Chyba że chcesz powiedzieć, że chrzest w innych Kościołach jest niewazny, albo ci ludzie przyjmują go na darmo...

Vox - pisać możesz, co ci się podoba. Tyle, że piszesz rzeczy, które nie są zgodne z nauczaniem Kościoła katolickiego.

1692 Symbol wiary ukazał wielkość darów Bożych danych człowiekowi w dziele jego stworzenia oraz w jeszcze większym stopniu przez odkupienie i uświęcenie. Tego, co wyznaje wiara, udzielają sakramenty: przez "sakramenty sprawiające odrodzenie" chrześcijanie stali się "dziećmi Bożymi" (J 1, 12; 1 J 3, 1), "uczestnikami Boskiej natury" (2 P 1, 4). Chrześcijanie, poznając w wierze swoją nową godność, są wezwani, by od tej chwili żyć "w sposób godny Ewangelii Chrystusowej" (Flp 1, 27). Przez sakramenty i modlitwę otrzymują oni łaskę Chrystusa i dary Jego Ducha, które ich uzdalniają do nowego życia.

505 Jezus, Nowy Adam, przez swe dziewicze poczęcie zapoczątkowuje nowe narodziny dzieci przybranych w Duchu Świętym przez wiarę. "Jakże się to stanie?" (Łk 1, 34) 160 . Udział w życiu Bożym nie pochodzi "z krwi ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga" (J 1, 13). Przyjęcie tego życia jest dziewicze, ponieważ jest ono całkowicie udzielane człowiekowi przez Ducha. Oblubieńczy sens powołania ludzkiego w relacji do Boga 161 wypełnia się doskonale w dziewiczym macierzyństwie Maryi.

1243 Biała szata ukazuje, że ochrzczony "przyoblekł się w Chrystusa" (Ga 3, 27) i zmartwychwstał z Chrystusem. Świeca zapalona od paschału oznacza, że Chrystus oświecił neofitę i że ochrzczeni są w Chrystusie "światłem świata" (Mt 5,14) 31 .
Nowo ochrzczony jest teraz dzieckiem Bożym w Jedynym Synu. Może odmawiać modlitwę dzieci Bożych: "Ojcze nasz".

526 "Stać się dzieckiem" wobec Boga - to warunek wejścia do Królestwa 204 . W tym celu trzeba się uniżyć 205 , stać się małym; co więcej, trzeba "się powtórnie narodzić" (J 3, 7), narodzić się "z Boga" (J 1,13), by "się stać dzieckiem Bożym" (J 1, 12). Misterium Bożego Narodzenia wypełnia się w nas, gdy Chrystus "kształtuje się" w nas (Ga 4, 19). Boże Narodzenie jest misterium tej "przedziwnej wymiany":

1. Chrzest włącza człowieka do Kościoła Chrystusowego. Powszechnego. Jedynego. Świętego i Apostolskiego.

2. Kościół ten w pełni istnieje w Kościele katolickim, ale nie jest ograniczony jego formalnymi granicami.

3. Rygorystyczna interpretacja zasady, że poza Kościołem nie ma zbawienia brzmiąca "tylko katolik może być zbawiony" została potępiona dokumentem Świętego Officjum w 1949 roku (czyli grubo przed SV II), a upierający się przy niej jezuita 3 lata później został ekskomunikowany. Na tym forum cytowano już te dokumenty wielokrotnie - możesz sobie poszukać. Uzasadnienie oparto na orzeczeniach bodaj Soboru Trydenckiego.

4. Chrzest w Kościele innym niz katolicki (denominacja) włącza do Kościoła Chrystusowego, ale nie do denominacji pt Kościół katolicki. W czasie chrztu w Kościele rzymsko-katolickim pada pytanie do rodziców: czy chcecie, aby wasze dziecko zostało ochrzczone w wierze Kościoła, którą przed chwilą wspólnie wyznaliśmy. Twierdzisz, że dziecko chrzczone w jednej ze wspólnot protestanckich na podstawie wiary jego rodziców jest chrzczone w wierze Kościoła katolickiego, której jego rodzice nie wyznają? (celowo piszę o protestanckim, bo tu różnice dogmatyczne są najwieksze).

Przyjęcie do Kościoła katolickiego wymaga wyznania wiary tego Kościoła. Z tym się chyba zgodzisz?

Ochrzczony staje się członkiem mistycznego ciała Chrystusa, tj. Kościoła i dlatego ten Sakrament nazywa się drzwiami Kościoła. „Albowiem jako ciało jedno jest a członków ma wiele, a wszystkie członki ciała, choć ich wiele jest, wszakże są jednym ciałem, takżeć i Chrystus. Albowiem w jednym Duchu my wszyscy w jedno ciało jesteśmy ochrzczeni... lecz wy jesteście ciałem Chrystusowem” (1 Cor. 12.12). Dekret Soboru Florenckiego dla Ormian tak o tem mówi: „Pierwszym Sakramentem jest chrzest, który jest drzwiami życia duchowego: przez niego bowiem członkami Chrystusa i Kościoła się stajemy”. O tych, którzy w Zielone Święta przez Apostołów zostali ochrzczeni jest powiedziane, iż do Kościoła zostali wcieleni: „i przyłączone (do wiernych, do Kościoła) dnie onego jakoby 3.000 dusz” (Act. 2. 41.). Tem samem otrzymuje ochrzczony prawo do wszystkich dobrodziejstw, przywilejów i łask Kościoła, przedewszystkiem prawo do przyjęcia ważnie innych Sakramentów. Bo „kto nie ma charakteru sakramentalnego, żadnego innego Sakramentu nie może przyjąć” (św. Tomasz in 4. dist. d. 24. q. 1.). Ale zarazem ochrzczony jest poddany pod juryzdykcję Kościoła Chrystusowego i jest obowiązany do zachowania jego przepisów. Każde ochrzczone dziecko, nawet rodziców heretyckich, dopóki nie przyjdzie do używania rozumu i samo nie oderwie się od Kościoła katolickiego, należy do tego Kościoła.

Stwierdzenie rozumiem w ten sposób, że nie można odrzucić władzy biskupa Rzymu. Świadomie i dobrowolnie. Z tym się zgadzam. Pytanie, na ile świadome jest odrzucenie dokonywane przez osoby wychowane w innej wierze.

Myślę, że stąd się bierze obecny stosunek do innych wyznań. To nie są przecież ludzie, którzy odrzucili wiarę katolicką - tak jak ci, którzy dokonują schizmy, czy popadają w herezję. To są ludzie wychowani w wierze, w której żyją, i często postępują w dobrej wierze. Zatem nawet jeśli złożyli heretyckie wyznanie wiary, niekoniecznie obciąża ich wina.

A zatem - pozostają w Kościele Chrystusowym = Powszechnym, będąc jednocześnie nominalnymi członkami innych kościołów czy wspólnot.

Czy z tym się zgodzisz?

Ponownie musimy przypomnieć i potępić błąd bardzo ważny, w jakim na nieszczęście znajdują się niektórzy katolicy, którzy myślą, że osoby żyjące w błędach i poza wiarą prawdziwą... mogą dojść do życia wiecznego. Mniemanie – to najzupełniej przeciwne nauce katolickiej.

Wiemy, i wy również wiecie, że ci co się znajdują w niepokonalnej niewiadomości pod względem najświętszej wiary naszej, i którzy, starannie przestrzegając prawa natury i jej przykazań, wypisanych przez Boga na sercu wszystkich, jako też usposobieni będąc do uległości względem Boga, wiodą życie uczciwe i prawe, mogą przy pomocy światła i łaski bożej otrzymać życie wieczne. Bóg bowiem, którzy doskonale widzi, przenika i zna umysł, duszę, myśli i skłonności wszystkich, w najwyższej dobroci swej i łaskawości nie mógłby ścierpieć, aby ten, co nie jest winien dobrowolnego grzechu, ulegał wiecznym męczarniom i karze.

Ale też równie dobrze jest znany ten dogmat katolicki, że nikt zbawiony być nie może poza Kościołem... i że ci, co są oporni względem powagi i orzeczeń Kościoła... nie mogą otrzymać zbawienia wiecznego. Jasne są bowiem słowa Chrystusa Pana: „a ieśliby kościoła nie usłuchał, niechci nędzie iako poganin y celnik... Kto was słucha mnie słucha, a kto wami gardzi mną gardzi, a kto mną gardzi, gardzi tym, który mnie posłał... Kto nie uwierzy potępion będzie... Kto nie wierzy już potępion iest... Kto nie iest ze mną przeciw mnie iest, a kto nie zbiera ze mną, rozprasza.” To też apostoł Paweł powiada, że tacy ludzie są potępieni przez własne sumienie, a św. Piotr nazywa ich kłamliwymi nauczycielami, którzy wprowadzają odszczepieństwa zatracenia, i zapierają się tego Pana, który ich kupił, przywodząc na się prędkie zginienie (II Petri 2-1).

Pius IXW każdym jednak razie, niechaj się strzegą synowie Kościoła katolickiego, aby nie byli nieprzyjaciołmi tych, którzy nie są złączeniu z nami węzłami tej samej wiary i tejże samej miłości. Przeciwnie, nich się starają zabezpieczyć ich i wspomagać wszelką troskliwością chrześcijańskiej miłości, jeśli są ubodzy, chorzy albo inną jaką przeciwnością nawiedzeni. A nadewszystko niech pracują nad wydobyciem ich z ciemności błędu, w jakim nieszczęśliwie są pogrążeni, i nas doprowadzeniem ich do Kościoła, owej kochającej matki, która bezustanni z uczuciem miłości wyciąga do nich macierzyńskie swe dłonie, aby wzmocnieni i ustaleni w wierze, nadziei i miłości, odnosząc owoc z każdego dobrego czynu, otrzymali zbawienie wieczne.

Nie chrzci sie w "wierze ksiedza", ale w wierze, którą wyznaja rodzice....

Kościół łaciński jest jednym z Kościółw partykularnych

A zatem - pozostają w Kościele Chrystusowym = Powszechnym, będąc jednocześnie nominalnymi członkami innych kościołów czy wspólnot.

Czyli ksiądz-katolik chrzcząc dziecko w wierze rodziców-prawosławnych, ma zrobić to w wierze prawosławnej? Przecież to niedorzeczne, bo nie wystarczy chyba ominąć filioque z Symbolu Wiary. Z tego co wiem, to treść obrzędu chrztu różni się w obu "wyznaniach".

Kościół łaciński jest jednym z Kościółw partykularnych