Rozdział III
O BOSKIM NATCHNIENIU PISMA ŚW. I O JEGO INTERPRETACJI
11. Prawdy przez Boga objawione, które są zawarte i wyrażone w Piśmie świętym, spisane zostały pod natchnieniem Ducha Świętego. Albowiem święta Matka - Kościół uważa na podstawie wiary apostolskiej księgi tak Starego, jak Nowego Testamentu w całości, ze wszystkimi ich częściami za święte i kanoniczne dlatego, że spisane pod natchnieniem Ducha Świętego (por. J 20,31, 2 Tm 3,16, 2 P 1,19-21, 3,15-16) Boga mają za autora i jako takie zostały Kościołowi przekazane. Do sporządzenia Ksiąg świętych wybrał Bóg ludzi, którymi jako używającymi własnych zdolności i sił posłużył się, aby przy Jego działaniu w nich i przez nich, jako prawdziwi autorowie przekazali na piśmie to wszystko i tylko to, co On chciał.
Ponieważ więc wszystko, co twierdzą autorowie natchnieni, czyli hagiografowie, winno być uważane za stwierdzone przez Ducha Świętego, należy zatem uznawać, że Księgi biblijne w sposób pewny, wiernie i bez błędu uczą prawdy, jaka z woli Bożej miała być przez Pismo św. utrwalona dla naszego zbawienia. Dlatego "każde Pismo przez Boga natchnione użyteczne (jest) do pouczania, do przekonywania, do napominania, do kształcenia w sprawiedliwości: by człowiek Boży stał się doskonały i do wszelkiego dobrego dzieła zaprawiony" (2 Tm 3,16-17 gr.).
12. Ponieważ zaś Bóg w Piśmie św. przemawiał przez ludzi, na sposób ludzki, komentator Pisma św. chcąc poznać, co On zamierzał nam oznajmić, powinien uważnie badać, co hagiografowie w rzeczywistości chcieli wyrazić i co Bogu spodobało się ich słowami ujawnić. Celem odszukania intencji hagiografów należy między innymi uwzględnić również "rodzaje literackie". Całkiem inaczej bowiem ujmuje się i wyraża prawdę o tekstach historycznych rozmaitego typu, czy prorockich, czy w poetyckich, czy innego rodzaju literackiego. Musi więc komentator szukać sensu, jaki hagiograf w określonych okolicznościach, w warunkach swego czasu i swej kultury zamierzał wyrazić i rzeczywiście wyraził za pomocą rodzajów literackich, których w owym czasie używano. By zdobyć właściwe zrozumienie tego, co święty autor chciał na piśmie wyrazić, trzeba zwrócić należytą uwagę tak na owe zwyczaje, naturalne sposoby myślenia, mówienia i opowiadania, przyjęte w czasach hagiografa, jak i na sposoby, które zwykło się było stosować w owej epoce przy wzajemnym obcowaniu ludzi z sobą. Lecz ponieważ Pismo św. powinno być czytane i interpretowane w tym samym Duchu, w jakim zostało napisane, należy, celem wydobycia właściwego sensu świętych tekstów, nie mniej uważnie także uwzględnić treść i jedność całej Biblii, mając na oku żywą Tradycję całego Kościoła oraz analogię wiary. Zdaniem egzegetów jest pracować wedle tych zasad nad głębszym zrozumieniem i wyjaśnieniem sensu Pisma św., aby dzięki badaniu przygotowawczemu sąd Kościoła nabywał dojrzałości. Albowiem wszystko to, co dotyczy sposobu interpretowania Pisma św., podlega ostatecznie sądowi Kościoła, który ma od Boga polecenie i posłannictwo strzeżenia i wyjaśniania słowa Bożego.

Już odpowiadałam.
Obydwa fragmenty mówią o dwóch różnych sprawach.
NIE MA MIĘDZY NIMI ŻADNEJ SPRZECZNOŚCI

17: 17 "Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą."

1Tes 2: 13"Dlatego nieustannie dziękujemy Bogu, bo gdy przyjęliście słowo Boże, usłyszane od nas, przyjęliście je nie jako słowo ludzkie, ale - jak jest naprawdę - jako słowo Boga, który działa w was wierzących."

Jeżeli tu nie ma sprzeczności, to nie potrafię czytać

FUNDAMENTALISTYCZNA LEKTURA BIBLII JEST BŁĘDNA I BARDZO SZKODLIWA
Zwolennicy biblijjnego fundamentalizmu wychodzą z założenia że Biblia jako Słowo Boże i wolne od błedu winno byc interpretowane dosłownie we wszystkich szczegółach, wykluczają metodą historyczno-krytyczną oraz inne naukowe metody rozumienia Pisma Świętego...
[Zasada] głosiła bezbłedność słowaną Biblii, czyli, że żadne słowo Pisma Św. nie może zawierać żadnego błędu... Wyrasta ona z głębokiego szacunku dla Słowa Bożego, w konsekwencji jednak niszczy biblijne orędzie ponieważ:
1. ignoruje historyczny (inkarnacyjny) charakter Objawienia (miesza objawienie końcowe z wcześniejszym)
2. Nie liczy się z naturą objawienia i natchnienia (przecież Bóg przekazując objawienie posługuje się ludźmi i ludzkim niedoskonałym językiem. Duch Święty nie dyktował autorom natchnionym słowa po słowie, język biblijny zawiera wiele zwrotów wyraźnie uwarunkowanych kulturą, trzeba ją poznać, by poprawnie zrozumieć tekst.
3. Przyjmując nieomylność Pisma św. również w tym, co mówi o szczegółach historycznych czy kosmologicznych, uniemożliwia dialog wiary z nauką.
4. Zapewniając że Biblia daje gotowe odpowiedzi na każde pytanie, obdarza człowieka fałszywą pewnością, wiarę i pobożność miesza z naiwnością, przekłamuje samą istotę biblijnego orędzia, prowadzi do samobójstwa wspaniałego datu bożego, jakim jest myślenie
5. Niszczy Kościół odrzucając jego niezastąpioną funkcję służenia Słowu Bożemu i Słowem Bożym

Widocznie jakiś problem z tym twoim czytaniem jest...
Ale tak jest zawsze jak się zestawia dwa wyrwane z kontekstu fragmenty zdań.
Powtórzę to co już tu cytowałam:

NIEOMYLNE W PIŚMIE ŚWIĘTYM JEST TO I TYLKO TO CO DOTYCZY ZBAWIENIA, a nie treści historyczne, przyrodnicze, geograficzne czy językowe

No to słucham Chętnie zobaczę dokument Magisteirum mówiący że właściwa jest fundamentalistyczna lektura Biblii

Nawiasem mówiąc rozróżnienie w Piśmie Świętym fragmentów które należy interpretować dosłownie i tych które są alegoryczne nie pochodzi od Soboru Watykańskiego II tylko pisał o tym już św. Augustyn kilkanaście wieków wcześniej

74 W szczególności ubolewać należy nad poglądami pewnego systemu, który zbyt swobodnie wyjaśnia księgi historyczne Starego Testamentu. Zwolennicy jego chcą bronić swych idei, niesłusznie powołując się na list, który niedawno został skierowany do Arcybiskupa Paryża przez Papieską Komisję Biblijną [nr 69-71]. List ten bowiem zaznacza, że jedenaście pierwszych rozdziałów Księgi Rodzaju, ściśle mówiąc, nie odpowiada wymaganiom metody historycznej, jaką posługiwali się wybitni autorzy greccy i łacińscy czy też uczeni historycy naszych czasów. Niemniej jednak przysługuje im charakter historyczny w jakimś prawdziwym tego słowa znaczeniu, który jednakże przez egzegetów winien być bliżej zbadany i określony. Rozdziały te – zaznacza jeszcze list – podają w mowie prostej i w przenośniach dostosowanych do umysłowości ludu mało cywilizowanego główne prawdy o podstawowym znaczeniu dla naszego zbawienia wiecznego. Zawierają one również ludowy opis początków ludzkości i narodu wybranego.

przysługuje im charakter historyczny w jakimś prawdziwym tego słowa znaczeniu, który jednakże przez egzegetów winien być bliżej zbadany i określony. Rozdziały te – zaznacza jeszcze list – podają w mowie prostej i w przenośniach dostosowanych do umysłowości ludu mało cywilizowanego główne prawdy o podstawowym znaczeniu dla naszego zbawienia wiecznego. Zawierają one również ludowy opis początków ludzkości i narodu wybranego

Nie widzę żadnej sprzeczności między tym co napisałam, a tym co Pan raczył zacytować.

1Tes 2: 13 "Dziękujemy Bogu także i za to, że gdy przyjmowaliście głoszone przez nas słowo Boże, traktowaliście je nie jak słowo ludzkie lecz - i to jest jedynie słuszne - jak rzeczywiste słowo Boga, który dokonuje swego dzieła w was, wierzących."