Otóż to. Dzisiaj byłem w kancelarii parafialnej zamówić Mszę świętą i mimochodem spytałem proboszcza, dlaczego w naszej parafii notorycznie nie przestrzega się przepisu IGMR 137 (Wyznanie wiary śpiewa lub recytuje kapłan razem z ludem. Wszyscy stoją. Na słowa: I za sprawą Ducha Świętego itd. głęboko się pochylają.)

Proboszcz zaskoczony pytaniem bezmyślnie stwierdził, że "może to dlatego, że niektóre przepisy okazały się być nieżyciowe?".

Zacytowałem mu Jana Pawła II z encykliki Ecclesia de Eucharistia: "Czuję się zatem w obowiązku skierować gorący apel, ażeby podczas sprawowania Ofiary eucharystycznej normy liturgiczne były zachowywane z wielką wiernością. Są one konkretnym wyrazem autentycznej eklezjalności Eucharystii; takie jest ich najgłębsze znaczenie. Liturgia nie jest nigdy prywatną własnością kogokolwiek, ani celebransa, ani wspólnoty, w której jest sprawowana tajemnica.". Pomilczał, po czym zmienił temat na inny. Odpowiedzi na moje pytanie się nie doczekałem. Trza będzie chyba w kurii spytać.

W mojej parafii zwyczaj ten jest stosowany, choć też chyba księża, którzy się do niego nie stosują. Pozostali (większość) pochylają się i tu, i w odpowiednich momentach "Chwała na wysokości".

Nie jest to najczęściej głęboki pokłon (ale nie jest to też tylko skłon głowy), więc jest to zgodne z rubryką, która mówi


W czasie następujących słów, aż do stał się człowiekiem, wszyscy się pochylają.


Dextimus, słowa "głeboko" tam nie ma

A łyżka na to:

http://www.kkbids.episkopat.pl/wprowadz ... popr/4.htm
137. Wyznanie wiary śpiewa lub recytuje kapłan razem z ludem (por. nr 68). Wszyscy stoją. Na słowa: I za sprawą Ducha Świętego itd. głęboko się pochylają, a w uroczystości Zwiastowania i Narodzenia Pańskiego przyklękają.

http://www.kkbids.episkopat.pl/wprowadz ... caput4.htm
137. Symbolum cantatur vel recitatur a sacerdote una cum populo (cf. n. 68), omnibus stantibus. Ad verba Et incarnátus est, etc. omnes profunde se inclinant; in sollemnitatibus vero Annuntiationis et Nativitatis Domini genua flectunt.

To nie zwyczaj. To nakaz!

Ogół czynnosci związanych z tym wykonywaniem tego nakazu (np. wzięcie oddechu, pomyślenie, że trzeba się skłonić, skłon) można nazwać zwyczajem. Nie mogłem wyedytować posta, bo tak mi sie napisało, a wiedziałem, że się czepisz.

A rubryka na to "się pochylają" - i co, nie stosować się do niej ?. Myślę, że pochylenie się stoi w zgodzie z ideą* dla której wprowadzono ten przepis.

*Wiem, że nie spodoba ci się słowo ideą, ale wiem, dlaczego się kłaniamy.

Wbrew pozorom Episkopat ma zapewne problemy z o wiele poważniejszymi sprawami. Zastanawiam się, czemu, ale czasem wygląda jakby twoim celem był sam w sobie sprzeciw. Nie widziałem, abyś w temacie liturgii napisał coś konstruktywnego...

Uwaga, będzie konstruktywnie

http://breviarium.blogspot.com/2006/06/ ... lorii.html

Proszę przeczytać i odpowiedzieć na pytanie - czy o. Kenneth Baker SJ też się "czepia", jak ja? I czy Jego terapia dla Kościoła w USA (i nie tylko) jest słuszna?

Na szczęście nie. Nie traktuje krytyki Kościoła jako swojej misji, przez co jest bardziej wiarygodny.

Aha - Pan również nie potrafi odróżnić krytyki Kościoła od krytyki NADUŻYĆ w Kościele? A miałem Pana za osobę inteligentną...

Przeczytam wieczorem - odpowiem

Będę wdzięczny :) Proszę również zwrócić uwagę iż wyraża się on o protestantach per "sekta" (nawiasem mówiąc tak samo, jak św. Ignacy Loyola). Zastanawiam się, jakim cudem ten kapłan nadal jest redaktorem naczelnym Homiletic & Pastoral Review? W Polsce już by go dawno usunięto ze składu redakcji :)

Ale jest słowo"wszyscy".
W S Z Y S C Y
Nie "tylko kapłan"...

Tekst jest mądry. Takie zjawisko można zaobserwować, choć myślę że kazania w mojej parafii w dużej częśći nie cierpią na rozwadnianie. Nie zgodziłbym się jednak z sentencją

"Kolejna z metod zniekształcania pełni Wiary katolickiej to przesadne uwydatnianie przyjemnych i radosnych aspektów katolicyzmu, jak np. pierwszeństwo miłości, Boża dobroć, miłosierdzie i chęć przebaczania ".

Ale warto zauważyć też, ze tekst dotyczy kościoła w USA, gdzie obserwuje się zapewne znacznie większą ilość nadużyć (i to rażących) w teologii i liturgii. Wydaje mi się że Kościół polski cierpi na poważniejsze problemy niż brak skłonów podczas credo. I bynajmniej nie są to problemy związane z celebrą twarzą do ludu. Być może warto kurii zasugerować, że coś z liturgią szwankuje, ale raczej nie w takim tonie jak powyższe posty. A może samemu zacząć skłaniać się na mszy, i ludzie podchwycą ? Trzeba konstruktywnie. Nie tylko znajdować błędy, ale jakoś próbować je naprawić.

A propos słowa "wszyscy" :arrow" Problem polega na tym, że ludzie nie wiedzą że należy się skłonić, bo i skąd mają wiedzieć ? Jeśli ksiądz zrobi o tym kazanie, to za tydzień połowa ludzi pójdzie do innego kościoła. (Chyba, że jest to na wsi, i wszyscy chodzą do jednego). Jeśli powiesz "po mszy wykład o liturgii" - nikt nie zostanie. Najlepszym rozwiązaniem było by powiedzenie w odpowiednim momencie credo "pochylmy się". Ludzie z czasem przyjęli by ten zwyczaj. Ale kto to zrobi ? Wielu księżom na tym nie zależy. W zasadzie o tym, że trzeba się pokłonić wiedzą tylko ludzie, którzy:

a)Byli na rekolekcjach oazowych
b) Posługują się mszałem (lektorzy, księża)
c) Skończyli kurs lektorski

Za to wybitnie nie podoba mi się tytuł

KRONIKA NOVUS ORDO

oraz objaśnienie

Kronika gromadzi materiał edukacyjny dotyczący dziejów "Kościoła Posoborowego".

Fenomen

Okazuje się że teraz mamy "Kościół Posoborowy" ! To taki jakiś gorszy ? Ja myślałem że to jest Kościół Katolicki, a nie Posoborowy. Poza tym "Kronika" zajmuje się kolekcjonowaniem i dostrzeganiem wszelkich błędów popełnianych przez ludzi Kościoła. Ale okazuje się, że błędów przed soborem nie było. Błędy są posoborowe, i wszystkiemu winny jest sobór. Błędy występują tylko w liturgii NOM!

To na tyle, bo bo co sobie psuć nerwy

U mnie od czasu do czasu lektorzy przypominają przed mszą. I nawet na jakiś czas skutkuje. Ale tylko na jakiś... Wydaje mi się, że ogólnie brak jest przekonania do takich gestów. Szczególnie w sytuacji, gdy może się zdarzyć, że będzie się jedyną osobą je wykonującą.