nolda, nazwałem wiarę "nośnikiem daru uzdrowienia" pochodzącego od Boga, bo myśli moje do takich tekstów się kierowały:
Mt 9:22BW "A Jezus, obróciwszy się i ujrzawszy ją, rzekł: Ufaj, córko, wiara twoja uzdrowiła cię. I od tej chwili niewiasta była uzdrowiona."

Mk 5:34BW "A On jej rzekł: Córko, wiara twoja uzdrowiła cię, idź w pokoju i bądź uleczona z dolegliwości swojej."

Mk 10:52BW "Tedy mu rzekł Jezus: Idź, wiara twoja uzdrowiła cię. I wnet odzyskał wzrok, i szedł za nim drogą."

Łk 8:48BW "On zaś rzekł do niej: Córko, wiara twoja uzdrowiła cię, idź w pokoju."

Łk 17:19BW "I rzekł mu: Wstań, idź! Wiara twoja uzdrowiła cię."

Łk 18:42BW "A Jezus rzekł do niego: Przejrzyj! Wiara twoja uzdrowiła cię."

Pytasz o cuda, za którymi Bóg nie stoi?
A co myślisz o tym:
Ap 16,13-14 BW
(13) I widziałem trzy duchy nieczyste jakby żaby wychodzące z paszczy smoka i z paszczy zwierzęcia, i z ust fałszywego proroka;
(14) A są to czyniące cuda duchy demonów, które idą do królów całego świata, aby ich zgromadzić na wojnę w ów wielki dzień Boga Wszechmogącego.

O ile dobrze widzę, to uważasz, że żadnego cudu Jezus nie przypisuje sobie, tak?
A jak to przyjmujesz?
J 7:23 BW "Jeżeli człowiek w sabat przyjmuje obrzezkę, aby nie był naruszony zakon Mojżesza, to dlaczego się na mnie gniewacie, że w sabat uzdrowiłem całego człowieka?"
oraz to:
Jana 9:14 BW "​A był właśnie sabat w tym dniu, w którym Jezus uczynił błoto i otworzył oczy jego."

Żałuję, że użyłem słowa "nośnik" - teraz się tego czepiasz...
Po prostu chodziło mi o to, że cud "przychodzi" gdy ma po czym "iść", a tym czymś jest wiara człowieka... (czy teraz też będziesz się czepiał tego obrazowego opisu?).
------
O, znikł post nolda. Ale proszę mego nie usuwać, bo akurat to, co z jego posta zacytowałem, nie jest buddyjskie...

Bramin wysłał mi usunięty post na PW, zamieszczę początek, bez przypowieści.



Czy Jezus nie mówi, że dokonuje cudu przywrócenia wzroku niewidomego? Smaruje go błotem, a uzdrowienia dokonuje wiara i ufność niewidomego.
W pierwszym przykładzie Jezus usprawiedliwia pracę w szabat, a nie przypisuje sobie cudu.
Jerzy-67, fastrygujesz szerokim ściegiem.

W kwestii, czy Jezus nigdy nie przypisywał sobie cudów warto zwrócić uwagę na fragment 8 rozdziału Ewangelii według świętego Łukasza:

"A pewna kobieta, która od dwunastu lat cierpiała na upływ krwi, całe swe mienie wydała na lekarzy, z których żaden nie mógł jej uleczyć, 44 podeszła z tyłu i dotknęła frędzli Jego płaszcza, a natychmiast ustał jej upływ krwi. 45 Lecz Jezus zapytał: «Kto się Mnie dotknął?» Gdy wszyscy się wypierali, Piotr powiedział: «Mistrzu, to tłumy zewsząd Cię otaczają i ściskają». 46 Lecz Jezus rzekł: «Ktoś się Mnie dotknął, bo poznałem, że moc wyszła ode Mnie». 47 Wtedy kobieta, widząc, że się nie ukryje, podeszła drżąca i padłszy przed Nim, opowiedziała wobec całego ludu, dlaczego się Go dotknęła i jak natychmiast została uleczona. 48 Jezus rzekł do niej: «Córko, twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju»..

feelek - znany mi opis przytaczasz, ale bez Twego komentarza nie wiem, co o nim myślisz pod kątem tematu... Powiesz nam?

nolda - to napisz, jak Ty widzisz temat uzdrowień? Czy Jezus nie był potrzebny, aby się one działy, gdy był na świecie? Czy Bóg nie jest potrzebny, aby się cuda działy, np. teraz? [i proszę o odpowiedzi bez przypowieści]

"Gdy Jezus przyszedł do domu pewnego przywódcy faryzeuszów, aby w szabat spożyć posiłek, oni Go śledzili. 2 A oto zjawił się przed Nim pewien człowiek chory na wodną puchlinę. 3 Wtedy Jezus zapytał uczonych w Prawie i faryzeuszów: «Czy wolno w szabat uzdrawiać, czy też nie?» 4 Lecz oni milczeli. On zaś dotknął go, uzdrowił i odprawił. 5 A do nich rzekł: «Któż z was, jeśli jego syn albo wół wpadnie do studni, nie wyciągnie go zaraz, nawet w dzień szabatu?"Łk.14,1-5
W tym fragmencie Jezus dobitnie i wyraźnie sam sobie przypisuje uzdrowienie tego człowieka.
Chodzenie po wodzie, uciszenie burzy na słowo, rozmnożenie chleba i ryb, moneta w rybie, ucho Malchusa:"I uderzył jeden z nich sługę arcykapłana, i odciął mu prawe ucho. A Jezus odezwał się i rzekł: Zaniechajcie tego! I dotknąwszy ucha, uzdrowił go” Łk. 22,50-51
Wiele cudów dokonał Jezus bez próśb i wiary innych, np.te wykonane z litości:
"Wkrótce potem udał się do pewnego miasta zwanego Nain. Wraz z Nim szli Jego uczniowie i wielki tłum. Gdy zbliżył się do bramy miasta, właśnie wynoszono zmarłego – jedynego syna matki, która była wdową. Towarzyszył jej wielki tłum z miasta. Gdy Pan ją zobaczył, ulitował się nad nią i powiedział: „Nie płacz”. Podszedł, dotknął pogrzebowych noszy, a niosący je zatrzymali się. I powiedział: „Młodzieńcze, mówię ci, wstań!”. Wtedy zmarły usiadł i zaczął mówić. I oddał go jego matce. Wszystkich ogarnął lęk i wychwalali Boga, mówiąc: „Wielki prorok pojawił się wśród nas. Bóg nawiedził swój lud”"Łk.7,11-17
Wskrzesić zmarłego "na słowo" potrafi jedynie dawca życia-Życie.

Saqura - jeśli to, co zacytowałaś, dzięki, nie przekona nolda, to już nic nie przekona go... [ma on swój świat mieszanki duchowości z różnych źródeł, gdzie Jezus nie jest nikim wyjątkowym i szczególnym - ot, taki tam kolejny nauczyciel, od którego można czasem coś zaczerpnąć, ale żeby Go Zbawicielem swoim uznać... eee... no bez przesady!].

Ten opis uzdrowienia jest wg mnie niezwykle ciekawy. Jezus w tym przypadku niczego nie robi. Uzdrowienie dokonuje się nawet bez Jego wiedzy, choć po tym fakcie czuje on upływ swojej mocy. W tłumie wiele osób dotykało Jezusa, ale tylko jedna potrafiła to wykorzystać.

Racja, feelek, że to dość nietypowy cud; mówi się o "dotyku wiary"...
Gdyby jednak ktoś nadal się upierał, że Jezus cudów nie czynił, to do komentarza Saqura trochę wyżej widocznego odsyłam...

No tak, co prawda dość późno, ale jak to mówią lepiej późno niż później doczekałem się cudów, których podważyć się nie da. Cudów, których jak stwierdzacie, nie wiara i ufność dokonuje. No bo jak wiara kogoś, kto nie żyje, może wskrzesić go po śmierci (a może może?), no ale już z tym uchem to wytłumaczenie znaleźć jeszcze trudniej. Będąc bez ucha, ani nie prosił o jego odzyskanie, ani nie wierzył w moc Jezusa i zapewne nie przyszło mu zapewne do głowy, by zaufać Jezusowi. No i cud uzdrowienie człowieka chorego na puchlinę wodną (nadmiar wody w organizmie, obecnie nazwa w medycynie raczej nie używana) w dzień szabatu, ten jak twierdzi Saqura, który Jezus sobie przypisuje, chodzenie po wodzie. Nikt nie wspomniał o konwiach z winem, bochenkami chleba i ryb … .
Moim zdaniem jest to nieprawda, cudu dokonuje tak jak wspomniałem wiara i ufność, wiara i ufność Jezusa w Boga. Dzięki tej wierze, zaufaniu, mógł nie tylko doświadczać cudów, lecz również ich dokonywać, uzdrawiać, wskrzeszać, chodzić po wodzie. Jeden z jego uczniów chciał go naśladować, ale wiary naśladować się nie da.
Jak w tym rozważaniu brzmią słowa Jezusa: Czemu nazywasz Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko sam Bóg.

Ja też już słyszałem że niektórzy mówią że tylko Bóg jest dobry że tylko Bóg jest Święty i tym podobne.
A przecież siódmy dzień też jest święty , więc jeżeli zwykły dzień też jest święty to nie tylko Bóg jest święty i dobry.

Tak brzmią, jak obszernie opisałem; to było wyjątkowe spotkanie, wyjątkowe też słowa padły.
Jezus jest Bogiem i nie zaklinaj tego, negując w swej głowie!

To znaczy Jezus wiedział, że jest Bogiem, ale w tym "wyjątkowym" spotkaniu wyjątkowo chciał być incognito?
Możesz wyjaśnić wyjątkowość tego spotkania i powód zachowanie incognito Jezusa? Jak rozumiem poza tym spotkaniem przestawiał się wszystkim jako Bóg, czy może się mylę?

To dlaczego Jezus nie mógł dokonać wielu cudów w swoich rodzinnych stronach? Czyżby wiara i ufność do Boga opuszczały go tam?