SweetChild, jeśli katolik powie do ateisty:

"prawdziwa miłość jest możliwa tylko przez Boga"

... to jednocześnie mówi mu dokładnie to co napisałeś tłustym drukiem czyli: ty tej prawdziwej miłości nie możesz doświadczyć bo jesteś ateistą, twoja miłość jest gorsza od mojej bo ty możesz kochać wyłącznie to co ziemskie ....

Trzeba by tu zapytać lekarza o tego typu sprawy. Ja się na medycynie nie znam. Poza tym trzeba by było o to zapytać jakiegoś kanonistę. Może się gdzieś taki znajdzie. Ja nie jestem specjalistą w tej dziedzinie, podaję tylko to, co wiem.

A ja myślę SweetChild że to jest tak.

Ludzie szczęśliwi, kochające się małżeństwa z dziećmi na codzień w ogóle nie myślą o Bogu. Są zajęci szczęściem ziemskim, razem sie bawią i przebywają, jeżdżą na wspólne wycieczki, podziwiają przyrodę ... są po prostu szczęśliwi.

Zauważyłem tu kilku ekspertów (nie chcę pokazywać palcem) dla których jedyną prawdziwą miłością jest Bóg ..... bo zawiedli sie na miłości ziemskiej - sami sie do tego przyznali.

Dla nich miłość do Boga to taki substytut miłości ziemskiej, niekiedy tak obsesyjny, że zazdroszczą innym, którym sie życie ułożyło. Sami pogodzili się z samotnością do śmierci i pragną aby im podobni poszli w ich ślady.

Tak naprawdę, to oni zazdroszczą wszystkim tym, którzy po rozpadzie małżeństwa znaleźli nową, czasami jeszcze piękniejszą od pierwszej, ziemską miłość.

Tak więc SweetChild prawdziwa miłość na ziemi - to ziemska miłość, to kochająca sie rodzina z dziećmi, myślaca o Bogu dwa razy w roku, na Boże Narodzenie i Wielkanoc, co najlepiej widać po frekfencji w kosciołach ....

Rzeczywiście, twój poziom polega na pisaniu od kilku postów wstecz, że odpowiadanie mi jest bez sensu, teraz jeszcze piszesz o swojej wielkiej wiedzy którą nie raczysz zabłysnąć na dziecinnej zasadzie "wiem ale nie powiem". Piszę to po raz kolejny: wywijasz się z braku argumentów. Nie jęcz potem, że nikt ci nie odpowiada.


Jest napisane, ale skoro ty nie potrafisz nawet dojrzeć jak w moim poście piszę, że sprawę wyjaśnia kodeks prawa kanonicznego, to się nie dziwię, że powszechnie dostępne rzeczy są dla ciebie wielką tajemnicą. Sam jesteś sobie winien że nie czytasz uważnie.

Póki co zachowujesz się właśnie tak jakbyś udawał takiego i trąbisz swoje pomimo że już ci n-ty raz piszę o tym, że Boga się nie oszuka i takie kombinowanie jakie opisujesz skutkuje życiem w notorycznym świętokradztwie.


Zamiast opowiadać mi szczegóły ze swojego życia daj w końcu jakiś argument.

Ja tak tego nie interpretuję, nie wiem, na ile moje rozumienie jest zgodne z rozumieniem, jakie obowiązuje katolika. W każdym razie dla mnie Bóg jest Miłością, więc prawdziwa miłość jest możliwa tylko przez Boga. Jest możliwa dla każdego. Nie odbieram nikomu, w szczególności ateistom, prawa doświadczania prawdziwej miłości i nie roszczę sobie pretensji do oceny, kto jest do niej zdolny, a kto nie. Wierzę jedynie, że jeśli ktoś przeżywa prawdziwą miłość, to źródłem jej jest zawsze Bóg, niezależnie czy ten ktoś w Niego wierzy czy też nie.

I takie coś jestem w stanie szanować i niejest to dla mnei obraźliwe. Zgodzisz sie jednak, że suche stwierdzenie "prawidziwa miłosć jest jedynie mołżiwa przez Boga" ma inny wydźwięk?




pozdrawiam,
michał

Szczerze mówiąc, dla mnie nie ma innego wydźwięku, ale zgodzę się, że może mieć. Zresztą nie będę przeczył faktom, skoro dla tylu osób ma inny wydżwięk, to znaczy że może mieć. Tym bardziej cieszę się, że udało się osiągnąć porozumienie.

W twoim poście dojrzałem i juz wiem, dziękuję. Natomiast KPK nie zamierzam czytać ....


Incognito, kto tu oszukuje Boga, to święta prawda. Czy ktokolwiek może przewidzieć, że druga połowa zdradzi ? A taka jest rzeczywistość w 33%. Tak więc w momencie zawierania przysięgi każdy człowiek jest idiotą Zresztą, to nie tylko moje zdanie ....

SweetChild napisał:

Powiedziałbym, że złożenie przysięgi małżeńskiej wyklucza poczytalność składających ją osób


Ależ ja nie mówię o sobie. A jaki jest powód rozpadu aż 33% małżeństw jak nie zdrada jednej połowy np. przez pijaństwo, katowanie rodziny itp. ?

Incognito, moje życie jest zupełnie inne niz twoje. Ja właśnie należę do grupy która miała szczęście znaleźć drugą miłość piękniejszą od pierwszej. Mam żonę, dzieci, wszyscy jeteśmy bardzo szczęśliwi i chodzimy do kościoła dwa razy w roku, podobnie jak wszyscy inni szczęsliwi na tej ziemi .... a ty i tobie podobni nie możecie sie z tym pogodzić, że ktoś może kochać prawdziwą, ziemską miłością, że może byc szczęsliwy bez Boga, że Bóg jest na drugim planie .....

Aby mnie ktoś źle nie zrozumiał dodam, że pisałem to z przymrużeniem oka, bardziej jako żart, w którym może i jest trochę prawdy.

SweetChild, dla ludzi którym sie małżeństwo rozleciało to 100% prawda, tylko oni niestety dowiadują sie za późno, że byli idiotami składając drugiej osobie przysięgę - a tych jest 33% według oficjalnych statystyk. Do tego trzeba dołożyć sporą grupę która własnie ze względów religijnych trwa w bezsensownym związku np. kobiety mężów pijaków lub mężów katujących rodziny.

Nie da się przewidzieć co uczyni druga połowa w przyszłości i żadne lansowane tu pseudoteorie, że trzeba pilnie chodzić na nuki kościelne itp. nie mają tu nic do rzeczy.

incognito, przeczytaj moj post jako claosc a nie wybieraj soebie tego co ci pasuje, co nie do czego mozesz sie doczepic. z moimi postami jest tak jak ze wszystkim. ty wybierasz sobie co ci pasuje. pasuje ci zdanie to je skomentujesz nie psuje nie zrobisz tego.

nie zdzuiwilbym sie gdybys kiedys napisal: a biblia mowi:
- judasz poszedl i powiesil sie
- czynicie tak podobnie

tyle ze w jednej linijce i w jednym zdaniu.

Zauważ, że ta wypowiedź została skierowana do queera, który na każdym kroku, w sposób jawny i dobrowolny podkreśla, że jest niewierzący.

Niestety, jest jeszcze coś takiego, jak odpowiedzialność. Jeżeli ktoś uzna za błąd urodzenie dziecka, to czy musi za ten błąd płacić do końca życia?


Obraźliwe jedynie w Twoim subiektywnym odczuciu. Zauważ, że nie powinno obrażać Cię, jeżeli powiem, że babcię trzeba kochać, a Ty masz inne zdanie na ten temat? Z drugiej strony te "wiele osób", które masz na myśli zazwyczaj wyrażają "szczere zdziwienie", jeżeli katolik czuje się dotknięty ich wypowiedzią... Przecież mamy wolność! Szacunek powinien być wzajemny.


Ciekawe, że właśnie Ty to mówisz. Jak na razie to Ty idziesz na zaparte, wytykając "błędy" i treści "obraźliwe" w nauczaniu mojego Kościoła. Ja najzwyczajniej uznałem, że w tym konkretnym temacie do porozumienia nie dojdziemy, bo Twoje stanowisko jest sztywne. Moje zresztą też. Nie widziałem żadnego punktu stycznego, bo uważam tzw. wolne związki za złe a nierozerwalność małżeństwa za wartość, nie podlegającą podważeniu.


Nie muszę ale chcę, bo ja w odróżnieniu od Ciebie mam szacunek do Ciebie, jako współrozmówcy, niezależnie od Twoich przekonań...

jak widac, nie znajdziemy nigdy wspolnego jezyka.
taka to juz pewnie natura ludzka, gdzie 2 ludzi sie spotka tam sa 3 rozne zdania. miejmy nadzieje tylko ze wszyscy mozemy zyc z tym "innym" zdaniem i to zyc nie szkodzac i akceptujac innych.

Dla mnie to są kompletnie dwie różne sytuacji. Porównywanie odpowiedzialności za ślub z odpowiedzialnością za dziecko, jest moim zdaniem nietrafione. Rozwód nikomu krzywdy nie robi, a najczęscie ułatwia obu stronom życie i daje nową szanse na szczęście. Tkwienie w nieszczęśliwym małżeństwie, wręcz przeciwnie.


Oczywiście, że w moim subiekteywnym odczuciu. To ja decyduję, czy jestm obrażany, czy też nie. Tak samo jak i Ty decydujesz, czey ktoś Cię obraził, czy nie. Każdy decyduje indyweidualnie, nikt za nikogo, każdy sam.


No widzisz, czyli sam potwierdzasz, że obraza to pojęcie seubiektywne. Tak samo i Ty mówiąc coś do mnie, możesz wyrażać "szczerze zdziwienie", że poczułem się dotknięty, bo możesz mnie zwyczajnie nie rozumieć, albo się ze mną nie zgadzać, nie uznawać, że to co powiedziałeś jest dla mnie obraźliwe. Tylko, że to ja decyduję o tym, co jest dla mnie obraźliwe, a nie Ty, ani ktokolwiek inny. I vice versa.


Ale chyba nie odbierzesz mi prawa do uzasadnionej, moim zdaniem, krytyki?


Ja się obawiam, że jeśli idzie o to ostatnie zdanie to Ty się nie tylko nie zgadzasz ze mną (co zrozumiałem i jakby naturalny), ale sie nie zgadzasz również z całą masą katolików, którzy nie chcąc już być razem, uważajac, ze biorąc ślub kościelny popełnili błąd, robią wszystko, aby KK uznał ich ślub za nieważny. Twoja postawa jest tak naprawdę jedynie teorią, w którą Ty wierzysz. Pytanie, czy znajdujesz odzwierciedlenie tej teorii we praktyce, czy znasz takie pary, któree tkwią w małżeństwie, pomimo, że im źle, ale mimo wszystki tkwią, ze względu na "przysięgę małżeńską"?

I masz rację, w pewnych zagadeniniach się prawdopodobnie nigdy nie dogadamy, jednak jestem pewien, że na wielu innych płaszczyznach, doszlibyśmy do porozumienia, chociażby dlatego, że wielokrotnie na tym forum podkreślam (co by mi nie zarzucono "antyklereykalizmu"), że dostrzegam pozytywne wartości w nauczaniu KK, jednocześnie podkreślając, że z niektóym postrawom KK, twardo sie sprzeciwiam.


Już się tak nie zapędzaj z tym szacunkiem. To nie był żaden przejaw szacunku, ani też jego braku. Nie insynuuj mi także, że prezentuję brak szacunku względem Ciebie, a jeśli tak rzeczywiscie uważasz, to mi to udowodnij, a jak nie masz argumentów to nie kłam.




pozdr,
michał