@Elbrus, czyli mam rozumiec,ze za swoje poglady (a raczej luzne dywagacje gdyz uzylem trybu przypuszczajacego piszac o tych faktach historycznych) zaciagnalem na siebie ekskomunike?

Nie. Poparłeś herezje ale nieformalnie (bo nieświadomie).
Ekskomunikę ściągniesz na siebie wtedy, jeśli poprzesz któryś z potępionych błędów,
o którym będziesz wiedział, że został potępiony jako niezgodny z wiarą katolicką
lub jeśli świadomie odrzucisz jakąkolwiek katolicką prawdę wiary.

Wprost przeciwnie. W cytowanej przeze mnie książce pojawia się opinia która- moim zdaniem- dość dobrze przystaje do twojego światopoglądu:
Niektórzy są zdania, że jeśli się zrezygnuje z bajek i historii o cudownych wydarzeniach, wóczas chrześcijaństwo stanie się (treściowo) puste i nic z niego nie pozostanie. Ale wiara, której przedmiotem są bajki i fantastyczne opowieści o cudach, ewentualnie która się na nich opiera, jest wiarą nijaką, nic nie znaczącą, powierzchowną i pożałowania godną. Jest to wiara nie nadająca się do niczego. Jeżeli wiatr historii te bajki wywieje, również i wiara zostanie wymieciona.
Ale za wiarą powierzchowną, za bajkową wiarą podatną na podmuchy, kryje się coś dającego odpór wszystkim wiatrom. Pozostaje mianowicie wiara w Jezusa samego, i to wiara bardziej jeszcze zdecydowana i bezpośrednia niż ta, która mogłaby się ukształtować pod wpływem fantastycznych opowieści o cudach. Dla naszego życia nie ma bowiem żadnego znaczenia, czy narodziny Jezusa były narodzinami z matki-dziewicy, czy Jezus przemieniał wodę w wino, czy potrafił chodzić po wodzie i czy uzdrawiał chorych.
(...)
Także Jego stracenie nie znaczy w ostateczności dla nas nic, poza tym, że apeluje do naszego współczucia.
(...)
Decydujące dla nas jest życie Jezusa, Jego głos, który się do nas zwraca i który mówi więcej niż wszystkie cuda, ponieważ jest to głos Bożego miłosierdzia. Temu głosowi powinniśmy uwierzyć bardziej niż naszemu własnemu. Jezus mówi o sobie, że jest drogą, prawdą i życiem. Nie drogą do małego życia, które rozpłynie się w podmuchach wiatru czasu, ale do prawdziwego i wiecznego życia, które zachowa ważność i znaczenie na zawsze.
(Uta Ranke-Heineman)

Powyższy fragment może moją wiarę tylko umocnić. Wydaje mi się, że - paradoksalnie - ta postępowa Pani zwraca się bardziej do ateistów a nie wierzących, gdyż to najczęściej oni wyciągają i czepiają się owych "magicznych elementów".

"Książka U. Ranke-Heinemann na tle współczesnych badań nad historycznością Jezusa i Ewangelii jest rażącym anachronizmem. Dla autorki "Nie i Amen" cały Nowy Testament jest zbiorem bajek i legend. Bajką jest opis Bożego Narodzenia i dzieciństwa Jezusa, zdrada Judasza i działalność apostołów. Ewangeliczny obraz Jezusa nie ma nic wspólnego z prawdą historyczną. A. Schweitzer, zajmujący się historią badań nad życiem Jezusa (...) trafnie zauważył, że autorzy tzw. żywotów Jezusa "tchnęli w nie całą swą nienawiść lub całą swą miłość, do jakich byli zdolni". Sprawdziło sie to również w książce U. Ranke-Heinemann.
Tchnęła w nią calą swą niechęć i wrogość do do Kościoła instytucjonalnego, broniąc przed nim-jak mniema-Chrystusa. Ksiązki takie wprowadzają zamęt w umysłach nieprzygotowanych czytelników"

Powyższy fragment pochodzi ze słowa wstepnego Ks. Józefa Kudasiewicza do "Jezusa z Nazaretu" Joachima Gnilka. (Znak)

Nie wiem z czego dokładnie jest ten fragment, podany przez Rojzę, ale wygląda na właśnie "Nie i Amen"

Nie będę kontynuować waszych konwersacji, ale na pytanie odpowiem:
W Piśmie Świętym kobiety się dyskryminuje, jednak wątpię w to, żeby były dyskryminowane przez Boga. Stary testament nie jest aż tak pewnym źródłem informacji - zanim wymyślono pismo wszystko było przekazywane z pokolenia na pokolenie. A każde pokolenie najprawdopodobniej dodało coś swojego, coś pozmieniało. Skąd możemy być pewni, że Bóg powiedział słowo w słowo to co napisane jest w Starym Testamencie? Przecież ludzie nie potrafią idealnie zapamiętać jego słów, mogli je lekko "urozmaicić" dodając swoje wymysły.

Spoko, można wprost przeciwnie, być pewnym, że Bóg nie powiedział słowo w słowo tego, co jest w Biblii napisane, a mimo to być przekonanym o jej natchnieniu, to znaczy być przekonanym, że zawiera ona wszystko to, co Bóg chciał, aby się w niej znalazło.
A od tego, żeby rozróżnić - co rzeczywiście Bóg przekazuje, a co ludzki autor ubiera w słowo uwarunkowane czasem - masz swój rozum.
Ale to jest oczywiście tylko moje zdanie

Jakie jest moje zdanie? Kościół ceni i niejednokrotnie dowartościowywał kobiety. Wystarczy zobaczyć jakie jest nauczanie św. Jana Pawła II w tej materii.

Nic z tych rzeczy i kto w ogóle zadał takie pytania. Uważam, że to właśnie biblia w sposób jasny pokazuje nam właśnie to jak Bóg cierpiał za nas i on nas zbawił. Takie rozważania moim zdaniem są trochę nie na miejscu bo tutaj nie ma co tak porównywać, że kobieta czy facet bo czym to jest w przebiegu całej Bibli...

Cześć. Chcę odpowiedzieć na pytanie: ,,Czy twoim zdaniem Biblia dyskryminuje kobiety?". Absolutnie nie. Biblia nie dyskryminuje kobiet. Wręcz przeciwnie. Już w Księdze Rodzaju czytamy, że Ewa (chociaż zgrzeszyła, podobnie jak Adam) jest takim samym człowiekiem jak Adam, obdarzonym taką samą godnością. Czytamy w Księdze Rodzaju: ,,Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę" (1, 27). W trzecim rozdziale tej księgi, gdzie jest opisany grzech pierworodny, jest też zapowiedź, że potomek Ewy zwycięży szatana (por. Rdz 3, 15). Ten fragment jest pierwszą zapowiedzią zbawienia, tzw. Protoewangelią (Protoewangelia-czyli brzask Dobrej Nowiny). Kościół jednoznacznie odnosi ją do Pana Jezusa i Jego Matki-Maryi. Jezus jest naszym Panem i Odkupicielem, a Maryja przez swoje posłuszeństwo zmazała nieposłuszeństwo Ewy (por. Łk 1, 26-38). Katechizm Kościoła Katolickiego głosi: ,,Mężczyzna i kobieta są stworzeni, to znaczy chciani przez Boga, z jednej strony w doskonałej równości jako osoby ludzkie, a z drugiej strony, w ich byciu mężczyzną i kobietą. ,,Bycie mężczyzną" i ,,bycie kobietą" jest rzeczywistością dobrą i chcianą przez Boga: ,,mężczyzna i kobieta mają nieutracalną godność, która pochodzi wprost od Boga, ich Stwórcy. Mężczyzna i kobieta mają taką samą godność, zostali stworzeni ,,na obraz Boga". W swoim ,,byciu mężczyzną" i ,,byciu kobietą" odzwierciedlają oni mądrość i dobroć Stwórcy"(KKK 369).
W Starym Testamencie jest wiele przykładów świątobliwych kobiet, kóre odegrały ważną rolę w podtrzymywaniu nadziei Izraela na zbawienie, pielęgnowaniu wiary. Można przypomnieć postacie Sary, Rebeki, Debory, Anny, Judyty, Estery (np. modlitwa Anny w 1Sm 2, 1-11; Księga Judyty, Księga Estery). Przyczyniły się one do zachowania dziedzictwa wiary w narodzie izraelskim.
Najdoskonalszą kobietą izraelską była Maryja. jest szczytem wybrania przed Chrystusem i szczytem wierności temu wybraniu (Luigi Melotti, Maryja, Matka żyjących, Niepokalanów 1993, str. 56). Ewangelie pokazują Maryję jako nierozerwalnie związaną ze swoim Synem. Maryja jest Matką Bożą, zwłąszcza we Wcieleniu (Wcielenie, czyli Syn Boży stał się człowiekiem); na Kalwarii Maryja staje się Matką nowego Ludu Bożego- Kościoła ( por. J 19, 25-27). Jest Dziewicą z powodu swojego macierzyństwa (,,pełna łaski"- Łk 1, 28). Trzeba o tym napisać, chociaż nie wolno zapominać o roli śww. Józefa. Maryja, św. Józef i Pan Jezus to przykład Rodzin y żyjącej wiarą w Boga. A równocześnie Ewangelie ukazują Maryję ( i św. Józefa) jako zatroskanych o los Pana Jezusa (por. Łk 2, 41-48).
Tak więc Pan Jezus czerpał z dziedzictwa przekazanego przez Maryję. Do Maryi miał prawdziwie synowski stosunek przez całe swoje ziemskie życie (por. Łk 2, 39n.51n oraz wspomniany tekst J 19, 25-27).
Nowy testament wspomina także wiele innych kobiet, które w życiu Pana Jezusa odegrały ważną rolę: np.prorokini Anna (por. Łk 2, 36-38), Maria Magdalena i in. Jezus Chrystus stawia kobiety za wzór wiary(por. Mt 25, 1-13), pochwala ich dobre zachowanie i broni je (por. np. J 12, 7n), podkreśla godność kobiety i jej rolę w związku małżeńskim (por. Mt 19, 1-9 i paral). Wreszcie kobiety są świadkami śmierci i pierwszymi osobami, które spotkały zmartwychwstałego Pana (por. J 19, 25-27 i J 20). Maria Magdalena jako pierwsza przekazuje apostołom radosną wieść o zmartwychwstaniu Pana Jezusa (J 20, 17n).
Także chrześcijanstwo pierwotne doceniało rolę kobiety. Dzieje Apostolskie wspominają, że Maryja i niewiasty wraz z apostołami były świadkami zesłania Ducha Śwwiętego (por. Dz 1, 14; 2, 1-4: ten tekst wraz z wspomnianym tekstem J 19, 25-27 stanowi biblijny fundament jednego z tytułów Maryi- Matka Kościoła; Uroczystość Najśw. Maryi Panny Matki Kościoła obchodzimy w poniedziałek po Niedzieli Zesłania Ducha Świętego). Także św. Paweł zaznacza rolę kobiet w Kościele. Wspomina (posrednio) o Maryi jako Rodzicielce Syna Bożego:,,Gdy jednak nadeszła pełnia czasu, zesłał Bóg Syna swego, zrodzonego z NIewiasty..."(Ga 4,4). Nauczał o roli kobiety w rodzinie (por. Ef 5, 21-33; Kol 3, 18-20). Nie zazapomina o kobietach, które mu pomogły (por. 1 Kor 16, 19). Tak więc Biblia nie dyskryminuje kobiety.
Z Bogiem.

Ładna laurka.
A teraz napiszmy szczerze: w Biblii kobieta często traktowana jest często jak rzecz, przedmiot, jako własność. Jej pozycja społeczna była nikła i nie bez powodu bogobojni Żydzi dziękowali Bogu, ze nie są barbarzyńcami, osłami ani kobietami (w tej kolejności). Nie bez powodu Apostołowie nie uwierzyli kobietom, gdy przyszły z nowiną o pustym grobie. Warto to sobie uwiadomić aby zobaczyć jak wiele Jezus robił dla kobiet, ile przy tym łamał konwenansów, tabu stawiając kobietę, człowieka ponad to wszystko, na równi z mężczyznami.
A jednak Jezus wybrał na apostołów mężczyzn, bo kto by słuchał kobiety. Paweł upominał, aby kobiety nie nauczały, no bo kto będzie brał je poważnie, kto będzie brał poważnie chrześcijan. I tak do dzis Kościół jest pełen mężczyzn w zaszczytach i kobiet w modlitwie.