Problemem nie są ci, co nie mogą klęczeć, lecz ci, którym się nie chce.

Dobrze powiedziane. Są osoby którym sie nie chce klęczeć, ba, nawet takie które nie wiedzą że należy klęknąć.
Ale są też osoby, zwłaszcza starsze, które nie mogą uklęknąć. Są też osoby które nie potrafią klęczeć przez dłuższy czas. Na takie osoby trzeba inaczej spojrzeć

Kyllan - no jak nie dasz rady - rozumiem, że zdrowotnie? - to trudno. Chodzi mi o tych wszystkich, którzy mogą a im się nie chce

Nie. Ale biorąc pod uwagę, że na Pierwsze Komunie święte przyjeżdża sporo takich, co to "wierzą, ale nie praktykują", warto by było, aby kapłan PRZED nabożeństwem i W jego TRAKCIE delikatnie i taktownie PRZYPOMNIAŁ tym troglodytom, jaką postawę należy przyjąć w danej sytuacji ("klękamy", "nadal klęczymy", "powstańmy", "można usiąść", itp.)

Wczoraj Pierwszą Komunię świętą przyjmował mój syn. Pomijając już fakt, że niektóre "laski" (nie nazwę ich kobietami, gdyż kobiety szanuję) przyszły na Mszę świętą w koszulkach na ramiączkach, a niektóre w pół-toplessie, podczas popołudniowego nabożeństwa powtórzyła się sytuacja z przedstawionej na zdjęciu (inna diecezja). Zabrzmiała pieśń na wystawienie, ludzie uklękli, po kilku modlitwach odmówiono Litanię Loretańską, po litanii, jakieś 80% ludzi z uczuciem ulgi USIADŁO w ławkach. Reszta rozglądała się naokoło, część też usiadła, a pojedyncze rodzynki trwały na klęczkach (przypominam - Monstrancja z Ciałem Chrystusa nadal jest wystawiona na Ołtarzu !!!). 80% populacji, to już nie wyjątek. To reguła. Smutna reguła.

Przepraszam za cynizm, ale muszę spytać: Za milion dolców też byś nie dał rady?

Przepisy przepisami, ale tu o postwę wobec BOGA chodzi.
w Izraelu tylko arcykapłan, raz do roku miał prawo wejśc przed oblicze Boga. Nam, w łaskoawości swojej, Pan pozwola się adorować pod postacią Chleba (byśmy widząc Go nie pomarli) i gdy jest On na ołtarzu pozwalamy sobie stać lub siadać bo to też jest postawa wsłuchiwania się w Pana Boga?[
To nie nasz kumpel, ale nasz PAN, nasz Stwórca, Alfa i Omega, bez którego nie jesteśmy zdoli NIC zrobić, pomyśleć.
To ten któremu zawdzięczamy nasze życie, nasze zbawienie. Ten który jest naszym celem.

Racja. Chodzi przede wszystkim o powszechny zanik poczucia sacrum.

Niestety, tym którzy tego sacrum nie czują trzeba przypomnieć odpowiednie przepisy, bo sami niestosowności sytuacji nie wyczują...

Zastanawia mnie skąd się bierze tez zanik poczucia sakrum...

Celnik, na zablokowanym wątku, napisał:

Czy jednośc ze wspólnotą nie ma wynikać z jedności z Bogiem, z miłości do Niego? Czy przyjęcie takiej samej postawy jak reszta wiernych ma być ważniejsze niż znak pokory wobec Pana?
W jaki sposób uniżenie wobec Boga ma ekskomunikować?
Czy w takim razie, skoro w czasie adoracji Najświętszego Sakramentu wierni siedzą to ja też powinnam siedzieć by się nie "ekskomunikować"?
A jeśli wychodzą z kościoła/ kaplicy to też powinnam wyjśc? A jak rozmawiają w czasie mszy świętej to też powinnam rozmawiać?

Bardzo pouczające jest zapoznanie się z historią "reformy liturgicznej" zaprowadzonej przez popłuczyny po Lutrze w Wielkiej Brytanii.

Polecam zacząć od życiorysu św. Ryszarda Gwyna.
http://en.wikipedia.org/wiki/Saint_Richard_Gwyn

Św. Ryszard (walijski nauczyciel, ojciec sześciorga dzieci) został ścięty, a następnie poćwiartowany za "rekuzancję" (ang.: recusancy), czyli uparte odmawianie brania udziału w "odnowionym" w XVI wieku przez Cranmera rycie Wieczerzy Pańskiej.

Co pozmieniał Cranmer we Mszy świętej - można zobaczyć tutaj:
http://www.tradycja.koc.pl/art2.htm

Św. Ryszard Gwyn ówczesną "odnowioną liturgię" skomentował słowami (po walijsku):

"Yn lle allor - trestyl trist; Yn lle Krist - mae bara"
"Zamiast ołtarza - nędzny stół. Zamiast Chrystusa - zwykły chleb"

św. Ryszardzie - módl się za nami!

Rozumiem, że św. Ryszard zostął ścięty za to , że nie chciał "włażąc między wrony krakać jak i ony", wyłączył się ze wspołnoty czyli "ekskomunikował się sam".

Nie wiem czy ktoś zauważył, ale Pan powiedział " nie każdy kto mi mówi Panie, Panie, będzie mial życie wieczne" - myśle że tu nie jest ważne to czy ktoś klęczy czy ktoś siedzi "Pan bowiem patrzy na serce" - Bóg wybrał Dawida, pomimo że ten był rudy. Pan patrzy na to, czy jesteśmy MYŚLAMI z nim czy rozgladamy się, bawimy palcami itd. Czy Panu bardziej zależy na dostrzeżeniu Go w DRUGIM CZŁOWIEKU czy tylko na tym, żeby ludzie widzieli że jakaś osoba przed Nim klęczy? Nie mówię przez to że mamy nie klęczeć na adoracjach, ale co z tego że nawet ktoś klęczy pół godziny, w Wielki Czwartek i Piątek adoruje całą noc, jak 2 dni później zrani z dziesięć osób? gest klęczenia jest tylko otoczką, najważniejsze jest MOJE OSOBISTE ZJEDNOCZENIE z Chlebem Żywym.
Dextimus, nie obraź się, ale często w ostatnich tematach tu poruszanych czepiasz się byle szczegółów. a jak wiemy Diabeł tkwi w szczegółach. Więcej zwrócenia na Boga, niż na otoczkę

ta otoczka wynika z postawy wobec Boga ( a przynajmniej powinna)

Bóg jest miłością - nie jest tyranem, żeby nam kazał "a teraz macie klęczeć, teraz macie stać" - ON CHCE MIŁOŚCI! A miłość może być różnie okazywana.

Ja proch mizerny przed Twą możnością
W wojskiem Aniołów klękam z radością

A ty sobie siedź. I weź sobie zydelek na Sąd Ostateczny. Wtedy też usiądź przed obliczem Pana Boga.