Ponawiam prośbę. Proszę, zdefiniuj KB.

Idący, KB nie można zdefiniować, je się odkrywa. Gdy odkryjesz, ujrzysz. Niektórzy z tych co stali z Jezusem, odkryli i ujrzeli, inni nie byli na tyle świadomi i nie odkryli. Tak jest do dnia dzisiejszego, odkryjesz - ujrzysz, nikt ci nie poda na tacy, nie da w prezencie. Popracuj nad sobą, nie daj się prowadzić ślepcom, a może i Ty ujrzysz za swojego życia.

To mi się przypomina:

Rz 14:17 BW "Albowiem Królestwo Boże, to nie pokarm i napój, lecz sprawiedliwość i pokój, i radość w Duchu Świętym."

Dobra odpowiedź. Dziękuję. Będę nad tym rozmyślać. Jednak nie zmienia to mojej sytuacji. Ża życia nieosiągalne dla mnie. Ale licz na to po przejściu przez nią.

I za to dziękuję. Jakoś nigdy jeszcze nie zatrzymałem się na tym fragmencie. Dziękuję.

Czy starczy życia, aby odkryć całe Pismo? Nie wystarczy przeczytać, bo okazuje się, że i tak niewiele dotarło. I nawet czytając raz setny nagle odkrywa się nową treść. A ten fragment nigdy do mnie nie dotarł.

Idący, może zacznij od psychologa. Wskaże ci, że mówiąc ja nie tańczę, ja nie rysuję, ja nie robię zdjęć… czy ja nie odkryję KB za życia, nigdy nie nauczysz się tańczyć, rysować, fotografować, czy dążyć do odkrycia KB. Tymi słowy zamykasz sobie drogę, Twoją drogę. Zaczynasz podążać drogą wytyczoną w dzieciństwie, młodości, przez najbliższych, nauczycieli, katechetów…. Przypomnij sobie czy nie było przykładowo tak: Mój syn nigdy nie będzie matematykiem. Mój syn nie ma zdolności plastycznych. Mój syn zawsze będzie taki albo taki i innym nie będzie. Idący, ty to sportowcem nie będziesz. Idący, tobie słoń nadepnął na ucho, śpiewać to ty nawet w chórze nie będziesz. Idący świętym, słyszeliście dzieci, mamy w śród nas przyszłego świętego itd.
To wszystko robią ślepcy, którzy mają się za przewodników. Jeśli nie otworzysz oczu, nie uświadomisz sobie, czyje słowa cię prowadzą, czyje słowa powtarzasz jako prawdę i jesteś w stanie za nie zginąć, to nieuchronnie to nastąpi, ślepy przewodnik pociągnie cię za sobą…

Odkrywaj Boga, a nie Pismo, tam go nie znajdziesz, podobnie jak w kościołach, świątyniach, bożnicach, domach modlitw... Część słów w nim zawartych, może posłużyć jako wskazówka, gdzie i jak Go odkryć. Wskazówka to nie droga, ją musisz odnaleźć sam. Nie ma takiej możliwości, byś poszedł czyjąś drogą i odkrył Boga.

@przesunięcie_ku_zieleni
Horacy Safrin w jednym ze swoich zbiorków dowcipów żydowskich przytacza taką oto opowieść (przytaczam z pamięci):
Ickowi urodził się syn. Idzie więc do urzędu, aby go zarejestrować. Ale ma zafrasowaną minę, co zauważa jego przyjaciel Mosiek.
- Co cię trapi?
- Nie wiem, czy powinienem w urzędzie podać wcześniejszą, czy może późniejszą datę narodzin syna. Co będzie korzystniejsze dla mnie?
- Więc może powinieneś podać prawdziwą datę - proponuje przyjaciel.
- O tym nie pomyślałem...

Ten dowcip ukazuje coś, co nazywam mentalnością kłamcy. Ktoś, kto ma taką mentalność w zasadzie prawdę podaje tylko wtedy, gdy z kłamstwa nie może odnieść żadnej korzyści.
Bardzo często przeciwnicy chrześcijaństwa metalność kłamcy przypisują autorom tekstów biblijnych. Ale po pierwsze nie mają na to argumentów. A po drugie zwykle świadczy to o ich własnej mentalności kłamcy. Sami skłonni są do manipulowania prawdą, więc cechę tę uważają za tak powszechną, że przypisują ją również autorom biblijnym.

"Konfabulacja" - to eufemistyczne określenie kłamstwa. Zarzucasz biblijnym autorom przekazywanie nieprawdy, nie wykazując tego na przykładach. To oczernianie ich.
Wersje ewangelistów różnią się, tak jak zwykle różni się to, co zobaczyli i zapamiętali rozmaici świadkowie tego samego wydarzenia (sportowego meczu, wypadku komunikacyjnego itp.). Czy możez wskazać takie elementy ich przekazu, których nie można pogodzić?
Dwie spośród czterech ewangelii przypisuje się autorom, będącym jednocześnie apostołami (Mt i J).



Interpretacji podlega każda ludzka wypowiedź. Nawet teksty prawnicze, które mają w zamyśle być całkowicie jednoznaczne, są przez rozmaite trybunały i rzesze prawników interpretowane.
Zdanie "Ala ma kota" rodzi w umyśle pytania: "Która Ala?". "Jaki to kot?" itd.
Każdy tekst (nie tylko prorocki i nie tylko biblijny) podlega interpretacji. Zasady poprawnej interpretacji określa hermeneutyka, która wyrosła na gruncie badań nad Biblią.

Dokonałeś interpretacji, przypisując czemuś znaczenie "przyczyna", a czemuś innemu znaczenie "skutek". Czy Twoja interpretacja wynikała z tekstu?

To poboczna uwaga. Istotne jest, że teksty Iz były i są traktowane jako teksty mesjańskie, mimo, że ten prorok akurat nie nazywa Mesjaszem opisywanej postaci Sługi Jahwe i z tego nie wynika, że nie są to teksty mówiące o Mesjaszu.

Apostoł Paweł odwołuje się do pojęcia "potomstwa" Abrahama na dwa sposoby: tych, którzy narodzili się z Abrahama fizycznie, opierają się na Prawie i praktykują obrzezanie, oraz tych, którzy naśladują wiarę Abrahama, stając się w ten sposób jego dziećmi (Rz 4,1-25). Fizyczne pochodzenie od Abrahama mają Izraelici i Arabowie, ale poprzez wiarę, jego potomstwem stać się mogą ludzie z wszystkich narodów. To wyjaśnia słowa skierowane do Abrahama: Uczyniłem cię ojcem wielu narodów (Rz 4,17; Rdz 17,5; por. Gal 3,29).

Wizja Izajasza 53 dotyczy określonego etapu życia Mesjasza. O Jego narodzeniu się z panny-dziewicy mówią wcześniejsze teksty, np. Iz 7,14 oraz Iz 9,5-6, a w nich nie ma z kolei nic o męce i śmierci Mesjasza.

Nie ma takiej konieczności, by każde mesjańskie proroctwo odnosiło się do całego życia Mesjasza.

Opis "Jezus z Nazaretu" odnosi się do miejsca zamieszkania. Nikt nie ma na czole napisane, gdzie się urodził.
Dwaj z czterech ewangelistów wskazują wyraźnie narodzenie Jezusa w Betlejem, a i Jan pośrednio to sugeruje (por. J. 7,42). Jednocześnie wśród żydów funkcjonowała też inna opinia, że ludzie nie będą wiedzieć, skąd pochodzi Mesjasz (por. J. 7,27). Jezus spełnił oba te oczekiwania, bo urodził się w Betlejem, a powszechna opinia o Jego pochodzeniu (rzekomo z Nazaretu) była błędna.

Mt i Łk przedstawiają dwa różne rodowody Jezusa. Łukasz przytacza wiele szczegółów dotyczących Maryi, co sugeruje, że przywołany przez niego rodowód dotyczy jej pochodzenia. Józef jest jedynie "domniemanym" ojcem Jezusa (Łk 3,23), bo w istocie Maryja "poczęła z Ducha Świętego" (Łk 1,35).
Już w Rdz 3,15 obiecany pogromca węża-szatana będzie pochodził od niewiasty (dlaczego nie od mężczyzny?).
Z kolei Mt przytacza rodowód Józefa, który był formalnym (przez małżeństwo z Maryją) i prawnym ojcem Jezusa. Oba rodowody wskazują na pochodzenie zarówno Maryi, jak i Józefa - od Dawida.

Wśród Izraelitów najbardziej sformalizowane rodowody prowadzono dla kapłanów i lewitów, którzy wyłączeni byli z dziedziczenia ziemi. Z kolei pozostałe pokolenia swoje pochodzenie dokumentowały udziałem w dziedziczeniu ziemi. Wśród Izraelitów nie istniał obrót ziemią w naszym rozumieniu. "Sprzedaż" ziemi była w istocie dzierżawą do momentu roku jubileuszowego (raz na 50 lat), w którym ziemia wracała do dziedzicznych właścicieli.

Spis, a w zasadzie pobór podatku, ogłoszony przez cesarza Augusta, na terenach podległych Herodowi, był przeprowadzany przez jego administrację. Pobór był skuteczniejszy, gdy jego uniknięcie groziło wykreśleniem ze spisów własności ziemskiej. Oto cała geneza przybycia Maryi i Józefa do Betlejem.

Jan spisał swoją ewangelię, znając już ewangelie synoptyczne. Unikał powtarzania wydarzeń, chyba że chciał wyeksponować jakąś pominiętą przez synoptyków treść. Wydarzenia selekcjonował tak, by budować wiarę wśród czytelników (por. J 20,30-31). Aż dziewięc spośród 21 rozdziałów Jan poświeca wydarzeniom paschalnym (r. 13-21). Nie tylko informuje o zdarzeniach i wypowiedzianych przez Jezusa słowach, ale również przekazuje ich znaczenie. To od Jana wiemy, że publiczna działalność Jezusa trwała ok. trzech lat (informacje o kolejnych Paschach).

To Ty sugerujesz, że Jezus Mesjaszem nie był, a jedynie Jego uczniowie Mesjaszem Go uczynili. Ich wiara w mesjańskość Jezusa nie była bezpodstawna, ale wynikała m.in. z tego, co Jezus mówił o sobie, również przed sądem i pod groźbą śmierci.

Naprawdę? Przecież jeszcze niedawno pisałeś, że 500 czy 1000 lat to okres, w którym można w tradycji ustnej bez problemów przechować olbrzymią część Starego Testamentu. Teraz okazuje się, że 20 do 70 lat po zmartwychwstaniu Jezusa, w których powstał NT to czas zbyt długi, by świadectwo uczniów było wiarygodne. Mentalność kłamcy?

Wszystkich, którzy pobłądzili, czyli wszystkich grzeszników. Moje i Twoje też. (por. 1 J 2,2).

Kupcami na dzidzińcu świątyni byli prawdopodobnie kapłani i lewici, bo tylko oni mieli prawo prowadzić jakąkolwiek działalność w tym miejscu (np. otwieranie i zamykanie wrót światyni, nadzorowanie tego, kto wchodzi). Chcesz więc uczynić ich wiarygodnymi sędziami we własnej sprawie?

Kupcy nie sprzedawali coca-coli z frytkami, oni sprzedawali żywe zwierzęta przeznaczane na ofiarę w świątyni oraz wymieniali "pogańskie" pieniądze, na takie, które są tolerowane w światyni. Nie musieli tego robić wewnątrz, wystarczyło miejsce handlu wyznaczyć na zewnątrz świątyni, poza dziedzińcem pogan, który był przeznaczony na modlitwę ewentualnych nie-Żydów. Oni jednak wbrew regułom uznawali ten dziedziniec za leżący na zewnątrz świątyni, a pogan zrównywali z bydłem (i niekiedy tak ich nazywali).

Mógł. Wielu ludzi ulega pokusie, by sugerować Bogu, że mają lepszy niż On, plan na urządzenie świata.
Według Ciebie Bóg nie istnieje, Jezus nie jest Mesjaszem, demony nie istnieją, więc świnie same z siebie rzuciły się do jeziora i potonęły. To, co przed ich potonięciem powiedział Jezus było bez znaczenia. Albo pozwól Jezusowi być Tym, kim był, albo nie zrzucaj na Niego rzekomej winy za utonięcie świń.

A to jakiś zupełnie nowy pomysł. Obaj byli uczniami, Mateusz był nawet apostołem (jednym z dwunastu). Paweł był uczniem, nazywa siebie również apostołem, tym razem z racji wyboru ze strony zmartwychwstałego Jezusa (Gal. 1,1.12 por. Rz. 1,1; 1 Kor. 1,1; 2 Kor. 1,1 itd.).

Dlaczego odnosisz efekt potwierdzenia do uczniów Jezusa, a np. nie do wszelkich oponentów chrześcijaństwa? Dlaczego "łykacie" możliwość ustnego przekazu przez ponad tysiąc lat, a kwestionujecie wiarygodne spisanie relacji naocznych świadków po 20-70 latach po wydarzeniu? Bo to pierwsze potwierdza wasze poglądy, a to drugie je podważa?

Ale miej w tym wszystkim wyważoną opinię, nie przypisuj konfabulacji jedynie stronie chrześcijańskiej. Zauważ, że nawet Ty uznałeś datowanie przez Ł. Niesiołowskiego-Spanó za niewiarygodne, a przecież ma on wpływ na tysiące studentów, przyszłych historyków.

Na forum jest poświęcony temu tematowi osobny wątek:
viewtopic.php?f=1&t=41090&start=60
Wskaż to, co uważasz za sprzeczność.
Proponuję taką formę, która pokazywałaby treść dwóch wersetów biblijnych (z ich "adresami"), których Twoim zdaniem pogodzić się nie da (tzn. że są sprzeczne).
I jeszcze jedno. Uważam, że drobne sprzeczności w Piśmie występują. Proszę, byś wskazując takie zastanowił się, czy dana sprzeczność stanowi powód zakwestionowania przez Ciebie Biblii i Boga.

Czyli również odczytujesz te słowa jako odnoszące się do paruzji zamiast do przemienienia Jezusa?

Akurat ja im tego nie przypisuję - natomiast niektórym z nich przypisuję tkwienie w efekcie potwierdzenia oraz konfabulowanie. A to różni się od świadomego zmyślania.
Gdy ktoś kieruje się przekonaniem, że określony bohater był postacią mającą z samego założenia, według proroctw, zrobić określone rzeczy, by spełnić określone proroctwa, to z tego powodu jest też przekonany, że skoro ten bohater był zapowiadaną postacią - w tym wypadku: Mesjaszem - to po prostu musiał zrobić określone rzeczy, choćby i najbardziej nieprawdopodobne.

O ile kłamać można wyłącznie świadomie, o tyle konfabulacja jest bardziej związana z fałszywymi wspomnieniami. Więc w przypadku konfabulacji zakrzywianie prawdy jest nieświadome.

BTW, Horacego Safrina lubię czytać i cenię, uwielbiam jego zbiór "Przy szabasowych świecach" zwłaszcza część "Wieczór drugi".

No właśnie nie.
Choć nie przeczę, że czasami słowo "konfabulacja" jest przez niektórych używane jako synonim kłamstwa i świadomego zmyślania. Co jednak jest błędem z ich strony.
Nie pierwszy i nie jedyny przypadek, gdy potoczne znaczenie jakiegoś słowa odbiega od oficjalnego. Można by z tego wydzielić odrębny wątek. Językowy.

Autorzy ksiąg Biblii wierzyli w to, co pisali. Nie wiem, jak mocno którzy wierzyli w konkretne opisywane przez siebie rzeczy, jednak w pewnym stopniu na pewno wierzyli - inaczej by tego nie pisali, bo i po co.
Wiara ma różne stopnie, podobnie jak wątpliwości oraz niewiara.

Niżej podałeś link do adekwatnego tematu dotyczącego tego wątku - wypowiem się tam o tym później, może jutro. Tutaj mój post za bardzo by się wtedy rozrósł, gdybym miał to zmieścić w tej wypowiedzi.

Tak, wiem, że według tradycji dwaj autorzy ewangelii zostali utożsamieni z apostołami noszącymi ich imiona - jednak biorąc pod uwagę czas spisania tych ewangelii, jest to IMHO nieprawdopodobne, by chodziło o tych samych ludzi. Najpewniej była to zbieżność imion, albo przypisanie autorstwa na podstawie zbyt słabych przesłanek.
Na tej samej zasadzie, św. Pawłowi zgodnie z tradycją przypisano autorstwo nie tylko listów, które bez wątpienia napisał, ale także listów, które napisał kto inny już po jego śmierci (listy do Tesaloniczan) lub których autorstwo jest wątpliwe (list do Tytusa i list do Efezjan).

Nie jest to z mojej strony zarzut wobec chrześcijan - ludzie są omylni.

Nie przeczę - tyle że św. Paweł nie pisał po hebrajsku, więc pytanie, czy słowa, których tam używał, były poza tym używane wyłącznie w dosłownym znaczeniu i św. Paweł jako jedyny użył znaczenia przenośnego.

Przeczytałem m.in. Łk 3,23-38. Nie znalazłem tam nic o rodowodzie Marii. W którym miejscu jest podany rodowód Marii i stwierdzenie, że pochodziła z rodu Dawida?

Spis Kwiryniusza, o którym wspomniał Józef Flawiusz, jest pod względem historycznym jednym z najbardziej kontrowersyjnych wydarzeń wzmiankowanych w Nowym Testamencie - Kwiryniusz został legatem Syrii w 6 roku, zatem już kilka lat po narodzinach Jezusa i po śmierci Heroda Wielkiego, a jego spis nie dotyczył Galilei, więc spis, o którym wspomina Łukasz, nie mógł być tym spisem. Od Józefa i Maryi przebywających w Nazarecie nie było wymagane uczestniczyć w spisie Judei po Herodzie Archelaosie, bo Galilea należała wtedy do Heroda Antypasa (tetrarchy będącego synem Heroda Wielkiego).
A wcześniej, gdy Jezus się rodził, w Galilei nie odnotowano spisu ludności.
Toteż większość historyków jest zdania, że Łukasz odnosi się do spisu z 6 roku, błędnie umieszczając je za życia Heroda. Choć część twierdzi, że Łukasz się nie pomylił, tylko wspomniał o wcześniejszym spisie, nie zanotowanym u Józefa Flawiusza.

W przypadku ewangelii chodzi o cuda, zdarzenia nadprzyrodzone przypisane Jezusowi - ewangelie są o tyle specyficznymi księgami, że tam zagęszczenie cudów i znaków jest wyjątkowo duże na tle innych ksiąg opisujących konkretne wydarzenia. W miarę upływu czasu wiele świadectw o określonych wydarzeniach bywa coraz bardziej koloryzowanych, co zresztą dotyczy nie tylko kwestii stricte religijnych, ale i innych budzących wielkie emocje i oddziałujących na wyobraźnię (np. w książce "Ungaria suis cum regibus compendio data" napisanej w 1729 jezuita László Turóczi przypisał Elżbiecie Batory zmarłej w 1614 wiele nieprawdopodobnych zbrodniczych ohydnych czynów, których nie zarzucano jej za jej życia w akcie oskarżenia, mimo że skazano ją w 1611). Natomiast kwestia nauczania Jezusa to inna kwestia - tę o wiele łatwiej jest zachować w wiernej formie.

Na tej samej zasadzie przypuszczam, że o ile ściśle religijna i publiczna działalność Eliasza, m.in. wobec Izebel i Achaba, została opisana wiernie, nawet gdy spisano ją po upływie bardzo wielu lat, zgodnie z przekazem ustnym, o tyle opis cudów przypisywanych Eliaszowi oraz opis wzięcia go do nieba przez ognisty rydwan został dodany po wielu latach, jako element pośmiertnego kultu Eliasza wśród wielu ludzi, i będący właśnie przykładem koloryzowania post factum. I też nie jest to z mojej strony zarzut pod adresem autorów - nie wątpię, że pisząc to, autorzy rozdziałów Ksiąg Królewskich dotyczących Eliasza naprawdę wierzyli w te cuda i ognisty rydwan.

Proszę więc, żebyś uwzględniał kontekst zamiast zarzucać mi mentalność kłamcy i inne rzeczy wynikłe z pochopnych wniosków, które wyciągasz na mój temat.

Chciałem znać tło i kontekst tej sprawy - to chyba jasne.
Jeśli ktoś przybyły z zewnątrz wyrzuca ze świątyni ludzi na co dzień odpowiedzialnych za funkcjonowanie tej świątyni, to albo musi być kimś bez cienia wątpliwości dla kogokolwiek zwierzchnikiem tych ludzi, kimś jeszcze ważniejszym i wyżej stojącym od nich, albo intruzem i awanturnikiem wszczynającym burdę i rozróbę.

? Co?
Skąd wyciągnąłeś taki wniosek?
Na tej podstawie, że zaprzeczam istnieniu Trójcy Świętej i boskości Jezusa?
To nijak nie świadczy o ateizmie.
Znowu popełniasz błąd, o którym wspomniałem wcześniej: fałszywa dychotomia i fałszywy podział ludzi na chrześcijan i ateistów, z pomijaniem wszystkich innych.
Nigdzie nie zaprzeczam istnieniu B-ga - skąd taki pomysł?
Łatwo Ci przychodzi szufladkowanie rozmówców i przypisywanie im określonych zestawów poglądów.

To nie jest tak czarno-biała i zero-jedynkowa kwestia, jak wydaje się niektórym chrześcijanom.

Ja nie wrzucam chrześcijan do jednego worka z np. muzułmanami, jak niektórzy robią.

To pierwsze stwierdziłem, tego drugiego nie - więc: znowu, sam to dobie dodałeś. Na jakiej podstawie?

Pomijasz tu kluczową rzecz: robocze przyjmowanie pewnych założeń na użytek dyskusji w celu wzięcia danego stwierdzenia na warsztat. Czy potrafisz w ogóle robić coś takiego? Bo ja tak - i często właśnie to robię. To, do czego się odniosłeś, było właśnie tego przykładem.

Wypowiadasz się bardzo kategorycznie i z wielką pewnością siebie, dopowiadasz sobie różne rzeczy i przypisujesz rozmówcom stwierdzenia, które nie zostały przez nich wypowiedziane. I ponownie przez to co piszesz, zaczyna przebijać jad i agresja. Mógłbyś zmienić ton i być bardziej powściągliwy w swoich stwierdzeniach, zwłaszcza na temat rozmówców (w tym mnie)?

Proszę, żebyś miał w tym wszystkim wyważoną opinię.

Do tej kwestii już się odniosłem wyżej.
Co do Pawła, to miałem na myśli ucznia znającego bezpośrednio Jezusa.
Paweł, o ile wiadomo, nie zetknął się bezpośrednio z Jezusem i nie słuchał kazań i przypowieści?

Nie kwestionuję Biblii ani B-ga.
Kwestionuję natomiast treść ewangelii i ogólnie tzw. Nowego Testamentu oraz doktryny i dogmaty, które wywiedziono m.in. z ich treści. A przede wszystkim cuda, które miał czynić Jezus, oraz zmartwychwstanie.
To nie jest tak, że nie zgadzam się z absolutnie żadną rzeczą, którą wg ewangelii powiedział Jezus. Choć w sumie to temat rzeka.

Jutro spróbuję wypowiedzieć się w temacie, do którego odnośnik podajesz na końcu swojego posta.

Zdefiniuję Ci to królestwo, które Jezus zapowiada w Marka 9,1.
To apokaliptyczne nadejście sił Dobra, zapowiadane przez proroków, nadejście samego Boga, który zrobi porządek ze światem, w szczególności z wszelkimi siłami zła i z grzechem. Jednocześnie nadejdzie nowy porządek, gdzie wszystko będzie się działo zgodnie z wolą Boga, ludzie będą szczęśliwi, śmierci już nie będzie, bólu już nie będzie, żalu i smutku już nie będzie.

Tak.

MNIE (nie "mi") się wydaje, że sprawa taka prosta nie jest. Jeśli w KB ma być powszechna szczęśliwość, bez strachu, ryzyk, bólu, niepewności - ludzka psychika, podarowana nam ewolucyjnie przez Stwórcę do życia w trudnym środowisku - takiej idylli długo nie wytrzyma. Będzie jak morska ryba zamknięta w "bezpiecznym" i przytulnym akwarium. I to na wieczność.
Makabryczna wizja.
Musi zatem zostać dla przetrwania w KB całkowicie przebudowana. A jak - nie wiemy. I co ciekawe, nigdzie nikt o tym wstydliwie nie wspomina. Rozumiem nawet dlaczego temat się omija.
Bo nie będziemy już nigdy tacy jak teraz, będziemy zupełnie inni. A jacy - nie wiadomo. Więc niepewność i trwoga.
By znosić wieczną idyllę, nasza psychika musi chyba zostać mocno ograniczona, zawężona.
Nawet mały kotek długo samego głaskania nie polubi. Więc coś jakby w kierunku ameby? Rośliny?

A to nie każdemu się spodoba. Więc lepiej o tym nie przypominać?
By trzódka się nie rozbiegła?

By znosić wieczną idyllę wystarczy kochać i mieć świadomość, że jest się kochanym.
Tylko osobnik patologiczny nie wytrzymuje przebywania z kimś kogo kocha, i kto jego kocha.

Czy czasem już w XII w. żydowski uczony Aben Ezra (Abraham ibn Ezra) nie miał wątpliwości co do Mojżeszowego autorstwa Tory? I czy czasem w XVII w. Baruch Spinoza (wiem, on odszedł od judaizmu) nie uważał Tory za będącą dziełem w dużej mierze Ezdrasza z V w. p.n.e.?

Wspominasz o "myśleniu postoświeceniowym" (które ostro krytykujesz i odrzucasz), pomijając wcześniejsze przypadki wątpliwości i krytyki.

A odnośnie NT, to 1. List do Tymoteusza, kiedyś zgodnie z tradycją przypisywany św. Pawłowi, najprawdopodobniej również został napisany już po jego śmierci. Podobnie z drugim Listem do Tymoteusza.

BTW, wypowiedziałem się w temacie pt. "Biblijne sprzeczności", do którego link podałeś.

Czyli jest jasne, że Królestwo Boże nie nadeszło. Ani współcześnie, ani za życia apostołów czy autorów ewangelii.

Psychika w formie dokładnie takiej, w jakiej funkcjonuje na co dzień, fizycznie, owszem.
Gdy jednak dokonać istotnych zmian i modyfikacji w psychice, to już nie jest to takie proste.

@przesunięcie_ku_zieleni

W obu przypadkach w wyniku otrzymuje się nieprawdę.
Aby oskarżyć kogoś o pisanie nieprawdy, trzeba mieć argumenty poważniejsze, niż tylko własne (lub zacytowane) przekonanie.

A jaki jest, wg Ciebie, czas spisania tych ewangelii?

Listy do Tesaloniczan prawdopodobnie pomyliłeś z listami do Tymoteusza.
Owszem są ludzie, którzy na podważaniu autorstwa niektórych listów Pawła usiłują się wykreować. Ważne są jednak rzeczowe argumenty.

Nie był jedynym:
a nie myślcie, że możecie sobie mówić: Abrahama mamy za ojca, bo powiadam wam, że z tych kamieni może Bóg wzbudzić dzieci Abrahamowi. (Mt 3,9)
Wydajcie więc owoce godne nawrócenia; i nie próbujcie sobie mówić: Abrahama mamy za ojca, bo powiadam wam, że z tych kamieni może Bóg wzbudzić dzieci Abrahamowi. (Łk 3,8)
Wypowiedź Jana Chrzciciela, przytaczana zarówno przez Mateusza, jak i Łukasza, wskazuje na pozorną trwałość pozycji wynikajacej z bycia potomstwem Abrahama. Gdy to potomstwo zawiedzie (a nawet gdy w jakimś stopniu nie zawiedzie) Bóg może do tej pozycji awansować kogoś, kto był traktowany dotąd nieosobowo, tak jak kamień (albo poganin).
Zarówno Paweł, jak i Jan Chrzciciel, których słowa są zachowane w języku greckim, byli Żydami, mówili po aramejsku, ale znali również język hebrajski, stąd ich wypowiedzi o potomstwie Abrahama mają za kontekst hebrajski tekst z Księgi Rodzaju.

Rzeczywiście, nie chodzi o spis z r. 6 ne. Obszerne wyjaśnienie znajduje się tutaj:
https://www.apologetyka.info/ateizm/spi ... -2,402.htm
"Reasumując (...), w świetle powyższych danych zarzucanie Łukaszowi, że pomylił się on w kwestii wspomnianego przez siebie (Łk 2,1-2) spisu ludności, jest zbyt pochopne i wcale nie takie oczywiste, jak chcieliby przeciwnicy jego wiarygodności."

Owszem, ale wynika to z faktu, że ewangelie krótko opisują życie i działalność Kogoś, o kim twierdzą, że był Bożym Synem, ostatecznym objawieniem Boga.

Ewangeliści nie twierdzą, że cuda zdarzają się tak po prostu - ale że są wyjątkiem od reguł, według których funkcjonuje świat materialny. Zasadniczo ich rozumienie świata materialnego nie różni się od naszego rozumienia. Cuda zdarzają się w ewangeliach dlatego, że istnieje Ktoś, kto te reguły świata w przeszłości ustanowił i może je w pewnym momencie zawiesić.

Nauki przyrodnicze opierają się na doświadczeniu i obserwacji. Nie są w stanie wypowiedzieć sie o czymś, co nie jest obiektem ich obserwacji - dlatego nie są w stanie falsyfikować tamtych cudów, bo żadnego przyrodnika nie było w chwili, gdy te cuda się działy. A gdyby nawet przyrodnik tam był, to jego obserwacje nie różniłyby się od obserwacji innych ludzi, będących świadkami i uczestnikami cudu.

Rydwan Eliasza ma jedynie bardzo lakoniczny opis. Można byłoby wyobrazić sobie przynajmniej kilka współcześnie istniejących realizacji technicznych takiego rydwanu (helikopter, rakieta, dron, samolot pionowego startu itp.). Jestem daleki od sugestii mieszania się obcych cywilizacji w nasze ziemskie sprawy. Ale skoro współczesne wynalazki pozwalałyby na konstrukcję rydwanu Eliasza, to dlaczego Ty, ponoć wierzący w istnienie Boga, nie dopuszczasz by Bóg, Stworzyciel i Pan Wszechświata dokonał tego, co opisuje Biblia?

Kapłani i funkcjonowanie świątyni było jednym z głównych obszarów krytyki ze strony proroków. Jeremiaszowi nawet z tego powodu zabroniono wstępu do świątyni (Jr 36,5). Prorok znalazł na to sposób: nakazał swemu sekretarzowi spisać dotychczasowe swoje proroctwa, skierowane przeciwko sposobowi realizacji kultu świątynnego, a następnie odczytać je w świątyni (w. 6).
Przeczytaj, co Malachiasz głosił przeciwko kapłanom (Ml 1,6-2,9).
Micheasz ogłosił, że z powodu grzechów przywódców, kapłanów i pozostałych ludzi:
...z powodu was Syjon będzie jak pole zorany, Jeruzalem rumowiskiem się stanie, a góra świątyni - szczytem zalesionym. (Mi 3,12)
Wprawdzie za czasów Micheasza, proroka tego posłuchano, ale jego proroctwo zostało spełnine. Ok. 1000 lat później, Rzymianie zaorali wzgórze świątynne.
A Ty twierdzisz, że Jezus, rozganiając kilka wołów i wywracając kilka stołów uczynił komuś wielką krzywdę? Do Jerozolimy na święto Paschy przybywało corocznie ponad 2 mln pielgrzymów. Czy oprócz chrześcijan, ktoś to zdarzenie zauważył? wziął do serca?

Mógłbyś być deistą, nie wykluczającym istnienia Boga, ale wykuczającym Jego działanie. Może czcicielem świętych baobabów w Afryce - co zresztą prawie na jedno wychodzi.
Gdybyś był świadkiem Jehowy, żydem, hinduistą - wierzyłbyś w istnienie świętych ksiąg, przez które do ludzi przemawia Bóg. Ale Ty to również wykluczasz. Nie ma proroctw, ani ich wypełnienia. Są tylko jakieś przypadkowe zapisy czyichś urojeń, datowane na pewno inaczej, niż to wynikałoby z ich treści, które później ktoś usilnie pragnie spełnić, aby się okazać masjaszem. Na pewno fałszywym.
Nie pisz wyłącznie o tym, w co nie wierzysz. Napisz o tym w co wierzysz - skoro wierzysz.

Ale Biblię kwestionujesz, gdy zaprzeczasz jej pochodzenia od tych postaci, które w jej treści figurują jako autorzy. Boga czynisz zdanym całkowicie na przypadek: bo ktoś nie zapamiętał czegoś ważnego, bo ktoś inny coś przeinaczył. To nie jest Bóg, Stwórca wszystkich rzeczy.

Nawet nie wierząc, powinieneś mieć dobre powody swojej niewiary.
Doktryny wynikające z Biblii - nie ma ich tak wiele. Dogmaty oparte na spekulacjach - są jedynie u katolików.

Są różne koncepcje KB viewtopic.php?f=48&t=41709&hilit=kr%C3%B3lestwo+bo%C5%BCe

Na zrozumienie czym jest KB poczekam do zbawienia. Ale podejrzewam, że wtedy zupełnie nie będzie mnie to interesować. Bo wtedy wystarczy mi Miłość.

Chyba jednak coś o KB musisz wiedzieć, jeśli jesteś wyznawcą Jezusa. Choćby to, że jest ono pożądane; że warto jest się w nim znaleźć.

Z innej jeszcze strony: KB jest głównym przesłaniem Jezusa. Wiele przypowieści jest właśnie na ten temat. Czyżbyś Ty, jako chrześcijanin, nie pojął nic z przypowieści Jezusa?