Biblia generalnie ma 2 główne źródła. Jeśli chodzi o wierność, to polecam każdą Biblie opartą o textus receptus, czyli tekst przyjęty.

Na bazie tego tekstu greckiego powstawały praktycznie wszystkie Biblie jakie kiedykolwiek powstały.

musisz mi wierzyć na słowo, ale szukając źródeł cytatów wziąłem dosłownie pierwsze z brzegu popularne pozycje, kierując się wyłącznie tematyką i kompetencjami autorów. Wziąłem je BEZ SPRAWDZANIA, dla których spośród punktów 2a, 2b... 2e znajdę w ogóle jakieś cytaty. Mimo że nie dobierałem ich w tym celu, mimo różnej szczegółowości tych książek i nieco odmiennego zakresu poruszanych zagadnień, we wszystkich tych pozycjach znajduje się jasno i wyraźnie wyrażone to samo stwierdzenie:

• VanderKam: "[Zwoje to] świadectwo istnienia rozbieżnych wersji pewnych utworów biblijnych. Innymi słowy nie istniał tylko jeden hebrajski tekst każdej księgi Biblii Hebrajskiej (Starego Testamentu)"
• Campbell: "biblijne zwoje znad Morza Martwego wykazują zróżnicowanie niewyobrażalne przed rokiem 1947, naukowcy przestają mówić o oryginalnym tekście tej czy innej księgi Starego Testamentu. W wielu przypadkach taki oryginał mógł nigdy nie istnieć"
• Shanks: "Były to wszakże czasy, kiedy biblijny tekst nie stał się jeszcze jedynym możliwym tekstem Biblii. [...] teksty biblijne w Qumran nie zakrzepły jeszcze w ustalonej formie - ani ustalonego tekstu, ani ustalonego kanonu"
• Mędala: "Qumrańskie odpisy tekstu ST świadczą równocześnie o tym, że do końca I w. po Chr. nie było jednolitego wzorca tekstu świętego. Z pewnych świadectw wynika nawet, że istniały różne wersje (recenzje) niektórych ksiąg ST"

To nie jest tylko moje prywatne zdanie. To jednomyślne poglądy BARDZO ZNANYCH specjalistów o kompetencjach nie budzących wątpliwości.

Akruk Varderkama czytałem dawno - Manuskrypty z nad morza martwego - Co ciekawe teksty qumrańskie mimo zupełnie odmiennego układu i wielu różnicach w wielu miejscach pokrywają się z Septuagintą (od strony 126 - mowa o jakich odchyleniach od t. masoreckiego i w jakich księgach). Dlatego odchylenia Septuaginty nie powinny dziwić. Ale są też teksty qumrańskie które popierają lekcje masoreckie: choćby księga Daniela - a nie Septuagintę tak więc tu różnie bywa.

Temat chyba brzmiał najwierniejszy przekład - nie jestem pewny czy zwoje się łąpią w temacie - byłby to bowiem offtop

ie masz zielonego pojęcia o temacie, w którym się wypowiadasz. mała podpowiedź: Textus receptus powstał w roku 1516, jako rekonstrukcja "oryginału" NT wykonana przez Erazma z Rotterdamu na podstawie kilku rękopisów średniowiecznych. "Na bazie tego tekstu greckiego powstawały praktycznie wszystkie Biblie jakie kiedykolwiek powstały" --- czyli twierdzisz, że "praktycznie wszystkie Biblie, jakie kiedykolwiek powstały" to egzemplarze powstałe na bazie "ujednoliconego" tekstu zrobionego przez Erazma?... ale chyba nie te starożytne, ani te powstałe na bazie textus receptus zmienionego, "ulepszonego" przez Stefanusa i przez kilkaset późniejszych poprawek, zanim w ogóle zrezygnowano z textus receptus, jako bezwartościowego naukowo źródła?

"Na bazie tego tekstu greckiego powstawały praktycznie wszystkie Biblie jakie kiedykolwiek powstały" --- Dawno się tak nie ubawiłem !

Jak widzę twój sposób wypowiedzi, to nawet nie chce mi się z tobą dyskutować bo nie warto. Nie masz zielonego pojęcia czym jest textus receptus i jak powstał, ale mądrzysz się jakbyś był ekspertem.

Textus receptus (z łac. tekst przyjęty). Dlaczego nazywa się ten tekst, tekstem przyjętym? Ano ze względu na sposób w jaki powstał. Bo jest to tekst jaki się przyjął na całym świecie, innego nie było.

Zaczęto gromadzić rękopisy jakie tylko można było odnaleźć, w wielu językach i z różnych stron świata. Zgromadzono w sumie ponad 1900 zapisów tekstu biblijnego. Kiedy je porównano okazało się, że są w zasadzie takie same jeśli chodzi o treść. Z tych rękopisów powstał właśnie tekst przyjęty i nazywa się tak dlatego, że jest to wersja Biblii jaką świat przyjął i ta wersja się rozprzestrzeniła wśród chrześcijan.

Na wieść o pracach nad wydaniem greckiego Nowego Testamentu[2], Jan Frobeniusz (1460-1527), drukarz z Bazylei, uprosił Erazma z Rotterdamu (1469-1535), by ten przygotował do druku grecki tekst Nowego Testamentu. Propozycja złożona została w kwietniu 1515 roku, Erazm ją przyjął i już w lutym 1516 roku ukazało się pierwsze jego wydanie greckiego Nowego Testamentu. Erazm posłużył się sześcioma lub siedmioma rękopisami z XII i XIII wieku [...] Rękopisy te pożyczył od kaznodziejów zakonnych w Bazylei (zakonu dominikanów).
[...]
Na podstawie tekstu Erazma porównanego z tekstem Poligloty wydanym w Alcalá oraz 15 rękopisami, Robert Stefanus (Estienne, 1503-1559), opublikował cztery wydania greckiego Nowego Testamentu (1546, 1549, 1550, 1551). Wprowadził drobne ulepszenia tekstu Erazma. Wykorzystał m.in. Kodeks Bezy, którego wykaz niektórych wariantów tekstowych otrzymał od "przyjaciół z Włoch".
[...]
Trzecie wydanie Stefanusa (z 1550 roku), wznowił dziewięciokrotnie Teodor Beza (1519-1605), w latach 1565-1604. Tekst Bezy tylko nieznacznie różni się od tekstu Erazma i jest to dziwne, bo Beza był w posiadaniu rękopisów z V wieku. Wykorzystał je natomiast w aparacie krytycznym, stanowionym przez 17 świadków tekstu Nowego Testamentu (wydanie drugie z 1576 roku)
[...]

Utrwalenie textus receptus

W XVII wieku Bonawentura i Abraham Elzevir z Lejdy siedmiokrotnie wznowili pierwsze wydanie Teodora Bezy (1624, 1633, 1641, 1656, 1662, 1670, 1678). Bracia Elzevierowie uwzględnili także wydanie Erazma i Roberta Stefanusa. Wydanie z 1633 roku różniło się względem wydania z 1624 w kilkuset miejscach, ale tylko dwanaście zmian było znaczących. Zmiany te zbliżyły tekst do Complutensian Polyglotte[12].

W przedmowie do wydania z 1633 roku napisano: Textum ergo habes, nunc ab omnibus receptum: in quo nihil immutatum aut corruptum damus (Tekst, który masz, jest teraz przez wszystkich przyjęty, w którym niczego nie zmieniliśmy ani nie uszkodziliśmy). Stąd przyjął się termin textus receptus (tekst przyjęty). Textus receptus stał się standardem tekstu greckiego Nowego Testamentu i dominował w Europie do roku 1881, kiedy ukazało się krytyczne wydanie Westcotta i Horta[13].
[...]
Krytyczne badania rozpoczęli Brian Walton (1600-1661) w Anglii, który posiłkował się Kodeksem Aleksandryjskim oraz Richard Simon (1638-1712) we Francji. John Mill (1645-1707), zgromadził warianty tekstowe z [b]82[/b] greckich rękopisów, wczesnych przekładów, cytaty Ojców Kościoła oraz 32 wydane drukiem Nowe Testamenty.
[...]
Porzucenie textus receptus
Opinia uczonych na temat textus receptus jest jednoznaczna: oparty został na późnych mało wartościowych rękopisach; w sposobie, w jaki rękopisy te zostały wykorzystane, nie było żadnej metody i tym samym textus receptus nie ma żadnej wartości naukowej.

I żadnego innego źródła Biblii nie było do XIX w naszej ery. Także to jest źródło na bazie którego powstały wszystkie Biblie jakie kiedykolwiek powstały do 1918 roku, z wyjątkiem jednej jezuickiej. Jeśli nie możesz tego pojąc to ja nic nie poradzę. Żegnam.

Nie rozumiesz mnie. Chodzi o to, że te wszystkie teksty które istniały wcześniej i textus receptus to ten sam tekst Biblijny w zasadzie.

Bo textus receptus to są właśnie te wszystkie teksty które istniały wcześniej zebrane do kupy i się okazało, że są jednakowe.

Jest to ten sam tekst biblijny który był w użyciu własnie przez 19 wieków. Dopiero niedawno zaczęto wynajdywać pojedyncze manuskrypty które nie sa zgodne z tymi jakie były w uzyciu przez 19 wieków.

Ja uważam, że wiarygodnym tekstem jest ten który był w użyciu przez 19 wieków i jemu ufam.

Ja uważam, że wiarygodnym tekstem jest ten który był w użyciu przez 19 wieków i jemu ufam. Czyli tekstus receptus. Mimo, że powstał dosyć późno

Wiesz mi sie wydaje, że w tym temacie chodzi raczej o najwierniejszy przekład zatwierdzony kanonicznie czyli kościół (ewentualnie kościoły, wyznania). Czyli to co uznali Żydzi w Jawne Jamni + tradycja wczesnochrześcijańska; kanon muratoriego i inne składy kanoniczne aż po ostatecznie ustalenie ksiąg na soborach itd.

Kain zwrócił się do swego brata, Abla. A gdy byli na polu, Kain rzucił się na swego brata, Abla, i zabił go.

A Kain rzekł do brata swego, Abla: - Chodźmy na pole! Kiedy zaś znaleźli się już na polu, Kain rzucił się na brata i zabił go."

W takim wypadku Qumran by odpadało. Ale twoje uwagi są słuszne jeżeli mielibyśmy na uwadze wszystko to (owe teksty) zupełnie abstrahując od kościołów i wyznania.

Masz dużo racji, w tym wypadku nie pozostaje nic innego jak zaufać tekstom krytycznym i czekać na nowe odkrycia.

Jednak ja bym tam też starych definitywnie nie przekreślał, bo np. taka biblia gdańska w wielu miejscach wyjątkowo dobrze (czasem dosłownie) oddaje terminy hebrajskie choć bazuje na raczkującej i kiepskiej krytyce tekstu

Właśnie zapomniałam Ci podziękować za wskazanie tego wydania, co niniejszym czynię