Msza święta jest największą tajemnicą naszej katolickiej wiary, współczesną nam Golgotą. Nasze uczestnictwo we Mszy świętej jest chwalebną łaską, otrzymaną od Boga, która w widzialny sposób prowadzi nas do zbawienia. Missa est actio! To na naszych oczach ofiaruje się najwyższy Arcykapłan, Jezus Chrystus. Dlatego Msza nie jest celebracją Komunii św., bądź wspomnieniem albo pamiątką Ofiary Chrystusa, lecz jest prawdziwym, bezkrwawym uobecnieniem tej samej Ofiary. Sobór Trydencki potwierdza dogmat rzeczywistej obecności: "Najpierw święty Sobór naucza oraz otwarcie i jasno wyznaje, że w Boskim Sakramencie św. Eucharystii po konsekracji chleba i wina Pan Nasz Jezus Chrystus, prawdziwy Bóg i prawdziwy człowiek, znajduje się prawdziwie, rzeczywiście i substancjalnie kan.1 pod postaciami owych widzialnych rzeczy" (Denzinger- Schoenmetzer nr 1636, Breviarium Fidei VII,289).
całość:
http://www.omp.lublin.pl/artykuly.php?autor=2&artykul=0

Z Konfesji Augsburskiej - jednej z podstawowych "ksiag wyznaniowych" Kosciołów luteraskich:

Artykuł XXIV. O mszy


1. Na wstępie trzeba to ponownie powiedzieć, że my mszy nie znosimy, lecz ją z religijną czcią zatrzymujemy i jej bronimy". Odbywają się bowiem u nas msze w każdą niedzielę i święta, kiedy podawany jest sakrament tym, którzy chcą, po uprzednim wyspowiadaniu i absolucji. Zachowane są też zwyczajowe publiczne ceremonie, więc kolejne czytanie Pisma, modlitwy, stroje i inne podobne rzeczy.


2. Przeciwnicy robią wielki hałas o łaciński język w mszy i w sposób rozbrajający, po dziecinnemu plotą, jak korzystne jest dla słuchacza nie uczonego w sprawach wiary Kościoła słuchać mszy, której nie rozumie. Zmyślają mianowicie, że sama czynność słuchania już jest nabożeństwem i jest korzystna nawet bez rozumienia.


3. Nie chcemy tego tutaj w sposób nienawistny uwypuklać, lecz pozostawiamy to osądowi samych czytelników, a wspominamy o tym dlatego, by podkreślić, że i u nas utrzymane są lekcje łacińskie i łacińskie modlitwy.


Ponieważ zaś ceremonie powinny być pielęgnowane, a dzieje się to w tym celu, aby ludzie uczyli się Pisma św., aby upominani Słowem Bożym uchwycili wiarę, nabrali bojaźni, jak również modlili się, albowiem takie są cele obrzędów, więc łaciński język zatrzymujemy ze względu na tych, którzy uczą się łaciny i rozumieją ją, lecz dołączamy też niemieckie pieśni, aby i lud miał się czego uczyć i miał czym pobudzić swoją wiarę i bojaźń.


4. Ten obyczaj zawsze istniał w zborach. Albowiem chociaż jedne zbory częściej, inne rzadziej dołączały niemieckie pieśni, jednak prawie wszędzie lud śpiewał coś w swoim języku.


5. To jednak nigdzie nie jest napisane czy namalowane, że dla ludzi korzystna jest sama czynność słuchania lekcji niezrozumiałych, że korzystne są dla nich ceremonie nie dlatego, że pouczają lub napominają, lecz przez samo dokonanie czynności, ponieważ się ich dokonuje, ponieważ się je ogląda. Precz z takimi faryzejskimi poglądami!


6. Ze zaś u nas odbywa się tylko msza publiczna, czyli ogólna, wspólna, to nic się nie dzieje wbrew Kościołowi powszechnemu. Albowiem w parafiach greckich nawet dzisiaj nie odprawia się mszy prywatnych, lecz odprawiana jest jedna publiczna msza, i to tylko w niedzielę i święta. W klasztorze odprawia się mszę codziennie, lecz tylko publiczną. Wszystko to są ślady dawnych obyczajów. Nigdzie bowiem dawni pisarze przed Grzegorzem nie wspominają mszy prywatnych.

całość: tutaj

ścislej mówiąc to Apologia Konfesji Augsburskiej

wczesniej czytamy Wieczerzy Pańskiej:

Artykuł X. O Świętej Wieczerzy


1. Przyjęty został artykuł X, w którym wyznajemy myśl, iż w Wieczerzy Pańskiej prawdziwie i substancjalnie są obecne ciało i krew Chrystusa i prawdziwie podawane są z widzialnymi rzeczami tym, którzy sakrament przyjmują. Tego zdania stale bronimy po pilnym zbadaniu i rozważeniu sprawy. Gdy bowiem Paweł w I Liście do Koryntian (10, 16) powiada, że chleb jest społecznością ciała Pańskiego itd., to jeżeliby ciało Chrystusa nie było prawdziwie obecne, wynikałoby z tego, że chleb nie jest społecznością ciała Chrystusa, lecz tylko Ducha Chrystusowego.



2. Dowiadujemy się, że nie tylko Kościół Rzymski twierdzi o cielesnej obecności Chrystusa, lecz że to samo myśli obecnie i ongiś myślał Kościół Grecki. Świadczy o tym bowiem kanon mszy u nich, gdzie kapłan otwarcie modli się, aby chleb po przemienieniu stał się ciałem Chrystusowym. A Wulgariusz, pisarz — jak mam się wydaje — niegłupi, wyraźnie powiada, że chleb nie jest tylko figurą ciała, lecz że prawdziwie przemienia się w ciało.



dalej

Z Katechizmu Heidelberskiego, ksiegi wyznaniowej Kościłów reformowanych:


11. Wieczerza Pańska
Pytanie 75:
Dlaczego Wieczerza Pańska ma ci przypominać i jednocześnie upewniać cię, że masz swój udział w jedynej ofierze krzyżowej Jezusa Chrystusa i we wszystkich Jego darach?


Dlatego, że sam Jezus Chrystus nakazał mi – podobnie jak wszystkim wierzącym – jeść łamany chleb i pić z kielicha na Jego pamiątkę. Zapewnił przy tym, że:
– Jego ciało było ofiarowane i łamane na krzyżu, a krew przelana za mnie w sposób tak rzeczywisty, jak rzeczywiście na moich oczach łamany jest dla mnie chleb i podawany Jego kielich.
– On w sposób tak rzeczywisty karmi i poi moją duszę swoim ukrzyżowanym ciałem i przelaną krwią, abym żył wiecznie, jak rzeczywiście z rąk sługi Bożego otrzymuję i materialnie spożywam chleb i kielich Pański – dane mi jako niezawodne znaki ciała i krwi Chrystusa. Mt.26:26-28; 1 Kor.10:16; 1 Kor.11:23-25; J.6:54-55.
Pytanie 76:
Co to znaczy, że spożywamy ukrzyżowane ciało Chrystusa i pijemy Jego przelaną krew?
Znaczy to, że wierzącym sercem przyjmujemy całą mękę i śmierć Chrystusa, dzięki czemu otrzymujemy odpuszczenie grzechów i życie wieczne. Co więcej – za pośrednictwem Ducha Świętego, który jest w Jezusie Chrystusie i w nas, jednoczymy się w coraz większym stopniu z Jego świętym ciałem. Chociaż więc On jest w niebie, a my na ziemi, to jesteśmy ciałem Jego ciała i kością Jego kości, a żyjemy kierowani zawsze jednym Duchem, jak członki, które dzięki jednej duszy tworzą jedno ciało. J.6:51,56-57; 1 Kor.12:13; 1 Kor.6:15,17; 1 J.4:13; 1J


dalej

i dalej z Konfesji Sandomierskiej

21. O Świętej Wieczerzy Pańskiej.

Wieczerza Pańska, którą, też nazywamy Stołem Pańskim, albo Eucharystyą, to jest dziękczynieniem, dlatego zwyczajnie nazywa się Wieczerzą Pańską, że Chrystus Pan ustanowić ją raczył przód swoja, męką i śmiercią na ostatniej swojej wieczerzy, Czego i dziś jest nam znakiem ten Święty Sakrament, i prawie przed oczy nasze nam kładzie i na pamięć przywodzi tę najpierwszą, Wieczerzę Nowego Testamentu, na której Chrystus Pan ludowi swemu pozostawić raczył ciało swoje jako pokarm, a krew swoją jako napój. (l Kor. 11, 21; Mat. 26, 20; Mar. 14, 17). Albowiem jak prawdziwie na owej Wieczerzy swojej Chrystus Pan dał Apostołom, swoim ciało i krew swoją ku pożywaniu, tak i dziś na każdej Wieczerzy Pańskiej wszyscy wierni prawdziwie nasyceni bywają ciałem i krwią jego.

[url=21. O Świętej Wieczerzy Pańskiej.

Wieczerza Pańska, którą, też nazywamy Stołem Pańskim, albo Eucharystyą, to jest dziękczynieniem, dlatego zwyczajnie nazywa się Wieczerzą Pańską, że Chrystus Pan ustanowić ją raczył przód swoja, męką i śmiercią na ostatniej swojej wieczerzy, Czego i dziś jest nam znakiem ten Święty Sakrament, i prawie przed oczy nasze nam kładzie i na pamięć przywodzi tę najpierwszą, Wieczerzę Nowego Testamentu, na której Chrystus Pan ludowi swemu pozostawić raczył ciało swoje jako pokarm, a krew swoją jako napój. (l Kor. 11, 21; Mat. 26, 20; Mar. 14, 17). Albowiem jak prawdziwie na owej Wieczerzy swojej Chrystus Pan dał Apostołom, swoim ciało i krew swoją ku pożywaniu, tak i dziś na każdej Wieczerzy Pańskiej wszyscy wierni prawdziwie nasyceni bywają ciałem i krwią jego.
[url=http://www.reformowani.pl/czytelnia/konfesja_21.htm]
całość zobacz tutaj[/url]