To i nie tylko to, ale jeszcze wiele więcej. Do tego dożywotnio. Małżeństwo (w wersji katolickiej) jest jak rosyjska ruletka, na zdrowy rozum nikt nie powinien zaakceptować takiego ryzyka. Ale z drugiej strony życie bez odrobiny szaleństwa byłoby nudne... No risk, no fun, jak mawiali starożytni Indianie

do zawarcia ślubu ksiądz jest potrzebny, jak łyżwy do pływania
małżeństwo sankcjonuje się w momencie "skonsumowania" tegoż związku, więc choćby sam papież udzielił ślubu, może on być unieważniony

Wejście w związek małżeński wiąże się z ogromnym ryzykiem. Często tak bywa że ta druga osoba swoje prawdziwe oblicze okazuje dopiero po ślubie, wcześniej umiejętnie ukrywane. I potem popełni się błąd który będzie trwał do końca życia, gdy trzeba będzie znosić wady i słabości współmałżonka nawet gdy będzie się przez niego krzywdzonym a odejść od niego nie można.
Małżeństwo dla mnie to największa utrata wolności z jaką dotychczas spotkałam się żyjąc na tym świecie.
Realizować się można na płaszczyźnie innej niż w małżeństwie, cieszyć się i korzystać z tego życia żyjąc w stanie wolnym.

dla jasności - to co napisał "ziobro Adama" to wersja niekatolicka oczywiście

No, niby niesposób się z tobą nie zgodzić.
Jednakże, wiem po sobie i z uważnej obserwacji innych, że właściwie każda chwila niesie z sobą ryzyko dalekosiężnych i nieodwracalnych skutków. Wystarczy zrobić jeden krok do przodu albo zawahać się i pozostać w miejscu. Uczynisz ten krok, a za tobą wali się spróchniałe nadwerężone wichurą drzewo. I możesz dalej dokonywać wolnych wyborów. Nie robisz, to jesteś na tym ostatecznym Sądzie swoich dokonań.

Nie bez powodu stan wolny nazywa się właśnie wolnym

A poważniej, każdy jest do czegoś powołany. Z pewnością małżeństwo nie jest jedynie słuszną drogą dla każdego.

a coż w mojej "wersji" jest niekatolickiego ? przecież przed wiekami tak było i teraz tak jest .. sam wspomniałeś, że na wojnie nie potrzeba księdza, by zawrzeć małżeństwo .. bo przysięga sobie dwoje ludzi, a nie troje ...

Niestety muszę to napisać. Wydaje mi się, akacjo, że stałaś się ofiarą opowieści skrzywdzonych kobiet albo jakichś własnych rodzinnych doświadczeń Największym błędem w myśleniu o małżeństwie jest opieranie się na doświadczeniu innych, "przychylnych" osób. Czy to, że innym się nie udało znaczy, że mi też się nie uda? Czy to, że w przypadku wielu małżeństw mąż zmienił się po ślubie (ciekawe dlaczego?...) znaczy, że mój też się zmieni? Czy to, że moi rodzice są nieszczęśliwi w małżeństwie znaczy, że ja też będę?

Po to jest okres narzeczeństwa, aby się dobrze poznać. Owo poznanie ma polegać na rozeznaniu czy ten drugi człowiek kieruje się tymi samymi wartościami, co ja, czy chce budować na Panu Bogu, co jest dla niego najważniejsze, jakie ma wady, zalety, w czym mogę mu pomóc, w czym on może mi pomóc... i wiele, wiele innych. Jeśli to przed ślubem rozeznamy, to nie ma opcji, by po ślubie coś się popsuło. Owszem, na pewno wiele rzeczy się zmieni, nie będzie wylądało tak jak przed, ale kto tu mówi o zepsuciu? Przecież zawsze będzie ten fundament, do którego można będzie się odwołać.


I tutaj zgodzę się ze SweetChildem. Każdy ma swoje powołanie dane mu przez Pana Boga. Byleby tylko od niego nie uciekać

Koniec offtopa

A jak już, to nie za szybko. Wtedy jest szansa, że jednak Anioł Stróż dogoni dezertera

Tak już jest że w rodzinie, małżeństwie jest się ranionym. Często te rany są głębokie. Tak jak dzieci mogą czuć się ranione, krzywdzone przez swoich rodziców, tak też żona może czuć się krzywdzona, raniona przez swego męża.
Jeżeli w małżeństwie małżonkowie mogą, powinni czy otrzymują prawo do wpółżycia seksualnego (że wtedy już można) to jest ogromne ryzyko/prawdopodobieństwo że będzie się krzywdzoną na tle seksualnym a uciec od tego nie będzie można (bo nie można opuścić współmałżonka), a normalnie w innych sytuacjach przemocy seksualnej (gdy to nie jest współmalżonek) do takich sytuacji można niedopuszczać i być od nich wolnym. Uwzględniając że mężczyzna ma różne problemy natury seksualnej (np masturbacja, pożądliwe patrzenie na kobietę) i wie że bez grzechu może to czynić w małżeństwie ryzyko bycia krzywdzoną w małżeństwie jest ogromne,
A jak kiedyś Jotka powiedziała, człowiek powinien przewidywać skutki swoich działań, a nie po fakcie płakać że nie wiedział że tak się mogło stać.
Przyjdzie kobieta do spowiedzi i powie " mojego męża nie interesuje dom, rodzina, dzieci, mało ze mną rozmawia, wraca z pracy i caly czas siedzi przed telewizorem, jedynie co go interesuje to uprawiać ze mną seks. Czuję się raniona i krzywdzona"
I cóż ona ma zrobić jak nie w pokorze dźwigać ten krzyż? Taki los sobie wybrała wiążąc się z nim przysięgą małżeńską.


Nigdy do końca nie będzie się znało intencji jaką kieruje druga osobą, co wyjdzie dopiero po ślubie. Tym bardziej że gdy się jest zakochanym to często jest się zaślepionym i nie zauważa się tych prawdziwych intencji jakimi kieruje się druga osoba.

1. Jeśli mężczyzna lub kobieta ma problem z masturbacją to małżeństwo tego problemu nie rozwiążę i wiem to bezpośrednio od osób które mają z masturbacją problem pomimo bycia w związku małżeńskim.
2. Dlaczego mówimy o krzywdzeniu w sferze seksualnej tylko jako o nadużyciach? Warto wspomnieć o szantażowaniu "seks za coś" albo robieniu ze współżycia męczarni na którą pod wpływem wielkiej łaskawości się kobieta zgadza pomimo niechęci? Kobiety też mają problemy natury seksualnej, równie często jak mężczyźni - po prostu inaczej się one objawiają. To jest właśnie niesprawiedliwe podejście do próblemu "jej/jemu ciągle się chce = złe i krzywdzące", "jej/jemu się nigdy nie chce i robi łaskę raz na miesiąc czyniąc z seksu pańszczyznę = nic takiego strasznego".

Zaraz - chwileczkę. Seks - w małżeństwie również - ma być ludzki. Zatem dobrowolny z obu stron. Żona nie jest zabawką ani darmową prostytutką do dowolnego wykorzystania i bez prawa obrony.


Z tej odpowiedzi na pytanie:
http://zapytaj.wiara.pl/?grupa=8&art=1077797609&dzi=0

To potwierdzało by że nie należy związku małżeńskiego traktować jako miejsca rozwiązania tego problemu. Że przed zawarciem małżeństwa człowiek powinien uczyć się panować nad sobą, nad swymi namiętnosciami i patrzeć z szacunkiem na drugą osobą. Że czystość przedmałżeńska jest ważna w wychowaniu do dojrzałości i przygotowaniu do założenia rodziny.

Zarówno mężczyźni i kobiety mają problemy natury seksualnej ale ze względu na różnice w przeżywaniu seksualności są one odmienne. Chłopcom trudniej jest żyć bez zaspakajania potrzeb seksualnych, szybciej wpadają w stan podniecenia seksualnego, bo męskie hormony wywołują taki stan z którym nie mogą sobie poradzić. Dziewczęta bardziej pragną romantycznej miłości, a pragnienia seksualne nie są jeszcze tak rozwinięte i pojawiają się później. Choć obecnie wiele młodych dziewczyn naczytało się różnych czasopism, naoglądały filmów, dlatego są zepsute i coraz częściej bywa inaczej, że same swym zachowaniem prowokują chłopców.
Kobieta może mieć w małżeństwie tego typu problem natury seksualnej że współżycie seksualne jest dla niej koszmarem, może mieć obawy przed stosunkiem przed wstąpieniem w związek małżeński (jeśli wcześniej nie współżyła), może mieć problemy z rozpoczęciem współżycia i problem trzeba będzie rozwiązywać na płaszczyźnie ginegologicznej i psychologicznej.
Jeżeli dla mężczyzny dość istotne jest że jego napięcie seksualne może być rozwiązane w małżeństwie, że teraz już będzie mógł, a kobieta będzie traktowała małżeństwo głównie jako pragnienie spełnienia marzeń o miłoście że ma kochającą rodzinę, dzieci i męża a obowiązek seksu jest dla niej kwestią drugorzędną, to chyba te różnice w przeżywaniu są przyczyną tego konfliktu.

Zadane pytanie w dziale zapytań potwierdza jednak realną możliwość wystąpienia takiej sytuacji, takiego traktowania w małżeństwie. Rozwiązanie takiego konfliktu jest bardzo trudne. A chciałoby się żyć spokojnie bez konfliktów moralnych. Druga osoba ma wolność, więc może nie chcieć znaleść rozwiązania, może czynić to co jej się podoba. standardowa wskazówka spowiedników wobec różnych problemów w relacjach międzyludzkich jest by przyjmować z pokorą zadawany ból i cierpienie, i z cierpliwością je znosić.
Jak człowiek ma przewidywać skutki swych działań to aby zminimalizować prawdopodobieństwo wystąpienia takiego problemu o tym należy pomyśleć przed ślubem, zwazać uwagę na zachowanie drugiej osoby, nie traktować czystości przedmałżeńskiej jako przeżytek, nie wyrażać zgody na seks jeśli go proponuje, bo jeśli osoba przed ślubem tak się zachowuje to można przypuszczać jak będzie się traktowaną w małżeństwie. I nie obawiać się zerwać w takim przypadku, nawet kosztem pozostania samemu.

Nie da się...

Czego się nie da? Nie da się żyć bez konfliktów moralnych? Uspokoić swe serce przed Bogiem i osiągnąć głęboki pokój wewnętrzny. Po co stwarzać sobie jakieś niepotrzebne konflikty? Gdy człowiek przylgnie do Jezusa i na Nim oprze swe życie to te konflikty moralne będą zanikać.