Na początku chcę powiedzieć, że szukałem czy ktoś już poruszał podobne zagadnienie i nie odnalazłem takowego, jeżeli coś mimo wszystko umknęło poprosiłbym o linka do tego i zamknięcie tego wątku jeśli nie to proszę o odp. na moje pytanie.

A mianowicie. Chodzi o to dlaczego z wulgaryzmu muszę się spowiadać?
Szukałem jakiegoś artukuły/przepisu kościelnego i jakoś trafia mi sie tylko "art. 141 Kodeksu wykroczeń" który mówi : "Kto w miejscach publicznych umieszcza nieprzyzwoite napisy, rysunki albo używa słów nieprzyzwoitych, podlega karze grzywny do 1500 złotych."

Skoro tę sprawe (według mojej wiedzy) reguluje tylko świeckie prawo i szeroko rozumiane "normy społeczne"? Jeżeli ktoś wie ewentualnie gdzie mogę coś na ten temat znaleźć prosiłbym o podanie gdzie.

Jak chciałem o tym porozmawiać z pewnym księdzem to zbył mnie jakimś głupim tekstem dlatego jestem zmuszony szukać pomocy gdzie indziej i tak trafiłem tu. Mam nadzieję ze w dobry dziale założyłem wątek, bo trochę ciężko mi się tu połapać.


Pozdrawiam i z góry dziękuje.

Jesli przezywasz jakis stres, emocje i "ulżysz sobie" w domu samotnie w wulgarnych słowach, to nie grzech ale odreagowanie.
Ale gdy posługujesz się wulgaryzmami między ludźmi, Twoje zachowanie jest źródłem zgorszenia, a to już grzech.

Z jednej strony tak, jest to zgorszenie, a z drugiej strony tak by można powiedzieć o tym wszystkim, co jest grzechem i zarazem uznajemy za grzech, a pewnym momencie nim już nie jest, tylko dlatego, że nikt nie słyszy i nie widzi...
I to dotyczy też wulgarnych słówek.

Nie o to chodzi czy ktoś widzi, słyszy.
Człowiek jest emocjonalny, w jakiś sposób musi odreagować gniew, bunt, upokorzenie.
Mniejszym złem według mnie jest czasem "puścić sobie wiąchę" niż gromadzić, kumulowac w sobie złe emocje.
One wcześniej czy później ujawnią się w formie nienawiści, agresji, depresji.....i wtedy dopiero zaczyna się konkretny, niekwestionowany grzech.

Zgoda, jakieś nerwy trzeba rozładować, tylko żeby się czasem nie zagalopować i pod wpływem koniecznego odreagowania nie popaść w skrajności.