Kto chce zachować swoją duszę, straci ją.Mk.7,35

Miałem zapytać o znaczenie tego zdania bo trochę nie rozumiałem, ale wszedłem na Biblię Deon w celu sprawdzenia, wersu i okazało się, że chodzi o życie. Więc ostrzegam wszystkich czytających ten przekład, że oto mamy błąd. Wszystko wydawało mi się bezsensu, przez to jedno słowo, a teraz rozumiem. Pomyśleć, że ten przekład został opracowany przez Zespół Biblistów Polskich.

Zaznaczam że jestem amatorem, ale czy aby na pewno to nie kwestia odmiennego tłumaczenia? Bo czy w językach oryginalnych życie i dusza to nie są terminy nie tak samo jasne i nie tak samo rozumienie jak w naszym? Co właściwie się tutaj nie zgadza? Inna sprawa że chyba pomyliłeś te namiary. Chodzi raczej o Mt 16, 25. Ciekawe że np w tym artykule cytat jest taki sam, choć użyto słowa dusza: http://naukijezusa.wordpress.com/2013/03/26/kto-chce-zachowac-swoje-zycie-straci-je/

Nie ma tu błędu, ale rozumiem skąd obawy o poprawność takiego tłumaczenia, bo przecież gdzie indziej czytamy:
"Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą. Bójcie się raczej Tego, który duszę i ciało może zatracić w piekle."
Mt10,28
Tu^dusza jako coś, czego strata powinna nas przyprawiać o lęk, a parę rozdziałów dalej dowiadujemy się, że ten kto o nią dba straci ją.

Chodzi o to, że ψυχή, które we wskazanym przez @szk fragm. się pojawia, ma kilka znaczeń.
Z grubsza (bo musiałabym dwie strony słownika przepisać) są to - dusza, życie.
Niejednokrotnie trudno rozstrzygnąć, które z nich w danym fragmencie występuje.


W Mt 16,25; Mk 8,35; Łk9,24, Łk 17,33; J12,25 (proszę porównać te fragmenty) w znaczeniu - dusza jako źródło życia doczesnego i nadprzyrodzonego, życie.



Ja to rozumiem tak...Dbając o siebie, swoje życie, swoją duszę nieraz robimy to z wyrachowaniem - spełniamy nawet dobre uczynki czy "zaliczamy" pierwsze piątki wyłącznie w oczekiwaniu na zapłatę za nie.
Traktujemy je jakby to była jakaś przepustka do Nieba, tymczasem chodzi o inne nastawienie (tu by się przydał jakiś dobry kaznodzieja )
Życie chrześcijanina powinno być całe nakierowane na Chrystusa, nie na egoistyczne samo w sobie, zachowanie życia dla siebie (dla samego przetrwania), tylko wszystko co robimy powinno być czynione z miłości do Boga i bliźnich.

Pamiętając o tym podobny przekład:
"Bo kto by chciał swoją duszę wybawić, zatraci ją; a kto by zatracił swoją duszę dla mnie, odkryje ją."
...brzmi sensownie.

Niestety w wielu przekałdach jest ten bląd który tak naprawde nie jest błedem.
(25) Bo kto by chciał życie swoje zachować, utraci je, a kto by utracił życie swoje dla mnie, odnajdzie je(26) Albowiem cóż pomoże człowiekowi, choćby cały świat pozyskał, a na duszy swej szkodę poniósł? Albo co da człowiek w zamian za duszę swoją

(25) Bo kto by chciał duszę swoję zachować, straci ją; a kto by stracił duszę swoję dla mnie, znajdzie ją. (26) Albowiem cóż pomoże człowiekowi, choćby wszystek świat pozyskał, a na duszy swojej szkodował? albo co za zamianę da człowiek za duszę swoję?

W Biblii dusza to właśnie życie. I tłumaczenie tego inaczej wypacza sens wielu wersetów.
Stad potem niejasności i rózne interpretacje tego samego zdania.

prosty przykłąd.
(20) I rzekł Bóg: Niech hojnie wywiodą wody płaz duszy żywiącej; a ptactwo niech lata nad ziemią, pod rozpostarciem niebieskim. (21) I stworzył Bóg wieloryby wielkie, i wszelką duszę żywiącą płazającą się, którą hojnie wywiodły wody, według rodzaju ich; i wszelkie ptactwo skrzydlaste, według rodzaju ich; i widział Bóg, że to było dobre.
Biblia Gdańska
jak widzisz nawet zwierzeta sa duszami.

Ale kiedy zmieniamy te słowa :
(19) I tak upłynął wieczór i poranek - dzień czwarty. (20) Potem Bóg rzekł: Niechaj się zaroją wody od roju istot żywych, a ptactwo niechaj lata nad ziemią, pod sklepieniem nieba!

To potem nie wiadomo o co chodzi.
Bo dusza w Biblii to życie.
Tak jak jest ciało .....ale żywe ciało(człowiek, zwierzę) w Biblii to dusza.
I wtedy nie ma problemu z tłumaczeniem w przekładzie o którym piszesz .

Bo wtedy brzmi to logicznie:
Kto chce zachować swoją duszę(Życie), straci ją(je)
to tylko kwestia rozumienia słowa dusza.

Człowiek nie ma duszy tylko jest duszą.

Potwierdzaja to inne wersety:
1 kor 15:(45) Takci też napisane: Stał się pierwszy człowiek Adam w duszę żywą, ale pośledni Adam w ducha ożywiającego.
ez 18:
(4) Oto dusze wszystkie moje są, jako dusza ojcowska tak i dusza synowska moje są; duszaktóra grzeszy, ta umrze.

Wtedy to jest jasne że dusza czyli człowiek który grzeszy umrze.