sie wydarzy w Dniu Pańskim. Kwestia interpretacji kiedy się on zaczął.

Cezar nie był co prawda cesarzem ale z podboju Galii wrócił przez Alpy
A skoro twierdzisz że chodzi tu o Rzym - to co oznacza że jedna z głów bestii została śmiertelnie zraniona?

A gdzie tam mowa o Rzymie? Proroctwo jest odsłonięciem sensu dziejących się wydarzeń a nie jasnowidztwem ani innym guślarstwem. Na etacie czasopisma "Wróżka" Daniel nie był.



Obj 1
(1) Objawienie Jezusa Chrystusa, które dał mu Bóg, aby ukazać sługom swoim to, co ma się stać wkrótce (en tahei*); to też wyjawił On za pośrednictwem zesłanego anioła swojego słudze swemu Janowi,

* wyrazenie przyimkowe od gr. taxeos- szybko, prędko, nagle z pospiechem, zaraz, niezwlocznie, bezzwłocznie, czem predzej, niebawem

W dzień Pański Jan "popadł w zachwycenie i usłyszał ...głos potężny, ....który mówił: to, co widzisz zapisz w księdze" Obj 1:10



Jan chyba pisał trochę póżniej i nie za tego cezara.



Bestia nieudolnie nasladuje Chrystusa, umęczonego i zmartwychwstałego, tak jak nieudolne są roszczenia cesarza do tytułu Pana i boskiego kultu.

[/b][/quote]

Więc przeczytaj sobie pierwsze dokładnie księge Daniela żyjącego na dworze babilońskim a po upadku babilonu na dworze perskim czyli w VI wieku p.n.e.
7:18,19 - wyraźnie pisze o królach którzy dopiero maja powstać, a późniejszy opis mówi o tym że mają powstawać kolejno po sobie. Potem mówi o baranie i koźle - 8:20,21 wprost pisze że chodzi o Persje i Grecje. Przepowiada tez że imperium Greckie (Aleksandra) rozpadnie sie na 4 państwa co sie rzeczywiście wydarzyło.
Poza tym po kiego Daniel był prorokiem skoro zajmowałby się opisem tylo spraw mu współczesnych. chyba że negujesz jego zdolności prorockie dane mu przez Boga.




Apo 1:10 - "w natchnieniu znalazłem sie w dniu Pańskim"
Poza tym twierdzenie że Apokalipsa dotyczy tylko I wieku jest niedorzecznością. Czy miało wtedy miejsce zmartwychwstanie umarłych, zstąpienie nowej jerozolimy, wojna boża i zniszczenie niegodziwych - które opisano w tym zwoju?
"co widzisz zapisz w księdze" - Jan siedział na wyspie Patmos więc widział niewiele, miał zapisac to co ujrzał w wizji wyjawiającej przyszłość.


[/quote]

Z tego co napisałem wcześniej nie chodzi o Rzym - a twoje tłumaczenie nie ma nic wspólnego z wizją. Śmiertelne zranienie jednej z głów, a następnie jej uleczenie - ja ty to powiązałeś z naśladownictwe Chrystusa?

Księga Daniela powstała ok. 168-164 przed Chr. Daniel jest bohaterem opwiesci a nie autorem


jeszcze raz powtórzę co juz raz napisałem:





ἐγενόμην ἐν πνεύματι ἐν τῇ κυριακῇ ἡμέρᾳ - ἐγενόμην aoryst w indykatywie od γίνομαι złaczone jest z ἐν πνεύματι a nie z ἐν τῇ κυριακῇ ἡμέρᾳ. Proponuję popatrzec na skladnię a nie widziwiać z szykiem wyrazow tak aby pasowalo do swoich wyobraże.


Nie napisałem że Objawienie Jana dotyczy tylko I w. Jako księga Pisma św. dla chrześcijan dotyczy zwiastowania Jezusa Chrystusa, który jest "wczoraj i dziś, ten sam i na wieki".
Natomiast obraz Bestii wychodzącej z morza, którym posługuje się autor ksiegi, oznacza cesarza Domicjana , który ustawił w tym czasie, także w Azji Mniejszej (np. w Efezie), swoje statuy, którym wszyscy mieli oddawać boski kult. To jest doświadczenie chrzescijan, przed którym stali, które ich dotykało, i które dla autora stanowi punkt wyjścia do zwiastowania Ewangelii o Chrystusie, apostolskiego świadectwa o prawdziwym Panu, któremu jedynie należy się cześc i chwała. Uczynił tio w formie wówczas niezwykle popularej czyli apokalipsy.
To zwiastowanie jest aktualne niezmiene dla wszysytkich chrzescijan, żyjacych przez wieki w różnych systemach politycznych, stojących wobec różnych imperatorów, wobec państw, nacjonalizmów czy innych ideologii, i wobec swojego tak uwikłania jak i oporu wobec nich. To świadectwo nie jest ani swoitą "receptą" czy "opisem" kokretnej sytuacji, ani inną ideologią którą można zastapic "nie naszą ideologię", lecz siła Ducha, który prowadzi, podnosi z upadku,, pociesza w utrapieniach i pozwala nieustannie i pomimo wszelkich okoliczności, skladać dziekczynienie jedynemu Panu.


Literatura s-f i podróze do przyszłości to rodzaje literackie, które pojawiły się wspólcześnie. Twierdzisz że Jan przeniósł się do "naszych czasów" i opisywał chrześcijanom jako Ewangelię, "jakiś byt polityczny w naszych czasach", o którym ani oni ani chrześcijanie aż po "nasze czasy" nie mieli pojęcia. A chrzescijanie, ktorzy przyjdą "po naszych czasach" to już sobie będą pewnie mogli apokalipsę odlożyć na półkę, bo o istniejących bytach polityczych poczytają w podrecznikach historii....




A z tego co ja napisałem wczesniej - chodzi o Rzym.



To cały argument? Mam to przyjąć ex cathedra?


Z parodią naśladowictwa. Kult imperatora jest jedynie parodią, prawdziwym Panem jest umęczony i zmarwtwychwstały Chrystus.

arkana85 na rację. Jan został przeniesiony w proroczym uniesieniu do dnia pańskiego [dni ostatnie] czyli dni w których Pan Jezus przybędzie ponownie [paruja] dokładne tłumaczenie tego wersetu:



Obj1. 10 W natchnieniu znalazłem się w dniu Pańskim i usłyszałem za sobą silny głos jakby trąby,

To najmniej istototna kwestia z wszystkich tu poruszonych, ale jak brzmi ten werset juz podałem wyżej.
"Przekłady" róznych domorosłych ćwierćinteligetów mnie nie interesują. Zresztą żaden z przekładów z języków oryginalnych, ani dawnych ani owych, nie ma tak sformułowanego wersu.
Można sobie tak zinterpretować, ale sam tekst nie daje takich podstaw. to co podałeś na pewno nie jest przekładem (co można sprawdzić z teketem gr który podałem wyżej), a z dokladnością ma tyle wspólnego co Piast Kołodziej z komputerem.

Piotr1 napisał


Dla ciebie może to nie być istotne, ale nie jesteś tu sam. A zachowujesz się jak udzielny Książe lub ‘ rapanui”

Piotr1 napisał


Wysoko się cenisz. Ciekawe według jakich nauk jest twoja arogancja. Zakładam że nie jesteś chrześcijaninem tzn. uczniem Pana Jezusa i Apostołów. Oni nie uczyli takiej postawy. Ale dość już personalnych wycieczek. Odnośnie Obja 1 :10 powołam się na całych inteligentów a nie tylko ćwierć:



W Biblii wyraz „dzień” może oznaczać okres znacznie dłuższy niż zwykła doba (Rdz 2:4; Jn 8:56; 2Pt 3:8). Z kontekstu wynika, że „dzień Pański”, o którym mowa w Objawieniu 1:10, nie jest konkretnym dniem 24-godzinnym. Skoro Jan znalazł się w tym dniu „w natchnieniu”, nie chodziło o któryś z dni tygodnia, bo żeby się w nim znaleźć, apostoł nie musiałby doznawać natchnienia. A zatem wyrażenie „dzień Pański” odnosi się do jakiegoś przyszłego czasu, w którym miały się rozegrać wydarzenia ukazane w wizji Janowi. Obejmują one wojnę w niebie i zrzucenie stamtąd Szatana, zagładę Babilonu Wielkiego oraz królów ziemi i ich wojsk, związanie Diabła i uwięzienie go w otchłani, wskrzeszenie umarłych i Tysiącletnie Panowanie Chrystusa.
Z kontekstu wynika, że jest to „dzień” Pana Jezusa Chrystusa. Kiedy Jan znalazł się w tym „dniu Pańskim”, od razu usłyszał pewien głos, ale nie był to głos Boga Wszechmocnego, lecz zmartwychwstałego Syna Bożego (Obj 1:10-18). Również do Jezusa Chrystusa odnoszą się wyrażenia „dzień naszego Pana” z 1 Koryntian 1:8 i 2 Koryntian 1:14 oraz „dzień Pański” z 1 Koryntian 5:5.

1. To czy autor pisząc w 1,10, że dosłownie "stał się w duchu w ten pański dzień" (ἐγενόμην ἐν πνεύματι ἐν τῇ κυριακῇ ἡμέρᾳ) miał na mysli to, co napisał, czy też chodziło mu o to że w duchu przeniósł się w "dzień pański" dla tematu, czyli dla tego czego obrazem bylo dla czytelników i autora "zwierzę' z 13 rozdziału (cesarz Domicjan czy "jakiś byt polityczny w naszych czasach"- czyżby "dzień pański" nie oznaczał ani dnia w którym autor doznał natchnienia ani dnia ostatacznego, tylko akurat poczatek XXI w.? ) nie ma znaczenia. Aby to stwierdzić, nie trzeba być ani księciem ani rapanui. Wystarczy umiejetnośc czytania i pisania, a nie tylko pastowania po wszystkich forach tego smago samego kawałka z materiałow szkoleniowych strażnicy czy innej porpagandy.

2. Jeśli coś jest bzdurą to jest. Piszę o podanym przez ciebie "przekładzie", a nie o interpretacji - bo to - jak napisałem można i tak interpretować. Natomiast to co podałeś nie jest po prostu przekładem, tym bardziej dokładnym, i nikt w ten sposób nie przekłada.
Hans Bruns nie był biblistą, a tym bardziej egzegetą, tylko pastorem i kaznodzieją, który popularyzował opowieści biblijne, a celem jego przekładu miał nie była dokładność, oddanie tekstu w potocznym języku. Mniej więcej coś takiego jak tak dawno wydane u nas ewangelie w slangu hip-hopu. Jak w jego biografii pisał potem jego syn Warner zawarte w tym dziele komentarze były wazniejsze niż sam tekst biblijny, a wiele tam zawarł swoich raczej dosć specyficznie osobistych przemyśleń.

3. Stwierdzenia Vina i Fritza są oczywiste. "Dzień Pana" oznacza w biblii zwycięski dzień Boga, ktory już jest obecny i się rozpoczął i jego znakiem są obecne autorowi wydarzenia, do ktorych się odnosi zwiastując Ewangelię Kościołom Azji Mniejsszej. Dokładdnie tak jak napisalem.



Dosłowny tekst mówi że autor Objawienia nie doznawał natchienia aby znależć się w okreslonym dniu (a już tym bardziej że jest to jakiś dzień na poczatku XXI w.), lecz że w okreslonym dniu znalazł się w stanie natchnienia. a zatem "dzień pański" odnosi się do dnia w którym doznał wizji. Oczywiście mozna to interpretować, że chciał wyrazić mysl ze znalazł się wobec rzeczyswistosci ostatecznej. A może jedno i drugie. Podkreslając iż w dzień paski "znalazl się w natchnieniu" chciał podkreslic iż sprawy, które opisuje dotyczą zwiatowania zwycięstwa i panowania Chrystusa. Sam pisałeś nie jest to konkretny 24 godzinny dzień, lecz Boża rzeczywistość wypełniona w Chrystusie, już obecna, na co wskazują liczne dowody. Autor Objawienia wskazywał właśnie takie znane czytelnikom (czy słuchaczom jego pism) dowody, a nie na nieznaną im rzeczywistość "bytów polityczych w naszych czasach".
Co do teologii, która budujesz dalej, wypowiadac się nie bedę, bo nie moja, i nie o tym wątek.

A do obrazu "zwierzęcia" z 13 rozdziału nie ma znaczenia.