Pytanie bynajmniej nie retoryczne. Trzeba się zastanowić co oznacza np spełnianie oczekiwań rodziców. Czy tak samo uzasadnione jest oczekiwanie, aby dziecko będąc na spacerze nie oddalało się od rodzica, co oczekiwanie że już teraz, w wieku 8 lat będzie rozpoczynać karierę pianisty? W naszej kulturze owo bycie poddanym nadal jest zakorzenione w wielu domach, ale powoli rozumiemy, że od pewnego wieku to pociecha sama dokonuje wyborów. Sprawa staje się jeszcze bardziej skomplikowana gdy rodzice to niezbyt rozgarnięci intelektualnie prości ludzie, albo wręcz zabobonni. Ich najlepsza wola, nie zmieni tego że przekazują dziecku rzeczy bzdurne, albo oczekują zachowań zupełnie nielogicznych.
To wszystko pokazuje że sprawa wcale prosta nie jest.

Znaczy się, zając... kultury orientalne, a w szczególności japońska, są kulturami wielkiej dyscypliny, w której jednostka czuje się i widzi siebie jako część grupy do której przynależy. W tej grupie rozwiązuje wszystkie swoje spory i problemy, i w tej grupie znajduje oparcie. Stąd też kompletnie dla nas niezrozumiałe fenomeny, jak yakuza (gangsterzy) solidarnie wespół z policjantami pomagający obywatelom po klęskach żywiołowych.

U nas panuje indywidualizm: jednostka zostaje rzucona na głęboką wodę życia i ma sobie radzić na niej samodzielnie. Grzeczność i układność wcale nie musi w tym pomagać; wręcz przeciwnie, wskazane jest cwaniactwo (zwane dla niepoznaki sprytem), rozpychanie się łokciami, postawa "jeśli wyrzucą Cię drzwiami, wróć oknem" i tym podobne zachowania. A od rozwiązywania sporów są sądy.

W tym sensie Hello Kitty faktycznie może nieco szkodzić (o ile nie planujesz studiów japonistycznych i emigracji za piętnaście lat ^_^). Ale myślę sobie, że - no kurczę: nie przeceniajmy wpływu bajek na dzieci w końcu już nastoletnie. Małe szkraby z przedszkola to co innego, ale czwarta klasa?

Sprawa nie jest prosta......

Czy my nie jesteśmy trochę zarozumiali?
Patrzymy na chrześcijaństwo jakby istniało tylko w kulturze zachodnioeuropejskiej, a Jezus był Włochem, Francuzem, czy Belgiem (przypadkowe kraje palcem trafiłem). Wielu tak się zachowuje, jakby wszystko zrobione nie w kulturze zachodnioeuropejskiej było diabelskie.
Az dziw, ze się tyle koreańskich i japońskich aut sprzedaje.

W bardzo wielu kulturach posłuszeństwo rodzicom jest czymś oczywistym, a do niedawna było czymś oczywistym także i w Europie. Jest pełno bajek europejskiej kultury w której jest to podkreślane.
Z polskiego podwórka taką nieudana próbą był przesadnie wręcz grzeczny i moralizujący co krok Miś Uszatek. Jeżeli miałbym porównać obie bajki, to Mis Uszatek jest bardziej szkodliwy niż Hello Kity.

Tak, ale sytuacja Japończyka i Polaka jest zupełnie inna. U nas niestety kombinatorstwo przynosi korzyść, a uczciwość jest podejrzana. Do tego lata komunizmu też nauczyły ludzi kombinowania. Japończycy po wojnie wzięli się za odbudowę i za chwilę zaczęli robić radia, telewizory, komputery i samochody. My paradoksalnie też poszliśmy tą drogą, ale nasze komputery zostały rozwalone, a w zamian zaproponowano import. Nie musieli jednak stać w kolejkach, kryć się z poglądami, kombinować o przydział na mieszkanie, samochód itd. Mówiąc prosto, oni im dalej tym mniej się martwili, mogli sobie pozwolić na spokój, gdy u nas narastał niepokój i trzeba było przetrwać.

Bądź co bądź, orient znaczy wschód - tak bliski jak daleki, z chrześcijaństwem włącznie. Nie generalizuj


Hmm, nie do końca - to, że będziesz pomagał mamie robić obiad nie oznacza, że nie możesz jednocześnie kogoś okradać.

WIST - posłuszeństwo ukazana w bajce dotyczy banalnych rzeczy, jak sprzątanie po sobie, dobre wychowanie, pomaganie rodzicom w codziennych rzeczach. Tak więc w bajce o karierach pianisty nic nie ma - zaś znadinterpretować można wszystko.

Zając, chrześcijaństwo to jest Lewant. Nie rób z siebie Hosiego, bardzo uprzejmie Ciebie proszę. : P


...się wymądrzamy, co? A ty próbuj, człowieku poczciwy, dołączyć do rozmowy. Nie dadzą ci szansy, w twoim własnym wątku.

Hello Kitty. Cóż, za moich czasów kontakt z Japonią nawiązywało się poprzez origami, sztukę składania papieru. (U mnie parę takich figurek do dziś robi za ozdoby choinkowe.) Wychodziły do tego podręczniki; nie wiem czy dzisiaj znajdziesz w księgarni, ale zawsze możesz przeczesać Allegro; a nuż ktoś wyprzedaje swoją domową biblioteczkę.

Słuszna uwaga. Rzecz jednak w tym jakie bodźce odbiera dane konkretne dziecko. Czy rozumie tą różnice, czy raczej rozumie tyle że ma być zawsze posłuszne. Czy nie działa tu mechanizm wedle którego, skoro w banalnych rzeczach muszę być posłuszny, to co dopiero w rzeczach bardziej ambitnych. Pytanie jest otwarte, nie sugeruje odpowiedzi.

...się wymądrzamy, co?[/quote]
nie o to chodzi
Miałam na myśli to,że każdy pokazuje Hello kitty z innej strony, ot co.

Bo my jesteśmy taką grupką starych zgredów, którzy ględzą dla samego ględzenia, żeby zająć czymś czas. ^_^ Przeciwko Hello Kitty w zasadzie nie mamy nic, ale gdybyśmy to głośno przyznali, temat by się wyczerpał i umarlibyśmy wszyscy z nudów. Taka jest "niewygodna prawda" o dorosłych. : )

Bądź co bądź, jesteśmy po tej samej stronie barykady ;P

[quoteHello Kitty. Cóż, za moich czasów kontakt z Japonią nawiązywało się poprzez...[/quote]
Za moich czasów, to kontakt z Japonią nawiązywało się... dobra, mniejsza o to xd


Idąc tym tropem, należałoby przebadać indywidualnie każde dziecko pod kątem każdej bajki, które będzie oglądać

Myślę że wystarczą standardowe metody badania pewnej grupy.

Ja nie oglądam tych bajek. Są dla mnie zbyt dziecinne

Czyżby to koniec dyskusji

Czy jest jeszcze o czym dyskutować? Tak naprawdę gdybyśmy się trzymali głównego wątku to już po pierwszym poście nie było o czym mówić, bo trzeba poznać zdanie katechetki, jej uzasadnienie. My tu tylko wymyślaliśmy co to może być.