Twoja interpretacja ciasnej bramy, nie jest katolicka, bo dla ciebie casna brama to mogą być używki z romansowaniem na czele, a to przecież nie jest po katolicku, w końcu co to za ciasna brama która promuje rozpustę?

Promocja rozpusty to namawianie do rozpusty. Ircia nie namawia do rozpusty, ale pisze o kształtowaniu sumienia na forum dotyczącym Chrześcijaństwa, więc można wnioskować o tym, że nie ma na myśli rozpusty.

Robek- jeśli potrafisz tak korzystać z używek i romansowania, że nie robisz tym nikomu krzywdy to ok, inna sprawa, że na ogół na dłuższą metę to po prostu nie działa i zamiast do Wolności idziesz do klatki, którą sam sobie budujesz. Wiem coś o tym i to na poziomie do jakiego zapewne nie doszedłeś i szczerze życzę, abyś nie doszedł.
Wiesz, ja jeszcze na etapie korzystania z iv potrafiłam sobie wmawiać, że tego chcę i wcale nie muszę, ale wystarczyło, że zechciałam tego nie robić aby zauważyć, że wpakowałam się do własnoręcznie zbudowanej klatki.
Chcesz być wolny? Rób to co chcesz, nie to co musisz... Po prostu sprawdzaj regularnie czy potrafisz tego nie robić ( tylko w spokoju zostaw elementarne potrzeby fizjologiczne, choć krótka przerwa od jedzenia jest ok)

Kiedyś zauważysz, że lepiej robić to co daje szczęście takie trwałe, a nie tylko to co chwilowo maskuje egzystencjalną pustkę. Paradoksalnie uważam, że niektórzy ludzie po prostu aby coś zrozumieć muszą tego w pełni doświadczyć. Ty chociaż szukasz szczęścia, nie ważne, że zapewne się poranisz, ale przynajmniej poszukujesz swojej drogi, potrafisz działać po swojemu, na przekór, wbrew temu co sądzą inni. Do ciasnej bramy autostrada nie prowadzi, więc nawet gdy obecnie nie idziesz prosto w jej kierunku to ćwiczysz chodzenie po kniejach bez prowadzenia za rączkę...

Ircia namawia do podążania w stronę swojej miłości, a jak dla kogoś miłość to jest romansowanie? to co wtedy?



W którąś strone musze podążać? i jeśli nie lubie papierosów, a lubie romanse? to chyba jest logiczne w jakim kierunku będę podążał? no chyba że mam rezygnować z miłości i zacząć palić? i to palenie nie stanie się dla mnie klatką?



Wydaje mi się że romanse to jest potrzeba fizjologiczna, która jak każda inna potrzeba jest tworzona w głowie.
I z tego co mówisz by wynikał, że bycie wolnym polega na częstym rezygnowaniu ze swoich potrzeb, co jest dla mnie bardzo dziwne, bo co to ma mi niby dać? przestane jeść przez trzy dni, i co tym udowodnię? co to mi da?



Czym mam się poranić? skąd takie pomysły? to niby romanse mi zaszkodzą a papierosy są czymś super?

No i ty Ircai, robisz to co chcą inni? nie działasz nikomu na przekór?



Tutaj to już się całkiem pogubiłaś bo dopiero było ustalone że za swoją miłością zmierzam w kierunku ciasnej bramy, a tu nagle opowiadasz, że już nie zmierzam?

Romansowanie to nie miłość. Ircia nie namawia do podążania w stronę swojej miłości, bo mówi o tym, że należy liczyć się z innym człowiekiem. Miłość w Twoim wydaniu to zaspokajanie cielesne bez zobowiązxań. To jest rozpust, a nie miłość.
Każdy nałóg jest klatką, także seks.

Trollujesz aż się kurzy.

patrz wyżej - pierwsza odpowiedź w tym poście.
@Robek, przestaje mnie już bawić trolling w Twoim wydaniu. Życie to nie cyrk i kolejny post przedstawiający Twoją filozofię życiową jako sposób na życie rzekomo zmierzające do ciasnej bramy, będzie usunięty z odpowiednią konsekwencją.

Robek- konieczne potrzeby fizjologiczne to potrzeba dostarczania tlenu i wydychania dwutlenku węgla, picie wody i robienie siusiu, jedzenie i wydalanie resztek oraz dla zdrowia i komfortu otoczenia należy się umyć, do tego potrzeba zapewnienia sobie materialnego bezpieczeństwa, czyli schronienia przed niekorzystną pogodą i drapieżnikami.
Romansowanie to potrzeba kreowania w Twoim umyśle.

Sądzę Robek, że doskonale rozumiesz różnicę między Miłością a różnymi 'miłościami'. Masz potrzebę Miłości , ale wybierasz zakrywać ją różnymi 'miłościami'. I masz do tego prawo, ale tylko jeśli nie krzywdzi to innych, a biorąc pod uwagę wzajemną sieć połączeń nie sposób tak krzywdzić siebie aby nie ranić innych.

Robek ciasna brama to brama Miłości, szeroka zezwala na wszelkie miłości=przywiązania, uzależnienia.
Potrafiłeś zerwać z uzależnieniem od opinii innych- super, tylko po co teraz budujesz sobie klatkę samodzielnie? Daje Ci to szczęście czy tylko chwilową ucieczkę od egzystencjalnej pustki?

No to w takim razie samemu namawiam się w stronę swojej miłości.



Jakby chciał to wszystko co się robi, można nazwać nałogiem, a cytując to co pisze w wikipedji


To według ciebie, straciłem nad sobą kontrole? romansuje wbrew sobie?



A niby potrzeba jedzenia gdzie jest kreowana w brzuchu? przecież wszystkie te potrzeby są kreowane w ludzkim umyśle, jeśli w głowie dzieje się coś nie tak to pojawia się w głowie, choćby coś takiego jak anoreksja.
I potrzeba seksualna to również potrzeba fizjologiczna, nie wiem skąd pomysł żeby oddzielać to od całej reszty.



Miłość zakrywam miłością? ty czytasz to co tutaj wypisujesz? zresztą seks nie wywołuje bólu ci cierpienia, więc nie potrzeba twoja obawa, o to że tutaj można kogokolwiek skrzywdzić.



Pytasz sie czy miłość daje mi szczęście? to chyba są oczywiste sprawy, miłość zawsze daje szczęście.

No i powiedz mi co to takiego jest ta egzystencjalna pustka?

Jeśli miłość, ta przez małe m ( czyli nie z poziomu agape) zawsze daje Ci szczęście i nigdy nie doznałeś egzystencjalnej pustki to zdradź sekret jak tego dokonałeś.
Skoro nie masz egzystencjalnej pustki to znasz odpowiedź na pytania o to kim jesteś i jaki to wszystko ma sens? A może po prostu nie dorosłeś do tego aby o tym myśleć lub zadowalasz się banalnymi odpowiedziami w stylu: Jestem Robek a sensem jest seks...

A seksem bardzo łatwo kogoś skrzywdzić- wystarczy rozbieżność oczekiwań czy chęci na coś, albo robienie tego po pijaku gdy budzisz się obok kogoś z kim na trzeźwo za nic byś tego nie zrobił...
Jeśli nigdy nikogo nie skrzywdziłeś to szczerze gratuluję.
Nikogo nie skrzywdziłeś to także brak wstydu aby to opowiedzieć chociażby przyszłej żonie, bo skoro nikogo nie skrzywdziłeś to nie powinno to wywoływać wstydu

To jest jakaś inna możliwość? miłość do siebie, może powodować nieszczęścia?



Sensem jest dążenie do szczęścia, chyba to jest oczywiste?



To trzeba dobierać się w ten sposób, żeby druga strona miała takie same oczekiwania, wtedy nie ma problemu.

Miłość do siebie, czyli miłość własna jest przedkładaniem interesów własnych, na czyjeś interesy. Zwykle ze szkodą dla innych.
Miłość do siebie samego zaślepia na potrzeby innych.
Miłość do kogokolwiek, siebie lub innej osoby nie powinna być nigdy ze szkodą dla kogokolwiek. Tylko wtedy jest to zdrowy stosunek do siebie i świata.

. Symbolika ciasnej bramy to znana kościelnej teologii Porta Angusta prowadząca do królestwa niebieskiego, które gwarantował wiernym Kościół w zamian za życie zgodne z ewangelicznymi zasadami. A tych nauczano w każdej świątyni. Ciasna brama wskazywała, że zbawienie uzależnione będzie jednak od pewnych warunków. Dotyczyło to już biblijnego nawrócenia, któremu zawsze towarzyszyła skrucha, wyznanie i zarzucenie grzesznych postępków, a jeśli to było możliwe — i zadośćuczynienie (Prz 28, 13; 1 J 1.9; Łk 19, . Inaczej mówiąc, przez ciasną bramę nie można przejść, będąc „obładowanym” grzechami. Od tych ciężarów może nas uwolnić tylko Chrystus (Mt 11, 28), który powiada: „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie” (J 14, 6). To znaczy, że Jezus nie tylko może wskazać nam drogę, ale i poprowadzić nas do celu. On jest bowiem drogą i bramą. I wreszcie od nas zależy wybór przeznaczenia. Szeroka droga i przestronna brama niewymagające żadnych wyrzeczeń prowadzą na zatracenie wieczne. Salomon powiadał: „Niejedna droga zda się człowiekowi prosta, lecz w końcu prowadzi do śmierci” (Prz 14, 12). Inaczej jest z wąską drogą. To ona wiedzie do życia wiecznego. „Bo drogi Jahwe są proste: kroczą nimi sprawiedliwi, lecz potykają się na nich grzesznicy” (Oz 14, 10). Jeśli wierni wybiorą Chrystusa jako bramę, drogę, najlepszego Towarzysza ziemskiej wędrówki, będzie dla nich w przyszłości życie wieczne.
https://opoka.org.pl/biblioteka/I/IS/wa ... ee_01.html

Pytasz o znacznie wersetu biblijnego odnosząc go do inicjatyw bądź podajesz przykłady osób, u których dopatrujesz się grzechu, co jest dla mnie niezbyt czytelne w kontekście przytoczonego wersetu, gdyż zdajesz się sugerować, że Biblia daje prawo do osądu i decydowania o zbawieniu, cudzym. Jezus jest bramą, nikt nie przychodzi do Boga inaczej, jak przez Niego, nie mamy dostępu do serca drugiego człowieka, zatem trudno odnieść do kazania księdza, którego przykład jest zbyt lakoniczny, by się ustosunkować, podobnie z Lednicą czy SNE, nie wiadomo, w jakim kontekście niepokoi Cię ich działalność, czyżbyś uważał, że promują New Age bądź w inny sposób wiodą na manowce, oddalając człowieka od Boga?


Myślę, że podchodzisz do sprawy zbyt skrupulatnie i jest w tym toku rozumowania zawarta refleksja, że nakładanie na siebie ciężarów=droga do zbawienia, natomiast życie obfitujące w wiele łask=potępienie. To by w pewnym stopniu nawiązywało do Twoich skojarzeń z Lednicą czy SNE, bowiem tam głosi się filozofię Carpe Diem! , gdzie dominuje postawa dziękczynienia nad umartwianiem się (to oczywiście pewne uproszczenie, gdyż jest to dość złożony temat), tymczasem symbolikę bramy należy odnosić do Jezusa (w Nim jest klucz do zbawienia człowieka), szeroka brama koncentruje się na naszym Ja, fundament stanowią nasze własne potrzeby, aspiracje, pragnienia, umiłowanie grzechu. To droga wiodąca do zatracenia, jest szeroka i przestronna, zło bowiem kusi ładnym opakowaniem, zatem pokusa pójścia za tym co światowe (władza, prestiż, pieniądze etc.) jest atrakcyjna, wielu znieczula swe sumienie, by zaspokoić potrzeby swego ego.
Natomiast sens ciasnej bramy koncentruje się na tym, że zbawienie, usprawiedliwienie przed Bogiem, przebaczenie grzechów jest ograniczone do Jezusa, który wydał samego siebie, by przywieść nas do Boga. Nie ma wielu dróg prowadzących do pokoju z Bogiem, jest tylko jedna, która koncentruje się na ofierze złożonej na Krzyżu. Nie znaczy to jednak, że wyznawcy innych religii mają zamkniętą drogę do zbawienia, jak mówił papież Franciszek, ciasna brama jest zawsze otwarta: dlaczego te drzwi są ciasne? Jest to wąska brama nie po to, by było trudno wejść, ale ponieważ wymaga od nas pomniejszenia i powstrzymania naszej pychy i lęku, by otworzyć się z pokornym i ufnym sercem na Niego, uznając się za grzeszników, potrzebujących Jego przebaczenia. Dlatego jest wąska, by ograniczyć naszą dumę, która czyni nas nadętymi. Brama Bożego miłosierdzia jest ciasna, ale jest zawsze otwarta dla wszystkich na oścież! Bóg nikogo nie wyróżnia, ale zawsze przyjmuje wszystkich, bez różnicy. Zbawienie, które On nam daje to nieustanny strumień miłosierdzia, przełamuje bariery i otwiera zaskakujące perspektywy światła i pokoju. Ciasna brama, ale zawsze otwarta. Pamiętajcie o tym
Zatem nie chodzi tu o to, by doszukiwać się grzechu cudzego, lecz by wznieść się na taki poziom duchowości, aby wzorem celnika być świadomym swej grzesznej natury, nie robić z siebie bohatera jak to uczynił faryzeusz, lecz z pokorą uznać swoją słabość i zawierzyć się Bożemu Miłosierdziu. To podążanie za Jezusem, praca nad sobą, doskonalenie duchowe, a także krzyż, bo trzeba nieraz zaprzeć się samego siebie, by w przeciwnościach życiowych trwać w wierze. W księdze Ezechiela mamy zapewnienie, że Bóg sam szuka tych, którzy zabłądzili, odłączyli się od stada przeżywając noc ciemną, tkwiących w mroku. Dla Niego nie jest przeszkodą fakt, że owce są rozproszone po wielu krajach, lecz to do człowieka należy decyzja, by wejść z Nim w relację.

Mógłbyś rozwinąć swoją wypowiedź, co ma moja miłość do cudzych potrzeb? moja miłość do cukierków, zaślepiłam mnie i nie widzę potrzeby, kupna przez sąsiada samochodu?



Czy to co mówisz jest po Katolicku? czy w tej sytuacji jak ktoś będzie "dotyczyło to już biblijnego nawrócenia, któremu zawsze towarzyszyła skrucha, wyznanie i zarzucenie grzesznych postępków, a jeśli to było możliwe — i zadośćuczynienie"

to wtedy w Niebie będzie mógł mówić, że dzięki tym uczynkom został zbawiony?



Spowiedź nie uwalnia od tych grzechów? nie są odpuszczone?



To bycie politykiem, kardynałem, biskupem, niesie ze sobą władze prestiż i pieniądze, więc w tej sytuacji ci ludzie trafią do piekła?



Niczego nie podpisywałem, więc nie widzę powodu żeby spełniać jakieś wymagania, bo to tak jakbym miał obowiązek spłacać kredyt którego w ogóle nie brałem, gdzie w tym sprawiedliwość?

Jedyną bramą zbawienia jest Jezus Chrystus i tak trzeba czytać ta Ewangelie. Czytając inaczej zazwyczaj uderza się w takie tony moralizatorskie, gdzie jest wąska droga cnoty i jest szeroka droga grzechu. I tą wąska droge znajduje 5%, a ta szeroką wszyscy idą tylko nie ja.

Nie dano ludziom żadnego innego imienia w którym moglibyśmy być zbawieni. Jezus sam o sobie mówi " Ja jestem bramą". Trudno jest nam pomyśleć że Jezus jest bramą wąska. Wydaje nam się że jest bardzo szeroka ta brama.Jest szeroka w takim sensie że Chrystus jest otwarty na każdego. Ta Ewangelia zaczyna się od stwierdzenia że Jezus udał się do Jerozolimy i udał się tam po nic innego aby oddać życie za nas. Do Jezusa ma dostęp każdy.

Jednocześnie jeśli chwilę pomyślimy, to ona jest wąska. Jezus jest obecny z nami w taki sposób, że my niejednokrotnie musimy się zmagać żeby wchodzić przez tą bramę którą On jest, aby wchodzić do Królestwa Niebieskiego.

KKK 1548 W służbie eklezjalnej wyświęconego kapłana jest obecny w swoim Kościele sam Chrystus jako Głowa swojego Ciała, jako Pasterz swojej trzody, Arcykapłan odkupieńczej ofiary, Nauczyciel Prawdy. To właśnie wyraża Kościół, mówiąc, że kapłan na mocy sakramentu święceń działa "w osobie Chrystusa-Głowy" (in persona Christi Capitis) (Por. Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 10; 28; konst. Sacrosanctum Concilium, 33; dekret Christus Dominus, 11; dekret Presbyterorum ordinis, 2; 6):

Jest więc jeden i ten sam Kapłan, Chrystus Jezus, którego najświętszą Osobę zastępuje kapłan. Ten ostatni bowiem dzięki konsekracji kapłańskiej upodabnia się do Najwyższego Kapłana i posiada władzę działania mocą i w osobie samego Chrystusa (virtute ac persona ipsius Christi) (Pius XII, enc. Mediator Dei).
Jeżeli idziesz do spowiedzi, lecz nie dopełniasz wszystkich warunków dobrej spowiedzi np. nie wyrażasz żalu za pewne grzechy, lecz masz zamiar nadal w nich trwać(akt woli), nie zostają odpuszczone. Dlatego wspomniana brama jest ciasna, bo trzeba pragnąć zerwać z grzechem, aby móc iść za Jezusem.


Nie bardzo rozumiem skąd ten szok w związku z postawą KK wobec grzechu. Nawrócenie jest związane z zerwaniem, a przynajmniej pragnieniem zerwania z grzechem i wiąże się z pewnymi działaniami w tym kierunku, swoistym świadectwem życia, wiara w Boga zbudowana na skale i prowadząca do zbawienia nie ogranicza się pustych deklaracji.


Wycinasz zdania z kontekstu, a potem się dziwisz o co chodzi. Szeroka brama symbolizuje życie oparte na własnym JA, zatem jeżeli na pierwszym miejscu stawiasz siebie i w oparciu o swe Ja idziesz po trupach do celu, to nawet będąc biskupem kroczysz szeroką drogą ku zatraceniu. Jeżeli natomiast Boga stawiasz w centrum wszystkiego, jest Twoim punktem odniesienia, to zrezygnujesz z kariery, jeżeli będzie wiązała się z krzywdą drugiego człowieka, nie będziesz się rozpychał łokciami w pogoni za sławą i prestiżem, lecz będziesz brał odpowiedzialność nie tylko za siebie, ale i za innych, gdy przyjdzie Ci pełnić funkcje, które dają szerokie wpływy. Komu więcej dano, od tego się więcej będzie wymagać, także na Sądzie.


Zatem dlaczego @Robek struga katolika na forum, skoro nie ma zamiaru wziąć odpowiedzialności za własne wybory? Z KK zawsze można się wypisać, nikt nie zmusza do chodzenia do kościoła, do spowiedzi, obchodzenia katolickich świąt, modlitw itp. To Twoja wolność, zatem Ty decydujesz w jaki sposób z niej będziesz korzystał. O sprawiedliwości już pisałam w innym wątku, że na świat sprawiedliwy nie jest i trzeba walczyć o wartości, które są dla nas ważne, zatem jeżeli chcesz sprawiedliwości, zacznij naprawę świata od siebie. Bądź przykładem człowieka sprawiedliwego dla innych, by ich zachęcić własnym przykładem.

Tak. Skupienie się na swoich przyjemnościach zaślepia. Powoduje niedostrzeganie potrzeb innych. Z wyjątkiem tych, które służą do zaspokajania własnych potrzeb. Powoduje przedmiotowe traktowanie otoczenia. Nawet najbliższych.
Uważam, że zaspokajanie potrzeb własnych i potrzeb bliskich, a następnie pozostałych powinno być zrównoważone. Co nie znaczy, że przedkładanie potrzeb innych nad własne jest wspaniałe.