17) Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. (1 Zaprawdę bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni. (19) Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim.”

Rzymian 10:4 A przecież kresem Prawa jest Chrystus, dla usprawiedliwienia każdego, kto wierzy

6 Teraz zaś straciło moc nad nami Prawo, gdy umarliśmy temu, co trzymało nas w jarzmie, tak, że możemy pełnić służbę w nowym duchu, a nie według przestarzałej litery

To po co wogule jest Stary testament?

Jeśli to jest nie aktualne, to jest to też niepotrzebne?

"Nie kradnij" (II Moj: XX, 15)

Wychodzi na to, że w pismie są sprzeczności?

Żydzi i chrześcijanie wierzą, że prawo moralne zawarte w siedmiu ostatnich przykazaniach Dekalogu obowiązuje wszystkich ludzi, że to jest prawo naturalne. Jednak interpretacja tej moralności za czasów Mojżesza różniła się wielce od chrześcijańskiej interpretacji moralności [i nie należy jej] transportować do starożytności. Przykazania są normami życia wewnątrz pewnej wspólnoty. Zupełnie inaczej traktowano wroga, który dla Żydów nie był bliźnim (por. Mt 5,43). Na przykładzie nierządnicy Rachab (Joz 2,4-21), której zachowanie według dzisiejszych norm obyczajowych kwalifikowało się jako zdrada własnego narodu, w Hbr 11,31 zasługuje na pochwałę za to, że „przyjęła gościnnie wysłanych na zwiady”. Egipcjanie byli dla Żydów narodem wrogim, tak więc pozyskanie ich srebra i złota nie było zgodnie z ówczesną moralnością kradzieżą, lecz złupieniem wroga. Przemyślność zaś, która pozwoliła obejść się bez strat własnych – taktyką wojenną.