E tam!

Patriarcha Jakub ateistą?

Co za różnica?
Człowiek walczył z Bogiem i człowiek go pokonał.

Z drugiej strony, kiedy ktoś walczy fizycznie sam na sam z Bogiem, ateistą w tym momencie być raczej nie może. Ale nawet, jeśli nie wierzy, że przeciwnik jest Bogiem - nie robi to żadnej obiektywnej różnicy. Z Bogiem tak czy owak walczy, nie z misiem koala.

Jaaasne, teraz to nie ma żadnej różnicy Ale fakt pozostaje faktem - to wierzący mocował się z Bogiem (mniejsza w tym momencie o to jak należy rozumieć tę opowieść) i wierzącemu Bóg nie dał rady, czy wierzącemu ustąpił

Nie rozumiem, co w tym widzisz zabawnego, ani do czego pijesz?

Jakie znowu "mniejsza jak rozumieć"? Przecież to jest czarno na białym, nawet przy cytowaniu Ci wytłuściłem kluczowe sformułowania, a Ty nadal NIE WIDZISZ?!?"
Jakub walczył z Bogiem, siłował się z nim, a Bóg nie mógł go pokonać, nawet kiedy nieuczciwym sposobem wywichnął mu staw. Jakub nie wypuszczał go z uścisku, a Bóg nie mógł na to poradzić, nie mógł się wywinąć.

Że co? Kto tu komu ustąpił?!? Przecie to Bóg prosił Jakuba, żeby go puścił z uścisku. Jakub mu ustąpił, stawiając swój warunek.

BEZ RÓŻNICY. Ponieważ Jakub z Bogiem walczył nie na "siłę wiary" czy inne umiejętności z zakresu mana & spells, ale siłą FIZYCZNĄ. Masz jakiś solidny powód, żeby zakładać, że ateiści mają mniej krzepy niż wierzący?

No wiesz, wiara czyni cuda. Nie mam żadnego powodu, aby zakładać, że ateista na miejscu Jakuba poradziłby sobie z istotą nadludzką tak samo jak wierzący


Ps.
Jak chcesz mogę Ci podrzucić adres fajnej strony z emotkami, żebyś nie musiał się powtarzać

Ja mam sporo krzepy, czasem bez wózka widłowego sobie radze w pracy.
Najwidoczniej Bóg walczy z człowiekiem jako człowiek bez swoich nadprzyrodzonych mocy. Bo tylko wtedy jest to uczciwy pojedynek. Ciekawo czy przyjdzie się pojedynkować ze mną, wyzywam Boga na pojedynek.

O'RLY? A jaki masz powód, żeby zakładać, że nie dałby rady? Przecież to wymagało tylko fizycznej krzepy i wytrzymałości. Nawet nieuczciwa sztuczka zastosowana przez Boga okazała się za mało skuteczna.


Skoro to jest "fakna" strona, to podrzuć czym prędzej

Cóż mógłby nie dać rady z tego powodu, który już wyżej sygnalizowałam. Raczej mało kto tłumaczy tę scenę literalnie; wierzący (a więc ci, dla których Biblia była pisana...) uważają, że chodzi tu o rodzaj zmagania się duchowego.

Sama bym zajrzała, ale niestety to była tylko literówka.

Niestety, ale nie:
"Magiczne dotknięcie" trudno uznać za brak korzystania z nadprzyrodzonych mocy.

Akruk, zostałeś fundamentalistą biblijnym, że tak dosłownie to czytasz? Gdzieś Ty się szlajał, jak Cię nie było? Po forach protestanckich?

No jasne, bo Jakub "duchowo" trzymał Boga w uścisku i nie popuścił "duchowego" uchwytu, nawet kiedy Bóg dotknął jego "duchowego stawu biodrowego" i mu wywichnął ten "duchowy staw biodrowy", tak że Jakub okulał.

To niezmiernie interesujące, że żaden Moabita ani Kananejczyk nie zmagał się, ani nawet nie dyskutował z Jahwe. Nie sądzisz?
No, ale każdy rozmawia, obiaduje czy walczy z własnymi bogami.

Czytam to, co napisano i rozumiem tak, jak napisano. Czy masz jakiś mocny powód, żeby stwierdzić, że nie należy odczytywać tej historii dosłownie? Powody czysto wyznaniowe do takich nie należą, naturalnie. Mówię o powodach dla których dowolny czytelnik lub krytyk literatury podchodzący bezstronnie do tekstu tej opowieści, miałby wbrew tekstowi twierdzić, że chodzi o "duchowe" zmagania.

Również wywichnięcie stawu może stanowić tu metaforę, choć nie upieram się przy takiej interpretacji (w gruncie rzeczy nie zastanawiałam się głębiej nad tym fragmentem).


Edytowałam, za szybko odpisujesz. To porównanie było chybione, w końcu oni także byli wierzący, choć inaczej.
A propos Twojej odpowiedzi, skoro już padła...Nie widzę w tym nic dziwnego, każdy zwraca się do Boga takiego jakiego było mu dane poznać, czy takiego w jakiego uwierzył.

Akruk, widzę, że usunąłeś cytat z Herberta w sygnaturze. A właśnie pomyślałem, aby zapytać, skąd wiesz, kiedy jego twórczość należy czytać dosłownie, a kiedy metaforycznie

Szczerze mówiąc, to dla mnie ten cytat z Biblii kojarzy się z opisem jakiegoś urojenia. A jeśli nie jest, to ewentualnie jego sens może polegać na ćwiczeniu umysłu w szukaniu wyjaśnień.