"Zawsze" i "na wieki wieków" ma to samo znaczenie.

Więc czemu występuje razem w modlitwach?

Ta forma modlitwy spotykana jest w Starym Testamencie (np. Tb, 13, 18 ). Jej użycie przez chrześcijan w modlitwach jest hebraizmem, czyli dosłownym tłumaczeniem z hebrajskiego na język modlitwy (najpierw grecki i łacinę). Oryginalnie ten zwrot miał tylko wyrażać wieczne trwanie, a jego forma jest związana z charakterem języka hebrajskiego i pewną dodatkową emfazą. Później ten zwrot stał się częścią doxologii [Gloria Patrii et Filio, et Spiritui Sancto, sicut erat in principio, et nunc et semper, et in saecula saeculorum. Amen] podkreślającej trynitarny charakter naszej wiary i dodawanej do wielu modlitw (na przykład do psalmów w Liturgii Godzin). W niektórych rytach katolickich fraza ta nie występuje, np. w rycie mozarabskim jest "Gloria et honor Patri et Filio et Spiritui sancto in saecula saeculorum".


W średniowieczu chyba rozszerzano znaczenie "saecula saeculorum" oraz "semper" w związku z teologicznym rozróżnieniem pomiędzy wiecznością (trwanie poza czasem - przysługuje wyłącznie Bogu) a nieskończonym czasem (nieograniczone następstwo chwil).