Ten facet nie będzie mógł wziąć ślubu kościelnego - gdyż takowy już zawarł, i nie jest on unieważniony

... ponieważ nie istnieje takie pojęcie jak "unieważnienie ślubu"

A jeśli istnieje jakieś prawdopodobieństwo, że tamten ślub został zawarty nieważnie, to niech się tamci państwo pofatygują osobiście do Kurii Biskupiej.

Kobieta jest Katoliczką. Mężczyzna był Katolikiem i w tej wierze wziął wcześniej ślub kościelny z poprzednią partnerką. Następnie wystąpił z kościoła.

To nie działa na zasadzie pojawienia się czegoś co nam nie pasuje po kilku latach...

Kan. 1124 - Małżeństwo między dwiema osobami ochrzczonymi, z których jedna została ochrzczona w Kościele katolickim lub po chrzcie została do niego przyjęta i formalnym aktem od niego się nie odłączyła, druga zaś należy do Kościoła lub wspólnoty kościelnej nie mającej pełnej łączności z Kościołem katolickim, jest zabronione bez wyraźnego zezwolenia kompetentnej władzy.

Kan. 1125 - Tego rodzaju zezwolenia może udzielić ordynariusz miejsca, jeśli istnieje słuszna i rozumna przyczyna, nie może go jednak udzielić bez spełnienia następujących warunków:

1° strona katolicka winna oświadczyć, że jest gotowa odsunąć od siebie niebezpieczeństwo utraty wiary, jak również złożyć szczere przyrzeczenie, że uczyni wszystko, co w jej mocy, aby wszystkie dzieci zostały ochrzczone i wychowane w Kościele katolickim;

2° druga strona winna być powiadomiona w odpowiednim czasie o składanych przyrzeczeniach strony katolickiej, tak aby rzeczywiście była świadoma treści przyrzeczenia i obowiązku strony katolickiej;

3° obydwie strony powinny być pouczone o celach oraz istotnych przymiotach małżeństwa, których nie może wykluczać żadna ze stron.

Proszę bez zbędnych emocji, to tylko sytuacja hipotetyczna. O ile wiem ślub z ateistą jest na zasadzie, że strona wierząca ślubuje Bogu, a strona niewierząca nia ślubuje Bogu, czyli jakby ślub jest tylko jednostronny.

Znam przypadek, gdy ksiądz sam zaproponował ślub kobiecie wierzącej z niewierzącym mężem (byli po ślubie cywilnym) i o rzadnej dyspensie nie było mowy, bo ateista nigdy ślubować Bogu nie będzie, więc po co mu dyspensa.

A skoro jest ateistą, to wszelkie wcześniejsze działania są dla niego nieważne, więc nie widzę problemu, aby jego żona ślubowała Bogu wierność temu człowiekowi. Nie wiem czy dobrze wytłumaczyłam o co mi chodzi.

Czy wasze odpowiedzi poparte są jakimiś dokumentami, czy to osobiste przemyślenia?

Proszę bez zbędnych emocji, to tylko sytuacja hipotetyczna. O ile wiem ślub z ateistą jest na zasadzie, że strona wierząca ślubuje Bogu, a strona niewierząca nia ślubuje Bogu, czyli jakby ślub jest tylko jednostronny.

No to źle wiesz...
Ślubują sobie nawzajem, a nie jedno Bogu, a drugie... no właśnie, komu? Z Twojej teorii to nie wynika

Wiem z forum, że ateista nie wypowiada słów odnoszących się do Boga, więc śluboje tyle że nie Bogu a żonie chyba prawda? Jednostronność odnosi się do ślubowania w imię Boga.