Login 2 , Jezus nie jest żadną skałą tylko jest Bogiem, a to coś więcej niż tylko skała. Jezus powiedział do Szymona , Jesteś skałą , czyli Piotrem i Ja na tej skale zbuduje mój Kościół . No i co ci się w tym nie zgadza? Że Piotr nie może być skałą, bo Bóg też jest skałą? Co ty , chcesz Jezusa pouczać?

Zobaczmy do wizji kościoła jaka jest w Objawienia 21: 9-14

,, ... 9 I przyszedł jeden z siedmiu aniołów, którzy mieli siedem czasz napełnionych siedmioma plagami ostatnimi, i odezwał się do mnie, mówiąc: „Chodź tutaj, a pokażę ci oblubienicę, małżonkę Baranka”. 10 Przeniósł mnie więc w mocy ducha na wielką i wyniosłą górę i pokazał mi święte miasto Jerozolimę, zstępującą z nieba od Boga 11 i mającą chwałę Bożą. Blask jej był podobny do najdrogocenniejszego kamienia, jakby krystalicznie lśniącego kamienia jaspisu. 12 Miała mur wielki i wyniosły i miała dwanaście bram, a przy bramach dwunastu aniołów, i były wypisane imiona, które są imionami dwunastu plemion synów Izraela. 13 Od wschodu były trzy bramy i od północy trzy bramy, i od południa trzy bramy, i od zachodu trzy bramy. 14 Mur miasta miał też dwanaście kamieni fundamentowych, a na nich dwanaście imion dwunastu apostołów Baranka ... ,,

Co tu widzimy :

1. fundamentem Jerozolimy są 12 apostołów Jezusa
2. apostoł Piotr nie ma tu żadnej uprzywilejowanej pozycji
3. imienia apostoła Pawła nie ma w tym fundamencie
4. apostoł Piotr nie jest skała , tylko kamieniem fundamentowym jak pozostali apostołowie

Zgadza się ?

Faworyzujesz fragment z Apokalipsy kosztem fragmentu Mateusza. Wizję z Apokalipsy uznajesz za ważniejszą niż ustanowienie Piotra skałą u Mateusza. To arbitralne.

" logika" , przytocz fragment, kiedy Jezus nadaje Szymonowi nowe Imię - Piotr. Wyjaśnij dlaczego Jezus wybiera Szymona z pośród wszystkich Apostołów, wyjaśnij dlaczego Jezus chce zbudować swój Kościół opierając Go o zwykłego człowieka , który odtąd nosi nowe imię. Wyjaśnij dlaczego Jezus nie wyciął bloku skalnego i nie uczynił go fundamentem, tylko posłużył się człowiekiem. I kto tego człowieka tak naprawdę wyznaczył , kto dał znak?

Jeśli ktoś podważa to co zapisano w księdze Objawienia , to zachęcam do zapoznania się z końcowymi słowami Boga .
Cytat z biblii Tysiąclecia 2 wydanie . Objawienia 22:18,19

,, ... Ja świadczę każdemu, kto słucha słów proroctwa tej księgi: jeśliby ktoś do nich cokolwiek dołożył, Bóg mu dołoży plag zapisanych w tej księdze.
A jeśliby ktoś odjął co ze słów księgi tego proroctwa, to Bóg odejmie jego dział w drzewie życia i w Mieście Świętym — które są opisane w tej księdze... ,,

Księga Objawienia wyjaśnia te kwestie .
Apostoł Piotr nie jest skała tylko Jezus . Zgadza się ?

No nie do końca. W ogóle ciężko jest przetłumaczyć ten fragment, bo używa on gry słownej. Żeby uporządkować kwestie:

1. W języku aramejskim Piotr jest zwany „Kefas”, gdzie „Kefa” to „skała”. Nie ma zgody, czy samo słowo „kefas” oznacza „fragment skały”, czy po prostu jest to imię utworzone od słowa „skała” (tak jak słowo „Wawrzyniec” nie znaczy niczego innego niż „wawrzyn”, jest po prostu imieniem urobionym od tej rośliny).
2. W języku greckim, gdzie spisano wyżej wymienione słowa mamy coś takiego

I tych słów nie da się przetłumaczyć, bo dosłownie to brzmi: Ty jesteś Kamień, i na tej skale zbuduję mój kościół. Wyobraźmy sobie jednak, że w języku polskim słowo „skał” znaczy „kamień”, czyli podobnie jak w greckim oba słowa mają ten sam rdzeń, ale inną końcówkę. Wychodziłoby:
„Ty jesteś Skał i na tej skale zbuduję mój kościół”.
Jak to zinterpretujemy, to już zależy. Nie jest jednak tak, że interpretacja rzymskokatolicka jest zupełnie nieuzasadniona i należy ją traktować jak „dodanie czegoś”.

Ale przecież w Apokalipsie nie ma ani metafory skała-Chrystus, ani metafory skała-Piotr. Zatem nie rozumiem, co mają te słowa do rzeczy.

A skąd wniosek, że w obu metaforach owa „skała” musi się odnosić do tego samego? Przecież to jest tylko metafora. To tak, jakby nagle zacząć dowodzić, że przypowieść o dobrym pasterzu jest o Batszebie, bo przecież w innej biblijnej przypowieści owieczka=Batszeba.

Miałem bardzo dobry wpis z forum.protestanci w tym temacie ale niestety nie mogę się zalogować na to forum. A temat ten byl poruszany w ukrytym dla gości dziale

Po pierwsze i najważniejsze, chociaż wiemy, że Jezus mógł i pewnie używał głównie języka aramejskiego w swoich czasach i regionie, to nie istnieje żadna zachowana kopia NT w tym języku, za to mamy ok. 25 000 kopii w języku greckim. Opieranie się o język aramejski jest pustym argumentem i swego rodzaju sztuczką/sztucznym argumentem na poparcie swojej interpretacji, czysta spekulacja, bo nie wiemy jakiego rodzaju słowo aramejskie by było wstawione w omawianym miejscu w NT. Natomiast wiemy na pewno, że apostołowie kiedy pisali w innym języku niż ojczystym - hebrajskim, dokonywali tzw. hebraizacji, czyli starali się zawsze znaleźć najlepszy odpowiednik hebrajskiego w innym tłumaczeniu. Nie wiadomo jaki by użyli w miejscu "skała/kamień" gdybyśmy mieli jakąś kopię w aramejskim.


Zgadza się tak jest, jedna z zasad interpretacji tekstu Biblii jest właśnie "dosłownie", chyba, że są wyraźne przesłanki ku temu by tego nie robić, szczególne wyraźne w alegoriach, pieśniach, itd. Nie tylko apostołowie ale i Ojcowie Kościoła propagowali "wpierw dosłowność".
Do tego można odwołać się do metod samych apostołów by sobie pomóc w interpretacji, a używali oni narzędzia takie jak hermeneutyka i zachęcali innych do tego https://www.gotquestions.org/Polski/bib ... utyka.html w odniesieniu do Starego Testamentu jak i NT.


Uzasadnienie to ma wiele źródeł, a jedno z głównych jest "Tradycja", która mimo, że oficjalnie jest równoważna pod względem objawienia Bożego ze Słowem Bożym w konstytucji Dei Verbum, to w praktyce narzuca i interpretuje "pod siebie" wiele prawd biblijnych, jak tych których nie można wyczytać w tym Słowie.

A w kwestii interpretacji w tej Tradycji Piotra jako Opoki, to już wypowiedział się Rzymskokatolicki arcybiskup Richard Kenrick, który brał udział w głosowaniu za dogmatem niemylności papieża, opisał w swojej książce: "De Pontificia Infallibilitate Qualis in Concilio Vaticano Definienda Proponitur Dissertatio Theologia" - "O nieomylności papieskiej: co proponuje się zdefiniować na Soborze Watykańskim II?" [ https://www.thriftbooks.com/w/de-pontif ... n=62929615 ].
Fragmenty z niej można znaleźć w pdf-ie http://cdn.theologicalstudies.net/45/45.4/45.4.5.pdf i co postulował wraz ze swoją grupą zwolenników, czyli innych biskupów w rozdziale "NIEOMYLNOŚĆ W EKLEZJOLOGII PIOTRA RICHARD KENRICK":
- "Następnie zwrócił uwagę na fakt, że daleko do jednomyślnej zgody wśród Ojców Kościoła o znaczeniu „skały”, na której Chrystus ale Swój Kościół.
....
Stwierdził ... że nie można wyprowadzić żadnego argumentu lub jednego z najmniejszych prawdopodobieństw ze słów: „Na tej skale zbuduję Kościół mój” na poparcie prymatu. Chyba że jest pewne, że przez skałę należy rozumieć apostoła Piotra w jego własnej osobie, a nie jako główny Apostoł przemawiający za nich wszystkich, jednak słowo to nie dostarcza żadnego argumentu, nie mówię tylko na dowód o nieomylności papieskiej, ale nawet na poparcie prymatu Biskupa"
Kilka kluczowych kwestii:
"Kenrick bardzo mocno polegał na interpretacjach Ojców Kościół za właściwe rozumienie Pisma Świętego. „Idąc za przykładem Ireneusza, Tertuliana, Augustyna i Wincentego z Lerynu, wierzę, że dowodów wiary katolickiej należy szukać raczej w tradycji, niż w interpretacji Pisma Świętego”. Nie mógł znaleźć żadnej tradycji o „nieomylności papieskiej” we wczesnych stadiach Kościoła. Następnie podsumował ten aspekt swojego sprzeciwu wobec definicji. Mamy w Piśmie Świętym doskonale jasne świadectwa pełnomocnictwa dane wszystkim Apostołom i obiecanej wszystkim Boskiej Pomocy. Te fragmenty są jasne i nie dopuszczają zmiany znaczenia. Nie mamy nawet jednego pojedynczyego fragment Pisma, którego znaczenie jest bezsporne, w którym cokolwiek tego rodzaju obiecano Piotrowi oddzielnie od reszty."

Poza tym Tradycja Kościoła Katolickiego była zbadana również przez innego wybitnego teologa, tym razem księdza kościoła prawosławnego, profesora nadzwyczajnego Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie, rektora Prawosławnego Seminarium Duchownego w Warszawie - ks. Jerzego Tofiluka w jego pracy https://psd.edu.pl/wp-content/uploads/2 ... awnego.pdf , na str 6 czytamy:
"Jest godnym uwagi, że spośród Ojców i nauczycieli Kościoła objaśniających słowa Pana: "Na tym kamieniu zbuduję Kościół Mój..." 44 mówi, że słowo kamień odnosi się nie do osoby apostoła Piotra, a do jego wyznania i twardej wiary; 16 naucza, że pod słowem kamień Zbawiciel rozumiał Samego Siebie; 8 ojców mówi, że za fundament Kościoła służą wszyscy Apostołowie [...] Tylko 17 starożytnych nauczycieli - interpretatorów słowa Pana odnoszą do Piotra, ale oni wcale nie nadają im takiego znaczenia, jaki chcą widzieć katolicy; u żadnego z ojców nie ma nawet wzmianki o tym, że apostoł Piotr jest wyłącznym następcą Chrystusa na ziemi, czy też jak mówią niektórzy łacinnicy "księciem Apostołów"

Więc według Tradycji tylko 17 Ojców Kościoła na 85 uważało, że Piotr oznacza skałę/opokę. Dlaczego więc Rzymskokatolicka Tradycja wolała pójść za głosem dużej mniejszości? Skoro to od nich wszystkich czerpie tą tradycję.....

A z kolei jak to zinterpretujemy, to jest na to jedno chrześcijańskie wyjaśnienie plus wiele dodatkowych faktów i przesłanek. Kilka z nich:
- Greckie słowo tam umieszczone to kamień nie skała, z 25 000 kopii wychodzi jednak, że chodzi o kamień.
- Biblia zarówno NT i ST to Biblia żydów, wszyscy apostołowie to żydzi. A kiedy nauczali powoływali się na już znane ówcześnie Pisma, czyli tylko ST. Kiedy nauczali, w całym NT setki razy znajdziemy frazę "Pismo mówi to...", "Pismo mówi tamto....". A Pismo to, czyli Stary Testament, jak i nawet w tradycji żydowskiej słowo skała tylko i wyłącznie używano na określanie Boga JHWH. Więc nie ma możliwości, by nagle podczas tłumaczenia w aramejskim lub greckim nazwali jakiegoś człowieka określeniem które "od zawsze" w tradycji stosuje się tylko do określania Boga - przykłady podawałem.
- Hermeneutyka (tradycja apostolska) wskazuje, że nie chodzi o Piotra-skałę.

I wiele innych argumentów, polecam przeczytać je w tym wątku od strony viewtopic.php?f=1&t=42278&start=60 kilka moich postów i wyjaśnień, które rozszerzają powyższe podsumowanie.


Wniosek ten jest opisany w kilku moich postach na stronie 6 wątku viewtopic.php?f=1&t=42278&start=60

Oczywiście ten argument o wierze jest podnoszony przez wszelakich schizmatyków zeby nie uznawać prawdy o zwierzchności papieża. Problem w tym że to zwierzchnictwo na tym fragmencie. Po drugie, z łaski swojej nie powołuj się na Ojców Kościoła bo już było ci dowodzone że nie popierają protestanckich bredni w tej materii



Obrzydliwa retoryka kogoś kto uważa za świętego łgarza i kłamce jak Focjusz

No i?
- św. Paweł naucza nie odwołując się do Biblii jak np do Gminy w Koryncie
- Jezus naucza nie odwołując sie do Biblii jak w słowach o Katedrze Mojżesza

Oczywiście protestancie ignorują to bo im nie pasuje

A jak miał Jezus (lub apostołowie) przekonywać Żydów lub jakiej Ty byś metody użył aby ich przekonać o prawdzie którą głosisz, niż odwołać się do ich autorytetu, czyli ich świętych Pism? I to robił.... mam zacytować?


Nauczał różnie, a przede wszystkim odwołując się do Biblii, czyli Starego Testamentu, bo nie było Nowego jeszcze.....
Na przykład ucząc o usprawiedliwieniu przez wiarę nawiązywał do ST:
"3 Bo cóż mówi Pismo? Uwierzył Abraham Bogu i zostało mu to poczytane za sprawiedliwość1. 4 Otóż temu, który pracuje, poczytuje się zapłatę nie tytułem łaski, lecz należności."... (Rz4)

Czy jak nauczał o darach Chrystusowych uzywając ST i przy okazji go im inetrpetując:
"8 Dlatego mówi Pismo: Wstąpiwszy do góry wziął do niewoli jeńców, rozdał ludziom dary1.
9 Słowo zaś "wstąpił" cóż oznacza, jeśli nie to, że również zstąpił do niższych części ziemi?" (Ef4)


O Katedrze Mojżesza akurat powiedział w formie sarkazmu, że ignorują Pismo, a zbudowali swoją tradycję, naginając tą tradycją Pismo Boże i robiąc z siebie właścicielami jedynej prawidłowej interpretacji......

"26 Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały?» 27 I zaczynając od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego." (Łk24)
Wow... nawet wyłożył im cały Stary Testament.....aby w końcu Go rozpoznali, bo nie mogli nawet stojąc obok Niego i rozmawiając z Nim..... to dopiero nawiązanie...

Ale Tylko Pisma otwierały najlepiej Żydom oczy na wiarę:
"31 Wtedy oczy im się otworzyły i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu. 32 I mówili nawzajem do siebie: «Czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał?»" (Łk24)
Mam Ci jeszcze jakieś zacytować?


Jak przeczytasz całą Biblię i się dobrze z nią zapoznasz, to możesz się zaskoczyć ile rzeczy możesz w niej odkryć, a co zauważyli protestanci..... jak powyższe cytaty o których jak widać nie słyszałeś jeszcze.....

To teraz jeszcze wytłumacz mi co to ma wspólnego wspólnego tym co napisałem?

Ta wskazana przez Przemka interpretacja, że "skała" oznacza wiarę w Chrystusa, jaką zaprezentował Piotr, a nie samego Piotra, wydaje się całkiem sensowna.

Może ten werset wyjaśni .
Cytat z biblii Tysiąclecia 2 wydanie . Efezjan 5:23

,, ... bo mąż jest głową żony, jak i Chrystus — Głową Kościoła: On — Zbawca Ciała... ,,

Jezus jest ,, Głową Kościoła ,, a więc skałą na której ten kościół stoi .
Apostoł Piotr nie ma żadnej wyższej pozycji niż inni apostołowie . Zgadza się ?

CHRZEŚCIJAŃSKI OŚRODEK APOLOGETYCZNY
/ Destrukcyjne sekty / Świadkowie Jehowy / Artykuł
W Obronie Wiary
18. PRYMAT ŚWIĘTEGO PIOTRA



18.1. Uczą, że Piotr nie był pierwszym wśród Apostołów i nie należy mu się prymat. ("Prowadzenie rozmów..." s.327). W wyd. w 1921r. w Polsce ulotce pisali: "Kto da dowody, że św. Piotr (...) był 'Papieżem' i wymagał od innych Apostołów posłuszeństwa, otrzyma 10.000 Mkp. [marek polskich] nagrody", a w wyd. w USA "100 dolarów" ("Bitwa na niebie..." s.5; "Nagroda za obronę..."). Piszą też: "Ani Pismo Święte, ani historia nie dostarcza najmniejszego dowodu, że Piotr był stawiany wyżej niż jego współtowarzysze" ("Człowiek poszukuje Boga" s.268).

Odpowiedź. ŚJ atakując pierwszeństwo Piotra atakują własny miniony system zarządzania, który niedawno zmienili. Zapytajmy: "który werset Biblii gwarantował prezesowi Strażnicy kierownictwo nad ich całym ruchem?". Czy prymat prezesa Strażnicy w latach 1884-2000 nie był samozwańczym powieleniem 2000-letniego prymatu biskupa Rzymu? Nie wnikając w cel ataków na prymat Piotra przedstawiam to, co NT mówi o jego pierwszeństwie.

Prymat Piotra uwidoczniony jest szczególnie po wniebowstąpieniu Chrystusa. Wcześniej był przez Niego zapowiedziany ale z racji obecności Jezusa z Apostołami nie był w pełni przez Piotra sprawowany. Chrystus nie zaprzeczył, że któryś z Apostołów będzie przewodniczył reszcie. Potwierdził to nawet, ale i odpowiednio uwarunkował: "największy między wami niech będzie jak najmłodszy, a przełożony jak sługa" Łk 22:26.

1) Tylko on otrzymuje klucze do Królestwa Niebieskiego od Chrystusa i jako pierwszy władzę związywania i rozwiązywania (Mt 16:19). Użyte w tym wersecie słowo "cokolwiek" ukazuje powagę misji Piotra. Por. "cokolwiek" dot. Jezusa (J 2:5).

2) Jego jako pierwszego wymieniają wszystkie spisy apostolskie (Mt 10:2, Mk 3:16, Łk 6:14, Dz 1:13, J 21:2).

3) Jego NT nazywa "pierwszym" wśród Apostołów (Mt 10:2). Nie pisze o innych Apostołach "drugi Andrzej", "trzeci Jakub" itd. (por. Mt 22:25n., Ap 4:7, 16:2-17), lecz tylko "pierwszy Piotr" Mt 10:2. Widać, że Mateusz przekazał nam fakt przodownictwa Piotra pośród pozostałych Apostołów w czasie gdy pisał Ewangelię.

4) Do niego zwraca się Chrystus mówiąc o Kościele nazywając go Jego opoką (Mt 16:18). Patrz pkt 18.2. i 18.3.

5) Jego NT wyróżnia spośród uczniów i Apostołów:

Dz 2:14 "Piotr razem z Jedenastoma".

Dz 2:37 "Zapytali Piotra i pozostałych Apostołów".

Mk 16:7 "Powiedzcie Jego uczniom i Piotrowi".

Dz 5:29 "Odpowiedział Piotr i Apostołowie".

1Kor 9:5 "Apostołowie oraz bracia Pańscy i Kefas".

Mk 1:36 "Pospieszył za Nim Szymon z towarzyszami".

Łk 9:32 "Piotr i towarzysze".

Dz 1:15 "Piotr w obecności (...) 120 osób".

Dz 15:6n. "Apostołowie i starsi (...) przemówił do nich Piotr".

6) Jego pierwszego powiadomiono o Zmartwychwstaniu Pana (J 20:2).

7) Jemu, pierwszemu z Apostołów, ukazuje się Jezus Zmartwychwstały (1Kor 15:5, Łk 24:34).

On przemawia w Zielone Świątki w imieniu Kościoła (Dz 2:14, 3:12), decyduje o wyborze dwunastego Apostoła (Dz 1:15), kieruje pierwszą gminą chrześcijańską (Dz 5:3) i broni jej przed Sanhedrynem (Dz 4:8).

9) On pierwszy po zesłaniu Ducha Św. uzdrawia (Dz 3:6) - nawet jego cień - i wskrzesza (Dz 9:40, 5:15). Dzieje Apostolskie ukazują Piotra, (jak Ewangelie Chrystusa), który działa jak Jezus, od Niego czerpiąc moc (Dz 3:1-11 por. J 9:1-7; Dz 5:15 por. Mt 14:36; Dz 5:16 por. Mk 1:34, 6:55; Dz 9:40 por. Mk 5:41). Nawet Strażnica Nr 9, 1970 s.23 podaje: "Wydaje się ponadto, iż Piotr miał większą moc uzdrawiania niż inni, gdyż czytamy, że nawet jego cień przyczyniał się do uleczenia".

10) Jego dom jest pierwszym z domów apostolskich nawiedzonych przez Jezusa (Mk 1:29).

11) Z jego łodzi naucza Chrystus (Łk 5:2n.).

12) On dostaje widzenie dot. nawracania pogan (Dz 10:3, 35, 15:7 - "Bóg już dawno wybrał mnie spośród was, aby z moich ust poganie usłyszeli słowa Ewangelii i uwierzyli". Paweł nie protestuje) oraz decyduje o ochrzczeniu pierwszego poganina (Dz 10:47n.).

13) Do niego kieruje swe kroki Paweł po nawróceniu (Ga 1:18).

14) Od niego, Jakuba i Jana Paweł otrzymuje misję głoszenia wśród pogan (Ga 2:9n.).

15) Piotr kieruje Soborem Jerozolimskim (Dz 15:7), choć Jakub jest biskupem tego miasta (Dz 21:17n.).

16) Na jego autorytet powołuje się Jakub w swej mowie (Dz 15:13n.).

17) Jego najczęściej poucza i sprawdza Chrystus, przygotowując do pasterzowania (Mt 14:29, 26:34n., Łk 5:4n.).

18) Jemu nakazuje utwierdzanie braci w wierze i za niego szczególnie się modli (Łk 22:32).

19) Jemu nakazuje ponawianie "połowu" ludzi (Łk 5:4n., 10).

20) On w imieniu Apostołów zwraca się do Chrystusa, gdy mają wątpliwości (Mt 15:15, 19:27, 18:21, 16:15n., Łk 12:41, J 6:68).

21) On najczęściej odpowiada na pytania Chrystusa (kierowane do wszystkich) Mt 16:15n., Łk 8:45. Gdy Jezus stawia pytania dot. ogółu ludzi odpowiadają Apostołowie ("A oni odpowiedzieli" Mt 16:14) ale w imieniu Apostołów odpowiada Piotr ("Odpowiedział Szymon Piotr" Mt 16:16).

22) Do niego, a nie innych Apostołów przychodzą poborcy po podatek za Pana (Mt 17:24). Jezus płaci go za siebie i za Piotra (Mt 17:27).

23) On zawsze wymieniany jest z imienia, choć inni uczniowie występują anonimowo np. J 18:15, 20:2, 21:2, 13:5n., Mk 16:7, 1:36 por. pkt 5 powyżej.

24) Nazwanie Andrzeja "bratem Szymona Piotra" w J 1:40, choć Piotr wcześniej w tej Ewangelii nie występuje, wskazuje na wielki autorytet tego drugiego. Zawsze Andrzej zwany jest bratem Piotra, a nie odwrotnie (Mt 4:18, J 6:8).

25) Piotr z Jakubem i Janem byli uprzywilejowani u Pana, ale Piotr występuje w ich imieniu (Mt 17:1, Mk 5:37, 14:37, 9:2, 5, 13:3, 14:33, Łk 8:51, 9:28).

26) Jemu Jezus Najwyższy Pasterz przekazuje pasterzowanie (J 21:15nn.).

27) On czuje się upoważniony upominać innych starszych (1P 5:1 ks.Kow., NP).

28) Jemu, a nie innym, zwraca uwagę Paweł (inni łącznie z Barnabą brali w tym udział), gdy postąpiono "nieszczerze" (Ga 2:13). On tym samym wsłuchuje się w głos Kościoła (Ga 2:11-14). Piotra upomniano, bo miał on wpływ na innych, przez co widać też jego prymat. O postępku Piotra Tertulian (ur.155) pisał: "był to błąd postępowania a nie przepowiadania" ("Preskrypcja przeciw heretykom" 23).

29) Tylko jemu spośród Apostołów złożono pokłon (choć tego nie pragnął) Dz 10:25n.

30) On występując obok innych Apostołów wymieniany jest jako pierwszy. Wyjątek pozorny od tej reguły to Ga 2:9: "Jakub, Kefas i Jan uważani za filary". Jednak Kodeks D (Bezy), ma w tym przypadku kolejność "Piotr, Jakub i Jan" (por. protestancki przekład SN). Jakub był biskupem Jerozolimy (Dz 21:17n., por. Ga 2:1), więc dlatego wymieniając te miasto wspomniano o nim na pierwszym miejscu. Kiedy indziej Piotr wymieniany jest zawsze jako pierwszy (patrz pkt 25). Por. Dz 3:1-4, 11, 4:13, 19, 8:14, Łk 22:8. To, że wszyscy trzej Apostołowie są "filarami" nie musi oznaczać ich równości. Wszystkich zwycięzców Chrystus uczyni "filarami w świątyni Boga" (Ap 3:12), co nie oznacza ich równych zasług w pracy Pańskiej. Nawet Strażnica Nr 9, 1970 s.22 przyznała: "kiedy imię Piotra pojawia się obok imion tych pozostałych apostołów, zawsze nieodmiennie występuje na pierwszym miejscu - bez względu na to, czy wymienieni są wszyscy dwunastu (reszta nie zawsze w tej samej kolejności), czy tylko czterech, trzech, czy choćby dwóch apostołów".

31) Od niego oczekuje Chrystus miłości większej niż od innych Apostołów (J 21:15).

32) Nawet tzw. krótkie zakończenie Ew. Marka zamieszczone w NT ŚJ ukazuje prymat Piotra: "tym, którzy byli wokół Piotra".

33) Od niego szczególnie Chrystus domaga się czuwania (Mk 14:37).

34) Liczba 12 Apostołów nawiązuje do 12 plemion Izraela, wśród których jedno (Lewiego) było najbardziej uprzywilejowane, bo otrzymywało od wszystkich dziesięcinę (Lb 18:21, 35:2, Joz 21:1nn.). Tak samo uprzywilejowaniem darzy się Piotra, jednego z Dwunastu. Tertulian (ur.155) nazwie następcę Piotra "biskupem biskupów" (De pudicitia 1), a Orygenes nazwał Piotra "księciem Apostołów" ("Homilie o Ewangelii św. Łukasza" 17:6).

35) Tylko o Piotrze imiennie powiedział Jezus, że jest błogosławionym i tylko jemu rzekł, że to co wie on o nim objawił mu Bóg (Mt 16:17).

36) On przemawia w imieniu i w obecności innych Apostołów (Dz 2:14, 5:2-3).

ŚJ nie mówią prawdy o Piotrze, odbierając mu jego właściwe miejsce w Kościele. Niesłusznie też przeciwstawiają mu Pawła, który sam określał siebie jako najmniejszego wśród Apostołów (1Kor 15:8n.).



18.2. Zmieniają sens zdania dot. Piotra, "Ty jesteś Piotr [czyli Skała] i na tej Skale zbuduję Kościół mój" (Mt 16:18). Uczą, że Skałą (masywem skalnym) w drugiej części zdania jest Chrystus wskazujący na siebie. Piotr (gr. Petros) wg nich to tylko kamyk, kamień (Przebudźcie się! Nr 13 z lat 1970-9 s.27 przyznaje wbrew ŚJ, że imię Piotr znaczy "skała", "głaz", choć nie zgadza się z naszym zrozumieniem Mt 16:18). Czasem też uczą, że skałą jest wiara w Jezusa. W wyd. w 1921r. w Polsce ulotce pisali: "Kto udowodni, że św. Piotr wierzył i nauczał, że na nim Chrystus kościół zbuduje (...), otrzyma 10.000 Mkp. [marek polskich] nagrody", a w wyd. w USA "100 dolarów" ("Bitwa na niebie..." s.5; "Nagroda za obronę...").

Odpowiedź. 1) Z tego zdania nie wynika, że Chrystus mówiąc te słowa, wskazywał na siebie, lub określał tak wiarę. ŚJ kiedyś sądzili, że opoką jest wyznana wiara, że Jezus jest Synem Bożym ("Nowe Stworzenie" s.264). Dziś mówią, że opoką jest Chrystus ("Upewniajcie się..." s.12). ŚJ aby ułatwić sobie narzucenie swej koncepcji w Mt 16:18 użyli spójnika "a" zamiast "i". Choć jest to dopuszczalne to jednak "i" mniej nadawało się do ich odczytania tego tekstu.

2) W zdaniu tym zawarta jest gra słów - Petros (Piotr) i Petra (Skała), które odniesione są do Piotra. Właściwym imieniem jego było miano Szymon, a nowe jego imię (J 1:42) miało określać kim i czym miał być on dla Kościoła.

3) Chrystus jako Izraelita słowa te wypowiedział po aramejsku (por. Mk 5:41, 7:34, 14:36, 15:34), a nie po grecku. Piotr w scenie tej nazwany był imieniem Kefas (jak w J 1:42), a Kefa to skała, nie kamyk. (por. rozróżnienie petra - skała i litos - kamień w Mt 27:60 oraz psephos - kamyk Ap 2:17). ŚJ zgadzają się z opinią biblistów, że Ew. Mt. była napisana najpierw po hebr. lub aramejsku ("Imię Boże..." s.24). Słowo Kefa zostało użyte w stosunku do Piotra w 1Kor 1:12, 15:5, Ga 2:14 (tekst grecki). W innych miejscach Piotr nazwany jest Kefas np. 1Kor 3:22, 9:5. Jeśli więc określenia Kefas i Kefa są równoznaczne, to analogicznie Petros i Petra również. Piotr przez Jezusa, który mówił po aramejsku, został więc w Mt 16:18 określony terminem Kefa. To samo słowo zostało też użyte w drugiej części zdania. W związku z tym ta wypowiedź Chrystusa wyglądała następująco: "Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Kefa, i na tej Kefa zbuduję Kościół mój..." (por. przypis w BT). Nawet ŚJ w "Niech Bóg będzie prawdziwy" (rozdz.11 par.6) przyznają: "Według rękopisu syryjskiego Jezus powiedział: 'Tyś jest Kefas, a na tej opoce [kefas] zbuduję kościół mój'...". Najstarszym zachowanym śladem prymacjalnej interpretacji Mt 16 są słowa Justyna Męczennika (ur.100) zachowane w "Dialogu z Żydem Tryfonem" (100:4). Później Tertulian (ur.155) potwierdza istniejące w Kościele odnoszenie Mt 16:18 do papieży: "Czy nie pouczył o wszystkim Piotra, nazwanego opoką zaplanowanego Kościoła, któremu oddał klucze Królestwa Niebieskiego i przekazał władzę rozwiązywania i związywania tak w niebie jak i na ziemi?" ("Preskrypcja przeciw heretykom" 22; patrz też poniżej pkt. 18.3.). Aluzję do Mt 16:18 uczynił też Orygenes (ur.185), który uczył: "Zobacz, co jest powiedziane przez Pana temu wielkiemu fundamentowi Kościoła i najsilniejszej opoce, na której Chrystus zbudował Kościół" ("Homilie o Księdze Wyjścia" 5 por. "Komentarz do Ewangelii św.Jana" V cytowany w "Historii Kościoła" VI:25,8 Euzebiusza [ur.260]). Kolejnym świadkiem naszego rozumienia Mt 16:18 był Cyprian ( 258), który pisał: "Mówi Pan do Piotra: Ja tobie powiadam, że ty jesteś opoka, a na tej opoce zbuduję Kościół mój (...) Na nim jednym buduje Kościół swój i jemu poleca paść owce swoje" ("O jedności Kościoła" 3-5; por. List 73:7, 11). Wreszcie do Mt 16:18 odwoływał się papież Stefan I (254-7), co potwierdził w "Liście" 75:16-17 Firmiljan ( 268). Augustyn, którego cytują ŚJ ("Prowadzenie rozmów..." s.326), rzeczywiście prezentował w swych pismach dwie interpretacje Mt 16:18 (jedna nie przeczyła drugiej, bo Jezus jest Skałą, sam z siebie, a Piotr z Jego ustanowienia), ale wiedzmy, że nigdy nie negował on prymatu Piotra i papieża, jedynie werset w/w próbował różnie interpretować, innych zaś tekstów dot. prymatu nie negując (Listy 175, 176, 177 oraz "Początki doktryny chrześcijańskiej" J.N.D.Kelly s.311). ŚJ cytując jego "Sprostowania" (dot. Mt 16:18) tendencyjnie przemilczeli zdanie: "Czytelnik niech osądzi, która z tych dwóch opinii jest bardziej prawdopodobna" ("Sprostowania" 1:21). Widać więc, że Augustyn nikomu nie narzuca interpretacji, lecz rozważa znaczenie tego tekstu. Dziwne, że ŚJ przeskakują do Vw., nie cytując wcześniejszych chrześcijan. Nawet to, że Augustyn, jak się wydaje ŚJ, zakwestionował w "Sprostowaniach" tradycyjne rozumienie Mt 16:18 świadczy o tym, że wyznawał wcześniej, za chrześcijanami żyjącymi przed nim, inny i istniejący od dawna pogląd. On też w "Wyznaniach" (12,31) ukazał to, jak często w Biblii jedna interpretacja tekstu nie musi przeczyć drugiej lecz może ją uzupełniać: "Dlaczego nie przyjąć obu wykładów, jeśli oba są prawdziwe? Albo i trzeciego i czwartego i jeszcze innego, jaki ktoś prawdziwie w tych słowach zobaczy? Dlaczego nie przyjąć, że autor natchniony widział je wszystkie w ich prawdzie i różnorodności, skoro przez niego jeden Bóg wystawił Pismo Św. na rozumienie wielu?". Katolik znający Biblię może więc zaakceptować równocześnie obie interpretacje Mt 16:18, które nie są sprzeczne ze sobą. Zaś ŚJ musi jedną stanowczo odrzucić. Nawet gnostycka "Apokalipsa Piotra" (ok.150) sugeruje szczególne wybranie Piotra: "Ty zaś, Piotrze, stań się doskonałym razem ze mną ze względu na twe imię, gdyż ja cię wybrałem" (71). Inne wypowiedzi pisarzy starochrześcijańskich dot. prymatu Piotra patrz rozdz. "Czy św. Piotr był w Rzymie?".

Jak wobec powyższego ocenić stwierdzenie Strażnicy Nr 8, 1964 s.9: "Ani pierwotny zbór chrześcijański, ani dawni 'ojcowie Kościoła' nie utrzymywali, jakoby Piotr był opoką, na której zbudowany został Kościół".

4) Istotne jest to, że imię "Piotr" nie istniało do momentu gdy Chrystus je utworzył (wymyślił) i nadał Szymonowi. Widać więc, że to imię miało "coś" oznaczać. Zauważmy, że w całej Biblii nikt poza Apostołem nie posiada imienia Piotr czy Kefas. O ile dawne jego imię "Szymon" ma wiele osób to nowego imienia nikt. Przypis do Mt 16:18 w BP podaje: "Szymon otrzymuje nieznane imię Petros, specjalnie dla niego utworzone". Jeśli imię Piotr nie miałoby żadnego głębszego znaczenia, to czemu Jezus dał mu imię związane ze skałą? Czemu nikt inny nie otrzymał tego imienia, choć wszyscy inni "niby żywe kamienie" mieli tworzyć Kościół (1P 2:5)? Jeśli imię Piotr pochodzi od skały, a Jezus w Mt 16:18 wskazywałby na siebie jako Skałę, to po co by była tworzona tak niejasna sytuacja, w której dwie osoby byłyby nazywane identycznie? ŚJ zgłaszają nawet zastrzeżenie, że imię Piotr jest rodzaju męskiego, a Skała rodzaju żeńskiego. Odpowiedzieć by należało, że trudno aby mężczyzna Piotr miał być rodzaju żeńskiego. Ciekawe że ŚJ nie przeszkadza to, że Skała, którą oni identyfikują z mężczyzną Jezusem, jest rodzaju żeńskiego (por. "Niech Bóg będzie prawdziwy" rozdz.11 par.6).

5) Strażnica Rok CVII [1986] Nr 5 s.15 twierdzi: "Piotr, którego też zwano Kefasem, co znaczy 'kamień'" (por. powyżej inna ich opinia). Tymczasem Biblia ŚJ słowo hebr. sela lub cur, aram. kefa czy gr. petra z Septuaginty w Hi 30:6 i Jr 4:29 oddała jako "skała". Cóż za niekonsekwencja.



18.3. Uczą, że Skałą jest Chrystus (1Kor 10:4) i nie może nią być Piotr.

Odpowiedź. Gdzie jest napisane, że nie może być tak nazwany Piotr? On jest Skałą z ustanowienia Jezusa, a Chrystus Skałą sam z siebie. Piotr też innymi określeniami Jezusa jest nazwany np. "Apostoł" (Hbr 3:1 por. Mt 10:2), "kamień" (1P 2:4 por. 2:5), "kapłan" (Hbr 5:6 por. 1P 2:5). Cała istota Mt 16:18 leży w nadaniu Szymonowi nowego imienia, co staje się znakiem szczególnego powołania (tak jak zmiana Abram na Abraham - Rdz 17:5). Abraham jako protoplasta Izraela został nazwany "skałą" (Iz 51:1n.) tak też Piotr mógł być nazwany "Skałą" jako protoplasta Izraela duchowego (por. J 21:15nn.). ŚJ sami uczą, że "skałą" z Iz 51:1n. jest Abraham ("Proroctwo Izajasza..." t.II s.166). Nie jest więc prawdą jak mówi wielu ŚJ, że tylko Jehowa i Jezus to "Skały" i nie może być nią Piotr. Wydaje się, że Strażnica Nr 15, 1967 s.10 dla odmiany utożsamiała skałę z Iz 51:1 z Jehową. Biblia nazywa Jeremiasza "twierdzą warowną, kolumną żelazną i murem spiżowym przeciw całej ziemi" (Jr 1:18) przez co widać, że Bogu nie jest obce nadawanie ludziom określeń związanych z misją posłanego. Choć Bóg jest naszą Twierdzą (Ps 18:3, 62:3, 144:2), to jednak mógł On nazwać "twierdzą" Jeremiasza. Także Paweł nazwany jest "budowniczym" (1Kor 3:10), choć jest nim też Jezus (Hbr 3:3, Mt 16:18) i Bóg (Iz 62:5, Hbr 11:10). Podobnie ma się rzecz z Piotrem. Tertulian (ur.155) potwierdzający nasze rozumienie Mt 16:18, na pytanie czemu Jezus zmienił imię Szymonowi, na Piotr tzn. Skała odpowiedział: "A może dlatego, że Chrystus jest Skałą i kamieniem (...). A więc z uczuciem użyczył najmilszemu z uczniów specjalnie imienia spośród swoich figur" ("Przeciw Marcjonowi" IV:13,6). ŚJ nie mając argumentów z Biblii piszą, że "logika podpowiada" im jak rozumieć Mt 16:18 ("Człowiek poszukuje Boga" s.268). Dziwne, że ŚJ w swej Biblii Jezusa nazywają "masywem skalnym" (Mt 16:18), a wyższego dla nich Jehowę tylko "skałą" (2Sm 22:3). W 1P 2:8 Jezus to "masyw skalny", a w tym samym wersecie w Iz 8:14 Bóg to "skała".



18.4. Uczą, że wszyscy wierni są "kamieniami" (gr. lithos - kamień), więc Piotr na równi z nimi (1P 2:5).

Odpowiedź. Tak argumentując nie zauważają, że Chrystus jest też "kamieniem" (gr. lithos - 1P 2:4), co nie oznacza, że Jego godność nie była większa od pozostałych (Bóg też nazwany jest "kamieniem" Iz 8:13n.). Imię Piotr występuje w NT 212 razy (w tym Kefas i Szymon), przez co też uwidoczniona jest jego rola. Tylko imię Pawła dzięki jego własnym 14 listom mogłoby być porównywane pod tym względem (179 razy). Nawet Strażnica Nr 9, 1970 s.22 musiała to przyznać: "łącznie wspomniano o nim pod tymi imionami częściej niż o jedenastu pozostałych współapostołach razem wziąwszy...". Nie wiem też czemu ŚJ wierzą Listom Piotra jeśli podkreślają jego omylność.



18.5. Uczą, że klucze Piotrowe z Mt 16:19 nie są kluczami władzy. Mówią, że są one (jak w Łk 11:52) kluczami poznania (Strażnica Nr 6, 1991 s.5 por. "Upewniajcie się..." s.14). Natomiast w "Prowadzeniu rozmów..." (s.328) uczą, że są one kluczami "sposobności otrzymania ducha Bożego oraz drogi do Królestwa niebiańskiego".

Odpowiedź. W Biblii klucze często są symbolem władzy np. Iz 22:20nn., Ap 1:18, 3:7, 20:1 por. 9:1, Syr 42:6. Takie jest znaczenie kluczy Piotrowych, które są nie tylko kluczami poznania, ale i "kluczami Królestwa Niebieskiego" (Mt 16:19), co potwierdza nadanie mu władzy związywania i rozwiązywania. Tertulian (ur.155) o kluczach Piotrowych uczył: "Bo nawet jeśli uważasz, że niebo jest zamknięte, to pamiętaj, klucze do niego Pan powierzył Piotrowi a przez niego Kościołowi" ("Lekarstwo na ukłucie skorpiona" 10) por. pkt 18.2.3. Ciekawe, że kiedy ŚJ to potrzebne stwierdzają coś przeciwnego do tego co podano powyżej: "W Biblii słowo 'klucz' symbolizuje autorytet lub władzę (porównaj Mateusza 16:19)" ("Proroctwo Izajasza..." t.1 s.240). O co więc im chodzi? Kiedyś ŚJ nauczali, że Piotr otrzymał dwa symboliczne klucze. Jeden użyty był w stosunku do Żydów, drugi dot. pogan ("Upewniajcie się..." s.14). Od 1980r. (ang. 1979r.) uczą o trzecim kluczu użytym w stosunku do Samarytan (Strażnica Nr 10, 1995 s.24). Por. Strażnica Nr 16, 1967 s.9, gdzie zapewniano, że "potrzebne były tylko dwa klucze". Strażnica Nr 10, 1995 s.24 podaje, że rzekomo Strażnica Rok CI [1980] Nr 14 s.1-14 objawiła nowość, że Piotr użył jednego z kluczy (drugi) w stosunku do Samarytan. Tymczasem ich "Prawda was wyswobodzi" 1946 (s.255) podaje, że z pierwszego klucza skorzystał "ostatek Żydów i niektórzy Samarytanie" (por. Strażnice: Nr 16, 1967 s.9; Nr 3, 1970 s.7). Nowością w nauce ŚJ było więc "rozmnożenie" ilości kluczy, a nie kwestia Samarytan. Tę ilość trzech kluczy wprowadzono aby odróżnić się od chrześcijaństwa, które przedstawia Piotra na obrazach z dwoma symbolicznymi kluczami.



18.6. Uczą, że wysłanie Piotra i Jana przez innych Apostołów świadczy o tym, że Piotr nie miał władzy nad kolegium apostolskim (Dz 8:14).

Odpowiedź. Taki zarzut byłby uzasadniony gdyby było pewne, że inni Apostołowie wysłali Piotra w sposób autorytatywny, nakazując mu iść do Samarii. Wynikałoby z tego też, że Piotr i Jan byli jako posłani podwładnymi pozostałych Apostołów, z czym ŚJ pewnie nie godzą się. Piotr poszedł jednak ulegając radzie i prośbie Apostołów. Oni też zrozumieli, że Piotr z powodu wyższego autorytetu będzie najodpowiedniejszym do tej misji i dlatego prosili go, by się jej podjął, a Piotr zgodził się na ich prośbę (por. inna misja obu - Łk 22:8). Piotr i Jan w Ga 2:9 nazwani są "filarami" Kościoła więc potwierdza to, że byli najbardziej odpowiedni do tej misji. Jeśli chodzi o słowo "wysłali" to ono nie musi oznaczać, że wysyłający są ważniejsi lub posiadają większą władzę (patrz J 18:24, 1:19, Dz 17:10 i 14, 9:30). Ignacy ( 107) wspomina kościoły, "które posłały jedne - swoich biskupów, inne zaś - kapłanów i diakonów" ("Do kościoła w Filadelfii" 10:2). J.Flawiusz ( 98) w "Dawnych Dziejach Izraela" (20:8,11) mówi o tym, że Żydzi wysłali najwyższego kapłana Izmaela do Rzymu z misją, co nie oznacza, że był on od nich mniej ważną osobą (por. potoczne określenie "córka wysłała swą matkę czy ojca"). Patrz też rozdz. "Nieomylność Kościoła i omylność Strażnicy"; "Szukającym drogi" J.Salij OP, rozdz. 'Nieomylność następcy Piotra'; "Praca nad wiarą" J.Salij OP, rozdz. 'Nowy Testament na temat prymatu Piotra'.



18.7. Nie są żadnym argumentem przeciw Piotrowi słowa "A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem waszym" (Mt 20:27), "Powstał również spór między nimi o to, który z nich zdaje się być największy" Łk 22:24. Piotr nie przywłaszczył sobie sam pierwszeństwa lecz nadał mu je Chrystus (Mt 16:18n., J 21:15nn.), a opisał po latach w Mt 10:2 Mateusz. Nie istnieje w Biblii stwierdzenie, że wszyscy Apostołowie są równi z Piotrem. Owszem jest nakaz, że mają być braćmi (Mt 23:8), ale i wśród braci rodzonych pierworodny syn był ważniejszy od pozostałych (ŚJ nawet w swej Biblii w 1Krn 23:19n. synów pierworodnych nazywają "głowami"). Prezbiterzy także są braćmi wobec pozostałych wiernych, a jednak przewodniczą kościołom lokalnym. W jednym z artykułów ŚJ bardzo podkreślają "podejmowanie inicjatywy" przez Piotra. Ukazują tam wiele jego działań, tylko "zapomnieli" dodać z czego ta inicjatywa Piotra wynikała. Czy aby nie z jego przodownictwa? Strażnica Nr 9, 1970 s.23 uczy: "po zmartwychwstaniu Jezusa (...) właśnie Piotr podejmie wśród nich inicjatywę, i tak też się stało. Przewodził zarówno w sprawach dotyczących poszczególnych osób, jak i w spełnianiu zlecenia od Boga". Warto aby każdy ŚJ zapoznał się z tym artykułem.



18.8. Twierdzą, że gdyby nawet uznali pierwszeństwo Piotra to i tak NT nie mówi o tym, że ktoś po nim miał odziedziczyć prymat.

Odpowiedź. 1) NT nie uczy, że po Piotrze nikt nie będzie sukcesorem prymatu Piotrowego.

2) Chrystus powiedział, że zbuduje Kościół swój (Mt 16:18). Budowanie to miało na pewno wykraczać poza życie Piotra, a Jezus miał go wznosić w oparciu o niego. Widać, że po śmierci Apostoła musiał go ktoś zastąpić. Podobnie słowa o Eucharystii: "to czyńcie na moją pamiątkę" (Łk 22:19) miały dot. też następców Apostołów, aż do momentu powrotu Chrystusa (1Kor 11:26). Również utwierdzanie braci w wierze miało być kontynuowane przez wieki, a nie tylko za życia Piotra, choć jemu tylko bezpośrednio to zlecono (Łk 22:32). Mt 16:18 mówi, że "bramy piekielne" nie przemogą Kościoła, a moce te miały działać zarówno za życia Piotra jak i później. Musieli więc analogicznie istnieć następcy Piotra.

3) Sukcesja apostolska wynika też ze słów Jezusa, w których zlecił Piotrowi i innym Apostołom nauczanie aż do skończenia świata (Mt 28:19n.) oraz gdy nadał im władzę "związywania i rozwiązywania" (Mt 16:19, 18:18). W/w posługi po Apostołach mieli przejąć inni, na których nałożono ręce (1Tm 5:22, 2Tm 1:6). Jeśli po Apostołach prawo dziedziczenia władzy biskupiej mieli inni, to czemu nie mógłby kolejny po Piotrze biskup Rzymu przejąć godności prymatu nad całym Kościołem? Por. rozdz. "Nieomylność Kościoła i omylność Strażnicy" pkt 40.2.

4) Klemens Rzymski ( 101) czwarty z kolei biskup Rzymu potwierdza przekazanie przez Apostołów władzy biskupiej innym, więc i jemu prymatu. W jego też liście z ok.95r. pojawia się greckie słowo diadoche to znaczy sukcesja, "Także i nasi Apostołowie wiedzieli przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, że będą spory o godność biskupią. Z tego też powodu, w pełni świadomi, co przyniesie przyszłość wyznaczali biskupów i diakonów, a później dodali jeszcze zasadę, że kiedy oni umrą inni wypróbowani mężowie mają przejąć ich posługę" ("List do Kościoła w Koryncie" 44:1-2). Tertulian (ur.155) dodaje: "Kościół (...) rzymski powołuje się na ustanowienie Klemensa przez Piotra..." ("Preskrypcja przeciw heretykom" 32).

5) Dionizy z Koryntu (IIw.) ukazuje powagę listów papieży, co potwierdza ich prymat przejęty od poprzedników, "Wy Rzymianie, stoicie na straży ojczystego obyczaju, który błogosławiony Wasz biskup Soter (166-74) nie tylko zachował, ale rozwinął. Otóż rozsyła on świętym całą obfitość darów, braci zaś, którzy przychodzą do niego, podejmuje słowy błogosławionymi jak ojciec miłujący swe dzieci. (...) Dziś obchodziliśmy święty Dzień Pański i czytaliśmy Wasz list, a będziemy go ku zbudowaniu naszemu zawsze odczytywali, tak samo jak ten, który pisaliście dawniej przez Klemensa" (papież 92-101) "List do Rzymian". Patrz też Hermas (140) "Pasterz" Widzenie 2:8,3.

6) Panujący od początku w Kościele zwyczaj dziedziczenia prymatu przez biskupa Rzymu ukazują też inne pisma starochrześcijańskie. Teksty patrz rozdz. "Czy św. Piotr był w Rzymie?".

7) Pierwszy antypapież Hipolit (od 217) swym zaistnieniem potwierdza to, jak ważną sprawą w pierwszych wiekach było posiadanie prymatu Piotrowego związanego z Rzymem.

U ŚJ od czasów Russella istnieje 'dziedziczenie' prezesury Strażnicy przez wybranych następców, ciągle związane z Nowym Jorkiem. Skąd zaczerpnęli oni ten zwyczaj?

9) Strażnica Nr 17, 1968 s.9-przypis niechcąco potwierdza, że istniała w I w. w Rzymie instytucja papiestwa, a więc i sukcesja: "w okresie, gdy zesłany [Jan] przebywał na wyspie Patmos (...) w Rzymie rolę papieża odgrywał biskup imieniem Klemens, który tam urzędował w latach od 88 do 97 n.e. Po nim nastąpił Ewaryst (97-105 n.e.)" (por. Strażnica Nr 9, 1959 s.22, gdzie dla odmiany, przeczą temu, pisząc że ponieważ żył Jan, więc nie mogli oni oraz Linus (64-79) i Anaklet (79-88) być papieżami; patrz też Strażnica Nr 3, 1992 s.20, która nazywa Klemensa "biskupem" Rzymu). Patrz też pkt 41.4.






[ Powrót do spisu treści ]

Tytuł "W Obronie Wiary", podtytuł: "18. Prymat Świętego Piotra"
URL: http://watchtower.org.pl/w_obronie_wiary-18.php
Autor: Włodzimierz Bednarski
Wprowadzono: 2001-02-13 (id:115). Ostatnie zmiany: 2002-03-03
Chrześcijański Ośrodek Apologetyczny
Copyright © 1999-2022 Jarosław Zabiełło (http://Apologetyka.com)