Tak. Rozdział 5:

A Adma? W innych miejscach, słowo to jest tłumaczone jako „ziemia”, najprawdo- podobniej w pierwotnym znaczeniu gruntów ornych, ziemi uprawnej rodzącej rośliny, karmiącej zwierzęta i człowieka i w konsekwencji umożliwiając i zapewniając mu egzy- stencję. W tym sensie człowiek pochodzi i rodzi się z ziemi, niezależnie czy spojrzymy na to z punktu widzenia czasów tworzenia Księgi czy dzisiejszego. W drugim opisie jego po- wstania (Gen.2.7), Bóg (Elohim) lepi człowieka (mdah) z prochu ziemi określonej mianem hmdah, nie #rah (Gen.1.1), którą stworzył na początku. A jeśli tę nazwę potraktujemy jako ogólną całego globu, razem z wodami/oceanami, to suchy ląd, czyli ta jej część gdzie można znaleźć „proch”, została precyzyjnie nazwana w Gen.1.9 (hvby), a w Gen.1.10 znajdujemy stwierdzenie, że „nazwał Bóg suchy ląd ziemią (#ra)” i w tym znaczeniu jest #ra dalej używane. Po cóż więc wprowadzać trzecie określenie, zmienia-jąc wprowadzoną wcześniej nazwę i to w wyjątkowo zaakcentowany, dokładny i opiso- wy sposób? A może nie oznacza ono wcale ziemi ani w znaczeniu naszego gruntu, ani planety? A przyjęte tłumaczenie nie mogło wyglądać przecież inaczej w ramach istnie- jącego przez długie wieki światopoglądu kształtującego i determinującego zarówno zakres świata jak i funkcjonujących w nim pojęć.
Etymologia słów hmda (ziemia) oraz mda (człowiek), wywodzi się, względnie ma ścisły związek z przymiotnikiem mda – czerwony. A na niebie czerwony jest Mars. We- dług Księgi Sefer Jecirah jego nazwa brzmi ~ydam. Związek z człowiekiem i Ziemią jest doskonale widoczny. Wspólnymi literami są alef, dalet i mem. Oprócz Adama, można z nich ułożyć słowo dam – siła, moc. Widocznie Mars (w dosłownym tłumaczeniu siły/mo- ce w liczbie mnogiej) był kiedyś potęgą. Zapewne zarówno pod względem rozwoju cywi- lizacyjnego jak i militarnego. A ziemia i człowiek? Może kiedyś będą lub stają się nią już teraz, tylko nie mając punktu odniesienia i możliwości porównania się z kimś ze- wnętrznym nie jesteśmy w stanie tego ocenić. Ale pamiętamy, że siła i moc symboli- zowały także planetę Koah, planetę, której już nie ma. Mars też nie wygląda dziś kwitnąco. Może w tych kilku znakach zawarte jest ostrzeżenie dla Ziemi lub wizja przy- szłego losu, którego być może nie da się kiedyś uniknąć.

Istnieje jeszcze jeden znamienny związek między słowem, jego gematrią i światem fizycznym.
Gen.3.19. „W pocie oblicza twego będziesz jadł chleb, aż powrócisz do ziemi, bo z niej zostałeś wzięty, bo prochem (ty jesteś) i do prochu powrócisz.”
Ziemia w tym wersie to hmdah (ha adamah), podobnie jak w Gen.2.7.
Gen.2.7. „I ulepił JHVH Bóg człowieka (z) prochu z ziemi i tchnął w nos jego oddech życia i stał się człowiek istotą żyjącą.”
Ale jest jeszcze „proch” (czasem w Gen.2.7 tłumaczony jako „glina” (Biblia Warszawsko - Praska) lub „muł” (Wujek), a w Vulgacie „limo”). Proch to rp[ (apar). Liczbowo słowo to możemy rozpisać: 16 – 17 – 20 lub 16 – 37. Szesnaście to liczba kojarzona z Marsem, a trzydzieści siedem – Stary Świat. Kolejna przesłanka, że człowiek „został wzięty” z planety Mars, oczywiście zanim jej powierzchnia została zniszczona i zamieniona w obserwowaną dziś pustynię, czyli z okresu należącego jeszcze do epoki Starego Świata, co zostało podkreślone liczbą 37. Ale w wersie 3.19 jest też zawarta obietnica powrotu. I wcale nie jest powiedziane, że nastąpi to z udziałem czy w wyniku interwencji JHVH bądź Elohim; być może człowiek dokona tego już własnymi siłami, do czego pomalutku, z oporami i wątpliwościami, lecz jednak zmierzamy.
Ale względnie niedaleko od nas jest na niebie jeszcze Ktoś w kolorze czerwonym. Stosunkowo niewielka, bo siedmiokrotnie mniejsza i znacznie chłodniejsza od Słońca gwiazda, zaliczana do typu widmowego M, czyli do gwiazd określanych mianem czer- wonych karłów, gdyż z powodu relatywnie niskiej temperatury powierzchni, świecą one słabym światłem w tym odcieniu. To Proxima Centauri, wielokrotnie wspominany naj- bliższy sąsiad Naszego Układu, skąd wedle wszelkich przedstawionych tu danych przybyli Elohim. I może dlatego, a raczej również dlatego, nasze imię jest związane z czerwienią, kolorem naszej przeszłości, naszego pochodzenia, kolorem związanym z ojczyzną Tych, którzy przyczynili się do powstania człowieka.

/Tylko czcionka hebrajska tutaj nie wchodzi; no i troche wyrwane z kontekstu/

/Tylko czcionka hebrajska tutaj nie wchodzi

Dar dla człowieka? Dar przez Kogoś uczyniony, choć
nie wiadomo, jakie były jego motywy. I nie wiadomo czy właśnie człowiek był jego głównym czy też raczej przypadkowym i mimowolnym adresatem"

@Gorgiasz,
nie mam na tyle wiedzy (a trochę też i czasu), aby dokonać szczegółowej analizy Twojej książki, choć uważam że jest na tyle ciekawa, że warto byłoby aby ktoś się tym zajął.

W życiu codziennym potrafimy odróżnić podobieństwa uzasadnione i istotne od przypadkowych i złudnych. [...] każdy z nas przyswoił sobie pewien bezdyskusyjny fakt, iż z pewnego punktu widzenia wszystko naznaczone jest stosunkiem sąsiedztwa czasowego i przestrzennego lub podobieństwa ze wszystkim innym. Wyjaskrawiając tę zasadę, można powiedzieć, że zachodzi stosunek pomiędzy przysłówkiem "podczas" a rzeczownikiem "krokodyl", choćby dlatego, że oba pojawiły się w tym samym zdaniu. Jednak różnica pomiędzy interpretacją zdrową a interpretacją paranoiczną polega na rozpoznaniu, że stosunek ten jest minimalny, i na niewyprowadzaniu z tego minimalnego stosunku maksymalnych konsekwencji. Paranoikiem nie jest osoba, która zauważa, że z jakichś dziwnych powodów "podczas" i "krokodyl" pojawiły się w tym samym kontekście: paranoikiem jest osoba, która zaczyna roztrząsać tajemnicze motywy, jakie skłoniły mnie do umieszczenia tych dwóch słów obok siebie. Paranoik widzi w podanym przeze mnie przykładzie tajemnicę, do której czynię aluzję.

Aby odczytywać świat i teksty podejrzliwie, trzeba najpierw opracować jakąś obsesyjną metodę. Podejrzliwość sama w sobie nie jest patologią: zarówno detektyw, jak i naukowiec z zasady podejrzewają, że jakieś czynniki, oczywiste, lecz z pozoru nieistotne, mogą być dowodem na coś innego, co już oczywiste nie jest - na tej podstawie budują nową hipotezę do sprawdzenia. Lecz dowód uważa się za znak czegoś innego tylko pod trzema warunkami: jeżeli nie da się go wyjaśnić bardziej oszczędnie; jeżeli wskazuje na jedną przyczynę (lub ograniczoną klasę podobnych przyczyn), a nie na nieokreśloną liczbę niepodobnych przyczyn; jeżeli pasuje do innych dowodów.

Służę uprzejmie. Uważam szczegółową analizę za zbędną.

Problem i różnica polega przede wszystkim na innym rozumieniu Boga. Dla mnie JHVH i Elohim są tylko Jego przedstawieniami (rozpatrując z punktu widzenia teologiczno – biblijnego) na użytek ograniczonej świadomości człowieka.

I sprawa najważniejsza: ja tego nie wymyśliłem. Ja to przeczytałem w Biblii i sam przez jakiś czas nie mogłem się z tym pogodzić, co było potęgowane jeszcze pewnymi trudnymi do pogodzenia sprzecznościami (w oparciu o naszą logikę).

Ale nie chodzi tu o stwarzanie, ale o modyfikację, udoskonalenie czy dostosowanie do własnych celów (na poziomie genowym) naszych przodków. Człowiek istniał już przedtem, tylko coś w nim zostało zmienione czy poprawione. I to, że jest spadkobiercą istot/ludzi z Koah jest tylko konsekwencja zaistniałej sytuacji. Również jego modyfikacja może pochodzić z różnych źródeł. Np. z jednej strony przeniesienie materiału genetycznego z Koah, a z drugiej przystosowanie go do niewolniczej pracy zgodnie z potrzebami Przybyszy. A stworzenie pierwotnego człowieka (jego pierwowzoru) nie jest tu w ogóle poruszane.

A na jakiej podstawie?

no bo jednak zgodzisz się chyba, że jest to tylko interpretacja,

Zupełnie nie miałam na myśli jakichś konfabulacji..

Czyli nic innego niż robimy my wszyscy, razem z Tobą.
Ty również przystępujesz do czytania z odpowiednim nastawieniem,
boć to przecie Biblia i szukasz takich wyliczeń i znaczeń, które
odpowiadają Twojej koncepcji, temu co chcesz w niej wyczytać