Ponoć dusze są równe sobie jako twory Boga - to czemu jedne są bardziej rozwinięte duchowo od drugich i gdzie tu jest sprawiedliwość? Spirytyści twierdzą że się wcielamy jak w reinkarnacji ale biblia twierdzi że mamy jedno życie! To jak jest z tą równością Boską?

Rodzimy się z takim samym darem w postaci duszy, jak każdy inny człowiek. Nikt nie jest jej pozbawiony. Na tym polega sprawiedliwość. Każdy ma możliwość rozwoju duchowego i powinien od siebie wymagać, w miarę swoich możliwości by jej nie zaniedbywać.
Niektórym więcej dano, zatem od nich będzie się więcej wymagać, poziom rozwoju duchowego niekoniecznie stanowi silną kartą przetargową w drodze do zbawienia.
Reinkarnacja ma całkowicie odmienne fundamenty na których się opiera, dlatego nie można przez jej pryzmat szukać kluczy do zrozumienia sprawiedliwości Bożej odnośnie duszy.

A czyściec? Podobno w Biblii nie ma nic o nim. Podobno dusze które nie zasłużą na zbawienie zostaną unicestwione. A jedno życie dla opornej duszy powiedzmy krnąbrnej to stanowczo za mało by sobie zasłużyć na cokolwiek.

Ponoc, podobno...

Otoz np w Biblii jest o czysccu (sa o tym watki na forum).
A sensem chrzescijanstwa jest, ze nikt na zbawienie sobie nie musi zaslugiwac. Zbawienie masz za darmo. Tylko je trzeba przyjac i zyc z tym, ze Bog ciebie, grzesznika kacha, choc nienawidzi grzechu, ktory przynosi smierc. Jezeli ty tez nienawidzisz grzechu, to jestes po dobrej stronie.

Dziwi mnie postawiona teza, gdyż żyjąc na tym padole, nie spostrzegam różnic. Więcej, nie spostrzegam dusz, ani ich przymiotów. Wierzę w ich istnienie. Nawet moja dusza, jest dla mnie nieodgadnioną tajemnicą. Wydaje mi się, że dopiero po przejściu do lepszego ze światów stanę się świadomym, jaka ona jest. Wiem, właściwie wierzę, że zawarta jest w niej cała kwintesencja mojego życia. Myśli, czynów i słów.
Czy różnią się? Czym? Jeno zawartością. Sądzę, że same w sobie są identyczne. Choć całkowicie zindywidualizowane. Jak słoiki zaopatrzone etykietkami chrztów, lecz wypełnione czymś innym wynikającym z życia.

Czyściec jest procesem, podczas którego dusza oczyszcza się ze zła, egocentrycznych przywiązań, które osłabiły jej zdolności do miłości. Człowiek sam z siebie nie jest w stanie kochać doskonale, potrzebuje do tego Boga. Jeżeli Mu na to pozwoli po śmierci dozna oczyszczenia, aby osiągnąć doskonałość.
Każdy z nas ma określoną ilość czasu, mniej lub więcej okazji, szans danych od Boga, aby podczas swojego ziemskiego żywota podjąć decyzję po której stronie pragnie się znaleźć. Decyzje podejmowane przez człowieka w ciągu całego jego życia kształtują jego sumienie, to one definiują człowieka, wskazują kim jest, czego pragnie i dokąd zmierza. Ma wolny wybór i sam stanowi kto lub co jest jego bogiem. Dla Boga nie jest obojętne nasze zbawienie. Szanuje naszą wolność i w jej zakresie działa, zsyłając nam znaki w postaci drugiego człowieka, zbiegów okoliczności, treści, które mogą do nas dotrzeć, jeśli tylko otworzymy się na Jego działanie. Dusza jest nieśmiertelna, zatem po śmierci nie zostanie unicestwiona.


Reinkarnacja nie bierze pod uwagę pewnej podstawowej prawdy o człowieku, bowiem jest on istotą niedoskonałą, nieustannie popełnia błędy i czyni zło. W bilansie jego życia obok niesamowitych, czasem wręcz zdumiewających progresji, pełno jest spektakularnych regresji. Można być na życiowym piedestale i stoczyć się na samo dno. I dlatego człowiek często myśli, że to czy tamto zrobiły inaczej, podjąłby inne decyzje. Reinkarnacja idealnie wpisuje się w te pragnienia człowieka, natomiast chrześcijaństwo uczy, że każdy ma jedno życie i powinien myśleć już teraz o tym, aby dbać o każdy swój ruch, mając na uwadze konsekwencje przed i pośmiertne. To wielka odpowiedzialność dla człowieka, ale nikt na tej drodze nie jest z góry skreślony. Jeżeli ktoś jest słaby, a jego życie to czasem ciąg porażek, nie oznacza to, że i Bóg nie okaże mu miłosierdzia. Na tym polega tajemnica Bożej miłości, że daje nadzieję każdemu i pozwala wierzyć, że choć uczynił w życiu wiele zła, za które szczerze żałuje, może wierzyć Bogu, że mu przebaczy i wyciągnie go z mroków, w których błądził.

Ad. Mrs_Hadley

Ależ przeciwnie, nie tylko bierze pod uwagę, ale wręcz na tym się opiera. A ponieważ człowiek taki właśnie jest, daje mu wielokrotną szansę na poprawę i osiągnięcie najwyższego celu, gdyż pojedyncza jest najczęściej niewystarczająca dla tak niedoskonałej i ułomnej istoty .

Reinkarnacja zakłada wiarę w wielokrotne odradzanie się człowieka przez wstępowanie jego duszy po śmierci w nowe ciało. Mamy XXI wiek, na świecie wciąż panuje gwałt, borykamy się z przestępczością zorganizowaną, wojnami, zamachami, handlem ludźmi, zło przybiera coraz to nowe formy wraz z duchem postępu. Nie panujemy nad nim, mimo wysiłków jakie wspólnie podejmujemy, by z nim walczyć. Czego się ludzie nauczyli otrzymując coraz to nowe szanse? Mamy XXI wiek, szacuje się, że początki homo sapiens sięgają 190 000 lat temu, zatem dlaczego nie obserwujemy wyraźnie postępu wykładniczego dobra?

Wielokrotne, ale nie nieskończone. Ergo - Ci, którzy faktycznie się udoskonalili, opuszczają ten nasz grajdołek.

Czy reinkarnacja nie przewiduje określonej liczby dusz? Wtedy jak sugeruje Mrs_Hadley powinniśmy chyba obserwować coraz to "świętszy" świat wokół nas, ludzie na końcowych etapach wędrówki duszy stawaliby się coraz to lepsi i lepsi, aż w końcu po ziemi powinny chodzić niemal same anioły wcielone (?)

Ktos mi kiedys tlumaczyl, ze ciagle dochodza nowe, czyli niedoskonale dusze, no bo przeciez ludzi na Ziemi jest coraz wiecej.

Zapewne dlatego, że ludzie wcale nie pragną być dobrzy czy lepsi. Ten sam problem, który występuje z wolną wolą. Można wybierać między dobrem a złem. No i człowiek nader często wybiera zło. Skąd więc ma wynikać postęp dobra?

Przy czym doskonałość oznacza, że człowiek przez cały swój żywot nie ulegnie słabości i nie uczyni jakiegokolwiek zła?


I wracamy do punktu wyjścia. Napisałeś, że reinkarnacja wręcz opiera się na ludzkiej naturze i stąd wiele wcieleń, aby dać człowiekowi szansę. Zgodnie z tym co napisałeś, człowiek z każdym kolejnym wcieleniem powinien być lepszy, co oznacza, że ludzi zmierzających do doskonałości będzie coraz więcej, nowicjuszy w pierwszych wcieleniach zawsze będzie mniej niż tych, którzy korzystają z kolejnych szans, zatem zło na świecie powinno być marginalne, a dobro powinno rosnąć wykładniczo, bowiem taka jest natura człowieka, że pragnie być lepszy i do tego celu dąży. Tak by było, gdyby zgodnie z założeniami reinkarnacji, człowiek doskonaliłby się w kolejnych wcieleniach, czyniąc coraz więcej dobra. Skoro jednak człowiek z natury nieustannie popełnia błędy, często wybiera zło zamiast dobra, nie pragnie być doskonały, to jak się to ma do jego natury, na której w swoich założeniach opiera się reinkarnacja?

Ad. Mariel

O ile się orientuję, to żaden ze znanych mi systemów religijno-filozoficznych nie precyzuje tego. Szukałem jeszcze w źródłach, ale niczego nie znalazłem. Ale może istnieje i taki, jest ona przecież uznawana, bądź brana pod uwagę, w bardzo wielu religiach lub w ich mniej rozpowszechnionych nurtach.

Ad. Mrs_Hadley

Owszem, taka jest jej konsekwencja. W swojej istocie natomiast, jest ona prawem „mechanicznym”, podobnie jak prawo grawitacji (ściślej: jest ona konsekwencją Prawa Karmy, będącego rodzajem prawa przyczyny i skutku: jeśli była przyczyna, musi nastąpić odpowiedni skutek). Jest czymś na kształt Trzeciej Zasady Dynamiki Newtona, każdej akcji odpowiada reakcja. Z ludzkiego punktu widzenia nie powstaje pytanie czy będę musiał ponieść konsekwencje za swoje czyny, tylko kiedy to nastąpi. Nie ma żadnego zastępczego odkupienia, nie można wymodlić czy kupić lepszego. Jej praw nie są w stanie zmienić nawet bogowie. Ale każdy ma wiele szans (nie jedną, jak w chrześcijaństwie) na dobre uczynki, które z kolei przyniosą adekwatne owoce w tym, albo w którymś z przyszłych wcieleń.


Niczego takiego nie napisałem. Człowiek ma wolną wolę. I napisałem, że często woli wybierać zło niż dobro, więc jak ma być lepszy?


O to właśnie chodzi, że nie.



Dynamitem można wysadzać skały w górnictwie, albo domy innych ludzi. Elektrycznością można oświetlić mieszkanie lub zabić sąsiada. Prawo grawitacji można wykorzystać np. przy budowie mostu, lub do zrzucania z niego ludzi. Zjawisko reinkarnacji (formalnie jest to konsekwencja Prawa Karmy) można wykorzystać do stawania się coraz lepszym, lub do popełniania kolejnych złych uczynków. Reinkarnacja daje szansę, możliwość podobnie jak wolna wola, ale jak i czy zostanie wykorzystana, zależy od człowieka.

Natomiast niektóre systemy pojęć przyjmujące reinkarnację (np. buddyzm) zakładają, że kiedyś wszyscy osiągną wyzwolenie (z kołowrotu wcieleń) i dojdą do nirvany. Ale może to być bardzo długi proces obliczony na wiele tysięcy wcieleń, więc i tak w przeważającej liczbie jesteśmy dopiero na początku drogi.