Dlaczego w języku polskim trzecią literą w imieniu Jezus jest "z", a nie "s"? W tekście greckim w obu przypadkach mamy "s" czyli sigmę (a nie zetę) - oczywiście jej zapis graficzny jest zróżnicowany, gdyż na końcu wyrazu zapisywano ją innym znakiem niż w środku. W Polsce też tak kiedyś bylo; w pierwodruku przekladu NT Wujka mamy dwie różne formy litery "s" w imieniu Jesus. W łacińskiej Vulgacie (wydanie X.S.Kozłowskiego; XIXw.) mamy - Jesus (oczywiście widać tu "ukłon" w stronę jęz.pol. gdyż powinno byc "I", a nie "J"), lecz w tłumaczeniu na jęz. polski już Jezus. Ale skąd wzięło się "z"?

Imiona starożytne braliśmy z łaciny, nie z greki. Łacina nie zna głoski "z". A w polszczyźnie to po prostu taka tendencja do udźwięczniania "s" w tych zapożyczeniach (Caesar"->"Cezar"). Dlatego "Jozue", "Józef", "Jezus", "Izajasz"... Zauważ, że w Rozmyślaniach przemyskich z połowy XV wieku inne imiona, poza wciąż tradycyjną jeszcze wówczas pisownią "Jesus", już są spolszczone w ten sposób:

.

To jeszcze mały fragment wspomnianego:

" O tem, jako wtore biczowali miłego Jesusa, obrociwszy ji krzebietem


Tedy tako iste obrociwszy ji brzuchem i poczęli bić pęgami ostrych żądł napełnionymi i miotłami barzo żydkimi tako trudno, aż zbroździli jego ciało wszytko. Bo ji bili temi istnemi pęgami nie odchwatając tako barzo i tako trudno, aż ostawało mięso na pęgach, bo każdem razem, co uderzyli pęgą i uwiązł w ciele, to oni wysiepnęli ji z ciałem i wysiepali byli mięso na jego świętych piersiach aże do kości. A też na wszytkim jego świętym ciele nie ostało było namniejsze mieśce całe skory, ktore by nie zdrano. A tako wiele krwie wyszło z jego święte go ciała, aż stał we krwi do gloznow. Takoż za sobą i przed sobą był tako silnie ubit, iże w jego wszytkim żywocie, począwszy od głowy aż do pięt, nie było mieśca całego. A to sie stało przeto, by sie pismo napełniło, ktore pisano o onem dostojnem Jopie, iże od pięt[ne]y nożnej aż do wirzchu głowy nie było w nim zdrowia, czusz nie było mieśce, ktore by nie urażono, bo w każdą ranę dziesięć razow uderzono. I był tako barzo krwią opłynął po jego świętem obliczu i po [v]jego żywocie, iże jakoby ji czyrwonem płotnem obwinął, bo miał wiele tysięcy ran w swo jem żywocie. Przed tym jego biczowanim stali Żydowie, rozmaicie jemu łając a złymi słowy barzo sromocąc, a takoż dwojako był biczowan, a to przeto, by sie pismo napełniło, i że szatan biczował dostojnego Jopa trudnemi ranami a jego żona biczowała ji trudnemi słowy. I cirpiał boleść w ciele od biczowania szatanowego a boleść smętka miał w sercu od biczowania języka swej żony. Nie dosyć było przeklętemu szatanowi, iże biczował ciało swnątrz, ale też poduścił żonę jego, aby wnątrz draźniła jego serce. Takież nie dosyć było przeklętym Żydom, iże miły Krystus bit barzo przykremi biczmi i pęgami, ale ji też udręczali po jego sercu barzo szaradnymi słowy. A też im ciało naszego miłego Jesukrysta było rozkoszniejsze i wielebniejsze, tem boleść jego była gorzczejsza i przykrsza. O człowiecze, rozpamiętaj, kako wieliką mękę cirpiał za nas, aby duszę twoję zbawił i wykupił! Nie dajż jej zasie we stracenie! Ubaczy, widziałliś kiedy albo słyszał tako wieliką mękę, jaka była Pana naszego miłego Jesukrysta! Słuchaj, kakąć miłość k tobie miał, kiedyć taką mękę za cie cirpiał! Baczyż, coś ty przeciw temu uczynił albo cirpiał, ktorąś służbę jemu ukazał! Wszytki dni twojego żywota nie mogą dosyć uczynić jego świętej jednej kropi krwie, a ty, acz ci sie przygodzi co maluczko przeń cirpieć, natychmiast szemrzesz a krwie Jesukrystowej oczyma twej myśli nie chcesz obeźrzeć. Tegodla zmieszaj twoję gorzkość <i> twe cirpienie z krwią miłego Jesukrysta a rozpamiętaj to trudne stanie jego u słupa, więc ci będzie słodko cirpieć, cokoli przeń ucirpisz."

No tak, ale ten fragment do sprawy łac."s"->pol."z" nic nowego nie wnosi.

A musi wnosić? To tylko potwierdzenie i obszerniejszy fragment jako
przykład.

Ale potwierdzenie i przykład CZEGO i PO CO? Przecież inicjator wątku sam zwracał uwagę, że dawniej pisano "Jesus", wskazując nawet na przekład Wujka. Natomiast miał kłopot z tym, skąd się wzięło "z" we współczesnej formie.

Skąd wzięło się "z"? A no stąd, że język przechodzi nieustannie ewolucję. I sprawa wyjaśniona.

No nie wiem. Zaraz wejdzie bioslawek i pokaże dowody na to, że wszystkie języki powstały w obecnej formie pod wieżą Babel, a ewolucja języków jest wymysłem ateistycznych pseudonaukowców.