Zapominasz jednak o tym że człowiekiem-sobą nie jesteśmy jedynie w chwili narodzenia, ale właściwie to "ja" kształtuje się przez całe życie i to w świecie materii. Powrót do bycia upiększeń i powiększeń nie jest możliwy, jest wręcz szkodliwy. Cała idea sądu to efekt tego że w toku kształtowania się każdy wybiera inne drogi. Nie da się tego nagle pozbyć, wrócić do domu takim jakim się z niego wyszło.

Tak, wybieramy różne drogi, każdy z nas nieco inną .. I musimy je wybierać, bo życie to przecież ciągła podróż .. Pytanie tylko, czy idąc wybranymi drogami zbliżamy się, czy oddalamy od tego, co w nas przez Boga zaszczepione , czyli od Jego prawdy o nas. Często na przemian oddalamy się i znowu zawracamy, bo jako ludzie jesteśmy omylni. I dlatego w konsekwencji, w momencie śmierci znajduje się każdy z nas w innej "odległości" od zawartej w nas prawdy i co za tym idzie - od Królestwa Bożego. Tak to rozumiem i tak to sobie obrazowo przedstawiam.

http://www.deon.pl/religia/duchowosc-i- ... ostwa.html

Dziękuję za ten tekst, elka, - bardzo mi pomógł!

A zatem widzisz że jest różnica pomiędzy tą czystą pierwotną formą, a życiową drogą, która jest niezbędna gdy mówimy o byciu z Bogiem. Do niczego nie wracamy. Utożsamienie jakiegoś tanu idealnego, ze stanem tuż po narodzeniu jest zupełnie nie trafione. Więcej tu wyobrażeń niż korzystnej dla kogoś nauki. Nasze życie na ziemi to jest dążenie, ale powiem wręcz że nie do doskonałości, ale do Boga. Nie ważne ile zrobisz kroków. Zrobisz jeden a spotkasz Boga, bo nie liczy się tu jakość ilościowa, ale obranie kierunku.

Tak, bo ja wyrażam tylko swój sposób odczuwania i próbę rozumienia słowa Bożego .., nic więcej. Bo to On mnie naucza, a ja staram sie Go rozumieć.



Właśnie o tym pisałam, WIST.

Maybach - skrót myślowy. Żaden proboszcz, biskup, papież nie żyje w ubóstwie.

Może zacznij od siebie?

Najlepsi są ci, co tak chętnie pokazuja palcami... uważając kłamstwa medialne za prawdę.

to by trzeba było sięgnąć do źródła - tj. słowa w oryginale tekstu koine - greckiego.
A poza tym to prosta sprawa - ubóstwo duchowe - prostota w podejściu i z relacji z Panem Bogiem i ubóstwo też i materialne, jakby nie patrzeć, bo kto się przywiązuje do dóbr doczesnych na tym świecie - nie widzi potrzeb innych, a to jest podstawa budowania wspólnoty z innymi - wzajemne pomaganie sobie.