Całkiem niedawno z mojej parafii odszedł młody ksiądz.Nie mozna o nim powiedziec złego słowa;angazowal sie w zycie kosciola,chodził na pielgrzymki z młodzieżą, wygłaszał ciekawe kazania.Ale niestety spotkał jakąs dziewczynę co było poczatkiem końca jego posługi kapłanskiej. Chodzą wiesci, ze wyjechał z dziewczyną do Anglii w poszukiwaniu pracy. Wielu ludzi by powiedziało: porzucił stan kapłański.I to jest prawda ale dla mnie jako parafianina wazniejszy jest jego dramat. Dramat człowieka i księdza, ktory po 4(5?) latach posługi kapłańskiej zdecydował sie na taki krok. Krok w niepewną przyszlosc.Z takimi decyzjami wiążą sie czesto oskarzenia innych ludzi,niekiedy rodziny i przyjaciół. Wielu chcialoby takiego czlowieka potepic
i osądzić. Dla mnie zycie bylego ksiedza, ktory musi zmienic swoje srodowisko i wyjechac za granice albo do innego miasta, jest skazane na niechybną porazke. Zal mi czlowieka, ktory do konca zycia bedzie zmagal sie z tą decyzją i bedzie musial odpowiadac na niewygodne pytania. Na zawsze pozostanie z etykietką byłego ksiedza. Jaki ten swiat jest pogmatwany...

Wiesz na pewno że tak było?
Może po prostu dobrze się rozumieli jako przyjaciele z tą dziewczyną i nic więcej. A odszedł bo pewnie dostał polecenie "z góry" u nas co roku odchodzą ksieża i przychodzą nowi ;P
A jesli rzeczywiście się tak stało. No cóż jest to delikatny temat. Może ten kapłan nie miał powołanie, może Bóg chciał go doświadczyć... no ale tu już na pierwszy plan wychodzą same gdybania

Odchodza bo mysla, że wiara nie daje tego co nauka.
Tak nie daje.Daje wiecej. Nadzieje ufności.Moim zdaniem o wiele trudniej gdy sie jest tego świadomym zrezygnować,z takiego piekna możliwości wierzenia.
Ich wybory... głupie bardzo...

A mnie sie wydaje ze taki mlody ksiadz pozostawiony sam sobie, zdala od rodzinnego domu musi miec twardy charakter zeby nie zagubic sie w nowej rzeczywistosci. Praktycznie pozostaje sam. I tutaj jest bardzo wazna rola starszego kaplana - kolegi, proboszcza ktorzy powinni stworzyc mu namiastke domu, w kazdej chwili wspierajac go i dodajac otuchy. W przeciwnym razzie ksiadz popadnie w samotnosc i ciezka codzienna pracę.
Poza tym nalezby powaznie zastanowic sie czy celibat powinien nadal obowiazywac.

Żal A skąd wiesz, że będzie się zmagał Może decyzja o przyjęciu święceń była błędem - a teraz doszedł do wniosku, że podjął słuszną decyzję i być może w ogóle nie będzie jej żałował

Co do niewygodnych pytań - nie ma takich, są tylko ludzie którzy pytają w niewłaściwy sposób. Jeśli ten człowiek potrafi umotywować swoją decyzję, to zranić go mogą tylko bezmyślnie osądzający go ludzie, albo ci którzy będą chcieli celowo mu dopiec.

młody ksiądz stał się ofiarą celibatu. nie on pierwszy i nie ostatni.

nie byly by takich problemow gdyby kosciol zniosl mym celibat. mym zdaniem najbardziej betsensowna i kolidujaca z natura sprawa jaka jest w kosciele.

skazywac ludzi na nieszczescie w imie czego?
w imie historycznej checi zachowania majatkow?

Nie byłoby takich, a byłyby inne, np. czemu ksiądz chodzi z żoną do teatru za to co daliśmy na tacę, albo ksiądz nie może przyjść do chorego lub odprawić mszy, bo dziecko mu się rozchorowało, albo jego żona rodzi.

1. nikt nie zmusza cie abys dawal na tace wiec jak dajesz dobrowolnie to nie prubuj wyliczac ksiedza z tego co dales dobrowolnie.

2. co w tym zlego jesli ksiadz pojdzie z zona do teatru? czy to naprawde jest czyms gorszym jesli pojdzie sam do teatru albo powiedzmy z swoja kuzynka?

3. ludzie swietcy tez maja dzieci, ktorych zony rodza i dzieci sa chore i ci ludzie maja nie mniej obowiazkow zwiazanych z swa praca niz ksiadz i jakos musza sobie z tym proradzic. patrzac tak na sprawe ksiadz tez by sobie poradzil. mialby dodatkowo doswiadczenie rodzinne i wiendzialby praktycznie to co teraz zna tylko w teorii a mimo wszystko tak wielu szuka u niego rady z dziedziny w ktorej ma zero doswiadczenia praktycznego.

4. inne problemy byly by. to oczywiste. zawsze i wszedzie znajdzie jakis problem jednak tak patrzac na sprawe nie powinnismy nic, doslownie nic robic bo rozwiazujac jeden problem wpadamy natychmiast na nowy. to nazywa sie zycie. od urodzenia az do smierci rozwiazujemy jakies problemy.

Co nie zmienia jadnak faktu, że celibat jest mocno wątpliwy jak dla mnie. Został w Kościele ustanowiony w bardzo konkretnym celu, a potem dopiero do niego dorobiono podbudowę teologiczną. Jest sprzeczny z naturą na równi z homoseksualizmem [nawet jak się ktoś obrazi, to nic to nie zmienia], prowadzi do bardzo wielu frustracji, jest niepotrzebnym ograniczeniem. I choć znam na pamięc wszystkie argumenty za celibatem, to dla mnie są one b. mało przekonujące.

A że dla kontrastu mam na co dzień trochę wspólnego z protestanatmi i znam pastorów, którym rodzina wcale nie utrudnia posługi, tym bardziej celibat uważam za nieuprawniony.

czyz nie powiedzialem tego samego?
jesli mnie tak nie zrozumiano to chcialby sie przylaczyc to wypowiedzi JakubN

No to taka informacja:



http://info.wiara.pl/?grupa=4&art=1164172161&dzi=0

I o czym to ma świadczyć? Że są pastorzy, którzy sobie nie radzą i wiarę mają w dupie? To się zgodzę. Podobnie jest z katolickimi księżmi, tylko że nic z tego nie wynika. A że ktoś używa jako wymówki rodziny, to jest to tym bardziej uwłaczające. Natomiast jak się chce, to się potrafi pogodzić i posługę, i rodzinę i działalność charytatywną jeszcze. Chyba że w to wątpisz, Moniko?

hmmm Jakubie to jak Ty jako argumentu używasz "że pastorzy sobie radzą bo ty wiesz" i jest dobrze, a Monika jak daje potwierdzoną informację, że jednak nie do końca sobie radzą to już jest źle? hmm

A mam wkleić informacje, jak bardzo książa nie radzą sobie z celibatem?