Chwileczkę. Bardzo proszę - nie mieszajmy kilku rzeczy.

Nikt nie zabrania nikomu powrotu do Kościoła katolickiego. Czy ów diakon wrócił, czy czeka na decyzję biskupa odnośnie do swoich święceń? Co jest dla niego ważniejsze - wiara czy święcenia? Bo jeśli to drugie, to nie ma co się biskupowi dziwić...

Problem dotyczy - jak rozumiem - możliwości pełnienia posługi diakonatu i niczego więcej. Nie nawrócenia, nie przyjęcia do Kościoła, itd.

Ostrożność wobec tego człowieka, a brak zainteresowania jego sprawą - to dwie różne rzeczy.

Ostrożność polega na tym, żeby czas pokazał, o co w tym wszystkim chodzi.

Poprosiłem mojego bohatera o wypowiedź w tym temacie, ale niestety odmówił.

Nawet mu się nie dziwię, bo Leszek, Jan z wielką przyjemnością pewnie wolałby go ujrzeć na stosie. Ale czy my, jesteśmy bardziej święci od tego, nie ma co ukrywać, zagubionego diakona, który jednak się odnalazł.
Potrafimy osądzać, a jakże i nic złego w tym nie widzimy. Przykre to trochę jest, bo Jezus z pewnością się cieszy o wiele bardziej z jego powrotu niż z naszego trwania.

Żałuję, że zachciało mi się zadawać pytania chrześcijanom(chyba), ale my nie umiemy rozmawiać, co zresztą odzwierciedla sytuacja w kraju. Zbyt dużo mamy pseudspecjalistów i każdy wszystko wie.

Zadałem pytanie odnośnie przyjętego sakramentu i pewnych perturbacji z tego wynikajacych, a zamiast odpowiedzi otrzymałem pytania: czy aby on się naprawdę nawrócił?
Przepraszam, że pytałem!

Augustus - a moje pytanie wynikało ze znajomości takiej historii. I podobne zadałam komuś w takiej sytuacji bezpośrednio. Nie bez powodu, jeśli ktoś przynależność/powrót do Kościoła uzależnia od decyzji biskupa odnośnie do możliwości bycia diakonem, to stawia wszystko na głowie.

Nie wiem, o kim piszesz, nie wiem, czy dobrze zrozumiałam wypowiedź tamtego człowieka, z którym rozmawiałam, nie mam bladego pojęcia, czy mówimy o tym samym czy o innych ludziach. Ale pewne "uczulenie" mi zostało.

Jeśli "twój" diakon wrócił do Kościoła, niech żyje spokojnie i jak najlepiej, i zapyta biskupa za lat kilka. O możliwość pełnienia posługi diakona, bo do przyjęcia święceń kapłańskich to jeśli dobrze interpretuję prawo kanoniczne, jest mu potrzebna dyspensa Stolicy Apostolskiej od przeszkody schizmy...

Ps. Naprawdę uważasz za słuszne, żeby kapłanem był ktoś, kto chce być kapłanem, a to, w jakim Kościele, jest dla niego kwestią drugorzędną?

Jedyne, co mi się w tej chwili zapałętało po głowie to Dziady cz III i "Daj mi rząd dusz!" Może przesadzam, nie wiem, czy ktokolwiek tak myśli, ale jeśli tak, to za skarby świata nie dopuściłabym go do pełnienia w Kościele żadnej funkcji...

Jo_tka - tym osobnikiem biskup się nie zajął, więc on nie uzależnia swego powrotu tylko pod warunkiem pełnienia posługi diakonatu, on już wrocił i nie szukał innych biskupów, jak to ktoś sugerował(może powinien).

Moje pytanie brzmi, co z sakramentem i chyba niepotrzebnie namieszałem naświetlając szerzej sprawę, o co ów diakon ma teraz do mnie pretensję i słusznie.

Sakramentu wymazać się raczej nie da, a nawet ten były schizmatyk chce aby: "ten ślad bożego wezwania i wybrania, umożliwiający podjęcie próby oczyszczania chrześcijańskiej wspólnoty" pozostał.
Jestem pod wielkim wrażeniem tego człowieka, ktory będąc jedynie diakonem, odważył się powiedzieć prawdę o postępowaniu starokatolików, szczególnie duchownych, którzy(pomijam ich amoralne zachowanie) dzięki liturgii identycznej z naszą, rzymskokatolicką, postępują bardzo nieetycznie, ale to już inny temat.

Biskup się nie musi nim zajmować. W tej chwili nie ma powodu. Jeśli jego intencje są najszczersze, niech żyje spokojnie jako katolik i swoim życiem pokaże wierność Bogu i swojemu powołaniu. Toż ono nie zginie, prawda?

PS. Widziałeś ten temat?
viewtopic.php?t=7129
ewentualnie końcówkę tego:
viewtopic.php?t=5745

To może być ten diakon
A jego powołanie jesli jest prawdziwe, przetrwa wszystkie próby

A ja poznałem go tam: http://forum.fidelitas.pl/viewtopic.php?t=1385

Dotyczy jak najbardziej!!
Nie lubimy schzmatyków powracających do Kościoła, odnosimy się do nich z pewną rezerwą, muszą zapracować swą postawą na zaufanie.
[...] O ile sobie przypominam, watek dotyczy konkretnego przypadku, nie ksiezy i przy tym prosze pozostac.
pedziwiatr

Pewnie Taki biskup to ma roboty na głowie...

Biskupom nie ma co zawracać głowy, oni teraz czytają teczki....

A na poważnie, to ten schizmatycki diakon, może nigdy nie doczekać przychylnego spojrzenia na swoją osobę.
Może być tak, że biskupi będą bać się powierzyć mu misję kanoniczną z jednego powodu, że on opowiada się za Ewangelią i tym samym jest przeciwnikiem homoseksualizmu wśród kleru, przez co został skreślony z listy czynnych duchownych starokatolickich, ale ostatnie doniesienia podają, że pobyt tego diakona w K-le starokatolickim przyczynił się do usunięcia kanclerza kurii i proboszcza parafii katedralnej z zajmowanych urzędów - gdyż diakon ów wskazał dowody na homoseksualną orientację owego.
Biskupi rzymskokatoliccy mogą się bać podobnych afer??