Oprawa muzyczna danej mszy powinn abyć uzależniona od grupy uczestników mszy.

Jeśli są to ludzie preferujący w liturgii muzykę organową - to powinna być taka. Jeśli jednak jest środowisko, które preferuje muzykę na klawiszu, gitarze - można pozwolić, aby taki zespół grał na ich mszy, oczywiście na poziomie (sacro polo nie toleruję).

Oprawa muzyczna danej mszy powinn abyć uzależniona od grupy uczestników mszy.

A jesli to są ludzie preferujący brzmienia black metalowe, to możemy dopuścić muzykę na poziomie z akompaniamentem przesterowanych gitar elektrycznych i perkusji?

I kantora śpiewającego psalm responsoryjny ochrypłym basem?

A jesli to są ludzie preferujący brzmienia black metalowe, to możemy dopuścić muzykę na poziomie z akompaniamentem przesterowanych gitar elektrycznych i perkusji? I kantora śpiewającego psalm responsoryjny ochrypłym basem?

Jedyne, co liturgię - jeśli chodzi o instrumenty - profanuje, to nieumiejętne granie, wygrywanie rytmów w sposób oczywisty nie przystających do powagi świątyni - np. death metal, jazz, hard rock itp.

http://www.ssgs.pl/images/traktaty/zolotariew.shtml

Śpiew cerkiewny istniał jako forma czytania tekstu, nie był traktowany jako sztuka czy akompaniament do nabożeństwa. Miał za cel służenie Bogu, a nie zaspokajanie estetycznych potrzeb człowieka. Tak więc śpiew nie może być traktowany wg kategorii świeckiej estetyki. Hymny i pieśni stanowią oddźwięk niebiańskiego śpiewu aniołów, naśladują go wykorzystując ziemskie środki. Hymnograf tworzący melodię korzystał z gotowych formuł muzycznych, tzw. kokiz, układając je zależnie od rytmu i znaczenia tekstu. Melodia nie należała zatem do śpiewaka lecz do niebiańskiej hierarchii, niosła znamię soborowej twórczości. W tym tkwi przyczyna anonimowości jej twórców. Zadaniem kantora było więc nie samowyrażenie i indywidualna interpretacja słowa, lecz odtworzenie boskiego archetypu, przekazanego za pomocą muzyczno - sakralnych wzorców. Podobnie jak w ikonografii malarz nie uważał się za twórcę ikony, choć wkładał w nią swój twórczy akt. Korzystał on z gotowych schematów, wierząc, że sam Bóg kieruje jego ręką.

Moim zdaniem te rytmy również w oczywisty sposób nie przystają do powagi świątyni, a wiele razy mnie nimi katowano w kościele.

Odsyłam do fantastycznej książki kardynała Ratzingera "Duch Liturgii" oraz do Konstytucji o Liturgii Świętej "Sacrosanctum Concilium" II Soboru Watykańskiego.

15. Zabrania się wykonywania w ramach liturgii piosenek religijnych, których tekst często nie jest w ogóle religijny, a muzyka z reguły posiada charakter świecki.

[...]

17. Ponieważ "śpiew gregoriański Kościół uznaje za własny śpiew liturgii rzymskiej, dlatego w czynnościach liturgicznych powinien on zajmować pierwsze miejsce wśród innych równorzędnych rodzajów śpiewu" (KL 116). Zgodnie z zaleceniem Konstytucji o Liturgii świętej wierni powinni umieć śpiewać po łacinie niektóre części Mszy św. ze względu na celebrację w tym języku w grupach międzynarodowych (KL 54). Zestaw takich śpiewów zawiera wydany w Rzymie z okazji roku świętego śpiewnik "Jubilate Deo".

18. Podczas liturgii Mszy św. zaleca się wykonywania polifonii dawnej i nowszej w języku łacińskim i polskim, tak jednak, by nie wyłączać wiernych całkowicie z udziału w śpiewie. (...)

(...)

20. Podczas liturgii nie wolno wykonywać muzyki mającej charakter wyraźnie świecki np. jazzu, big-beatu itp. Muzyka ta nie jest zgodna z duchem i powagą liturgii, nie sprzyja jej refleksyjnemu przeżywaniu, a ponadto często wyłącza całe zgromadzenie wiernych od udziału w śpiewie. (...)

24. "Należy pilnie wystrzegać się, by pod pozorem podnoszenia okazałości nie wprowadzać do obrzędów czegoś czysto świeckiego albo niezgodnego z kultem Bożym" (MS 43). (...)

28. "W Kościele łacińskim należy mieć w wielkim poszanowaniu organy piszczałkowe jako tradycyjny instrument muzyczny, którego brzmienie dodaje ceremoniom kościelnym majestatu, a umysły wiernych podnosi do Boga i spraw niebieskich" (KL 120). Akompaniament organowy podtrzymuje śpiew, ułatwia udział w czynnościach liturgicznych i przyczynia się do głębszego zjednoczenia wiernych (MS 64). Organy powinny znajdować się we wszystkich kościołach w Polsce. Tzw. organy elektronowe dopuszcza się do użytku jako instrument tymczasowy. Natomiast tam, gdzie ze względu na brak miejsca nie da się zbudować organów piszczałkowych, można je instalować zamiast fischarmonium.

29. Poza organami wolno używać w liturgii innych instrumentów z wyjątkiem tych, które są zbyt hałaśliwe lub nawet przeznaczone do wykonywania współczesnej muzyki rozrywkowej. Wyłącza się z użytku liturgicznego, zgodnie z tradycją, takie instrumenty, jak fortepian, akordeon, mandolina, gitara elektryczna, perkusja, wibrafon itp.

Warszawa, dnia 8. lutego 1979 r.
+ książę Stefan Kardynał Wyszyński
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski