W kwestii tego szczególnego grzechu nie o jedno słowo chodzi, ale o trwały rozpad związku z Bogiem (tak jakby nawiązuję do tego, co sądy orzekają, że nastąpił "trwały rozpad pożycia małżeńskiego" i orzekają rozwód małżonków)...
Zatem takim grzechem byłaby np. trwa apostazja: ktoś wierzył, ale totalnie porzucił drogę wiary - i np. poszedł w ateizm, albo niechrześcijańskie religie...
Zauważmy, że nawet wypieranie się pod przysięgą apostoła Piotra, że nie zna Jezusa - nie ściągnęło na niego tego szczególnego grzechu! Ale, gdyby tak on się nie opamiętał (gorzko płacząc), i trwał do śmierci w takim zaprzaństwie, no to... - nie mnie tu wyrokować, ale słabo bym widział jego przyszłość wieczną...

Czyli: jedna kategoria grzechu przeciwko Duchowi Świętemu to trwała apostazja!
Ale uważam, że jest też druga kategoria: brak reakcji na wpływ Ducha Świętego. Tak myślę, bo wiem, z jaką misją przybył na świat Duch Święty:

J 16,7-11 SNPD [Przekład dosłowny]
(7) Lecz Ja mówię wam prawdę: Korzystniej jest dla was, żebym Ja odszedł. Bo jeśli nie odejdę, Opiekun do was nie przyjdzie, jeśli zaś odejdę – poślę Go do was.
(8) A On, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu, sprawiedliwości i sądzie;
(9) o grzechu, ponieważ nie wierzą we Mnie;
(10) o sprawiedliwości, gdyż odchodzę do Ojca i już Mnie nie zobaczycie;
(11) a o sądzie, gdyż władca tego świata został osądzony.

Zobaczmy: Duch Święty (zwany też Opiekunem, Pocieszycielem; greckie słowo: Parakletos ma szerokie znaczenie kogoś, kto staje przy kimś, aby być mu pomocnym. Są przekłady, które nie tłumaczą tego słowa i mają: Paraklet) jest tym, który świat, czyli ludzi na świecie (może teraz mnie, może teraz ciebie, który/która to czytasz) przekonuje m.in. o grzechu!
Jeśli ktoś uparcie (tak, jak uparcie i trwale w odniesieniu do apostazji) ignoruje to Boskie przekonywanie o potrzebie nawrócenia na wiarę w Jezusa (zobaczmy, że On grzechem fundamentalnym nazywa tu niewiarę w Niego!), no to życie płynie, grzesznik jest obojętny na misję Ducha Świętego, i... czas minął: kres życia sygnalizuje kłopoty w temacie wieczności...

Takie moje zdanie w temacie specyficznego grzechu przeciwko Duchowi Świętemu. Odrzucam tezę, że tym grzechem jest jakiś uczynek, typu ludobójstwo (zbrodniarze się nawracali), czy tymczasowe wyparcie się Boga (sytuacja Piotra) - jednak kto uporczywie nie chce mieć z Bogiem nic do czynienia, albo kiedyś miał, ale trwale to zanegował, ten jest na śliskim gruncie i może się to źle skończyć pod kątem przeszłości wiecznej (piszę: może - bo nie ja to będę sądził, więc unikam wyrokowania, ale wskazuję na ryzyko, i to bardzo realne, poważne!).

Różne są poglądy nt. tego grzechu, więc jeśli coś źle piszę, proszę zgłaszać...

Swego rodzaju pomocą odnośnie dociekania istoty grzechu przeciwko Duchowi Świętemu, może posłużyć tekst, jaki znajduje się w temacie dotyczącym treści generowanych przez sztuczną inteligencję (nie cytuję tego tu, bo nie mogę, ale link podać chyba mogę) - https://forum.wiara.pl/viewtopic.php?f=43&t=43418&p=1102548#p1102548

ChatGPT słusznie pisze o czasach Jezusa, gdy Jemu przypisywano działanie mocą Belzebuba, przywódcy złych duchów, jak wierzono; oczywiście to jest prawda, zwłaszcza widać to w relacji Marka:

Mk 3:22-30 PAU
(22) Nauczyciele Pisma natomiast, którzy przyszli z Jerozolimy, mówili, że opętał Go Belzebub i że wyrzuca demony mocą ich przywódcy.
(23) Wtedy przywołał ich do siebie i mówił do nich w przypowieściach: „Jak może szatan szatana wyrzucać?
(24) Jeśli jakieś królestwo jest wewnętrznie skłócone, to takie królestwo nie może przetrwać.
(25) I jeżeli dom jest wewnętrznie skłócony, to taki dom nie będzie mógł przetrwać.
(26) Jeśli więc szatan powstał przeciwko sobie i jest wewnętrznie skłócony, to nie może przetrwać, lecz koniec z nim.
(27) Nikt przecież nie może wejść do domu kogoś silnego i zagrabić jego rzeczy, jeśli najpierw go nie zwiąże. Dopiero wtedy okradnie jego dom.
(28) Zapewniam was: Wszystkie grzechy będą ludziom odpuszczone, a nawet bluźnierstwa, których by się dopuścili.
(29) Kto by jednak zbluźnił przeciwko Duchowi Świętemu, nigdy nie otrzyma odpuszczenia: będzie winien grzechu wiecznego”.
(30) Mówili bowiem: „Opętał Go duch nieczysty”.

Ale jak na współczesność przenieść tę relację ewangeliczną, skoro wprost nikt Jezusa nie może oskarżyć o to samo, co robili Jego przeciwnicy?
Wprost nie, bo Jezus nie wędruje widzialnie po świecie, ale jest tu przestroga, ja to tak odbieram, aby nie być prędkim i dogmatycznym w tym, że się komuś przypisuje działanie mocą złego ducha, mocą szatana, mocą demona/demonów!
Osobiście unikam takiego oceniania, gdy czytam, czy oglądam (raczej tylko na nagraniach), jak ktoś działa w sposób nadnaturalny - wolę powiedzieć/pomyśleć: nie wiem, kto za tym stoi, niż kategorycznie, jak wrogowie Jezusa, oświadczać to samo, co oni...
[oczywiście są tak oczywiste przypadki, że trudno się pomylić, ale osobiście jestem wstrzemięźliwy nawet wtedy - bo czy muszę, czy to moja rola, aby o kimś wyrokować, co on robi?! Niech go Pan Bóg rozlicza, bo jedynie On zna to, czego nikt z ludzi znać nie może].

Zaprzeczasz Biblii i chyba pojęcia nie masz, kim jest Duch Święty.

Adam01 - ok, masz takie o mnie zdanie, ale jeśli mi nie wyjaśnisz, gdzie błądzę, to dalej będę w błędzie, a chyba raczej byś chciał, aby ludzie byli w prawdzie, więc przekonaj mnie o niej, według Twego rozumienia tematu (ale przy tym uwzględnij to, co napisałem, i co od ChatGPT pozyskałem, wskazując miejsca błędne).
Dziękuję.

Zauważałem, że zaprzeczasz Biblii. Nie dorabiaj tutaj mojego zdania o Tobie, bo go nie mam i nie było.
Jezus powiedział, że jeśli ktoś powie słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie mu odpuszczone, lecz jeśli powie przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie mu odpuszczone ani w tym wieku, ani w przyszłym.
Po co więc piszesz, że nie chodzi tu o słowo.
Sam tutaj błądzę, więc niczego wyjaśnić nie mogę.

To jakie to SŁOWO by mogło być?! Masz jakiś pomysł?...
Myślę, że termin "słowo" może mieć szersze znaczenie, niż jeden wyraz z kilku liter złożony; np. mówimy: Słowo Boże - i jakie ma to "słowo" znaczenie?!... Prawda, że szerokie?!...

Wobec nieznajomości takiego pojedynczego "słowa", które by było grzechem przeciwko Duchowi Świętemu, poszedłem w stronę szerokiego widzenia tematu i podałem na to biblijne uzasadnienie (można by jeszcze np. Listem do Hebrajczyków - rozdz. 6 i 10 się podeprzeć), więc jeśli zawiniłem, to wina moja mniejsza; jednak przyjmuję napomnienie i będę uważał, aby nie być na bakier z tematem...

Dzielę się bardzo chętnie. Nie będę powtarzał tego co już inni napisali. Wystarczy to, co To co napisali koledzy Jerzy_67 i Soul.
Pochodzę z Kościoła rzymskokatolickiego.

Adam, czy Twoje pytania wynikają z obawy, że możesz niechcący coś takiego zrobić albo już zrobiłeś i nawet o tym nie wesz?

Jeśli tak, to jak to się wiąże się z faktem, że Bóg jest sprawiedliwy, a także pragnie zbawienia wszystkich ludzi (1 Tm 2,4)?

Koledzy nie są Księdzem Kościoła rzymskokatolickiego dlatego proszę o powtórzenie tylko tego, z czym Ksiądz się zgadza.
Jeśli napisał Ksiądz prawdę i katalog grzechów przeciwko Duchowi Świętemu jest w katechizmie to proszę o wskazanie w jakim i gdzie. W jakim dziale go szukać lub na stronie.
Proszę także o informacje, jak to możliwe, że słowo powiedziane przeciwko Duchowi Świętemu jest niewybaczalne.
Jeśli Ksiądz nie wie, to także proszę to napisać oraz czy będzie szansa, że Ksiądz może się gdzieś dowiedzieć, czy mam szukać gdzieś indziej.

Nie pytam jakie to słowo tylko o jego działanie.

W świetle sów Jezusa (Mt 12:30-32) każdy ma chyba takie obawy.
Zależy też chyba co wiesz o Duchu Świętym i jego właściwościach.

Większość wierzących nie ma takich obaw, ponieważ rzadko na forach widziałem takie wypowiedzi, a kiedyś było tu mnóstwo użytkowników. Ja sam nigdy nie miałem. Wierząc w miłość i sprawiedliwość Bożą nie widzę powodu do żadnych obaw o nic, gdy nie ma się złej woli.

W Biblii jest przypis z wyjaśnieniem:

Bóstwo Jezusa, ukryte pod postacią Syna Człowieczego, nie było wówczas jeszcze oczywiste, lecz w Jego cudach przejawiała się wyraźnie działalność Ducha Świętego. Przypisywać je szatanowi, to grzeszyć złą wolą i zamykać sobie drogę do nawrócenia. Odpuszczenie w "przyszłym wieku" - pojęcie rabinistyczne.

https://wbiblii.pl/szukaj/Mt+12%2C22-32

Gdzie indziej znalazłem też taki komentarz:

Należy jeszcze przywołać inne miejsca w Nowym Testamencie, gdzie jest mowa o Duchu Świętym. Takich fragmentów jest bardzo wiele, ale dla nas będą pomocne dwie wypowiedzi. Pierwsza z nich to słowa Jezusa: On – Duch Prawdy – poprowadzi was ku pełnej prawdzie (J 16, 13), wynika z niej, że Duch Święty ma być nie tylko kontynuatorem dzieła Jezusa, ale też umożliwi pełniejsze poznanie osoby Zbawiciela. Jezus głosił światu prawdę, i sam siebie nazwał Prawdą (J 14, 6). Bez pomocy Ducha Świętego nie można więc poznać prawdy i żyć w prawdzie, co jest równoznaczne z życiem w zakłamaniu, w grzechu, bez szansy wyzwolenia z tej ciemności. Drugi fragment to wypowiedź Świętego Pawła: Nikt bez Ducha Świętego nie może mówić: „Jezus jest Panem” (1 Kor 12, 3). Wyraża ona podobną treść co powyższe słowa Jezusa. Bez Ducha Świętego nie można żyć według nauki Ewangelii, Jezus nie może być Panem życia, co w przypadku konkretnego człowieka czyni daremnym zbawcze dzieło Jezusa.

Szukam odpowiedzi już sporo czasu. Na cały internet tylko jeden Ksiądz Bramin wiedział o tradycji teologicznej Piotra Lombarda. Więc co ma tu jakaś większość do rzeczy?
Większość jest mniej lub bardziej ciemna ode mnie.
Nie wiem czy Duch Prawdy lub inny Duch jest Duchem Świętym.
Większość zapisów odnosi się do czynności przeciwko Duchowi Świętemu i tu nie mam więcej pytań.
Nawet jak tych grzechów Piotra Lombarda nie ma już w KKK.
Zresztą i tak miały one lata swojej świetności wieki temu. Dziś katalog powinien być zaktualizowany.
(Mt 12:30-32) odnosi się do słowa, nie do słów ani czynów.
Chyba, że chcesz stwierdzić, że św. Mateusz w swojej ewangelii napisał bzdury i Ty interpretujesz to lepiej, co on napisał jednoznacznie.

Do jednoznaczności, jak widać, ciężko aby było jeszcze dalej.

Żadna interpretacja nie może zaprzeczyć Bożej miłości i sprawiedliwości. Natomiast poczucie lęku związanego z wiarą często jest wyrazem ogólnie w życiu odczuwanego lęku, który zwykle ma jakieś przyczyny. I jeśli człowiek nie zajmie się tymi przyczynami, to lęk ten będzie uwidaczniać się na różne sposoby.

Ta obawa to nie jakiś strach, tylko dbałość oto, żeby starać się żyć jak najlepiej.
Skończyłem szkoły, potrafię czytać więc chyba już czas, żeby zapoznać się lepiej ze Słowem Bożym,
a nie tylko z rozpędu lecieć już przez całe życie do grobu.
Coś tam na szybko wygooglałeś o Duchu Świętym lub innym ale to nie jest zapoznanie się z nim oraz swoim obowiązkiem wobec niego.
Duch Święty jest bardzo ważną postacią. Wydaje się, że ważniejszą nawet od Chrystusa.
Polecam zapoznać się z nim bliżej i z jego właściwościami.
Wtedy moje pytanie wyda się może całkiem normalne.

KKK1864.