Ostatnio jak czytałem Biblię ( końcowe rozdziały w księdze wyjścia i początki księgi kapłańskiej)
to Bóg ( Pan) rozgniewał się na swój lud, a przecież gniew jest grzechem a powszechnie mówi się Tylko Bóg nie ma grzechu i nie ma w nim zła i jest to czyste dobro, a się gniewa i robi plagi np. węży i zabija ludzi.

Jeszcze jedno w księdze kapłańskiej jest napisane, że żeby przebłagać grzech ludu, arcykapłana to trza zabić zwierzę ( owca, krowa itd.). Trza wziąć to zwierzę przed świątynia zarżnąć je, potem oddzielić tłuszcze, i dać do spalenia.
Sądzę, że Kościół Rzymskokatolicki uznaje stary testament, ale jednocześnie nie wykonuje jego praw i nie stosuje się do słów jakie są zawarte tam.

Nie doszedłeś w lekturze do Ksiąg NT - doczytaj o starym i nowym prawie, zwłaszcza List do Rzymian....."A przecież kresem Prawa jest Chrystus, dla usprawiedliwienia każdego, kto wierzy" (Rz 10,4)

Czy słuszny gniew, jako reakcja na czyjeś nieposłuszeństwo jest grzechem? Czy w życiu zawsze mamy się uśmiechać i udawać że nas nic nie denerwuje? Nie sądzę, zarówno radość, jak i smutek, czy gniewa są reakcją na konkretne doświadczenia. Nie ma w nich grzechu.

Jednakże sposób przebłagania Boga za grzechy nie dotyczy kapłanów katolickich:
- bo nie pochodzą z pokolenia Lewiego (z Izraela),
- bo tylko na jednym miejscu można składać ofiary Jahwe - wyznaczonym przez Niego,
a poprzednie zostało zburzone i nie jest odbudowane do tej pory (lub wskazane nowe),
//por. viewtopic.php?f=27 (Trzecia Świątynia w Jerozolimie)
- bo NT.

Gniew nie jest grzechem.
Brak panowania nad gniewem - może prowadzić do grzechu (np. jak w gniewie ktoś komuś wyrządzi krzywdę).
Brak przebaczenia bliźniemu - jest grzechem (odpuść nam nasze winy, tak jak i my odpuszczamy naszym winowajcom)

A zatem Paweł zachęcał, aby najlepiej już w tym samym dniu wyjaśnić miedzy soba wszelkie nieporozumienia.

oczywiście, że gniew jako taki nie jest grzechem, nie tylko w ST ale i NT. Chrystus sam, kiedy zobaczył Świątynię zapałał takim gniewem, że chwycił bicz, poprzewracał stoły kupców i przepędził handlujących. Posłuchajmy jego płomiennych, pełnych gniewu tyrad przeciw faryzeuszom (groby pobielane, plemię żmijowe itd). Dalej w NT autor listu do Efezjan wzywa swoich adresatów (4:26): Gniewajcie się, lecz nie grzeszcie.
Obecne w europejskiej kulturze potępienie gniewu pochodzi ze stoicyzmu, a nie z chrześcijaństwa.

grzesząc sami nakładamy na siebie kare i "gniew" Boga

Dokładnie. Jest to logiczne następstwo naszych, a nie Boga działań. Przed którymi Bóg nas ostrzegł i uprzedził.

Poza tym - Bóg nie kończy się na gniewie. Jego głównym przymiotem względem ludzi jest przecież miłosiedzie.

Tak kłamie

Ostrzegł i uprzedził owszem, ale oznajmił również, że nas kocha i wobec tego przebacza nam, a jeśli tak po co straszy? To po pierwsze

Po drugie:

Jeśli głównym przymiotem Boga względem ludzi jest miłosierdzie to niech manifestuje je przede wszystkim w czynach. Gniew to uczucie, które nie powinno iskrzyć w sercu czysto sumiennym i miłosiernym, a Bóg w gniewie wielokrotnie zsyła śmierć i cierpienie na człowieka.

Nie da się jednocześnie być miłosiernym i gniewnym, bo to nie możliwe - nawet na logikę. Jeśli jest ktoś miłosierny to udowadnia to... w jaki sposób?

Przebaczając... Proszę powiedzieć ile miłosierdzia w następujących fragmentach Biblii:

"Zazdrosnym i niszczącym Bogiem jest Pan; mścicielem i władcą gniewu;
Pan się mści nad swoimi wrogami i gniewa się na swoich nieprzyjaciół"
(Na 1,2-3)

Tak to prawda co potwierdza się w następujących fragmentach:

Księga Liczb 31. 7
"Według rozkazu, jaki otrzymał Mojżesz od Pana, wyruszyli przeciw Madianitom i pozabijali wszystkich mężczyzn.

Księga Liczb 31. 17
„Zabijecie więc spośród dzieci wszystkich chłopców, a spośród kobiet te, które już obcowały z mężczyzną. Jedynie wszystkie dziewczęta, które jeszcze nie obcowały z mężczyzną, zostawicie dla siebie przy życiu."


Oto w jaki sposób manifestuje się miłosierdzie Boga. Zamiast nauczać jak kochać i przebaczać, sam nakłania do zabijania... mimo iż piąte przykazanie jasno brzmi: Nie Zabijaj!

Ktoś tu chyba oszukuje siebie samego.

To bardzo proste, to że Bóg przebacza to za mało. Musimy o przebaczenie prosić, chcieć go. Jest normalnym i bardzo rozpowszechnionym w świecie że dajemy innym poznać jakie są konsekwencje danych czynów. Jeśli to źle, to rozumiem że dobrym jest skazywanie kogoś na popełnianie błędów. W takim wypadku rodzice nie powinni uczyć dzieci że od ognia mogą si poparzyć. Jeszcze się dziecko zestresuje...


Oraz wymienione fragmenty z Pisma.
Otóż prosta sprawa, choć wymaga wiele refleksji i przemyślenia. Warto znać kontekst historyczny i teologiczny, raz mentalny w których to owe teksty powstały. Tak naprawdę wiele wątpliwości powstanie bo ludzie sami sobie (wedle jakich kryteriów to ja nie wiem) wmawiają czym są święte teksty i następnie do tych swoich teorii dorabiają pytania i wątpliwości.

Ale jakoś oto, żeby nas zabijał prosić się już nie musimy - to już sam czyni z własnej woli i nawet jeśli poprosimy żeby nie zabijał to i tak to zrobi co udowadniają powyższe fragmenty. Zatem zamiast prosić się go przebaczenie, może sam przebaczy zamiast samemu podsycać ogień - tak oto jego dzieci mogą się poparzyć. W końcu jest naszym ojcem, a my jego dziećmi... prawda.



Nikt nic sobie nie wmawia fragment jasno i wyraźnie przedstawia jak sam Bóg, nakazuje mordować i nie potrzeba stawiać żadnych pytań, ani mieć jakichkolwiek wątpliwości co do tego, że miłosierdzie Boga jest ułudą, a służy do manipulowania ludźmi, którym kościół odpowiednio wysługuje się w celach materialnych.

Ktoś kto faktycznie jest miłosierny i czyta takie oto fragmenty, może zrazić się i stracić zaufanie do istoty, która wedle tego przekonania jest miłosierna i litościwa jak pisze tutaj:

Bóg miłosierny i łagodny, nieskory do gniewu, bogaty w łaskę i wierność
(Psalm 86, 15).

Już samo twierdzenie "nieskory do gniewu" samo w sobie jest kolejnym kłamstwem ponieważ:

,,Wielki jest bowiem jego gniew i zapalczywość"
Jeremiasz (Jr 36,7)

A co najlepsze:

,,Zaprzestań gniewu i zaniechaj zapalczywości! Nie gniewaj się, gdyż to
wiedzie do złego..."
(Psalm 37,8 )

Nie bądź w swym duchu porywczy do gniewu, bo gniew mieszka w piersi
głupców.
(Kazn. 7,9)

Gdzie jasno odsłania się prawdziwy obraz Pana Boga i widać kim i jaki jest naprawdę. Jak na ironię... sam się do tego przyznaje.

"Ja rozdepczę ich w swym gniewie i podepczę ich w mej zapalczywości, ich krew zbryzga moje szaty i splamię całe swe odzienie".
(Księga Izajasza 63:3)


Dziękuję ślicznie

,,Bóg miłosierny i litościwy, cierpliwy, bogaty w łaskę i wierność,
zachowujący swą łaskę w tysiączne pokolenia.."
(Księga Wyjścia 34, 6)

Tak oczywiście... jak mogę nie wierzyć...

Izajasz 13, 9,15-16
Oto dzień Pański nadchodzi okrutny, najwyższe wzburzenie i straszny gniew, żeby ziemię uczynić pustkowiem i wygładzić z niej grzeszników. (...)Każdy odszukany będzie przebity, każdy złapany polegnie od miecza. Dzieci ich będą roztrzaskane w ich oczach, ich domy będą splądrowane, a żony - zgwałcone


aha.... no tak w końcu jesteś miłosierny i litościwy jak mogę w to wątpić.

Odpowiedź na pytanie: Czy biblia sama sobie kłamie?
Brzmi: Tak

Gdzie powyżej widnieją argumenty mogące o tym poświadczyć, przekonujące na to dowody którymi są same wersety Biblijne.

Zatem temat został już rozpatrzony. Dziękuję

Pietras89
Ale jakoś oto, żeby nas zabijał prosić się już nie musimy - to już sam czyni z własnej woli i nawet jeśli poprosimy żeby nie zabijał to i tak to zrobi co udowadniają powyższe fragmenty. Zatem zamiast prosić się go przebaczenie, może sam przebaczy zamiast samemu podsycać ogień - tak oto jego dzieci mogą się poparzyć. W końcu jest naszym ojcem, a my jego dziećmi... prawda.

W starym Testamencie silna była wiara Żydów w to że Bóg jest z nimi, jest ich Bogiem, również przywódcą/wojownikiem. Oczwyiście sa też inne opisy Boga, gdzie wcale nie chodzi o zabijanie kogokolwiek. Generalnie warto uważać aby Biblii nie odczytywać w sposób bez namysłu. Jest tam dużo o wojnach, jest tam dużo wyobrażeń odnośnie Boga. Czasem są one krwawe bo i czasy były krwawe i ludzie w swej mentalności odczytywali różne rzeczy tak jak je zapisano. Czasem jest to kwestia potrzeby konkretnych czasów - dziś jest niewola więc piszemu ku pokrzepieniu serc. My chrześcijanie odczytujemy te zapisy dziś w szerszej perspektywie, szukamy kolejnych warstw tekstu. Wiemy też że objawienie jest stopniowe. Znaczy to tyle że to co objawia NT, nie jest znane w pełni autorom ST. Jeśli zatem sugerując się pełnym objawieniem z NT, zarzucasz Autorom ST że nie mieli pelnej wiedzy to zwyczajnie popełniasz błąd. To tak jakby mieć pretensje że prace naukowe z zakresu fizyki sprzed 200, 100 i 10 lat nie są zgodne i jednolite. Jak to moźliwe że jest elektromagnetyzm, a 200 lat temu oni tego zjawiska jeszcze w pełni nie rozumieli. Tzn że nasze rozumienie jest złe, bo oni 200 lat temu jeszcze o tym nie pisali? Jak już napisałem, to staraj się to zrozumieć bo masz bardzo ogranioczne pole widzenia - uparłeś się przy swojej interpretacji że słowo w słowo Biblia jest prawdziwa we współczesnych kategoriach ppjęciowych. Przyjmij że jest troche inaczej niż Ty narzucasz. Np że s tam pewne wyobrażenia, że nie musi to być obraz w 100% historyczny i naukowy.


I o tym pisalem, żyjesz kategoriami myślenia człowieka XXI wieku. Tak napisano więc tak bylo. Humaniści jednak biorc do ręki rózne teksty i naalizując je są krytyczni, szukają prawdy, bynajmniej nie twierdza że jak coś jest napisane to tak było. I to nas różni. Ty widzisz błędy, a ja szukam zrozumienia. Zapytaj pierwszego lepszego historyka czy historia Polski opiera się słowo w słowo na tekście kornik? Oczywiście że nie i my chrześcijanie również analizujemy te teksty w sposób głębszy, aby znaleźć w nich prawdę. Jeśli tego nie zrozumiesz to dalsza dyskusja sensu nie ma i ja w takiej sytuacji nie mam chęci tracić czasu.