Ale widzieliśmy wcześniej, że u Łukasza mamy zarówno
Pan = Jahwe, jak i
Jahwe = Bóg.
Gdyby Łukasz napisał "w Jezusa który jest Bogiem", Ty narzekałbyś, że nie napisał "w Jezusa który jest Jahwe".

Pytam teraz bez szukania - gdzie Łukasz używa Jahwe? Zakładam że chodzi o tetragram JHWH

NT nie używa imienia Jahwe, zresztą zrezygnowała z tego już Septuaginta.
Natomiast w ewangelii Jana Jezus odwołuje się do znaczenia tego Imienia, używając wobec Siebie określenia
JA JESTEM (wersaliki uzasadnione) w J. 8,24.27.58.

No właśnie. Dlaczego więc napisałeś że "u Łukasza mamy Pan = Jahwe"?
Że autor Ewangelii Jana uważał Jezusa za Boga to nie kwestionuję.

Pisałem to wcześniej. Cytując w Łk. 3,4 księgę Izajasza, zastępuje (tak jak Septuaginta) słowo "Jahwe" słowem "Pan (Kyrios)", a w następnej strofie zastępuje słowo "Bóg" zaimkiem "Niego" odnoszącym się do "Pan (Kyrios)".
Stąd u Łukasza również mamy to samo, chociaż mniej jawne, niż u Jana, nauczanie, że Jezus jest Panem (Kyriosem), i jest Bogiem (Jahwe).

No i co?
Nikt nie kwestionuje że autor Ewangelii Łukasza nazywał Jezusa Panem (Kyrios). Ale to słowo nie jest jednoznaczne z Jahwe. Występuje w u ewangelistów zarówno w odniesieniu do Jezusa jak i do ziemskich panów. Nie można więc zrównywać słowa Kyrios z JHWH w każdym kontekście.

To nie tak. Tego słowa nie brakuje, tylko najprawdopodobniej - zgodnie z wieloma jego znaczeniami i zastosowaniami - zostało przetłumaczone jako "gdy/kiedy". Tak można wywnioskować, choć nie miałam przyjemności uczyć się hebrajskiego.
Można tutaj: https://biblehub.com/hebrew/beyom_3117.htm sprawdzić konkordancję bə·yō·wm, czyli kompletnego zwrotu, użytego w Rodzaju 2,17. Jak na dłoni widać te wersety, w których biblijni autorzy posłużyli się nim w znaczeniu "gdy/kiedy" i jest ich całkiem sporo.

Na przykładzie fragmentu z 14 rozdz. Ks. Kapłańskiej: "54 To jest prawo odnoszące się do wszelkiej plagi trądu i grzybicy, 55 trądu ubrania i domu, 56 nabrzmienia, wysypki i białej plamy, 57 aby pouczyć, kiedy coś jest czyste, a kiedy nieczyste. To jest prawo odnoszące się do trądu". (BT)
Nasze bə·yō·wm znaczy tutaj KIEDY (coś jest czyste).



Ze strony: https://biblehub.com/interlinear/leviticus/14-57.htm

Dlatego też tłumacze Biblii Tysiąclecia, według wszelkich znaków na niebie i ziemi, nie pominęli tutaj niczego, tylko przetłumaczyli "w dniu", jako "gdy".

W skrócie - poniższe tłumaczenie wersetu niczego nie pomija i jest uprawnione.

"17 ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy z niego spożyjesz, niechybnie umrzesz" (Rdz, 2,17. BT)

Białogłowo, mówimy o tym samym tylko innymi słowami. Brakuje terminu "dzień" w różnych przekładach bo w różnych kontekstach i złożeniach można go inaczej przetłumaczyć.
No i o to chodzi.
Przy tłumaczeniach z obojętnie jakiego języka zawsze jest problem, tłumaczyć dosłownie, wtedy wychodzą językowe potworki, tego nie da sie czytać czy iść w kierunku oddania ducha tego tekstu ale nie za daleko aby to nie stało się parafrazą.
Inny problem, ze niektóre dosłowne tłumaczenia tekstów biblijnych mogłyby lekko szokować czy wywołać zniesmaczenie, dlatego biorąc pod uwagę naszą wrażliwość tłumacze wygładzają, ugrzeczniają niektóre sformułowania.
Dla ludzi tamtych czasów było to normalne, dla nas już niekoniecznie. W języku hebrajskim tez są pewne eufemizmy.

Już kilkakrotnie zostałem na forum skrytykowany, że cytuję taki przekład Biblii (katolicki), jakiego ktoś nie uznaje, bo przywiązał się do tego przekładu, jaki ma dostępny i nie sięga po inne...
Czy myślicie, że to dobre podejście?
Czy macie swoje ulubione przekłady?
Czy korzystacie z innych przekładów obok tego/tych ulubionych?

Podam link do portalu, gdzie jest prawdziwa kopalnia wiedzy na temat polskich przekładów Biblii (zachęcam do otwierania tam zakładek tematycznych): http://bibliepolskie.pl/przeklady.php