Bo Piłat drocząc sie z kapłanami, faryzeuszami o los Jezusa przegiął, za co został przez nich skarcony - Jeżeli Go uwolnisz, nie jesteś przyjacielem Ceazara. Każdy, kto się czyni królem, sprzeciwia sie cezarowi.
Stanowisko prefekta Judei nie było pożadaną funkcją, raczej formą zsyłki, do użerania sie z buntowniczym, hardym narodem, który na dodatek pogardzał okupantem.
Ewentualny donos do Tyberiusza spowodowałby zapewne degradację Piłata.
Więc dla unikniecia problemów, wysłał na żadanie Żydów wartę na grób, jak pogardliwie napisał na tabliczce, "króla zydowskiego".

Nie, to nie ucieczka, ja po prostu w to wierze. No i co mam Ci więcej w tym temacie napisać? Być może były to jedynie odczucia duchowe tych ludzi a zostało to w ten sposób spisane i do wiadomości podane. W ogóle, co do wszelkich cudów i zjawisk paranormalnych: podchodzę do nich sceptycznie, ale wiara w nie nie jest mi potrzebna! Ważne jest to kim dla mnie jest Jezus.

Po pierwsze- tak postępowano wówczas ze skazańcami których było naprawdę dużo.
Po drugie- inne szczegóły pogrzebu Jezusa są niezgodne z żydowskimi procedurami pogrzebowymi.
Czy Rzymianie i dostojnicy żydowscy zrobiliby wyjątek akurat dla Jezusa, który był podwójnie obciążony?
Rzymianie byli okupantami, więc prawa żydowskiego przestrzegać nie musieli. Zwłaszcza tyczy się to Piłata który Żydów nienawidził. Gdyby jednak prawo to BYŁO przestrzegane, kobiety nie udałyby się do grobu żeby "namaścić" ciało.

Tak o tym pisze Uta Ranke-Heineman:
I jeszcze uwaga w odniesieniu do pogrzebu Jezusa opisanego przez Jana. Na wstępie trzeba zaznaczyć, że nazwy „Golgota", czyli „Miejsce Czaszki", której użył on na określenie miejsca stracenia Jezusa - nigdzie indziej nie spotykamy, tak że mogłaby mieć ona charakter legendarny. W relacji mówi się o niejakim Józefie z Arymatei, że z pomocą Nikodema - który przyniósł ze sobą mieszaninę stu funtów (1 funt = 1 greckiemu litrowi = 1 rzymskiej librze = 327,45 grama) mirry i aloesu (Jan 19, 39), a więc olbrzymią ilość - zdjął z krzyża ciało Jezusa i wraz z tymi wonnościami zawinął w płótno i pochował w nowym grobie, w ogrodzie opodal miejsca kaźni: „…ze względu na żydowski dzień Przygotowania złożono Jezusa, bo grób znajdował się w pobliżu" (Jan 19, 42). Ta relacja dotycząca pogrzebu wskazuje, z jednej strony na pośpiech, z jakim pochowano Jezusa i sprawia dlatego wrażenie, że grób był przejściowego charakteru. Z drugiej strony, tak wystawny pogrzeb wymaga czasu. Rzeczy te kłócą się ze sobą, podobnie jak w ogóle wydarzenia Męki Pańskiej nie mieszczą się w ramach czasowych naszkicowanych przez Jana, o czym już wspominaliśmy; ukrzyżowanie, śmierć i pochówek mające miejsce tego samego popołudnia do godziny osiemnastej, kiedy to rozpoczynał się szabat i Pascha. Jezus nie miał tu w ogóle czasu na to, by skonać. Według pozostałych Ewangelistów umierał bądź co bądź przez sześć godzin, od dziewiątej do piętnastej.
Ponadto wspomniany Józef z Arymatei nie jest rzeczywistym, realnie istniejącym człowiekiem, ale postacią fikcyjną, tym niemniej dla opisanego pogrzebu idealną kombinacją; jest on zarówno uczniem Jezusa, jak i członkiem Wysokiej Rady, a jednocześnie kimś, kto ma dobre stosunki z Piłatem (Jan 19, 38) . Ponadto jest zamożny (Mt 27, 57). Takie połączenie, jak w przypadku Józefa z Arymatei, jest praktycznie nie do pomyślenia. Dlatego też Bultmann w swoich komentarzach do Jana określa całą tę scenę (Jan 19, 38-42) jako „wytwór budująco-legendarny". I, rzecz jasna, „na miejscu, gdzie [Jezusa] ukrzyżowano", nie było w ogrodzie żadnego grobowca bogatego człowieka. Zapewne w pobliżu miejsca kaźni istniały groby, ale groby te, prawdopodobnie masowe, były grobami dla straconych, których Rzymianie zakopywali w swego rodzaju ścierwisku, nie zaś grzebali.
Ponieważ Jezus został stracony wraz z dwoma tak zwanymi „zbójcami", którzy zostali zapewne skazani z podobnych politycznych powodów co sam Jezus, należy założyć, po pierwsze, że wszyscy trzej zostali skazani w jednym i tym samym procesie oraz, po wtóre, że zostali pochowani w jednym i tym samym wspólnym grobie. Jest coś znamiennego w tym, że według wszystkich czterech Ewangelii Jezus nie został pochowany ani przez członków swojej rodziny, ani przez swych uczniów (według synoptyków przyglądało się temu bądź co bądź kilka kobiet: Mt 27, 61; Mk 15, 47; Łk 23, 55), lecz raczej przez kogoś trzeciego. Tylko tyle zachowały w pamięci relacje z pogrzebu. Ale to nie dwaj bogaci i pobożni ludzie Go pochowali - czemu w takim razie członkowie Jego rodziny i Jego przyjaciele mieliby być nieobecni w czasie pogrzebu? Tymi, którzy Go pochowali we wspólnym grobie, byli Rzymianie. W dodatku przy dużej liczbie pogrzebów groby natychmiast zrównywano z ziemią i nikt już nie mógł powiedzieć, gdzie się ten grób znajdował.
Tak więc pogrzebowi Jezusa nie towarzyszy żaden blask, nie było też żadnych stu funtów mirry i aloesu. Po najbardziej poniżającej śmierci i najnędzniejszej z możliwych, odbył się też pogrzeb, zapewne najmizerniejszy i najnędzniejszy z możliwych.
Możemy jeszcze zauważyć, że pogrzeb Jezusa w obrębie Nowego Testamentu stanowi namacalny dowód tworzenia się legendy o tendencji wzrastającej: Ewangelia Marka (najstarsza z czterech Ewangelii) mówi zaledwie tylko o„grobie" (15, 46). Łukasz mówi później o „grobie, w którym jeszcze nikt nie był pochowany" (23, 53), Mateusz przekazuje informacje o „nowym grobowcu w skale" (27, 60) i w końcu Jan mówi o „ogrodzie, a w ogrodzie zaś nowy grobowiec, w którym jeszcze nikt nie był złożony" (19, 41).
Zaznaczam że ta pani nie jest żadną złośliwą ateistką. Jest profesorem teologii.

Oczywiście postać Józefa z Arymatei także jest zafałszowaniem? Jednak, hipotetycznie, jeżeli rzeczywiście żył sobie jakiś wysoko postawiony Żyd, który miał możliwości ekonomiczne jak i społeczne, aby zrobić wyjątek dla osoby, którą podziwiał i wywyższał (był uczniem Jezusa), to czy nie mógł po prostu tego wyjątku zrobić?

Dla Józefa to był wielki zaszczyt, możliwość złożenia ciała Pana we własnym grobie.

Ogólnie odnoszenie prawa żydowskiego do postaci i historii Jezusa nie jest najtrafniejszym wyjściem, wszak sam Jezus owo prawo często podważał czy poszerzał.

EDIT
We fragmencie, który podałaś, pisze, że Jezus został pochowany przez Józefa i Nikodema, później autorka robi wywód o tym, że nie został pochowany przez najbliższych lub uczniów. No a kimże byli Józef i Nikodem jak nie uczniami Jezusa?

Za aprobatą okupanta nienawidzącego Żydów i jego kosztem? Narażając się na szykany innych żydowskich dostojników? Wbrew rytualnej czystości?

Któryś element opowieści Ewangelistów nie pasuje. Trudno tylko powiedzieć który.



Podejrzewam że chodzi o 12 uczniów, apostołów.

No a skąd wiesz czy Piłat podszedł do całej sprawy z aprobatą? W sumie mógł mieć już dosyć tej całej sprawy z owym "Królem Żydowskim", czyż nie? Poza tym, co takiego stracił Piłat?
Poza tym, chyba nie sprzeciwisz się stwierdzeniu, że Żydzi także przyjmowali chrześcijaństwo (także Ci wysoko postawieni). Skoro robili to 50 czy 100 lat po śmierci Jezusa to jak myślisz, czy Żyd, który bezpośrednio miał okazję obcować z Jezusem, który był pod wrażeniem jego nauki nie zdecydowałby się na taki gest?

No ale chwila - przecież nikogo nie uwolnił (Barabasza też nie, nie było takiego zwyczaju i Rzymianie na pewno nie wypuszczali takich kryminalistów - to kolejny wymysł ewangelistów który miał pokazać "nienawiść Żydów do Jezusa"), tylko skazał na śmierć Jezusa. I w tym momencie misja ukarania potencjalnego wichrzyciela została w oczach Rzymu zakończona. Jakim wyjaśnieniem postawienia warty ma zatem być argument "jeśli go uwolnisz, to poskarżymy się cezarowi"? Poza tym to Piłat miał w garści Żydów - faryzeuszy, saduceuszy i samego króla. To Rzym odwoływał żydowskich urzędników (czy to kapłanów czy królów). To coś jakbyś mówił, że postawienie się jakiegoś Polaka Niemcom podczas okupacji miało jakikolwiek sens. Nie miało, bo to Rzymianie wtedy rządzili i to Piłat mógł upokarzać Żydów.
Ciekawi mnie teraz, czy znasz Piłata historycznego (nie biblijnego ze sceny sądu nad Jezusem, bo to wielka różnica). Jeśli nie, to zapraszam do lektury:

Gdy jego żołnierze przybyli do Jerozolimy, nakazał im przynieść proporce będące symbolem Cezara. Proporce zostały przyniesione pod osłoną nocy, lecz ich obecność została niebawem odkryta. Wielu Żydów przybyło do Cezarei namówić Prokuratora do zniesienia tych symboli. Przez pięć dni Piłat nie chciał ich wysłuchać, lecz już szóstego zasiadł w fotelu sędziego. Gdy Żydzi zebrali się, kazał otoczyć ich kordonem żołnierzy i zagroził śmiercią jeśli nie przestaną go dręczyć swoimi postulatami. Ci rzucili się na ziemię i odsłonili swoje karki mówiąc, że wolą zginąć niż dopuścić do pogwałcenia swoich praw. Piłat, nie chcąc zabijać tak wielu, ustąpił i zdjął proporce.

Innym razem użył świętego skarbu świątynnego, zwanego Korbanem, aby doprowadzić wodę do Jerozolimy przez akwedukt. Oburzony tłum złorzeczył Piłatowi; lecz ten posłał żołnierzy przebranych za cywilów w motłoch. Na dany sygnał, bunt żydowski został stłumiony kijami

W tym samym czasie przyszli niektórzy i donieśli Mu o Galilejczykach, których krew Piłat zmieszał z krwią ich ofiar.

no i to (nie chciało mi się przepisywać po polsku):

The Samaritan nation too was not exempt from disturbance. For a man who made light of mendacity and in all his designs catered to the mob, rallied them, bidding them go in a body with him to Mount Gerizim, which in their belief is the most sacred of mountains. He assured them that on their arrival he would show them the sacred vessels which were buried there, where Moses had deposited them.
His hearers, viewing this tale as plausible, appeared in arms. They posted themselves in a certain village named Tirathana, and, as they planned to climb the mountain in a great multitude, they welcomed to their ranks the new arrivals who kept coming.
But before they could ascend, Pilate blocked their projected route up the mountain with a detachment of cavalry and heavily armed infantry, who in an encounter with the first comers in the village slew some in a pitched battle and put the others to flight. Many prisoners were taken, of whom Pilate put to death the principal leaders and those who were most influential among the fugitives.
When the uprising had been quelled, the council of the Samaritans went to Vitellius, a man of consular rank who was governor of Syria, and charged Pilate with the slaughter of the victims. For, they said, it was not as rebels against the Romans but as refugees from the persecution of Pilate that they had met in Tirathana.
Vitellius thereupon dispatched Marcellus, one of his friends, to take charge of the administration of Judaea, and ordered Pilate to return to Rome to give the emperor his account of the matters with which he was charged by the Samaritans. And so Pilate, after having spent ten years in Judaea, hurried to Rome in obedience to the orders of Vitellius, since he could not refuse. But before he reached Rome, Tiberius had already passed away.

Czy dalej myślisz, że ten brutalny namiestnik dałby sobie w jakikolwiek sposób pomiatać Żydom lub pozwalać, by w jakikolwiek sposób go straszyli?



To nie pomaga. Bo nawet jeśli byś nie wierzył w takie cuda jak to masowe zmartwychwstanie ludzi i ich chodzenie po Jerozolimie, to i tak mówisz, że "wiara w nie nie jest Ci potrzebna". A to znaczy, że absurdalność niektórych fragmentów w ogóle nie zapala u Ciebie czerwonej lampki ostrzegawczej - "uwaga, ten fragment jest z całą pewnością absurdalny i wysany z palca, należy więc mieć się na baczności, bo inne też mogą takie być". U mnie robi to już od dawna.

Swoją drogą, przypomniała mi się pierwsza chyba w moim życiu sytuacja w której poważnie zacząłem się zastanawiać nad religią. To była bodajże pierwsza lub druga klasa podstawówki. Religia w szkole. Pani katechetka pyta - "jak myślicie, czy Bogu podobało się palenie ofiar na ołtarzu?"
Oczywiście, jako klasowy "kujonek" podnoszę rękę i odpowiadam - "oczywiście, przecież sam kazał tak robić w Biblii". A ona dosłownie jakby mnie nie usłyszała, olała kompletnie co powiedziałem i za chwilę - "oczywiście, że nie, dlatego zesłał nam Jezusa".

Wtedy po prostu się dziwiłem, teraz już wiem dlaczego tak się zachowała. Po prostu nie była w stanie spojrzeć na Jahwe z ST i Jahwe z NT jak na tego samego Boga. Nie mogła przyznać, że najpierw Jahwe kazał sobie składać ofiary i się z nich cieszył, a potem nagle już przestał je lubić (bo dziś tego się nie robi) no i musiała wmieszać gdzieś w to osobę Jezusa. Dlatego, w swej przedziwnej logice, uznała, że Bóg ze ST kazał składać sobie ofiary, które mu się nie podobały. I to kolejny powód, dla którego cieszę się, że nie podzielam tych przekonań.



Tak, tak. To widać, że im starsza ewangelia, tym więcej smaczków się w niej pojawia a opisy są coraz bardziej ubarwiane.

Prestiż.
Zaufanie cezara.
Czytałeś co Józef Flawiusz pisze o Piłacie? To nie jest typ człowieka ustępującego dla świętego spokoju.

No, ale czy Nikodem nie był uczniem Jezusa? Czy Jezus miał JEDYNIE 12 uczniów? (co prawda w tym momencie już tylko 11 bo Judasz odpada). Wydaje mi się, że zdobył jednak szerszy pogłos (nawet nie musiał tak szerokiego jak podają ewangeliści) i z pewnością mógł mieć kilkudziesięciu uczniów.

Nie należy mylić uczniów z apostołami. Tak mi się wydaje.



Podane przez Ciebie fragmenty co najwyżej pokazują, że Piłat miał różne momenty. Raz był brutalny i bezwzględny, raz "nie chciał zabijać tak wielu i ustąpił". Co więcej, w powyższym fragmencie występują trzy znamienne kwestie:
1) Piłat ustępuje w sprawie pogwałcenia żydowskich praw (podczas procesu Jezusa Żydzi także powoływali się na prawo żydowskie i rzymskie).
2) Piłat ustępuje, gdyż nie chce doprowadzić do większego rozlewu krwi (w biblijnym przekazie jest mowa o tłumie, który chce śmierci Jezusa).
3) Piłat niecierpliwy się, ale też waha (podobnie jak w procesie Jezusa, gdy kilkakrotnie wychodzi do tłumu i rozmawia z Jezusem).

Cóż, czyżby ewangeliści dokładnie znali osobowości Piłata i do niej zmyślili scenę procesu Jezusa?



Mi do wiary wystarczy tzw. "najstarsza ewangelia". Satysfakcjonuje Was to? Poza tym, istnieje coś takiego jak źródło "Q". Co więcej, nie jesteśmy chyba aż tak naiwni, aby twierdzić, że czterej ewangeliści otrzymali identyczny pakiet danych od Boga i dzięki temu napisali tą samą Ewangelię? To normalne, że korzystali z różnych (ale częściowo także wspólnych) źródeł, spisywali tradycję ustną, która bez większej formalizacji działała już od kilku dziesięcioleci.

Poza tym, ten argument nie trzyma się kupy a kolegę ateistę prosiłbym o więcej sceptycyzmu do tego co się podaje. Autorka owego argumentu o "tworzeniu się legendy o tendencji wrastającej" zapomniała, że dzisiejsze badania nad Ewangeliami pokazują, iż najstarszy Marek wcale nie musi być najstarszy, pojawiają się głosy, że to Ewangelia Mateusza była najstarsza bądź napisana w podobnym okresie co Marka. Co więcej, w swoim argumencie miesza Ewangelię Łukasza z Mateusza. Ewangelia Łukasza ZAWSZE jest uważana za młodszą względem Mateusza. Co do Jana to nie ma obiekcji.
Tak na prawdę ten argument jest bardzo grubymi nićmi szyty bo do dziś trwają spory o datowanie Ewangelii.

A jesteś skłonny się zgodzić, że Jezus historyczny, Jezus synoptyków, Jezus Jana i Jezus Pawła to cztery różne postaci?

Jestem się skłonny zgodzić, że Jezus historyczny był podstawą dla Jezusa synoptyków, który z kolei posłużył jako podstawa do rozszerzenia Janowego. Do tego, za sprawą osobistego, duchowego nawrócenia, mogę przyjąć istnienie Jezusa Pawła.

Mam też świadomość, że każdy z autorów dbał o wyjaśnienie teologii chrześcijańskiej w sposób odpowiedni do danych odbiorców, natomiast fakty historyczne mogły być kwestią drugorzędną (aczkolwiek we wszystkich obrazach pewne cechy wspólne Jezusa są takie same).

No i co z tego wynika? To, że jako świadomy chrześcijanin muszę wszystkie te spojrzenia poznać (a do tego najlepiej w oryginale, w grece a potem jeszcze w kilkudziesięciu przekładach na Polski) po to, aby skonfrontować zdobytą wiedzę z biografiami autorów i specyfiką realiów?

"2. Interpretacją Pisma Świętego, jaką daje Kościół, nie należy co prawda pogardzać,
ale podlega ona dokładniejszym osądom i poprawkom egzegetów.
3. Orzeczenia i cenzury kościelne nakładane za zbyt swobodną i wyraźniejszą egzegezę
dowodzą, że wiara Kościoła jest sprzeczna z historią,
dogmaty katolickie wcale nie zgadzają się z rzeczywistymi początkami religii chrześcijańskiej.
24. Nie należy potępiać takiego egzegety, którego rozumowanie prowadzi do wniosku,
iż dogmaty są fałszywe albo wątpliwe z punktu widzenia historycznego,
a wystarczy, by nie zaprzeczał wprost samym dogmatom.
29. Można uznać, że Chrystus historyczny jest znacznie niższy od Chrystusa wiary.
31. Nauka o Chrystusie przekazana przez Pawła, Jana
i przez Sobory: Nicejski, Efeski i Chalcedoński nie odpowiada nauce Jezusa,
ale jest nauką o Jezusie sformułowaną przez świadomość chrześcijańską.
60. Nauka chrześcijańska była z początku żydowską, lecz na skutek stopniowego rozwoju
stała się najpierw Pawłową, następnie Janową, aż wreszcie grecką i powszechną.
61. Można bez sprzeczności głosić, że żaden rozdział Pisma Świętego
(od pierwszego rozdziału Księgi Rodzaju aż do ostatniego rozdziału Księgi Apokalipsy),
nie zawiera nauki w pełni zgodnej z nauką Kościoła w tych samych kwestiach
i żaden rozdział Pisma Świętego nie ma tego samego znaczenia dla krytyka, co dla teologa.
64. Postęp nauk wymaga reformy pojęcia nauki chrześcijańskiej
o Bogu, stworzeniu, Objawieniu, Osobie Słowa Wcielonego i o Odkupieniu.""14. Ewangeliści w wielu opowiadaniach podawali nie to, co rzeczywiście miało miejsce,
ale to, co uważali, że przyniesie większą korzyść odbiorcom, chociażby to było fałszywe."
(Dekret Kongregacji Świętego Oficjum, Lamentabili sane)
//tezy potępione

"Ponawiamy i potwierdzamy mocą Naszej Władzy Apostolskiej
dekret Kongregacji Świętego Oficjum „Lamentabili sane exitu” oraz encyklikę „Pascendi Dominici gregis”,
dodając karę ekskomuniki dla tych, którzy sprzeciwiają się tym dokumentom...

Ekskomunika ta jest niezależna od kar, w które mogą popaść jako krzewiciele i obrońcy herezji,
błądzący w materii, której tyczą się wzmiankowane dokumenty,
gdyż propozycje, opinie albo doktryny przez nich wysuwane są heretyckie,
co się nierzadko zdarza przeciwnikom obu cytowanych dokumentów
i przede wszystkim wtedy, kiedy bronią błędów modernizmu, syntezy wszystkich błędów."
(św. Pius X)
http://www.rodzinakatolicka.pl/index.php/magisterium/34-magisterium/756-w-pius-x-i-wite-oficjum-lamentabili-sane-exitu

Więcej:
http://www.forum.wiara.pl/viewtopic.php?f=46&t=28598 - herezja modernistyczna

viewtopic.php?f=27&t=24525 - Piłat historyczny i „przywilej paschalny”
viewtopic.php?f=1&t=25043 - Czy Piłat był zły?

viewtopic.php?f=27&t=2576 - Czy Jezus wiedział, że za trzy dni zmartwychwstanie?
viewtopic.php?f=27&t=24668 - żydzi przekupili żołnierzy
viewtopic.php?f=27&t=28608 - Dziwne rzeczy w NT
viewtopic.php?f=27&t=22262 - czy Jezus z Ewangelii NA PEWNO był Bogiem?
viewtopic.php?f=27&t=2706 - Czy Jezus był Bogiem i dlaczego tak ?

------------------

viewtopic.php?f=46&t=18006 - Wykształcenie Jezusa

Nie wiem czy był taki zwyczaj, pewnie nie, bo czasy były niespecjalnie humanitarne, ale na pewno było takie prawo, z którego Piłat, jako namiestnik mógł skorzystać. Miał "do dyspozycji" venia-indulgentia i abolitio.

Uwolnienie Barabasza mogło więc dojść do skutku

Jako ciekawostkę podam, że zelota o imieniu Barabasz rzeczywiście został uwolniony, kilka lat po skazaniu Jezusa, przez...Piłata ( wg. Bultmanna )

Józef Flawiusz jak również Filon z Aleksandrii opisują Piłata " przez pryzmat uczuć patriotycznych". Taki obraz Piłata jest jednostronny i zbyt negatywny.
Z drugiej strony obraz tej postaci w ewangeliach moze być z kolei upiększony.

Prawdziwego Piłata chyba trzeba szukać pośrodku .