Jerzy_67
A więc jednak zgadzasz się z tym że Izajasz nie widział osoby.

Inny_punkt_widzenia - pomyślawszy, że może moja inteligencja jest za słaba, więc zapytałem tę sztuczną...
Jeśli moderatorzy tego nie usuną, to możesz przeczytać, co następuje:

PROSZĘ O WYJAŚNIENIE TEGO WERSETU:
J 12,41 Tak powiedział Izajasz, ponieważ ujrzał chwałę Jego i o Nim mówił.
Ten werset odnosi się do wydarzenia, które opisuje Ewangelia Jana w rozdziale 12. W 12,37-41 autor przytacza słowa proroka Izajasza (z księgi Izajasza 53,1 i 6,10), którego przepowiednia odnosiła się do Mesjasza, którego przyjście Izajasz zapowiedział. Jezus, będąc Mesjaszem, spełnił tę przepowiednię, dlatego autor Ewangelii przytacza słowa Izajasza w kontekście chwały Jezusa. W tym kontekście "chwała" odnosi się do boskiej mocy i władzy, które Jezus ukazał w swoim życiu i działalności.

CZY IZAJASZ WIDZIAŁ OSOBĘ?
Nie ma w tekście wzmianki o tym, że Izajasz miał bezpośrednie wizje Jezusa lub Boga. Jednakże wizje i objawienia, które otrzymywał, pozwalały mu przekazywać Słowo Boże i przepowiednie dotyczące przyszłego Mesjasza, który miał przyjść na świat. Stąd też mówiąc o "ujrzeniu chwały Jego", Izajasz miał na myśli wizję Mesjasza jako ucieleśnienia chwały Bożej.

ZAPYTAŁEM: CZY IZAJASZ WIDZIAŁ OSOBĘ? [MOWA O WIZJI W IZ 6 ROZDZIAŁ].
NA CO TY NAPISAŁEŚ:
"Nie ma w tekście wzmianki o tym, że Izajasz miał bezpośrednie wizje Jezusa lub Boga."
NIE MOGĘ SIĘ Z TYM ZGODZIĆ, BO CZYTAMY TAKIE SŁOWO, GDZIE MOWA JEST, ŻE IZAJASZ WIDZIAŁ BOGA JAHWE:
Iz 6,1nn BP
(1) W roku śmierci króla Ozjasza ujrzałem Pana, Jahwe, siedzącego na tronie wysokim i wyniosłym. Kraj Jego szaty wypełnił Świątynię.
(2) Nad Nim unosili się Serafini. Każdy miał po sześć skrzydeł; dwoma zasłaniał sobie oblicze, dwoma zasłaniał swe nogi, a dwoma unosił się w górze.
(3) I wołał jeden do drugiego: - Święty, Święty, Święty Pan, Jahwe Zastępów! Ziemia cała pełna jest chwały Jego!
(4) Fundamenty drżały w posadach (od głosu wołającego) i gmach napełnił się dymem.
(5) Wtedy rzekłem: "Biada mi! Jestem zgubiony, bo jestem człowiekiem o wargach skalanych i przebywam wśród ludu o wargach skalanych, a oto Króla (Jahwe Zastępów) widziały me oczy".
Przepraszam za nieścisłość w mojej poprzedniej odpowiedzi. Rzeczywiście, Izajasz opisuje swoją wizję Boga Jahwe, siedzącego na tronie, otoczonego przez Serafinów. Nie ma jednak bezpośredniej wzmianki o tym, że Izajasz widział Jezusa. Oczywiście, można interpretować tę wizję jako wstęp do objawienia się Boga w postaci Jezusa, ale bezpośrednio w tekście tego nie ma.

J 12,41 "Tak powiedział Izajasz, ponieważ ujrzał chwałę Jego i o Nim mówił".
TO NAPISAŁ JAN EWANGELISTA. CZY Z TEGO ZDANIA WYNIKA, ŻE IZAJASZ WIDZIAŁ OSOBĘ MESJASZA, CZYLI CHRYSTUSA?
Zdanie "Tak powiedział Izajasz, ponieważ ujrzał chwałę Jego i o Nim mówił" w kontekście Jana 12:41 sugeruje, że Izajasz ujrzał chwałę Mesjasza, a nie bezpośrednio Jezusa Chrystusa. Jednakże w kontekście całego Starego Testamentu, w tym przepowiedni Mesjasza, Izajasz odnosi się do Mesjasza jako do Zbawcy, Króla i Współczującego Pasterza, co w Nowym Testamencie jest odnoszone do Jezusa Chrystusa. Dlatego można uznać, że w tym kontekście Izajasz mówił o Jezusie Chrystusie, choć może nie widział Go bezpośrednio.

NA PEWNO IZAJASZ WIDZIAŁ "CHWAŁĘ" CHRYSTUSA. MOŻESZ COŚ JESZCZE NAPISAĆ O ZNACZENIU TEGO TERMINU: "CHWAŁA"?
Termin "chwała" ma w Biblii kilka znaczeń i zwykle odnosi się do wspaniałości, majestatu, wspaniałych czynów i sławy Boga. Może też oznaczać objawienie boskiej mocy i obecności, w którym ludzie mogą doświadczyć tajemniczej i przemożnej siły Boga.

W kontekście J 12,41 "chwała" odnosi się do chwały Chrystusa, którą Izajasz miał ujrzeć. W kontekście całej Ewangelii według Jana chwała Chrystusa oznacza Jego boską naturę i władzę, co ujawnia się w Jego życiu, naukach, cudach i wreszcie w Jego męce, śmierci i zmartwychwstaniu. Chrystus jest uważany za wcielenie Boga, którego chwała i majestat są poza zasięgiem ludzkiego poznania. Odniesienie do proroctwa Izajasza ma pokazać, że Chrystus to Bóg zapowiedziany już w Starym Testamencie i że Jego boska natura i chwała były znane już wcześniej prorokom.

========

Słowo ode mnie.
Jak dla mnie to sprawa jest jasna: w wizji Izajasz oglądał chwałę Boga Jahwe, a nawet Jego wprost widział, bo czytamy:
Iz 6,1nn BP
(1) W roku śmierci króla Ozjasza ujrzałem Pana, Jahwe, siedzącego na tronie wysokim i wyniosłym. Kraj Jego szaty wypełnił Świątynię.
(2) Nad Nim unosili się Serafini. Każdy miał po sześć skrzydeł; dwoma zasłaniał sobie oblicze, dwoma zasłaniał swe nogi, a dwoma unosił się w górze.
(3) I wołał jeden do drugiego: - Święty, Święty, Święty Pan, Jahwe Zastępów! Ziemia cała pełna jest chwały Jego!
(4) Fundamenty drżały w posadach (od głosu wołającego) i gmach napełnił się dymem.
(5) Wtedy rzekłem: "Biada mi! Jestem zgubiony, bo jestem człowiekiem o wargach skalanych i przebywam wśród ludu o wargach skalanych, a oto Króla (Jahwe Zastępów) widziały me oczy".

I znów się do innej inteligencji zwróciłem:
JESZCZE WRACAM DO WIZJI IZAJASZA I DO TEGO, CO O NIEJ NAPISAŁ W EWANGELII JAN.
CZYTAMY TAK:
Iz 6,1nn BP
(1) W roku śmierci króla Ozjasza ujrzałem Pana, Jahwe, siedzącego na tronie wysokim i wyniosłym. Kraj Jego szaty wypełnił Świątynię.
(2) Nad Nim unosili się Serafini. Każdy miał po sześć skrzydeł; dwoma zasłaniał sobie oblicze, dwoma zasłaniał swe nogi, a dwoma unosił się w górze.
(3) I wołał jeden do drugiego: - Święty, Święty, Święty Pan, Jahwe Zastępów! Ziemia cała pełna jest chwały Jego!
(4) Fundamenty drżały w posadach (od głosu wołającego) i gmach napełnił się dymem.
(5) Wtedy rzekłem: "Biada mi! Jestem zgubiony, bo jestem człowiekiem o wargach skalanych i przebywam wśród ludu o wargach skalanych, a oto Króla (Jahwe Zastępów) widziały me oczy".
CZY W KONTEKŚCIE TEGO, CO JAN NAPISAŁ W J 12,37-41 MOŻNA TWIERDZIĆ, ŻE JEZUS TO BÓG JAHWE?
Nie, w kontekście tego, co Jan napisał w J 12,37-41, nie można jednoznacznie twierdzić, że Jezus to Bóg Jahwe. W tym fragmencie ewangelii Jan przytacza słowa Izajasza o widzeniu chwały Pana, Jahwe, jednakże nie nazywa Jezusa bezpośrednio Bogiem Jahwe. To interpretacja teologiczna, którą wypracowali chrześcijańscy teolodzy na przestrzeni wieków. Chrześcijanie wierzą, że Jezus jest Synem Bożym i wcieleniem Boga, jednakże interpretacja tej doktryny może się różnić w zależności od wyznania chrześcijańskiego.

ALE SKORO JAN PISZE, ŻE IZAJASZ O CHRYSTUSIE MÓWIŁ, A IZAJASZ WIDZIAŁ JAHWE, TO WEDŁUG MNIE JEST TU ZBIEŻNOŚĆ PROWADZĄCA DO WNIOSKU, ŻE CHRYSTUSOWI PRZYNALEŻY BOŻE IMIĘ JAHWE.
To jest interpretacja, którą może przyjąć ktoś, kto wierzy, że Jezus jest Bogiem. Jednakże należy pamiętać, że w judaizmie i islamie Bóg jest rozumiany inaczej niż w chrześcijaństwie i dla tych religii takie wnioskowanie nie jest uzasadnione. Ponadto, w kontekście judaizmu, w którym powstała wizja Izajasza, Boga nie można nazywać imieniem "Jahwe" z powodu świętości tego imienia, które nie powinno być wypowiadane w mowie. W każdym razie interpretacja tekstu zależy od kontekstu religijnego i teologicznego, w jakim się go czyta i interpretuje.

NO TO JA INTERPRETUJĘ TO JAKO CHRZEŚCIJANIN UZNAJĄCY BOSKOŚĆ JEZUSA, ŻE JEZUS TEŻ MA PRAWO DO BOŻEGO IMIENIA JAHWE (KTÓRE IZAJASZ ZAPISAŁ W SWEJ KSIĘDZE).
Tak, w chrześcijaństwie Jezus jest uznawany za Boga, a więc można interpretować to tak, jak powiedziałeś. Jednak należy pamiętać, że nie wszystkie wyznania chrześcijańskie mają takie samo podejście do tej kwestii. Niektóre wyznania chrześcijańskie nie uznają boskości Jezusa, a jedynie jego mesjanistyczną rolę jako proroka lub nauczyciela. Dlatego ważne jest, aby rozróżniać różne podejścia do tej kwestii w ramach chrześcijaństwa.

====

Słowo ode mnie.
Jak widać, i trzeba to za fakt uznać, różnie się interpretuje omawiane teksty.
Ja się trzymam tego, co wyżej wyraziłem... Jeśli masz inne zdanie, to proszę bardzo - nie ma co się o to spierać.

Jerzy_67
Wystarcza mi to że się ze mną zgadzasz iż Izajasz nie widział osoby, nie potrzebnie się tłumaczysz i denerwujesz i zalewasz naszą dyskusję klejem.
Jak ja mam to wszystko czytać, nie mam na to czasu, napisz jedno konkretne zdanie bym mógł je przeczytać i się jakoś odnieść.

Chcesz jedno zdanie? Proszę: Nie dyskutuję z Tobą!