Nieprawda.

Kodeks Prawa Kanonicznego:

Kan. 751 - Herezją nazywa się uporczywe, po przyjęciu chrztu, zaprzeczanie jakiejś prawdzie, w którą należy wierzyć wiarą boską i katolicką, albo uporczywe powątpiewanie o niej ; apostazją - całkowite porzucenie wiary chrześcijańskiej, schizmą - odmowa uznania zwierzchnictwa Biskupa Rzymskiego lub utrzymywania wspólnoty z członkami Kościoła, uznającymi to zwierzchnictwo.

Przeczytaj uważnie nie tylko samą końcówkę KPK, ale i to co wcześniej zacytowałeś: "po przyjęciu chrztu", w sensie katolickiego chrztu. Bartłomiej I nie przyjął chrztu w obrządku katolickim, ale prawosławnym, więc pojęcie ekskomunika w sensie katolickim nie może go dotyczyć.

Co znaczy "po przyjęciu chrztu", w sensie katolickiego chrztu ? Mnie uczono, że chrzest u schizmatyków i większości heretyków jest ważny.

Co za różnica w jakim obrządku przyjął chrzest?

Czy to jest inny chrzest niż katolicki?

Czy został przez niego włączony do innego Kościoła?

Chrzest w kościele prawosławnym nie jest tym samym co chrzest w kościele katolickim. Jest to chrzest włączający do wspólnoty chrześcijan, ale nie do tych pozostających w jedności z Rzymem.

A katechizm na to:

1267 Chrzest czyni nas członkami Ciała Chrystusa: "Jesteście nawzajem dla siebie członkami" (Ef 4, 25). Chrzest włącza w Kościół. Ze źródeł chrzcielnych rodzi się jedyny Lud Boży Nowego Przymierza, który przekracza wszystkie naturalne lub ludzkie granice narodów, kultur, ras i płci: "Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, aby stanowić jedno Ciało" (1 Kor 12,13).

W który Kościół włącza chrzest? Odpowiedź jest w Credo:

Wierzę w jeden święty, powszechny i apostolski Kościół

I kolejne pytanie. Wiem od rodziców, że na kresach wschodnich, zdarzało się od czasu do czasu, że katoliccy rodzice chrzcili z konieczności dzieci w prawosławnych cerkwiach (np. niebezpieczeństwo śmierci i brak księdza katolickiego w okolicy). Czy dziecko katolickich rodziców ochrzczone przez popa zostało włączone do Kościoła katolickiego, czy do Cerkwi prawosławnej?

To zapytam inaczej - czy takie dziecko może bez żadnych dodatkowych warunków przyjąć kolejne sakramenty w Kościele katolickim?

PS. Nie widzę konieczności - w takiej sytuacji dziecko (z wody) może ochrzcić każdy, ja i Ty również...

Nie ma żadnych problemów. Kościół uznaje ważność chrztu w prawosławiu.



Może konieczność subiektywna, ale taka była praktyka. A na zdrowy rozsądek - lepiej jest by ochrzcił kapłan, gdyż pełny obrządek chrztu to nie tylko polanie wodą, ale również egzorcyzmy i namaszczenia świętymi olejami. Gdybym miał pod ręką popa - wolałbym ochrzcić u popa niż samemu z wody.

Kościół uznaje ważność chrztu w prawosławiu i chrzest nigdy nie jest powtarzany, to się zgodzę. Pytam, czy nie jest konieczny obrzęd przyjęcia do Kościoła katolickiego.

Bo o ile mi wiadomo jest w ten sposób:



Żródło

Chrzci się w wierze Kościoła, w której dziecko przyjmuje chrzest

Ale w drugą stronę już tak nie ma - laik nie może udzielać chrztu w prawosławiu, nawet w sytuacji zagrożenia życia.Takim przyjęciem może być np. bierzmowanie, jak sądzę. Poza tym istnieje możliwość dwukrotnego chrztu, która jest niewłaściwą praktyką. Problem pojawia się w momencie pisania aktu chrztu - może istnieć tylko jeden taki akt, podpisany w jednym konkretnym Kościele.To też jest problematyczne. Jak ksiądz katolicki może ochrzcić dziecko w wierze Kościoła prawosławnego?

Z czysto formalnego punktu widzenia ...jest tutaj dużo sprzeczności Jeśli uznajemy chrzest innego Kościoła (np. prawosławnego), i jeśli uznajemy że ten chrzest włącza do Kościoła powszechnego (np. łacińskiego), to jest tu paradox nie do rozwiązania... Idźmy za głosem Ducha Świętego a nie kanonów Kościelnych!

P.S. Tak na marginesie: POP = KLECHA.

Kościół jest jeden, ale różny jest stopień przynależności do niego. Przejrzyj dokumenty Vaticanum Secundum, a przeczytasz tam, że są 3 kręgi przynależności do Kościoła Chrystusowego:

- pierwszy obejmujący katolików
- drugi, szerszy, obejmujący wszystkich chrześcijan
- trzeci, najszerszy, obejmujący wszystkich ludzi

Na tym właśnie, między innymi, polegała przełomowość II Soboru Watykańskiego. Wcześniej uznawano za rzeczywisty tylko pierwszy krąg przynależności, traktując resztę ludzkości, za skazaną na potępienie, jeśli za ziemskiego życia nie nawrócą się na wiarę katolicką.

Didymos - bierzmowania też udziela się raz, prawda? W Kościele prawosławnym - razem z chrztem...

Jeśli w Kościele prawosławnym laik ochrzcić nie może, to być może jest możliwość udzielenia chrztu przez katolickiego księdza - choć nie wiem, trzeba by zapytać prawosławnych. Tylko nie wiem, czy wtedy udzielają bierzmowania osobno?

Prawosławni są bardziej restrykcyjni, ale też nie ma u nich - o ile wiem - obrzędu przyjmującego do Kościoła. W ich rozumieniu spowiedź i Komunia święta jest równoznaczna z takim przyjęciem. Co się nie zgadza ze stanowiskiem Kościoła katolickiego...

Ale to już zupełnie nie na temat...

Przecież mamy JEDEN Kościół. Święty, powszechny i apostolski.

Chrzest włącza do JEDNEGO Kościoła. Nawet, gdy chrzczą heretycy i schizmatycy. Gdyby było inaczej, to chrzest u heretyków i schizmatyków nie byłby ważny. Każdy ważny chrzest gładzi grzechy, daje łaskę uświęcającą, włącza do Kościoła i wyciska niezatarte znamię na duszy.

A w którym to dokumencie Kolega takie bzdety wyczytał? Szczególnie trzeci punkt, który jest heretycki.

Sprostowanie herezji, które Kolega (mam nadzieję niechcący) palnął, jest w katechizmie:

Kto należy do Kościoła powszechnego?

836 "Do tej katolickiej jedności Ludu Bożego... powołani są wszyscy ludzie... należą lub są jej przyporządkowani zarówno wierni katolicy, jak inni wierzący w Chrystusa, jak wreszcie wszyscy w ogóle ludzie, z łaski Bożej powołani do zbawienia" 292 .

837 "Do społeczności Kościoła wcieleni są w pełni ci, co mając Ducha Chrystusowego w całości przyjmują przepisy Kościoła i wszystkie ustanowione w nim środki zbawienia i w jego widzialnym organizmie pozostają w łączności z Chrystusem rządzącym Kościołem przez papieża i biskupów, w łączności mianowicie polegającej na więzach wyznania wiary, sakramentów i zwierzchnictwa kościelnego oraz wspólnoty. Nie dostępuje jednak zbawienia, choćby był wcielony do Kościoła, ten, kto nie trwając w miłości, pozostaje wprawdzie w łonie Kościoła <<ciałem>>, ale nie <<sercem>> 293 .

838 "Co się zaś tyczy tych ludzi, którzy będąc ochrzczeni noszą zaszczytne imię chrześcijan, ale nie wyznają całej wiary lub nie zachowują jedności wspólnoty pod zwierzchnictwem następcy Piotra, to Kościół wie, że jest z nimi związany z licznych powodów" 294 . "Ci przecież, co wierzą w Chrystusa i otrzymali ważnie chrzest, pozostają w jakiejś, choć niedoskonałej wspólnocie ze społecznością Kościoła katolickiego" 295 . Z Kościołami prawosławnymi ta wspólnota jest tak głęboka, że "niewiele jej brakuje, by osiągnęła pełnię dopuszczającą wspólne celebrowanie Eucharystii Pana" 296 .