Katechizm Kosciola katolickiego
IntraText CT - Text

Czesc druga CELEBRACJA MISTERIUM CHRZESCIJANSKIEGO
Dzial drugi SIEDEM SAKRAMENTÓW KOSCIOLA
Rozdzial pierwszy SAKRAMENTY WTAJEMNICZENIA CHRZESCIJANSKIEGO
Artykul pierwszy SAKRAMENT CHRZTU
IV. Kto moze przyjac chrzest?
Previous - Next

--------------------------------------------------------------------------------


IV. Kto może przyjąć chrzest?

1246 "Zdolny do przyjęcia chrztu jest każdy człowiek jeszcze nie ochrzczony"32.

Chrzest dorosłych

1247 Od początków Kościoła chrzest dorosłych jest praktykowany najczęściej tam, gdzie dopiero od niedawna głosi się Ewangelię. Katechumenat (przygotowanie do chrztu) zajmuje wówczas ważne miejsce. Jako wprowadzenie w wiarę i życie chrześcijańskie powinien uzdalniać do przyjęcia Bożego daru chrztu, bierzmowania i Eucharystii.

1248 Katechumenat, czyli formacja katechumenów, ma na celu umożliwienie im, w odpowiedzi na Bożą inicjatywę i w łączności ze wspólnotą eklezjalną, osiągnięcia dojrzałości w nawróceniu i wierze. Polega on "na kształtowaniu całego życia chrześcijańskiego... przez które uczniowie łączą się z Chrystusem, swoim Nauczycielem. Należy więc katechumenów odpowiednio wprowadzać w tajemnicę zbawienia i praktykę obyczajów ewangelicznych, a przez święte obrzędy, spełniane w kolejnych odstępach czasu, wtajemniczać ich w życie wiary, liturgii i miłości Ludu Bożego"33.

1249 Katechumeni "są już... złączeni z Kościołem, są już domownikami Chrystusa, a nierzadko prowadzą już życie nacechowane wiarą, nadzieją i miłością"34. "Matka-Kościół już jak na swoich rozciąga na nich swą miłość i troskę"35.

Chrzest dzieci

1250 Dzieci, rodząc się z upadłą i skażoną grzechem pierworodnym naturą, również potrzebują nowego narodzenia w chrzcie36, aby zostały wyzwolone z mocy ciemności i przeniesione do Królestwa wolności dzieci Bożych37, do którego są powołani wszyscy ludzie. Czysta darmowość łaski zbawienia jest szczególnie widoczna przy chrzcie dzieci. Gdyby Kościół i rodzice nie dopuszczali dziecka do chrztu zaraz po urodzeniu, pozbawialiby je bezcennej łaski stania się dzieckiem Bożym38.

1251 Rodzice chrześcijańscy powinni uznać, że taka praktyka odpowiada także ich roli opiekunów życia, powierzonej im przez Boga39.

1252 Praktyka chrztu dzieci od niepamiętnych czasów należy do tradycji Kościoła; wyraźne jej świadectwa pochodzą z II wieku. Jest jednak bardzo możliwe, że od początku przepowiadania apostolskiego, gdy całe "domy" przyjmowały chrzest40, chrzczono także dzieci41.

Święta Nina jest bohaterka wielu legend. Jako niewolnica trafiła na początku IV wieku do Gruzji. Była chrześcijanką, a żyła wśród pogan. Miała jednak dar, którym potrafiła ich zjednać. Pani, której służyła, zachorowało dziecko. Nikt nie potrafił mu pomóc i zrozpaczeni rodzice kazali niewolnicy czuwać w nocy przy kolebce. Ona przytuliła niemowlę, okryła je własną suknią, zaczęła gorąco modlić się i dziecko wyzdrowiało. Wieść o tym szybko się rozeszła i do Niny zaczęli przychodzić ludzie chorzy z całego miasta. Gdy o darze Niny usłyszała sama królowa, od dawna już poważnie chora, wezwała ją do siebie. Nina odpowiedziała jednak, że jako niewolnica nie jest godna, by pojawić się w pałacu, wówczas władczyni udała się do niej. Nina okryła ją suknią, wzniosła modły i królowa wyzdrowiała. Królowa nie wiedziała, jak ma dziękować swej zbawczyni. Król wysłał Ninie złoto i srebro, lecz ona kazała wszystko odesłać z powrotem. Nie mnie macie dziękować – powiedziała – lecz Chrystusowi. Z początku gruziński monarcha wzdragał się z przyjęciem chrztu mimo tak niezbitych dowodów mocy Zbawiciela. Legenda głosi, że potrzebował jeszcze jednego cudu. Podobno pewnego razu zabłądził w lesie na polowaniu i przerażony przyrzekł, że nawróci się, jeśli odnajdzie drogę do zamku. Wówczas mgły rozstąpiły się, zaświeciło słońce, a władca, powróciwszy bezpiecznie, natychmiast spełnił swą obietnicę i wezwał Ninę, by oświeciła go i jego małżonkę w kwestiach wiary. Wkrótce potem królewska para przyjęła chrzest, a w ślad za nimi cały gruziński naród.