Chcę jeszcze dodać, że w średniowieczu nie było zasadniczo języków narodowych, opracowanych literacko.

jeju Marcien, nie moge czytac Twoich wypowiedzi. Lacina to natchnienie Ducha SW???? piles cos?? od kiedy to lacina laczy Polakow z Litwinami czy Francuzami? Ani jedni, ani drudzy, ani trzeci laciny w obecnych czasach nie znaja.Dar Ducha Sw? Przeciez apostolowie nie mowili po lacinie. Wlasnie to bylo najwspanialsze, ze owili do ludzi ich jezykami 'narodowymi'. Wlasnie dlatego ludzie ich sluchali, bo mowili do nich w ich jezykach, w jezykach ktore rozumieli. To wlasnie bylo natchnienie Ducha Sw. Znajomosc jezykow zrozumialych przez rozne narody. Lacina weszla do kosciola znacznie poszniej. I nie zapominajym, ze rownoczesnie operowano rowniez greka. Dlaczego np nie mielibysmy odprawiac mszy po hebrajsku, albo aramejsku. W koncu to byly jezyki uzywane przez Jezusa Chrystusa. Nie sadze, zeby On kiedykolwiek mowil po lacinie...

Powiem wiecej: lacina laczy Polakow z Anglikami, i Litwinami w jednym kosciele na jednej mszy.

W dzisiejszych czasach prędzej angielski niż łacina może łączyć ludzi na Mszy świętej.

To poda Pan, Panie Leszku, wreszcie namiary na szkoły, w których na lekcjach angielskiego uczą angielszczyzny biblijno-liturgicznej (juz trzeci raz w tym wątku o to proszę), czy znów Pan ucieknie od tematu i zrobi "angielską wrzutkę" za trzy strony?

Poza tym czy uważa się pan za geniusza a reszte katolików ma Pan za głąbów, skoro według Pana nauczenie się stałych cześci Mszy po łacinie przerasta ich możliwości a Panu nie sprawiło specjalnych trudności?

W niczym mi nie przeszkadza język polski, gdy chodzi o uczestnictwo we Mszach świętych sprawowanych po polsku, dlatego - co jest najzupełniej oczywiste w świecie - nie przeszkadza język angielski tym, którzy uczęszczają na liturgię po angielsku.
Po co się uczyć martwej łaciny, gdy lepiej na świecie zrozumiały jest np. angielski. Jeżeli ktoś ma łacińsko-językowie upodobania, niech uczestniczy w liturgii w języku łacińskim; nic mi do tego.

Czegoś nie rozumiem.

Niektórzy tutaj się burzą, że nie ma mszy po łacinie, że z uzyskaniem indultów są problemy itp.

A moje pytanie brzmi - w czym to dotyczy tych, którzy uczestniczą w mszach po polsku i którym msze po polsku wystarczą:?: W nicyzm. Krótko mówiąc - to jest problem pewnej wąskiej dość grupy.

To może od razu planować na przyszłość z wieluletnim wyprzedzeniem i zaproponować ogólnym językiem katolickiego Kościoła arabski? albo chiński?

Dla mnie tak samo niedorzeczne jak angielski.

O tym, że łacina stała się językiem Kościoła zadecydowały względy pragmatyczne. Nie można wykluczyć, że w przyszłości inny język zajmie jej miejsce.

Tyle, że łacina, jako martwy język nie ulega takim zmianom, jak języki nowożytne. I całe szczęście, przykładem może być "pro multis", bo w nowych mszałach jest "za wszystkich" (z wyjątkiem polskiego, ostało się "za wielu"). Trudno mi powiedzieć, co będzie w przyszłości, aczkolwiek wyłączenie łaciny z użytku świeckiego, będzie jej sprzyjać, jako językowi liturgii. Oczywiście, nie jest problemem użycie dwujęzycznego mszału, jeżeli ktoś łacinę zna słabo lub w ogóle nie zna.

Obowiązkiem naszym jest Leszku zachowywać tradycję i ją kultywować w kościele Dlatego też mam nadzieję że nigdy taka sytuacja nie wystąpi a my katolicy powrócimy do łaciny w prawdziwym tego słowa znaczeniu

Gdyby swiat nie podazal do przodu, siedzielibysmy jeszcze na drzewach. Wazne jest tylko, by isc przed siebie z rozwaga. Nie mozna ani brac wszystkiego co nowe jak leci, ani murowac sie w tradycji, bo jest to po prostu smieszne.

Żeby przesłanie ewangeliczne było zrozumiałe dla współczesnych ludzi dokonuje się np. nowych tłumaczeń Pisma świętego. Współczesny człowiek niewiele zrozumiałby z przekładu Wujkowego (zresztą nie z języków oryginalnych, lecz z łaciny). To samo dotyczy współczesnych dokumentów Kościoła, które mają dotrzeć i być zrozumiałe dla dzisiejszych ludzi. Stąd też w Watykanie istnieje komórka, która wymyśla nowe pojęcia, używane dzisiaj, lecz nieznane w martwej łacinie.

I cóż z tego Panie Leszku, Janie.
Mogę się z Panem założyć, że kto chciałby, ten by zrozumiał. Niestety NOM, wbrew pozorom, oznacza bierność współczesnego konsumenta, który ma wszystko podane, nawet w języku narodowym. I skutki tego są różne, albo zabawianie przez księdza znudzonych wiernych, organizowanie im czasu wolnego al a KO-wiec na koloniach, albo byle szybko i do zakrystii. Ja również chodzę na NOM do własnej parafii.

Pisze Pan o dzisiejszych ludziach. A jakiż to postęp się dokonał? Z rachunku sumienia z roku 1928 niemal wszystko jest aktualne i pewnie również za następne sto lat będzie.